เมื่อผมอายุได้ 15 ปี พี่สาวของผมเริ่มมีจิตใจเมตตาต่อสัตว์ พี่สาวเริ่มหันมาทานอาหารมังสวิรัส และอาหารเจ
พี่สาวของผมเรียนที่ ร.ร.สตรีศึกษา จ.ร้อยเอ็ด ครั้งหนึ่ง ร.ร.ได้นิมนต์พระมาแสดงพระธรรมเทศสนาพี่สาวของผมก็เริ่มที่จะไม่ทานเนื้อสัตว์หลังจากนั้นมาไม่มีใครอธิบายได้ถึงอาการแพ้เนื้อสัตว์อย่างรุ่นแรง พี่สาวเริ่มจับต้องภาชนะที่ใส่เนื้อสัตว์ไม่ได้ ทุกครั้งที่จับก็จะมีอาการแดง แสบร้อนขึ้นมา บ้านผมขายอาหารตามสั่งที่เป็นเนื้อสัตว์และทุกวันพี่สาวก็เป็นคนที่ไปจับจ่ายซื้อของให้ครอบครัว มาวันหนึ่งแม่ของผมลองนำถุงที่ใส่เนื้อหมูนำไปล้างให้สะอาดแล้วนำมาให้พี่สาวผมจับพี่สาวของผมก็ยังคงมีอาการอยู่แบบนี้ทั้งที่พี่ก็ไม่รู้เลยว่าถุงที่จับนั้นได้ใส่เนื้อหมูมาก่อน
ช่วงเวลานี้พี่สาวของผมเหมือนกับเจอเรื่องราวที่แปลกในชีวิต ครั้งหนึ่งพี่สาวทะเลาะกับพ่อ พ่อได้ตบหน้าพี่สาวไปหนึ่งครั้ง ที่น่าแปลกในวันรุ่งขึ้นหน้าของพ่อผมเกิดบวมอย่างเห็นได้ชัด และบวมข้างเดียวกับที่ตบพี่สาวหลังจากเหตุการณ์นี้พ่อก็ไม่กล้าทำร้ายพี่สาวอิกเลย
ผมเป็นเด็กที่ได้รับความโชคดีมากในตอนนั้น ผมเริ่มฝึกทานเจกับพี่สาวของผม ผมพยายามองหาเหตุผลและความสำคัญที่ #ต้องทานเจ แต่ตอนนนั้นผมก็ยังเด็กเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ผมรู้ได้แต่ว่าการที่เราทานเจนั้นก็แค่เพื่อไม่เบียดเบียนสัตว์ ไม่ไปเกี่ยวพันกับสัตว์เท่านั้น แต่มันก็ถือเป็นการหยุดกรรมที่ดีในทางหนึ่ง และผมก็ได้สงบใจลง อธิฐาน ต่อ #องค์โพธิสัตว์ ว่า
"ลูกไม่รู้ว่าการทานเจมันดรีจริงหรือไม่และมันมีประโยชน์อย่างไร แต่วันนี้หากการทานเจมันเป็นสิ่งที่ดีและควรปฏิบัติก็ขอให้พระกวนอิมเมตตาให้ลูกไปไหนก็อย่าได้อด"
นี่คือคำอธิฐานของผม ในตลอดช่วงเวลาที่ผมเรียนที่ วนศ.ร้อยเอ็ด ผมจะทานข้าวเช้ามาจากที่บ้านและจะทานขนมในตอนเที่ยงเพราะผมเริ่มทานมังสวิรัสและเริ่มหัดที่จะทานอาหารเจ ผมกลัวเพื่อนไม่เข้าใจ เพื่อนชอบถามผมว่า ทำไมผมไม่ทานข้าวเที่ยง ไม่หิวหรอ คำถามเหล่ายนี่ผมไม่รู้สึกอะไร ผมมาเรียนต่อปริญญาตรีที่กรุงเทพ ที่สบศ. ผมมีโอกาศได้ร่วมแสดงโขนในพระราชินีถึง 2 ครั้ง ที่ศูนย์วัฒนธรรม ผมได้รับความเมตตาจากคณาจารย์และ สนง.ทรัพย์สินฯ ที่ได้คอยหาอาหารเจมาให้ผมในทุกวัน ทุกมื้อ แต่สิ่งนี้ผมก็คิดว่ามันเป็นบุญกุศลของเขาด้วย เมื่อผมเรียนจบมา ในการทำงานของผมถึง 3 รอบ ผมเริ่มสัมผัสได้อย่างชัดเจน ในคำอธิฐาน
ในการทำงานของผมรอบที่ 1 ผมเป็นครูสอนที่ ร.ร.แห่งหนึ่งเครือบริบูรณ์ศิลป คลอง 2
ในการทำงานของผมรอบที่ 2 ผมเป็นครูสอนที่ ร.ร.แห่งหนึ่งเครือเตรียมอุดม พัฒนาการ
ในการทำงานของผมรอบที่ 3 ผมทำงานในส่วนราชการ เครือ วธ. ปิ่นเกล้า
ในการทำงานของผมทั้ง 3 รอบนี้ผมได้รับความเมตตาจากพี่ที่ทำงาน แม่ครัวที่คอยทำอาหารเจให้ผมทานอย่างไม่คิดเงิน ถึงเขาจะไม่ได้ทำให้ผมทานในทุกมื้อ แต่ทุกครั้งที่ผมได้ทานจากเขาเหล่านั้นก็ล้วนแต่เป็นช่วงเวลาที่ผมไม่ได้ซื้อกับข้าวมา ถ้าไม่ได้เขาทั้งหลายผมก็คงต้องอดไม่มีอะไรทานเช่นกัน
วันนี้ผมจึงมีความเชื่อที่มากขึ้นว่าการทานอาหารมังฯและอาหารเจนั้นเป็นสิ่งที่ดีเพราะจากที่ผมประสบพบเจอนั้นมันเหมือนกับเป็นการยืนยันจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และการทานอาหารผักนั้นมันก็คงไม่จำเป็นที่จะต้องแบ่งนิกาย ลัทธิ แต่ขอเพียงแค่เราคิดที่จะทำเพื่อคนอื่น และผมก็เชื่อมั่นว่ามันคงไม่ใช่ผมคนเดียวที่จะสัมผัสได้
คุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม.............?
พระเมตตาจากพระอวโลกิเตศวร
พี่สาวของผมเรียนที่ ร.ร.สตรีศึกษา จ.ร้อยเอ็ด ครั้งหนึ่ง ร.ร.ได้นิมนต์พระมาแสดงพระธรรมเทศสนาพี่สาวของผมก็เริ่มที่จะไม่ทานเนื้อสัตว์หลังจากนั้นมาไม่มีใครอธิบายได้ถึงอาการแพ้เนื้อสัตว์อย่างรุ่นแรง พี่สาวเริ่มจับต้องภาชนะที่ใส่เนื้อสัตว์ไม่ได้ ทุกครั้งที่จับก็จะมีอาการแดง แสบร้อนขึ้นมา บ้านผมขายอาหารตามสั่งที่เป็นเนื้อสัตว์และทุกวันพี่สาวก็เป็นคนที่ไปจับจ่ายซื้อของให้ครอบครัว มาวันหนึ่งแม่ของผมลองนำถุงที่ใส่เนื้อหมูนำไปล้างให้สะอาดแล้วนำมาให้พี่สาวผมจับพี่สาวของผมก็ยังคงมีอาการอยู่แบบนี้ทั้งที่พี่ก็ไม่รู้เลยว่าถุงที่จับนั้นได้ใส่เนื้อหมูมาก่อน
ช่วงเวลานี้พี่สาวของผมเหมือนกับเจอเรื่องราวที่แปลกในชีวิต ครั้งหนึ่งพี่สาวทะเลาะกับพ่อ พ่อได้ตบหน้าพี่สาวไปหนึ่งครั้ง ที่น่าแปลกในวันรุ่งขึ้นหน้าของพ่อผมเกิดบวมอย่างเห็นได้ชัด และบวมข้างเดียวกับที่ตบพี่สาวหลังจากเหตุการณ์นี้พ่อก็ไม่กล้าทำร้ายพี่สาวอิกเลย
ผมเป็นเด็กที่ได้รับความโชคดีมากในตอนนั้น ผมเริ่มฝึกทานเจกับพี่สาวของผม ผมพยายามองหาเหตุผลและความสำคัญที่ #ต้องทานเจ แต่ตอนนนั้นผมก็ยังเด็กเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ผมรู้ได้แต่ว่าการที่เราทานเจนั้นก็แค่เพื่อไม่เบียดเบียนสัตว์ ไม่ไปเกี่ยวพันกับสัตว์เท่านั้น แต่มันก็ถือเป็นการหยุดกรรมที่ดีในทางหนึ่ง และผมก็ได้สงบใจลง อธิฐาน ต่อ #องค์โพธิสัตว์ ว่า
"ลูกไม่รู้ว่าการทานเจมันดรีจริงหรือไม่และมันมีประโยชน์อย่างไร แต่วันนี้หากการทานเจมันเป็นสิ่งที่ดีและควรปฏิบัติก็ขอให้พระกวนอิมเมตตาให้ลูกไปไหนก็อย่าได้อด"
นี่คือคำอธิฐานของผม ในตลอดช่วงเวลาที่ผมเรียนที่ วนศ.ร้อยเอ็ด ผมจะทานข้าวเช้ามาจากที่บ้านและจะทานขนมในตอนเที่ยงเพราะผมเริ่มทานมังสวิรัสและเริ่มหัดที่จะทานอาหารเจ ผมกลัวเพื่อนไม่เข้าใจ เพื่อนชอบถามผมว่า ทำไมผมไม่ทานข้าวเที่ยง ไม่หิวหรอ คำถามเหล่ายนี่ผมไม่รู้สึกอะไร ผมมาเรียนต่อปริญญาตรีที่กรุงเทพ ที่สบศ. ผมมีโอกาศได้ร่วมแสดงโขนในพระราชินีถึง 2 ครั้ง ที่ศูนย์วัฒนธรรม ผมได้รับความเมตตาจากคณาจารย์และ สนง.ทรัพย์สินฯ ที่ได้คอยหาอาหารเจมาให้ผมในทุกวัน ทุกมื้อ แต่สิ่งนี้ผมก็คิดว่ามันเป็นบุญกุศลของเขาด้วย เมื่อผมเรียนจบมา ในการทำงานของผมถึง 3 รอบ ผมเริ่มสัมผัสได้อย่างชัดเจน ในคำอธิฐาน
ในการทำงานของผมรอบที่ 1 ผมเป็นครูสอนที่ ร.ร.แห่งหนึ่งเครือบริบูรณ์ศิลป คลอง 2
ในการทำงานของผมรอบที่ 2 ผมเป็นครูสอนที่ ร.ร.แห่งหนึ่งเครือเตรียมอุดม พัฒนาการ
ในการทำงานของผมรอบที่ 3 ผมทำงานในส่วนราชการ เครือ วธ. ปิ่นเกล้า
ในการทำงานของผมทั้ง 3 รอบนี้ผมได้รับความเมตตาจากพี่ที่ทำงาน แม่ครัวที่คอยทำอาหารเจให้ผมทานอย่างไม่คิดเงิน ถึงเขาจะไม่ได้ทำให้ผมทานในทุกมื้อ แต่ทุกครั้งที่ผมได้ทานจากเขาเหล่านั้นก็ล้วนแต่เป็นช่วงเวลาที่ผมไม่ได้ซื้อกับข้าวมา ถ้าไม่ได้เขาทั้งหลายผมก็คงต้องอดไม่มีอะไรทานเช่นกัน
วันนี้ผมจึงมีความเชื่อที่มากขึ้นว่าการทานอาหารมังฯและอาหารเจนั้นเป็นสิ่งที่ดีเพราะจากที่ผมประสบพบเจอนั้นมันเหมือนกับเป็นการยืนยันจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และการทานอาหารผักนั้นมันก็คงไม่จำเป็นที่จะต้องแบ่งนิกาย ลัทธิ แต่ขอเพียงแค่เราคิดที่จะทำเพื่อคนอื่น และผมก็เชื่อมั่นว่ามันคงไม่ใช่ผมคนเดียวที่จะสัมผัสได้
คุณเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหม.............?