ตอน สารบัญการเดินทาง
https://pantip.com/topic/36521948
และแล้ววันเดินทางก็มาถึง ปกติจะเป็นคนที่มีความพอดีใจการเดินทางมาก คือมาถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนเครื่องออกทุกครั้ง แต่ทริปนี้เดินทางตรงวันปิยมหาราช และต้องเดินทางไปสนามบินดอนเมืองที่ไม่คุ้นเคย (ปกติไปทำงานจะเดินทางผ่านสุวรรณภูมิเท่านั้น) จึงตื่นตัวมากกว่าปกติ ออกจากบ้านก่อนเวลาเครื่องออกเกือบ 4 ชั่วโมง
พอมาถึงดอนเมืองเริ่มมองหาป้าย “Tiger Air” แต่มันไม่มีแฮะ (หรือจริงๆ มันมีแต่หาไม่เจอ) ตอนนี้เริ่มตะหงิดๆ เริ่มควักตั๋วเครื่องบินออกมาดู จ๊ากกกกก....มันต้องขึ้นเครื่องที่สุวรรณภูมิ!!! อันนี้เป็นความสะเพร่าส่วนตัวที่ไม่เช็คให้ดีก่อน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ยอมเสียหน้าค่ะ ก้าวลงจากรถสวยๆ ที่ดอนเมือง แล้ววิ่งไปขึ้นรถคันใหม่ (กลัวคันเดิมรู้ เดี๋ยวหน้าแตก) เป็นโชคดีที่พี่แท็กซี่คันใหม่ขับ F1 มาก่อน ใช้เวลาแค่ 30 นาทีก็สามารถพาลูกค้าเปิ่นๆ คนนี้มาถึงสุวรรณภูมิได้อย่างปลอดภัย และเป็นอย่างที่คิดว่าจุด check-in รวมถึงผ่านเครื่องสแกนคนเยอะมากๆ แต่กระนั้นหลังจากผ่านด่านอรหันต์ทั้งหมดแล้วก็ยังมีเวลาเหลือซดราเมง 1 ชามก่อนขึ้นเครื่อง
เราใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมงจากกรุงเทพฯ มาถึงสิงคโปร์ เรามีเวลาประมาณ 6 ชั่วโมงก่อนไฟล์ทบินต่อไป จะนั่งหายใจเฉยๆ 6 ชั่วโมงก็คงไม่ใช่เรา ครั้งจะนั่งทำสมาธิสงบจิตใจยิ่งเป็นไปไม่ได้ ไหนๆ ก็มีเวลาแล้วงั้นออกไปเที่ยวหน่อยละกัน แล้วต้องเลือกที่ที่ยังไม่เคยไปด้วย อย่างนั้นก็ไป Botanic Garden เนี่ยแหละ เห็นเค้าว่าเป็น World Heritage ด้วย (ชีวิตค่อนข้าง crazy กับคำว่า World Heritage แต่ก็ไม่ค่อยเข้าถึงแก่นแท้ของสิ่งเหล่านี้เท่าไหร่) ผ่านตม. รับกระเป๋าแล้วเราก็ต้องหาที่ฝากก่อน ออกจาก Gate เลี้ยวขวาจะเห็นที่รับฝากกระเป๋าอยู่แถวๆ Taxi กระเป๋าเราไม่เกิน 10KG จ่ายเงินไป $3.2 (สิงคโปร์ดอลล่าร์) แล้วเดินไปแลกเงินประมาณ 2 พันบาทเพื่อใช้ในสิงคโปร์เป็นเวลา 3 ชั่วโมงที่เราจะออกไปข้างนอก
เราขึ้นรถไฟราคา $3.2 โดยต้องเปลี่ยนขบวนถึง 2 ครั้งคือที่ Thanah Marah และ Paya Lebar (ใช้เวลา 45 นาที....ถ้ารู้ว่าไกลขนาดนี้อาจเปลี่ยนใจไปที่อื่นแทน) จากนั้นไปยังไงต่อก็ถามคนแถวนั้นเอา เพราะไม่มีแผนที่ไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่ และไม่ได้ตั้งความหวังอะไรเลย พอเข้าไปเห็นมันเลยผิดหวังแต่ก็ไม่มากมาย สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือสวนสาธารณะที่ถูกสร้างขึ้นมา มีแบ่งเป็นโซนต่างๆ ตามพันธุ์พืช ที่นี่ค่อนข้างใหญ่ แต่เหมือนไม่มีอะไรเลย หรือจริงๆ เราเข้าไม่ถึงพวก Botanic ก็ไม่รู้ เราก็เดินไปเรื่อยเท่าที่เวลาจะมี (ประมาณ 1 ชั่วโมง) แล้วกลับไปสนามบินเพื่อเอากระเป๋าไป check-in กับ Etihad Airway ต่อ
นอกจากเรื่องเที่ยว ปากท้องก็สำคัญเช่นกัน ถึงสิงโปร์จะต้องกินข้าวมันไก่สิงคโปร์ จัดไป 1 จานก่อนขึ้นเครื่องแล้วคิดว่าจะนอนยาวๆ ไปจนถึง Abu Dhabiแต่ก่อนที่ตาจะปิด พนักงานสาวสวยของ Abu Dhabi ก็มาพร้อมเมนูอาหาร แรกๆ ว่าจะไม่กินแล้วแต่พอเห็นรายการอาหารแล้วอดไม่ได้ที่สั่งมากิน เราสั่งบะหมี่ไก่มาลองดู (เพราะไม่กินแพะ เนื้อ และผัก) แล้วพบว่ามันอร่อยแต่เค๊ม..เค็ม... พอหนังท้องตึง (มากๆ ) หนังตาก็ตกมาประกบกันสนิท
ราตรีสวัสดิ์
ปล. ตอนนี้และตอนหน้าอาจจะสั้นๆ เพราะชีวิตช่วงนั้นอยู่แต่บนเครื่องและสนามบิน ไม่มีเรื่องตื่นเต้นอะไร อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ ถ้าเบื่อรอข้ามไปตอน 3 เลยก็ได้ค่ะ (เกรงใจคนอ่าน)
ลุยเดี่ยวเที่ยวทั่วโลก ฉบับ “บุกแอฟริกา 4 ประเทศ 17 วัน” ตอนที่ 1 เยื้องย่างผ่านสิงคโปร์
https://pantip.com/topic/36521948
และแล้ววันเดินทางก็มาถึง ปกติจะเป็นคนที่มีความพอดีใจการเดินทางมาก คือมาถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนเครื่องออกทุกครั้ง แต่ทริปนี้เดินทางตรงวันปิยมหาราช และต้องเดินทางไปสนามบินดอนเมืองที่ไม่คุ้นเคย (ปกติไปทำงานจะเดินทางผ่านสุวรรณภูมิเท่านั้น) จึงตื่นตัวมากกว่าปกติ ออกจากบ้านก่อนเวลาเครื่องออกเกือบ 4 ชั่วโมง
พอมาถึงดอนเมืองเริ่มมองหาป้าย “Tiger Air” แต่มันไม่มีแฮะ (หรือจริงๆ มันมีแต่หาไม่เจอ) ตอนนี้เริ่มตะหงิดๆ เริ่มควักตั๋วเครื่องบินออกมาดู จ๊ากกกกก....มันต้องขึ้นเครื่องที่สุวรรณภูมิ!!! อันนี้เป็นความสะเพร่าส่วนตัวที่ไม่เช็คให้ดีก่อน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ยอมเสียหน้าค่ะ ก้าวลงจากรถสวยๆ ที่ดอนเมือง แล้ววิ่งไปขึ้นรถคันใหม่ (กลัวคันเดิมรู้ เดี๋ยวหน้าแตก) เป็นโชคดีที่พี่แท็กซี่คันใหม่ขับ F1 มาก่อน ใช้เวลาแค่ 30 นาทีก็สามารถพาลูกค้าเปิ่นๆ คนนี้มาถึงสุวรรณภูมิได้อย่างปลอดภัย และเป็นอย่างที่คิดว่าจุด check-in รวมถึงผ่านเครื่องสแกนคนเยอะมากๆ แต่กระนั้นหลังจากผ่านด่านอรหันต์ทั้งหมดแล้วก็ยังมีเวลาเหลือซดราเมง 1 ชามก่อนขึ้นเครื่อง
เราใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมงจากกรุงเทพฯ มาถึงสิงคโปร์ เรามีเวลาประมาณ 6 ชั่วโมงก่อนไฟล์ทบินต่อไป จะนั่งหายใจเฉยๆ 6 ชั่วโมงก็คงไม่ใช่เรา ครั้งจะนั่งทำสมาธิสงบจิตใจยิ่งเป็นไปไม่ได้ ไหนๆ ก็มีเวลาแล้วงั้นออกไปเที่ยวหน่อยละกัน แล้วต้องเลือกที่ที่ยังไม่เคยไปด้วย อย่างนั้นก็ไป Botanic Garden เนี่ยแหละ เห็นเค้าว่าเป็น World Heritage ด้วย (ชีวิตค่อนข้าง crazy กับคำว่า World Heritage แต่ก็ไม่ค่อยเข้าถึงแก่นแท้ของสิ่งเหล่านี้เท่าไหร่) ผ่านตม. รับกระเป๋าแล้วเราก็ต้องหาที่ฝากก่อน ออกจาก Gate เลี้ยวขวาจะเห็นที่รับฝากกระเป๋าอยู่แถวๆ Taxi กระเป๋าเราไม่เกิน 10KG จ่ายเงินไป $3.2 (สิงคโปร์ดอลล่าร์) แล้วเดินไปแลกเงินประมาณ 2 พันบาทเพื่อใช้ในสิงคโปร์เป็นเวลา 3 ชั่วโมงที่เราจะออกไปข้างนอก
เราขึ้นรถไฟราคา $3.2 โดยต้องเปลี่ยนขบวนถึง 2 ครั้งคือที่ Thanah Marah และ Paya Lebar (ใช้เวลา 45 นาที....ถ้ารู้ว่าไกลขนาดนี้อาจเปลี่ยนใจไปที่อื่นแทน) จากนั้นไปยังไงต่อก็ถามคนแถวนั้นเอา เพราะไม่มีแผนที่ไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่ และไม่ได้ตั้งความหวังอะไรเลย พอเข้าไปเห็นมันเลยผิดหวังแต่ก็ไม่มากมาย สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือสวนสาธารณะที่ถูกสร้างขึ้นมา มีแบ่งเป็นโซนต่างๆ ตามพันธุ์พืช ที่นี่ค่อนข้างใหญ่ แต่เหมือนไม่มีอะไรเลย หรือจริงๆ เราเข้าไม่ถึงพวก Botanic ก็ไม่รู้ เราก็เดินไปเรื่อยเท่าที่เวลาจะมี (ประมาณ 1 ชั่วโมง) แล้วกลับไปสนามบินเพื่อเอากระเป๋าไป check-in กับ Etihad Airway ต่อ
นอกจากเรื่องเที่ยว ปากท้องก็สำคัญเช่นกัน ถึงสิงโปร์จะต้องกินข้าวมันไก่สิงคโปร์ จัดไป 1 จานก่อนขึ้นเครื่องแล้วคิดว่าจะนอนยาวๆ ไปจนถึง Abu Dhabiแต่ก่อนที่ตาจะปิด พนักงานสาวสวยของ Abu Dhabi ก็มาพร้อมเมนูอาหาร แรกๆ ว่าจะไม่กินแล้วแต่พอเห็นรายการอาหารแล้วอดไม่ได้ที่สั่งมากิน เราสั่งบะหมี่ไก่มาลองดู (เพราะไม่กินแพะ เนื้อ และผัก) แล้วพบว่ามันอร่อยแต่เค๊ม..เค็ม... พอหนังท้องตึง (มากๆ ) หนังตาก็ตกมาประกบกันสนิท
ราตรีสวัสดิ์
ปล. ตอนนี้และตอนหน้าอาจจะสั้นๆ เพราะชีวิตช่วงนั้นอยู่แต่บนเครื่องและสนามบิน ไม่มีเรื่องตื่นเต้นอะไร อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ ถ้าเบื่อรอข้ามไปตอน 3 เลยก็ได้ค่ะ (เกรงใจคนอ่าน)