ตอน สารบัญการเดินทาง
https://pantip.com/topic/36521948
ตอนที่ 1 เยื้องย่างผ่านสิงคโปร์
https://pantip.com/topic/36523872
ตอนที่ 2 คืนเบาๆ ใน South Africa
https://pantip.com/topic/36528187
ตอนที่ 3 Soweto โลโก้สะท้อนการเหยียดสีผิว
https://pantip.com/topic/36533506
ตอนที่ 4 อลังการม่านน้ำตกในหน้าแล้งที่ Victoria Falls
https://pantip.com/topic/36539251
ตอนที่ 5 เหนื่อยแค่ไหนไม่หวั่น ชีวิตต้องมันส์ให้สุด (Zimbabwe)
https://pantip.com/topic/36551394
ตอนนี้รูปจะเยอะๆ หน่อย เนื้อหาสาระอาจไม่ค่อยมี
วันนี้เป็นวันชิวๆ อีกวันเพราะกว่าจะขึ้นเครื่องก็ตั้งตอนเย็นแหนะ เราเลยเดินสำรวจเมืองอีกรอบ แล้วให้รถมารับที่Hostel Flight เราตอนบ่ายสี่กว่าๆ แต่ Taxi ดันทุรังจะมารับเราตอนบ่ายหนึ่งครึ่งให้ได้ คือสนามบินก็เล็กจะรีบไปทำไม แต่ขี้เกียจเถียงกับ Taxi เลยไปเร็วก็ได้ เดชะบุญ!!! หรือคุณพี่ Taxi มีญาณรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าว่าสายการบินยกเลิกเที่ยวบินดื้อๆ (ป้าที่ร้านอาหารไทยก็ขู่ไว้เมื่อวาน แต่เราคิดว่าคงไม่โดนกับตัวหรอก) ไปถึงเกือบบ่ายสอง แล้วคือต้องรีบไปซื้อตั๋ว British Airways เพื่อบินกลับแอฟริกาใต้เดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นจะไม่ทันเครื่องบินไป Cape Town กระหืดกระหอบขึ้นเครื่อง (เป็นคนสุดท้าย) และได้นั่งหน้าสุด คำทักทายแรกของคนบนเครื่องบินคือ “นั่ง Flyafica ใช่มั๊ย?” เราพยักหน้า “นั่นไง พวกเราชะตากรรมเดียวกันหมด” คือนั่งแถวหน้าทุกคนคือคนที่โดนพิษ Flyafrica จากนั้นก็บ่นๆ กันอีกยาว พอมาถึงจะต่อเครื่อง เครื่องก็ดันดีเลย์อีก ตอนนี้มีเวลาเหลือมากๆ จนไม่รู้จะทำไร เปิดเนทนั่งจองโรงแรมวนไปค่ะ จุดนี้ขอโรงแรมดีๆ ซักหนึ่งคืน
ตื่นเช้ามาเราลุย Cape Town เลย ตั๋ว Hop-on Hop-off ที่ซื้อมาก็ปริ้นมาเรียบร้อย วิ่งไปหาป้ายรถแล้วพุ่งขึ้นทันที แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าต้องเอาตั๋วไปเปลี่ยนที่ Aquarium ก่อน ก็ต้องเดินคอตกลงมา (รู้งี้ไม่ต้องซื้อล่วงหน้าก็ได้ ถ้ามันมีจุดเริ่มต้นที่เดียวกัน มาซื้อเอาที่ Cape Town นี่แหละ ถูกกว่าด้วย) ลองเรียก Taxi ดูเอาตั้ง 50 แลน สรุปว่าเดินๆ ไปแล้วกัน ถือว่าชมเมืองไปในตัว
เรามีความตั้งใจอย่างสูงจะไป Table Mountain จินตนาการไปไกลว่าจะไปมองหากระต่ายภูเขาบนนั้น แต่แล้วเหมือนมีใครมาเขย่าตัวให้ตื่นจากฝันพร้อมบอกว่า “วันนี้อากาศไม่ดี ลมแร๊งแรง เราจึงต้องปิดหนึ่งวัน พรุ่งนี้มาลุ้นใหม่นะจ๊ะ” ไหนๆ ก็ไม่ได้ขึ้นละ เลยถ่ายรูปจากบนรถนั่นแหละ
วิวเมืองจากบนรถ
ไหนๆ ก็ไม่ได้ขึ้นเขา เราเลยนั่งสายสีน้ำเงินไปเรื่อยๆ หลายๆ คนลงที่โรงผลิตไวน์ แต่สายไม่แอลกอฮอล์อย่างเราลงไปก็คงไม่ได้ทำอะไร เลยลงไปต่อไปเป็น Botanic Garden (อีกแล้ว) ที่นี่ดีกว่าที่สิงคโปร์ ใหญ่กว่า มีพันธุ์ไม้เยอะกว่า แต่มันก็ไม่ใช่ทาง เราเลยแค่ถ่ายรูป เดินครบรอบแล้วก็ออก
จากนั้นก็ไป Hoot Bay ที่นี่เป็นจุดดู Seal เราเดินไปสอบถาม ปรากฏว่าต้องรอถึงสี่โมงเย็น และนี่เพิ่งจะเที่ยงนิดๆ ให้รอสี่ชั่วโมงคงไม่ไหว พรุ่งนี้ค่อยมาแล้วกัน เอาเปนว่าเดินเล่นชายหาด แวะกินข้าวแล้วขึ้นรถต่อดีกว่า
รถวนมาที่ Aquarium อีกครั้ง เราตั้งใจจะเปลี่ยนเป็นสายสีแดงเพื่อดูว่ามันไปไหนบ้าง แต่เอ๊ะ! เรามีตั๋วฟรีสำหรับล่องเรือ เราก็ต้องใช้ให้คุ้ม ล่องเรือเพื่อชมรอบๆ อ่าวตรงนั้น มันจะมีอธิบายว่าแต่ละอาคารเป็นอะไรบ้าง นั่งอยู่ครึ่งชั่วโมงเรือก็วนกลับมาส่ง
เรากลับมานั่งรถสีแดงอีกครั้ง ตั้งใจว่าจะไปดู Table Mountain อีกที รถวนมาจนถึง แต่เจ้าหน้าที่ก็ยังยืนยันว่ามันปิดขึ้นกระเช้าไปไม่ได้ แต่จังหวะนั้นเห็นคนเดินลงมาเลยมีคนถามว่าขึ้นไปได้ไง ได้คำตอบคือ “เดินขึ้น” คนเราจะไม่มีดวงก็คือไม่มี พรุ่งนี้ค่อยว่ากันดีกว่า ตอนนี้นั่งรถชมเมืองไปเรื่อยๆ ให้ครบรอบดีกว่า
เรากลับมาเอากระเป๋าที่โรงแรมเพื่อเดินไปที่ Hostel (ชีวิตไฮโซมีได้น้อยวัน กลับมาสู่สภาพนอนร่วมกับผู้คนอีกครั้ง) Hostel ที่เราอยู่ถือว่าอยู่ใกล้กับแหล่งเที่ยวกลางคืน ในห้องมีสี่เตียง แต่นอนกันแค่สองคน ตอนนี้เรามีปัญหาคือ Adapter ที่เรามีมันใช้ไม่ได้ ขาเสียบที่นี่ประหลาดกว่าที่อื่นๆ เราเลยต้องเดินออกไปซื้อ ซึ่งราคาทำร้ายจิตใจเรามาก 75 แลน ด้วยใบหน้าที่ดูไม่มีตังจะจ่ายหรืออย่างไรไม่รู้ จึงเกิดบทสนทนาระหว่างเรากับคนขาย
คนขาย: ยูมาจากไหน
เรา: ประเทศไทย
คนขาย: อ๋อ...คนไทย
เราพยักหน้า
คนขาย: งั้นคิดแค่ 50 แลนพอ
จุดนั้นคือมีหลายคำถามในหัว “คุณชอบประเทศไทย?” “คนไทยต่อราคาเก่ง ขี้เกียจคุยยาว?” “คุณดูไม่มีตัง ขายถูกๆ แล้วกัน” แต่จะด้วยอะไร การจ่ายตังน้อยย่อมดีกว่าเสมอ หลังจากได้ปลั๊กสามตามาครอบครอง เราก็ติดต่อหาลูกสาวของเพื่อนที่เจอในทริปซิมบับเว นัดเจอกันที่ร้านอาหาร พร้อมเล่าเม้ามอยเรื่องแม่ของเค้าให้ลูกฟัง ถึงลูกสาวเค้าจะไม่ได้พาเราเที่ยว แต่ก็แนะนำเราเยอะเลย สรุปแล้ว พรุ่งนี้เราจะไปดูเพนกวินกัน ได้แพลนแล้วก็หาเพื่อนร่วมทริปนั่นก็คือรูมเมทเรานั่นเอง
ก่อนจะนอนเพิ่งระลึกได้ว่ายังไม่ได้ซื้อตั๋วสำหรับที่จะไปต่อเลย เลยตื่นขึ้นมาควักหาบัตรเครดิตแล้วกดซื้อตั๋วรัวๆ ในใจก็อยากจะจองรถเลย แต่ไปหาเอาข้างหน้าก็ได้มั๊ง ตอนนี้นอนก่อนดีกว่า
(ต่อในคอม comment นะคะ)
ลุยเดี่ยวเที่ยวทั่วโลก ฉบับ “บุกแอฟริกา 4 ประเทศ 17 วัน” ตอนที่ 6 อกหักจาก Table Mountain วิ่งไปซบอกน้องเพนกวินปลอบใจ
ตอน สารบัญการเดินทาง
https://pantip.com/topic/36521948
ตอนที่ 1 เยื้องย่างผ่านสิงคโปร์
https://pantip.com/topic/36523872
ตอนที่ 2 คืนเบาๆ ใน South Africa
https://pantip.com/topic/36528187
ตอนที่ 3 Soweto โลโก้สะท้อนการเหยียดสีผิว
https://pantip.com/topic/36533506
ตอนที่ 4 อลังการม่านน้ำตกในหน้าแล้งที่ Victoria Falls
https://pantip.com/topic/36539251
ตอนที่ 5 เหนื่อยแค่ไหนไม่หวั่น ชีวิตต้องมันส์ให้สุด (Zimbabwe)
https://pantip.com/topic/36551394
ตอนนี้รูปจะเยอะๆ หน่อย เนื้อหาสาระอาจไม่ค่อยมี
วันนี้เป็นวันชิวๆ อีกวันเพราะกว่าจะขึ้นเครื่องก็ตั้งตอนเย็นแหนะ เราเลยเดินสำรวจเมืองอีกรอบ แล้วให้รถมารับที่Hostel Flight เราตอนบ่ายสี่กว่าๆ แต่ Taxi ดันทุรังจะมารับเราตอนบ่ายหนึ่งครึ่งให้ได้ คือสนามบินก็เล็กจะรีบไปทำไม แต่ขี้เกียจเถียงกับ Taxi เลยไปเร็วก็ได้ เดชะบุญ!!! หรือคุณพี่ Taxi มีญาณรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าว่าสายการบินยกเลิกเที่ยวบินดื้อๆ (ป้าที่ร้านอาหารไทยก็ขู่ไว้เมื่อวาน แต่เราคิดว่าคงไม่โดนกับตัวหรอก) ไปถึงเกือบบ่ายสอง แล้วคือต้องรีบไปซื้อตั๋ว British Airways เพื่อบินกลับแอฟริกาใต้เดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นจะไม่ทันเครื่องบินไป Cape Town กระหืดกระหอบขึ้นเครื่อง (เป็นคนสุดท้าย) และได้นั่งหน้าสุด คำทักทายแรกของคนบนเครื่องบินคือ “นั่ง Flyafica ใช่มั๊ย?” เราพยักหน้า “นั่นไง พวกเราชะตากรรมเดียวกันหมด” คือนั่งแถวหน้าทุกคนคือคนที่โดนพิษ Flyafrica จากนั้นก็บ่นๆ กันอีกยาว พอมาถึงจะต่อเครื่อง เครื่องก็ดันดีเลย์อีก ตอนนี้มีเวลาเหลือมากๆ จนไม่รู้จะทำไร เปิดเนทนั่งจองโรงแรมวนไปค่ะ จุดนี้ขอโรงแรมดีๆ ซักหนึ่งคืน
ตื่นเช้ามาเราลุย Cape Town เลย ตั๋ว Hop-on Hop-off ที่ซื้อมาก็ปริ้นมาเรียบร้อย วิ่งไปหาป้ายรถแล้วพุ่งขึ้นทันที แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าต้องเอาตั๋วไปเปลี่ยนที่ Aquarium ก่อน ก็ต้องเดินคอตกลงมา (รู้งี้ไม่ต้องซื้อล่วงหน้าก็ได้ ถ้ามันมีจุดเริ่มต้นที่เดียวกัน มาซื้อเอาที่ Cape Town นี่แหละ ถูกกว่าด้วย) ลองเรียก Taxi ดูเอาตั้ง 50 แลน สรุปว่าเดินๆ ไปแล้วกัน ถือว่าชมเมืองไปในตัว
เรามีความตั้งใจอย่างสูงจะไป Table Mountain จินตนาการไปไกลว่าจะไปมองหากระต่ายภูเขาบนนั้น แต่แล้วเหมือนมีใครมาเขย่าตัวให้ตื่นจากฝันพร้อมบอกว่า “วันนี้อากาศไม่ดี ลมแร๊งแรง เราจึงต้องปิดหนึ่งวัน พรุ่งนี้มาลุ้นใหม่นะจ๊ะ” ไหนๆ ก็ไม่ได้ขึ้นละ เลยถ่ายรูปจากบนรถนั่นแหละ
วิวเมืองจากบนรถ
ไหนๆ ก็ไม่ได้ขึ้นเขา เราเลยนั่งสายสีน้ำเงินไปเรื่อยๆ หลายๆ คนลงที่โรงผลิตไวน์ แต่สายไม่แอลกอฮอล์อย่างเราลงไปก็คงไม่ได้ทำอะไร เลยลงไปต่อไปเป็น Botanic Garden (อีกแล้ว) ที่นี่ดีกว่าที่สิงคโปร์ ใหญ่กว่า มีพันธุ์ไม้เยอะกว่า แต่มันก็ไม่ใช่ทาง เราเลยแค่ถ่ายรูป เดินครบรอบแล้วก็ออก
จากนั้นก็ไป Hoot Bay ที่นี่เป็นจุดดู Seal เราเดินไปสอบถาม ปรากฏว่าต้องรอถึงสี่โมงเย็น และนี่เพิ่งจะเที่ยงนิดๆ ให้รอสี่ชั่วโมงคงไม่ไหว พรุ่งนี้ค่อยมาแล้วกัน เอาเปนว่าเดินเล่นชายหาด แวะกินข้าวแล้วขึ้นรถต่อดีกว่า
รถวนมาที่ Aquarium อีกครั้ง เราตั้งใจจะเปลี่ยนเป็นสายสีแดงเพื่อดูว่ามันไปไหนบ้าง แต่เอ๊ะ! เรามีตั๋วฟรีสำหรับล่องเรือ เราก็ต้องใช้ให้คุ้ม ล่องเรือเพื่อชมรอบๆ อ่าวตรงนั้น มันจะมีอธิบายว่าแต่ละอาคารเป็นอะไรบ้าง นั่งอยู่ครึ่งชั่วโมงเรือก็วนกลับมาส่ง
เรากลับมานั่งรถสีแดงอีกครั้ง ตั้งใจว่าจะไปดู Table Mountain อีกที รถวนมาจนถึง แต่เจ้าหน้าที่ก็ยังยืนยันว่ามันปิดขึ้นกระเช้าไปไม่ได้ แต่จังหวะนั้นเห็นคนเดินลงมาเลยมีคนถามว่าขึ้นไปได้ไง ได้คำตอบคือ “เดินขึ้น” คนเราจะไม่มีดวงก็คือไม่มี พรุ่งนี้ค่อยว่ากันดีกว่า ตอนนี้นั่งรถชมเมืองไปเรื่อยๆ ให้ครบรอบดีกว่า
เรากลับมาเอากระเป๋าที่โรงแรมเพื่อเดินไปที่ Hostel (ชีวิตไฮโซมีได้น้อยวัน กลับมาสู่สภาพนอนร่วมกับผู้คนอีกครั้ง) Hostel ที่เราอยู่ถือว่าอยู่ใกล้กับแหล่งเที่ยวกลางคืน ในห้องมีสี่เตียง แต่นอนกันแค่สองคน ตอนนี้เรามีปัญหาคือ Adapter ที่เรามีมันใช้ไม่ได้ ขาเสียบที่นี่ประหลาดกว่าที่อื่นๆ เราเลยต้องเดินออกไปซื้อ ซึ่งราคาทำร้ายจิตใจเรามาก 75 แลน ด้วยใบหน้าที่ดูไม่มีตังจะจ่ายหรืออย่างไรไม่รู้ จึงเกิดบทสนทนาระหว่างเรากับคนขาย
คนขาย: ยูมาจากไหน
เรา: ประเทศไทย
คนขาย: อ๋อ...คนไทย
เราพยักหน้า
คนขาย: งั้นคิดแค่ 50 แลนพอ
จุดนั้นคือมีหลายคำถามในหัว “คุณชอบประเทศไทย?” “คนไทยต่อราคาเก่ง ขี้เกียจคุยยาว?” “คุณดูไม่มีตัง ขายถูกๆ แล้วกัน” แต่จะด้วยอะไร การจ่ายตังน้อยย่อมดีกว่าเสมอ หลังจากได้ปลั๊กสามตามาครอบครอง เราก็ติดต่อหาลูกสาวของเพื่อนที่เจอในทริปซิมบับเว นัดเจอกันที่ร้านอาหาร พร้อมเล่าเม้ามอยเรื่องแม่ของเค้าให้ลูกฟัง ถึงลูกสาวเค้าจะไม่ได้พาเราเที่ยว แต่ก็แนะนำเราเยอะเลย สรุปแล้ว พรุ่งนี้เราจะไปดูเพนกวินกัน ได้แพลนแล้วก็หาเพื่อนร่วมทริปนั่นก็คือรูมเมทเรานั่นเอง
ก่อนจะนอนเพิ่งระลึกได้ว่ายังไม่ได้ซื้อตั๋วสำหรับที่จะไปต่อเลย เลยตื่นขึ้นมาควักหาบัตรเครดิตแล้วกดซื้อตั๋วรัวๆ ในใจก็อยากจะจองรถเลย แต่ไปหาเอาข้างหน้าก็ได้มั๊ง ตอนนี้นอนก่อนดีกว่า
(ต่อในคอม comment นะคะ)