คิดอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้ดีไหม?
กลัวคนที่เข้ามาอ่านหาว่าเราเป็นบ้าเหมือนที่สามีเราพูด ตอนนี้เราไม่กล้าปรึกษาหรือพูดกับใครเลย แม้แต่คนใกล้ตัว
เราอายุ 29 ย่าง 30 ในปีนี้ มีลูก 2 คน กับสามีเก่า 1 คนและกับสามีใหม่ 1 คน ลูกสาวทั้งคู่ คนโต 9 ขวบ คนเล็ก 9 เดือน
ขอบอกก่อนเลยว่าเราอยู่กับสามีคนปัจจุบันนี้ไม่ได้อยู่เพราะรัก แต่อยู่เพราะพ่อแม่อยากให้อยู่ เพราะเห็นว่าเรามีลูกกับเค้าแล้ว และเค้าก็ดูแลเรากับลูกได้ เรารับรู้ถึงความผิดปกติของตัวเองเมื่อช่วงต้นปี รู้สึกไม่มีความสุข ร้องไห้ทุกวัน คิดถึงแต่อดีต คิดถึงสามีเก่า คิดวนไปวนมา นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย เบื่อทุกอย่าง ไม่อยากพบเจอใคร ขังตัวเองอยู่แต่ในบ้านกับลูกคนเล็ก ไม่เคยโทรหาพ่อแม่เลย ไม่รู้สึกคิดถึงหรืออยากคุย
ส่วนสามีตัวเองถ้าเค้าเลิกงานกลับมาบ้านเราจะมีอารมณ์หงุดหงิดใส่ แล้วอารมณ์มันจะค่อนข้างรุนแรง ทะเลาะกันทุกวันด้วยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ บางครั้งอยู่บ้านคนเดียวกับลูกถึงขั้นคิดอยากฆ่าลูกและฆ่าตัวเองตายตาม จนเหตุการณ์ล่าสุดเราอุ้มลูกขึ้นไปบนดาดฟ้ายืนอยู่บนนั้นเป็นชั่วโมงๆ ในใจคิดอะไรไม่ออกเหมือนมันว่างเปล่า จนลูกงอแงร้องไห้ถึงดึงสติตัวเองกลับมาได้ เลยลองปรึกษาเพื่อน เค้าบอกเราว่าเราเครียด คิดมากไปเอง ไม่ยอมปล่อยวาง จนเราลงมือค้นหาในอินเตอร์เน็ตว่าอาการเหล่านี้มันคืออะไร ต้องทำยังไง แต่จุดที่พีคที่สุดคือต้องได้รับการบำบัดและรักษาอาการ ต้องได้รับยาอย่างต่อเนื่อง เราเลยลองพูดคุยกับสามี ว่าเรามีอาการอะไรบ้างในแต่ละวัน รวมถึงความคิดที่น่ากลัวของเรา แต่สามีกลับพูดบอกเราว่าเราบ้า เราจะไปหาหมอยังไงในเมื่อคนรอบข้างหาว่าเราบ้า!! มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเมื่อมาถึงจุดนี้ เราอยากหาย อยากใช้ชีวิตปกติ ไม่อยากมีความคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายตลอดเวลาอีกแล้ว เพราะความคิดตรงนี้มันน่ากลัวเกินไป บางครั้งนั่งดูลูกร้องไห้แบบไม่รู้สึกอะไร ลืมว่าวันนี้ต้องทำอะไร ลืมว่าตัวเองต้องกินข้าว และบางวันลืมป้อนข้าวลูกก็มี ที่บ้านเราอยู่กันสามคน มีสามีเรา มีลูกเราคนเล็ก และก็เราแค่นั้น ซึ่งแน่นอนเราเลี้ยงลูกคนเดียว 24 ชั่วโมง เราอยากรู้ว่าจะพูดยังไงกับคนรอบข้างให้เข้าใจว่าเราไม่ได้บ้านะ เราอยากหายจากอาการผิดปกติจากความคิดตัวเอง เพราะเราปล่อยละเลยอาการมา 2 ปีเต็มๆเพิ่งจะรู้สึกตัวช่วงต้นปี รู้สึกว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่า ไร้ค่าสิ้นดี เราอยากได้คำปรึกษา การเตรียมพร้อมเข้ารับการรักษา และสถานที่ที่รับการรักษามีที่ไหนบ้าง ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นไว้ล่วงหน้านะค่ะ
ทำยังไงเมื่อป่วยเป็นซึมเศร้า!!
กลัวคนที่เข้ามาอ่านหาว่าเราเป็นบ้าเหมือนที่สามีเราพูด ตอนนี้เราไม่กล้าปรึกษาหรือพูดกับใครเลย แม้แต่คนใกล้ตัว
เราอายุ 29 ย่าง 30 ในปีนี้ มีลูก 2 คน กับสามีเก่า 1 คนและกับสามีใหม่ 1 คน ลูกสาวทั้งคู่ คนโต 9 ขวบ คนเล็ก 9 เดือน
ขอบอกก่อนเลยว่าเราอยู่กับสามีคนปัจจุบันนี้ไม่ได้อยู่เพราะรัก แต่อยู่เพราะพ่อแม่อยากให้อยู่ เพราะเห็นว่าเรามีลูกกับเค้าแล้ว และเค้าก็ดูแลเรากับลูกได้ เรารับรู้ถึงความผิดปกติของตัวเองเมื่อช่วงต้นปี รู้สึกไม่มีความสุข ร้องไห้ทุกวัน คิดถึงแต่อดีต คิดถึงสามีเก่า คิดวนไปวนมา นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย เบื่อทุกอย่าง ไม่อยากพบเจอใคร ขังตัวเองอยู่แต่ในบ้านกับลูกคนเล็ก ไม่เคยโทรหาพ่อแม่เลย ไม่รู้สึกคิดถึงหรืออยากคุย
ส่วนสามีตัวเองถ้าเค้าเลิกงานกลับมาบ้านเราจะมีอารมณ์หงุดหงิดใส่ แล้วอารมณ์มันจะค่อนข้างรุนแรง ทะเลาะกันทุกวันด้วยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ บางครั้งอยู่บ้านคนเดียวกับลูกถึงขั้นคิดอยากฆ่าลูกและฆ่าตัวเองตายตาม จนเหตุการณ์ล่าสุดเราอุ้มลูกขึ้นไปบนดาดฟ้ายืนอยู่บนนั้นเป็นชั่วโมงๆ ในใจคิดอะไรไม่ออกเหมือนมันว่างเปล่า จนลูกงอแงร้องไห้ถึงดึงสติตัวเองกลับมาได้ เลยลองปรึกษาเพื่อน เค้าบอกเราว่าเราเครียด คิดมากไปเอง ไม่ยอมปล่อยวาง จนเราลงมือค้นหาในอินเตอร์เน็ตว่าอาการเหล่านี้มันคืออะไร ต้องทำยังไง แต่จุดที่พีคที่สุดคือต้องได้รับการบำบัดและรักษาอาการ ต้องได้รับยาอย่างต่อเนื่อง เราเลยลองพูดคุยกับสามี ว่าเรามีอาการอะไรบ้างในแต่ละวัน รวมถึงความคิดที่น่ากลัวของเรา แต่สามีกลับพูดบอกเราว่าเราบ้า เราจะไปหาหมอยังไงในเมื่อคนรอบข้างหาว่าเราบ้า!! มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเมื่อมาถึงจุดนี้ เราอยากหาย อยากใช้ชีวิตปกติ ไม่อยากมีความคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายตลอดเวลาอีกแล้ว เพราะความคิดตรงนี้มันน่ากลัวเกินไป บางครั้งนั่งดูลูกร้องไห้แบบไม่รู้สึกอะไร ลืมว่าวันนี้ต้องทำอะไร ลืมว่าตัวเองต้องกินข้าว และบางวันลืมป้อนข้าวลูกก็มี ที่บ้านเราอยู่กันสามคน มีสามีเรา มีลูกเราคนเล็ก และก็เราแค่นั้น ซึ่งแน่นอนเราเลี้ยงลูกคนเดียว 24 ชั่วโมง เราอยากรู้ว่าจะพูดยังไงกับคนรอบข้างให้เข้าใจว่าเราไม่ได้บ้านะ เราอยากหายจากอาการผิดปกติจากความคิดตัวเอง เพราะเราปล่อยละเลยอาการมา 2 ปีเต็มๆเพิ่งจะรู้สึกตัวช่วงต้นปี รู้สึกว่าชีวิตตัวเองไม่มีค่า ไร้ค่าสิ้นดี เราอยากได้คำปรึกษา การเตรียมพร้อมเข้ารับการรักษา และสถานที่ที่รับการรักษามีที่ไหนบ้าง ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นไว้ล่วงหน้านะค่ะ