จากก้นบึ้งของใจลูกน้อง

เราก็ทำงานที่นี่ งานที่ตกลงครั้งแรกก็ไม่เหมือนกับที่ตอนสัมภาษณ์งานไว้ พอทำงานผิดก็ว่าเราเพราะไม่เคยทำงานแบบนี้มาก่อน เราเริ่มเปิดใจรักงานนี้ แต่
ยิ่งทำงานก็ยิ่งผิดพลาดบ่อยครั้ง ทุกวันที่ตื่นเราไม่ได้รู้สึกอยากทำงานเลย จนวันนึงเราตัดสินใจลาออก และจบไม่ดีกับที่นี่ หางานที่ไหนไม่ได้เลยเพราะหัวหน้างานของเรา จนวันนึงเราได้รู้ว่าเค้าพูดถึงเราในแง่ไม่ดีเลยทั้งที่เราช่วยงานเค้าทุกอย่าง ทั้งงานที่ทำประจำ และ งานส่วนตัว ขนาดว่ามีคนช่วยเราฝากงานให้เราๆก็ไม่ผ่านการสัมภาษณ์งาน จนเรามารู้ที่หลังจากคนในว่าทำไมเราไม่ได้งานนี้ เค้าบอกมาแบบนี้ เรานี่น้ำตาร่วงเลย ตอนนี้เราไม่มีงาน ไม่มีเงิน แทบจะไม่มีที่อยู่ด้วยก็ได้ กำลังจะหมดสัญญาบ้านสิ้นปีนี้

มีคนเคยบอกเรา ถ้าไม่พอใจใครก็ให้ยิ้มไป เค้าด่าก็ให้ยิ้มไว้ แต่เราทำไม่ได้ เราเป็นคนยอมหักไม่ยอมงอ ไม่ชอบก็ชักสีหน้าไม่พูดด้วย

ปล.แค่อยากระบายนะค่ะ