สวัสดีค่ะแนะนำตัวก่อนนะคะ เราชื่อแพตตี้ เป็นนักศึกษาฝึกงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ตั้งแต่มาฝึกงานที่บริษัทเรารู้สึกเบื่อและไม่ชอบผู้คนมากมายเท่าไหร่เพราะส่วนตัวเป็นคนชอบสงบเงียบไม่วุ่นวาย เราเริ่มมาฝึกงานที่บริษัทแห่งนี้ได้สามเดือนแล้วค่ะ และกำหนดการฝึกงานของเราก็มีทั้งหมดสี่เดือน แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นเราแอบหลงรักพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่บริษัท
ณ วันที่ 24 มีนาคม 2560 เรากับเพื่อนนักศึกษาฝึกงานอีกสองคนได้มีงานมอบหมายให้ออกนอกพื้นที่ไปร่วมงานโครงการหนึ่งกับพี่ๆที่บริษัท และการออกงานครั้งนี้พี่ๆที่บริษัทก็ได้มอบหมายงานให้แต่ละคน แยกกันออกไปแต่ละฝ่าย พอถึงงานเราได้ไปช่วยพี่หลายคน ช่วยจัดนั้นนู้นนี่ บอกตรงๆว่าเหนื่อยมาก จนได้มานั่งพัก สักพักพี่ที่ดูแลเพื่อนอีกคนเค้าก็เดินมามอบหมายงานให้กับเพื่อน แต่เราก็อยู่ตรงนั้นพอดีและอีกอย่างก็ไม่มีไรทำด้วยจึงได้ไปช่วยเพื่อน จัดกระดาษแพกใส่ถุงช่วย แล้วก่อนที่จะเริ่มขั้นตอนพี่เขาก็ได้สอนวิธีการเรียบเรียงกระดาษเข้าแฟ้มอย่างถูกต้อง ทันใดนั้นกระดาษก็ได้กีดนิ้วมือพี่เขา เรารู้สึกเป็นห่วงพี่เขามาก เพราะพี่เขาคงกลัวมากและเจ็บแผลมาก ทันใดนั้นพี่เขาได้อุทานออกมาว่า '' พี่กลัวเลือด พี่จะเป็นลม พี่จะเป็นอะไรไหม " ณ ตอนนั้นใจเราอยากเข้าไปดูแลแล้วจับมือพี่เขาไว้แต่ไม่กล้าพอ เพราะแผลทีนิ้วเล็กมากเกินที่จะเข้าไปช่วย แต่พี่เขาเป็นคนกลัวเลือดค่ะ แต่เราก็รู้สึกเป็นห่วง ใจก็หวั่นไหวกับพี่เขามาก เกิดมาเราไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน พอสักพักพี่แกก็เดินมาอีกครั้งพร้อมกับอุทานว่า " พี่จะเป็นอะไรไหม ถ้าพี่เป็นอะไรดูแลพี่ด้วยนะ " ใจเราตอนนั้นยิ่งหวั่นไหวมาก คิดในใจว่านี่เรารู้สึกอ่อนไหวกับพี่เขาขนาดนี้เลยหรอ? นี่เราแพ้คนขี้อ้อนหรอ? ทำไมใจเราถึงเต้นแรงขนาดนี้ ..ไม่นะ^^ เราอยากเข้าไปดูแลพี่เขาใจแทบขาด^^ แต่เราไม่กล้าก้าวกายมากไปเกินกว่านั้น หลังจากนั้นเราและเพื่อนก็ได้ช่วยงานพี่เขาจนเสร็จ จากนั้นใจเราก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ความรู้สึกในตอนนั้นอยากจะเจอหน้าพี่เขาตลอดเวลา อยากอยู่ใกล้ๆพี่เขา เพราะเราเป็นห่วงพี่เขามาก มากจนเราทำไรไม่ได้ แต่พี่เขาก็ทำงานตามหน้าทีได้เป็นปกติค่ะ แต่เรานี่สิมองหาพี่เขาตลอด พี่แกชอบยิ้ม ให้เวลาเดินผ่านไปมา ทำให้ใจเรายิ่งหวั่นไหว ใจเต้นแรง บางครั้งเราก็แอบเขิน จนแสดงกิริยาท่าทางออกมากเกินไป พี่แกคง งง ว่าเราเป็นอะไรมากไหม555 จนกระทั่งจบงาน และได้ถ่ายรูปรวม เราได้ไปนั่งใกล้พี่เขา ใจเราหวั่นไหวมากมากจริงๆ และมีความสุขมากไม่อยากลุกไปไหนเลย ฮื้อๆ เสร็จงานทุกอย่างเราได้กลับมาถึงห้อง อันดับแรกจับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วค้นหา facebook พี่เขาตอนนั้นเรามีความพยายามมากเลยก็ว่าได้ หาจนได้ facebook พี่เขาใจเราตอนนั้นอยาก @ facebook พี่เขาไปอยากทักพี่เขา แต่ใจไม่กล้า เพราะเราได้ไปส่องfacebookพี่เขา เรากลับไปเจอรูปพี่เขากับแฟถ่ายด้วยกัน พี่เขามีแฟนแล้ว ณ ตอนนั้นความหวังของเราเริ่มลดลงแล้ว พยายามบังคับใจตัวเองให้เลิกคิด ให้เลิกหวั่นไหว สืบประวัติไปมาแฟนเขาแค่มีแฟนแล้วเลิกกันแล้ว ตอนนี้พี่แกโสดและยังไม่มีใคร แต่ย้ำว่าพี่แกคบผู้ชาย จากที่ดูในfacebookพี่เขามา นะ จนกระทั่งมาทำงานวันจันทร์ที่ 27 มีนาคม 2560 พี่เขาได้ส่งยิ้มให้น้องร่วมงาน เป็นปกตินะ แต่เรายังมีอาการหวั่นไหวให้พี่เขาอยู่ตลอด ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าพี่แกคงไม่สนใจผู้หญิงด้วยกันหรอก เราเริ่มหมดหวังแล้วสิ เหอะ! ทำยังไงดีเราแอบรักพี่เขาจนจะบ้าตายแหละ เราพอจะมีหว้งอยู่ไหม………….
แอบหวั่นไหว กับพี่ที่บริษัทที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ทำไงดี?
ณ วันที่ 24 มีนาคม 2560 เรากับเพื่อนนักศึกษาฝึกงานอีกสองคนได้มีงานมอบหมายให้ออกนอกพื้นที่ไปร่วมงานโครงการหนึ่งกับพี่ๆที่บริษัท และการออกงานครั้งนี้พี่ๆที่บริษัทก็ได้มอบหมายงานให้แต่ละคน แยกกันออกไปแต่ละฝ่าย พอถึงงานเราได้ไปช่วยพี่หลายคน ช่วยจัดนั้นนู้นนี่ บอกตรงๆว่าเหนื่อยมาก จนได้มานั่งพัก สักพักพี่ที่ดูแลเพื่อนอีกคนเค้าก็เดินมามอบหมายงานให้กับเพื่อน แต่เราก็อยู่ตรงนั้นพอดีและอีกอย่างก็ไม่มีไรทำด้วยจึงได้ไปช่วยเพื่อน จัดกระดาษแพกใส่ถุงช่วย แล้วก่อนที่จะเริ่มขั้นตอนพี่เขาก็ได้สอนวิธีการเรียบเรียงกระดาษเข้าแฟ้มอย่างถูกต้อง ทันใดนั้นกระดาษก็ได้กีดนิ้วมือพี่เขา เรารู้สึกเป็นห่วงพี่เขามาก เพราะพี่เขาคงกลัวมากและเจ็บแผลมาก ทันใดนั้นพี่เขาได้อุทานออกมาว่า '' พี่กลัวเลือด พี่จะเป็นลม พี่จะเป็นอะไรไหม " ณ ตอนนั้นใจเราอยากเข้าไปดูแลแล้วจับมือพี่เขาไว้แต่ไม่กล้าพอ เพราะแผลทีนิ้วเล็กมากเกินที่จะเข้าไปช่วย แต่พี่เขาเป็นคนกลัวเลือดค่ะ แต่เราก็รู้สึกเป็นห่วง ใจก็หวั่นไหวกับพี่เขามาก เกิดมาเราไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน พอสักพักพี่แกก็เดินมาอีกครั้งพร้อมกับอุทานว่า " พี่จะเป็นอะไรไหม ถ้าพี่เป็นอะไรดูแลพี่ด้วยนะ " ใจเราตอนนั้นยิ่งหวั่นไหวมาก คิดในใจว่านี่เรารู้สึกอ่อนไหวกับพี่เขาขนาดนี้เลยหรอ? นี่เราแพ้คนขี้อ้อนหรอ? ทำไมใจเราถึงเต้นแรงขนาดนี้ ..ไม่นะ^^ เราอยากเข้าไปดูแลพี่เขาใจแทบขาด^^ แต่เราไม่กล้าก้าวกายมากไปเกินกว่านั้น หลังจากนั้นเราและเพื่อนก็ได้ช่วยงานพี่เขาจนเสร็จ จากนั้นใจเราก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ความรู้สึกในตอนนั้นอยากจะเจอหน้าพี่เขาตลอดเวลา อยากอยู่ใกล้ๆพี่เขา เพราะเราเป็นห่วงพี่เขามาก มากจนเราทำไรไม่ได้ แต่พี่เขาก็ทำงานตามหน้าทีได้เป็นปกติค่ะ แต่เรานี่สิมองหาพี่เขาตลอด พี่แกชอบยิ้ม ให้เวลาเดินผ่านไปมา ทำให้ใจเรายิ่งหวั่นไหว ใจเต้นแรง บางครั้งเราก็แอบเขิน จนแสดงกิริยาท่าทางออกมากเกินไป พี่แกคง งง ว่าเราเป็นอะไรมากไหม555 จนกระทั่งจบงาน และได้ถ่ายรูปรวม เราได้ไปนั่งใกล้พี่เขา ใจเราหวั่นไหวมากมากจริงๆ และมีความสุขมากไม่อยากลุกไปไหนเลย ฮื้อๆ เสร็จงานทุกอย่างเราได้กลับมาถึงห้อง อันดับแรกจับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วค้นหา facebook พี่เขาตอนนั้นเรามีความพยายามมากเลยก็ว่าได้ หาจนได้ facebook พี่เขาใจเราตอนนั้นอยาก @ facebook พี่เขาไปอยากทักพี่เขา แต่ใจไม่กล้า เพราะเราได้ไปส่องfacebookพี่เขา เรากลับไปเจอรูปพี่เขากับแฟถ่ายด้วยกัน พี่เขามีแฟนแล้ว ณ ตอนนั้นความหวังของเราเริ่มลดลงแล้ว พยายามบังคับใจตัวเองให้เลิกคิด ให้เลิกหวั่นไหว สืบประวัติไปมาแฟนเขาแค่มีแฟนแล้วเลิกกันแล้ว ตอนนี้พี่แกโสดและยังไม่มีใคร แต่ย้ำว่าพี่แกคบผู้ชาย จากที่ดูในfacebookพี่เขามา นะ จนกระทั่งมาทำงานวันจันทร์ที่ 27 มีนาคม 2560 พี่เขาได้ส่งยิ้มให้น้องร่วมงาน เป็นปกตินะ แต่เรายังมีอาการหวั่นไหวให้พี่เขาอยู่ตลอด ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าพี่แกคงไม่สนใจผู้หญิงด้วยกันหรอก เราเริ่มหมดหวังแล้วสิ เหอะ! ทำยังไงดีเราแอบรักพี่เขาจนจะบ้าตายแหละ เราพอจะมีหว้งอยู่ไหม………….