อยากหายไปจากโลกนี้!!

ขอระบายหน่อยนะคะคือเราเป็นซึมเศร้า+แพนิคค่ะแต่คนในบ้านคนรอบข้างชอบมองเราขี้เกียจคือเรานอนเยอะมากๆค่ะแล้วเวลาจะทำอะไรหรือเดินเฉยๆเขาชอบพูดกับเราเดินเหมือนคนไม่มีแรงเหมือนป่วยแค่เราตื่นมาใช้ชีวิตยังยากเ

1.อยากมีชีวิตที่ดีขึ้น 2ท้อเครียดมีปันหา

ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองเเย่มากๆค่ะ ไม่อยากเจอผู้คน จิตตก อยากอยูู่คนเดียวเงียบ เบื่ออาหารเบื่อทุกอย่าง ในเเต่ละวันนี้ก็หวังอยากจะให้มันค่ำเร็วๆ เวลากลางคืนก็นอนไม่หลับอ่ะค

สวัสดีค่ะ เราเป็นนักเรียนมัธยมต้น อายุ15 เราเป็นโรคซึมเศร้า และมีอาการแพนิค เราหาหมอแล้ว แต่กินยาเท่าไหร่ก็ไม่หาย ชีวิตเรามีปัญหาหลายอย่าง สำหรับบางคน มันคือเรื่องเล็ก แต่ในมุมของเรา มันใหญ่เกินตัวที่

เราอยากรู้ว่าอาการที่ชอบคิดถึงผลเเย่ๆล่วงหน้าไว้ก่อนตลอดเวลา คิดถึงผลร้ายที่จะเกิดในวันข้างหน้า วิตกกังวลบ่อยๆ เวลาเกิดเรื่องไรขึ้นจะคิดถึงผลที่ร้ายที่สุดไว้ก่อนเสมอ คนทั่วไปเขาเป็นกันบ้างมั้ยหรอคะเรา

ปกติเราเป็นคนคิดมากค่ะ เสพข่าวลบๆ กลัวเป็นโรค กลัวสูญเสียคิดจนรบกวนการใช้ชีวิต จนเหนื่อยเพลีย ไม่อยากทำอะไร นอนหลับเองได้ปกติค่ะ แต่การที่คิดทุกวันทำให้สมองอื้อตื้อ เหนื่อยหอบ สั่นมาเป็นพักๆ เลยตัดสิน

เกริ่นก่อนว่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้าคือแม่ของเราเองค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตมาอายุ15 ปี ครอบครัวก็ไม่ได้อบอุ่นเท่าไหร่ มีปัญหาด้านการเงินบ้างไรบ้าง พ่อกับแม่ชอบทะเลาะกันบ่อยถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันก็มีอยู่หลายค

กระทู้นี้ขออนุญาตระบายนะคะ สวัสดีค่ะ เวลาเราเหนื่อย ท้อ ผิดหวัง เสียใจหรือเฟลอะไร เราจะเป็นคนที่ไม่พูด จะเงียบไปเลย เพราะกลัวจะไปรบกวน เกรงใจ และไม่อยากไปเพิ่มภาระให้กับคนรอบข้าง จนบางครั้งก็คิดฟุ้งซ่

เลิกไม่ได้หรอกตายไปกับบุหรี่แหละ ทุกครั้งที่จะเลิกก็เจอแบบนี้เราเคยเลิกมาครั้งนึงแล้วนะเพราะไม่มีใครรู้ และไม่มีแรงกดดันตอนนี้ท้อใจมากๆแต่ก็ลดลงมาเยอะแล้ว จากที่สูบวันละ2-3ซองทุกวันนี้ลดลงเหลือ1ซองนึง