สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลย อยากให้เพื่อนๆมาแชร์กัน
.
สำหรับเรา เราเป็นเด็กตจว. ปกติก็ขึ้นรถสองแถวไปรร.
ช่วงเช้าไม่เท่าไหร่ค่ะเวลาขึ้นจะไปขึ้นที่ต้นสาย แต่ช่วงขากลับบ้านนี่แหละ
รอนานแสนนาน บางทีเกิน40นาที แล้วพอมาคันนึงใช่ว่าจะได้ขึ้น
คนเต็ม!! รอต่อไปอี๊กกกก เพลียมาก
.
บางทีรีบๆ คนแน่นแออัดก็จำเป็นต้องขึ้นค่ะ คือเรียกได้ว่าเบียดเป็นปลากระป๋อง
หันซ้ายหันขวาก็ต้องดมเต่าคนข้างๆ แต่ถ้าไม่เห็นภาพนะคะ
นึกภาพรถไฟคนเบียดของอินเดียดูค่ะ ประมาณนั้นเลย...
.
เรื่องที่พีคอีกครั้งนึง ขึ้นแล้วโดนรถสองแถวเท
ไปจอดกลางทางบอกรีบ เมียที่บ้านโทรมา
คิดในใจเอ้า แบบนี้ก็ได้หรอวะเฮ้ย!!
แต่ก็นั่นแหละค่ะ จำยอมต้องลงเพื่อรอคันต่อไป
.
แล้วเพื่อนๆเป็นไงบ้าง
มีเรื่องพีคๆ ประสบการณ์อะไรมาแลกเปลี่ยน เล่าสู่กันฟังได้นะคะ
แชร์ประสบการณ์ความหัวร้อนเวลาขึ้นรถสองแถวกัน
.
สำหรับเรา เราเป็นเด็กตจว. ปกติก็ขึ้นรถสองแถวไปรร.
ช่วงเช้าไม่เท่าไหร่ค่ะเวลาขึ้นจะไปขึ้นที่ต้นสาย แต่ช่วงขากลับบ้านนี่แหละ
รอนานแสนนาน บางทีเกิน40นาที แล้วพอมาคันนึงใช่ว่าจะได้ขึ้น
คนเต็ม!! รอต่อไปอี๊กกกก เพลียมาก
.
บางทีรีบๆ คนแน่นแออัดก็จำเป็นต้องขึ้นค่ะ คือเรียกได้ว่าเบียดเป็นปลากระป๋อง
หันซ้ายหันขวาก็ต้องดมเต่าคนข้างๆ แต่ถ้าไม่เห็นภาพนะคะ
นึกภาพรถไฟคนเบียดของอินเดียดูค่ะ ประมาณนั้นเลย...
.
เรื่องที่พีคอีกครั้งนึง ขึ้นแล้วโดนรถสองแถวเท
ไปจอดกลางทางบอกรีบ เมียที่บ้านโทรมา
คิดในใจเอ้า แบบนี้ก็ได้หรอวะเฮ้ย!!
แต่ก็นั่นแหละค่ะ จำยอมต้องลงเพื่อรอคันต่อไป
.
แล้วเพื่อนๆเป็นไงบ้าง
มีเรื่องพีคๆ ประสบการณ์อะไรมาแลกเปลี่ยน เล่าสู่กันฟังได้นะคะ