มีใครที่ไม่ทานเจเพราะเหตุผลว่า พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนว่า การทานเจเป็นการทำบุญ บ้างครับ

ไม่มีในพระไตรปิฎก  ไม่มีประวัติหรือเทศกาลกินเจอยู่ในพระไตรปิฎก

แต่มีหลักฐานว่า พระเทวทัตตั้งข้อเสนอให้พระสงฆ์ทานมังสวิรัติ แล้วพระพุทธเจ้าไม่เห็นด้วย  เทวทัตจึงรวมกลุ่มบรรดาภิกษุสงฆ์ที่เห็นดีเห็นงามกับการทานมังสวิรัติ รวมถึงข้อเสนออื่นๆ แล้วแยกออกไปจากพระพุทธเจ้า

ถ้าชาตินี้เราทานเจเพราะเข้าใจว่า เป็นการทำบุญ เป็นการลดละการเบียดเบียน ลดการฆ่าสัตว์  ก็เท่ากับเรากำลังสั่งสมความเห็นผิดออกไปเรื่อยๆ ปีนี้ ปีต่อไป ปีต่อๆๆ ไป

แล้วก็ชาติต่อไป ชาติต่อๆๆๆๆๆ ไป  ก็จะยิ่งเพิ่มพูนความเห็นผิดไปเรื่อยๆ


และหากเราโชคดีได้เกิดมาร่วมสมัยกับพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง   แล้วพอมีคนอย่างเทวทัตยื่นข้อเสนอแบบนี้มา   เราก็จะพลอยเห็นดีเห็นงามแล้วไปร่วมกับกลุ่มเทวทัตไปซะ


สัตว์ทุกตัวมีกรรมเป็นของๆ ตน มีกรรมเป็นเครื่องกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นพวกพ้อง  สัตว์ทุกตัวหลุดหนีจากบ่วงกรรมของตนไม่พ้น  เพียงเพราะเราทานเจ ก็ไม่ได้ทำให้สัตว์เหล่านั้นหลุดหนีจากบ่วงกรรมพ้น


การทานเนื้อสัตว์ไม่ใช่การทำบาป  และการทานเจไม่ใช่การทำบุญ


ยิ่งทานเจมากเท่าไหร่ บางคนทานตลอดชีวิต  ความรู้สึกที่มีต่อเนื้อสัตว์ก็จะเปลี่ยนไป กลายเป็นขยะแขยง  แค่เนื้อสัตว์เข้าปาก ก็อยากจะอ้วก ได้กลิ่นก็จะอ๊วก  ความรู้สึกนี้ ไม่ใช่บุญอะไรเลย  แต่เป็นบาปด้วยซ้ำ เพราะเป็นอกุศลเจตสิกเกิดขึ้น  และชาตินี้เป็นอย่างนี้  ชาติต่อไปก็จะเป็นอย่างนี้ สั่งสมมากไปเรื่อยๆๆๆๆๆ


พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า กลิ่นเนื้อสัตว์ไม่ใช่กลิ่นดิบ  แต่กลิ่นดิบ คือกลิ่นของกิเลส


แต่ถ้าทานเจเพื่อสุขภาพ  ลดละการทานเนื้อสัตว์ซักช่วงระยะหนึ่งในปี เพื่อให้เวลากระเพราะล้างพิษจากเนื้อสัตว์ที่สั่งสมมาตลอดปีออกไปเสียบ้าง  ก็โอเคนะ