รู้สึกสมเพชตัวเองจังครับที่สงสารแฟนเก่าทั้งๆที่เขาทำเราขนาดนั้น เก็บความเจ็บไว้คนเดียว

คือแฟนเก่าทิ้งไปตอนปี 58 ปลายๆปีเราคบกันมา4-5ปี เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนผม
เพราะผมเริ่มมีเวลาให้เขาน้อยลง เพราะว่าแม่ผมไม่สบาย ใครเคยไปเฝ้าครอบครับที่โรงพยาบาลรามา
จะรู้ว่าถ้าคนเข้าห้องฉุกเฉินมันต้องไปอยู่ข้างหลังและรออยู่จนกว่า
ญาติๆจะย้ายไปห้องพักฟื้น พอเข้าห้องพักฟื้นผมก็ยังต้องไปหาบ้าง

ตอนที่ยังอยู่ห้องฉุกเฉิน ผมเคยขอร้องให้เขาช่วยไปซื้อพาวเวอร์แบ้ง 2 ก้อนชาตมาให้เต็ม
แล้วเอามาให้ผมที่โรงพยาบาลเขาก็มานะแต่เขาก็บ่นทำนองว่า
จะให้มาทำไมตั้งไกลทำไมขอชาตที่โรงพยาบาลไม่ได้เหรอ
ผมก็บอกว่ามันไม่ได้ไง เขาก็ทำเหมือนอารมณ์เสีย ทั้งๆที่อยุ่แค่ซอยแถวๆราชวิถี

เขาอยากดูหนังผมก็บอกว่าต้องดูหลัง1ทุ่มนะเพราะผมไปหาแม่ตอนเย็นดูแกกินข้าวก่อน
เพราะแกดื้อไม่ชอบกินถ้าผมไม่ไป เขาก็ทำเหมือนอารมณ์ไม่ดีแต่ก็มาดูด้วย
หลังๆแฟนเก่าก็ไม่ชวนไปดูหนังแต่เหมือนค่อยๆเงียบลง

ความเงียบมันก็บอกอยู่แล้วว่าเริ่มมีปัญหาผมก็สงสัยว่าเพราะผมมีเวลาน้อยสินะ
เขาถึงเป็นแบบนี้แต่คือเขาไม่สงสารผมบ้างเหรอเขารู้ใหมว่าผมเจออะไรอยู่
สุดท้ายแม่ผมก็อาการหนักขึ้น เข้าโรงพยาบาลนานขึ้น
เขาก็ไลน์ถามผมนะว่าเป็นไงมั้ง เขาก็ให้ลูกน้องเขาเอาข้าวมาให้
เพราะบอกว่าบ้านลุกน้องใกล้เลยฝากมาแต่ตัวเองไม่มา
ผมเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ความสัมพันธ์เรามีปัญหาแล้วแน่นอน

จนสุดท้ายวันที่แม่ผมเข้าicu เขาก็ไม่มาแต่เขาบอกว่า
ไม่ต้องไลน์มา ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ เรามีคนใหม่แล้ว
ผมก็ถามว่าเขาดีใหมคนใหม่ เขาก็ตอบว่าดีมาก ดีกว่าผมมาก
และเหมาะสมกับเขาแล้ว(เขาเป็นลูกคนพอมีเงิน มีธุรกิจที่บ้าน)
เราเลิกกันนะ เขาก็บล้อคไลน์ บล้อคเฟซไปหมด

แต่งานศพแม่ผมเพื่อนของเขามานะ
เขาอาจจะสมเพชผมมั้งเขาให้ดูเฟซ แฟนเก่าผมปิดแท้กไว้มานาน
พอบอกเลิกผม เขาก็เปิดรับแท้ก มีภาพเที่ยวหัวหินกับแฟนใหม่
น่าจะ 8 เดือนแล้วตั้งแต่ก่อนแม่ผมป่วยอีกนะ มีภาพกินข้าว
ไปเที่ยวกัน แฟนใหม่เขาหล่อ ดูดี กว่าผมจริงๆและคงรักเขามาก
ผมก็ทำใจว่าเขาคงเจอคนดีๆแล้วจริงๆ ถามว่าเศร้าใหมก็เศร้านะ
เราผ่านอะไรมาเยอะแต่ผมมองสภาพความเป็นจริงแล้ว ผมเลยต้องตัดใจ

เราเลิกกันมา2ปีเต็มแต่ผมก็ได้ยินข่าวเขาบ้างนะว่ารักของเขาไปได้ไม่สวยเท่าไร
เคยโดนทำร้าย โดนนอกใจ มาหลายครั้ง จนสุดท้ายก็ได้ข่าวว่าเขาเลิกกัน
เพราะว่าผู้ชายมีผู้หญิงอื่นและทำร้ายกันหนักจนทนไม่ไหวแล้วถึงขั้นไปโรงพยาบาล

สุดท้ายเราก็มาเจอกันในร้านของพี่ที่เรารู้จัก เขาดูเปลี่ยนไปเยอะครับ เหมือนว่าจะโดนทำร้ายมาเยอะจริงๆด้วย
ถึงออกจากโรงพยาบาลมาสักระยะก็ยังดูโทรม เรื่องคดีทางผู้ใหญ่ก็เคลียกันก่อนที่จะแจ้งความเลยไม่มีคดี
เขาก็ทักผม เขาก็มาคุย เขาก็พูดให้ฟังว่าโดนอะไรบ้าง ผู้ชายหลังจากชนะใจ ไม่เคยให้เกียรติเธอเลย
เหมือนมีไว้แค่เรื่องเซ็ก ผมก็บอกว่าก็รักษาตัวให้ดีๆละกันนะ ผมก็ไม่ได้อะไรเพราะผมไม่ได้รู้สึกแบบเดิม
แต่ก็รู้สึกสงสารเขานะที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้อยากปกป้องเขาเหมือนเมื่อก่อน

จากวันนั้น เขาก็มักจะเทียบกับผมว่าผมดีกว่ามั้ง นิสัยดีกว่า เพื่อนเขาก็ยุให้มาคบผมแทน
จนหลายคนเคยถามว่าไม่อยากกลับไปคบเขาเหรอผมก็บอกตลอดว่าไม่อะ ผมก็ไม่อะไรนะ
เพราะผมเข้าใจว่าหลายๆคนไม่รู้ไงว่าระหว่างผมมันเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะเขามักจะบอกเพื่อนว่า
เขาเลิกกับผมเพราะว่าผมไม่ได้ใส่ใจเขามาก นิสัยหลายๆอย่างมันไปด้วยกันไม่ได้
ทั้งๆที่มันใช่เหรอครับแต่ผมก็ไม่ไปพูดกับใครนะว่าระหว่างเรามีอะไรเกิดขึ้น ผมไม่อยากให้คนอื่นมองเขาไม่ดี
แล้วผมก็ไม่อยากให้คนด่าว่าไม่แมนด้วย

ตอนนี้ก็จะ33แล้วก็ไม่ได้มีใครคนก็ดันคิดว่าเพราะผมยังลืมรักเก่าไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่ได้หาเลย
เพราะหน้าตาไม่ดีเจอคนที่ชอบเขาก็ไม่เอา คนมาชอบก็คงยากเพราะไม่ได้หล่ออะไร
เคยมีคนมาชอบของแปลกอยู่นะแต่ก็พอคุยแล้วนิสัยมันไม่ได้อะ ดูเรื่องมากเนอะ55