สวัสดีครับ. ขอบคุณนะครับที่เสียสละเวลามาอ่านกระทู้ของผม เนื้อหาในกระทู้นี้เป็นเนื้อหาของ "ผู้ชาย กับ ผู้ชาย" นะครับ
สวัสดีครับวันนี้อยากมาขอคำปรึกษาเรื่องบางเรื่องครับ พอดีว่าผมได้ห่างจากคนบางคนมาประมาณ 2 ปีเเล้วครับ แต่ว่าวันนี้ผมกลับได้เจอกับเขาเพราะความบังเอิญอีกครั้งตอนที่ผมได้ออกไปซื้อของ ตลอด 2 ปีที่ผ่านมาของผม มันโดดเดี่ยวมากเลยครับเพราะชีวิตของผมไม่ได้มีใครเข้ามาเยอะ ผมไม่มีทั้งเพื่อนและใครเลย ผมไม่สนิทกับพ่อและแม่เลยครับผมตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆและมีเพียงแค่แมวเท่านั้นที่เป็นเพื่อนของผม 2 ปีที่ผ่านมาผมพยายามรักษาและซ่อมแซมความรู้สึกของผม ผมพยายามอยู่กับตัวเอง พยายามไม่คิดมาก พยายามหาอะไรทำ ขอบอกก่อนนะครับว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า ช่วงเวลานั้นมันไม่ง่ายเลยที่เราจะจัดการกับความรู้สึกทั้งหมด ผมไปหาหมอบ่อยขึ้น ทุกอย่างย่ำแย่ไปหมด ในตอนนั้นผมพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองเรื่อยๆ และผมพยายามคิดว่า ตลอดทั้ง 2ปี มานี้ผมโอเค..
จนวันนี้ผมได้มาเจอกับเขาอีกครั้ง กำแพงที่ผมสร้างตลอด 2ปีที่ผ่านมาพังออกมาได้ง่ายๆ ตอนนั้นมันมีหลายๆความรู้สึก ดีใจที่ได้เจอ และเสียใจในเวลาเดียวกัน และอยากร้องไห้ออกมา อยากกอด ผมบอกได้เลยว่าเขาเป็นคนสำคัญในชีวิตของผมมากๆ เขาทำให้ผมกลับมายิ้มได้ ทำให้ชีวิตของผมกลับมามีความสุขอีกครั้ง เขาเป็นได้ทั้งพี่ ทั้งที่ปรึกษา ที่ระบาย เขาแตกต่างจากคนอื่นๆผมรักที่เขาเป็าเขา ผมได้ผ่านเรื่องแย่ๆกับเขามาหลายเรื่องแต่เราก็พยายามผ่านมันมาด้วยกัน มันคงเป็นความผูกพันที่ผมไม่อยากให้มันหายไปและผมพยายามรักษามันให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ แต่ผมก็รักษามันไว้ไม่ได้..
ผมจะทำอย่างไรดีครับจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดีครับ ตอนนี้ผมกลับไปรู้สึกแย่อีกครั้งแบบเดิมกับเมื่อ 2 ปีที่เเล้วมันทำให้ผม..........
---
ผมอาจจะเล่าเนื้อหาไม่เก่งนะครับถ้าไม่เข้าใจผมต้องขอโทษด้วยครับ.
ขอคำปรึกษาครับ.
สวัสดีครับวันนี้อยากมาขอคำปรึกษาเรื่องบางเรื่องครับ พอดีว่าผมได้ห่างจากคนบางคนมาประมาณ 2 ปีเเล้วครับ แต่ว่าวันนี้ผมกลับได้เจอกับเขาเพราะความบังเอิญอีกครั้งตอนที่ผมได้ออกไปซื้อของ ตลอด 2 ปีที่ผ่านมาของผม มันโดดเดี่ยวมากเลยครับเพราะชีวิตของผมไม่ได้มีใครเข้ามาเยอะ ผมไม่มีทั้งเพื่อนและใครเลย ผมไม่สนิทกับพ่อและแม่เลยครับผมตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆและมีเพียงแค่แมวเท่านั้นที่เป็นเพื่อนของผม 2 ปีที่ผ่านมาผมพยายามรักษาและซ่อมแซมความรู้สึกของผม ผมพยายามอยู่กับตัวเอง พยายามไม่คิดมาก พยายามหาอะไรทำ ขอบอกก่อนนะครับว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า ช่วงเวลานั้นมันไม่ง่ายเลยที่เราจะจัดการกับความรู้สึกทั้งหมด ผมไปหาหมอบ่อยขึ้น ทุกอย่างย่ำแย่ไปหมด ในตอนนั้นผมพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองเรื่อยๆ และผมพยายามคิดว่า ตลอดทั้ง 2ปี มานี้ผมโอเค..
จนวันนี้ผมได้มาเจอกับเขาอีกครั้ง กำแพงที่ผมสร้างตลอด 2ปีที่ผ่านมาพังออกมาได้ง่ายๆ ตอนนั้นมันมีหลายๆความรู้สึก ดีใจที่ได้เจอ และเสียใจในเวลาเดียวกัน และอยากร้องไห้ออกมา อยากกอด ผมบอกได้เลยว่าเขาเป็นคนสำคัญในชีวิตของผมมากๆ เขาทำให้ผมกลับมายิ้มได้ ทำให้ชีวิตของผมกลับมามีความสุขอีกครั้ง เขาเป็นได้ทั้งพี่ ทั้งที่ปรึกษา ที่ระบาย เขาแตกต่างจากคนอื่นๆผมรักที่เขาเป็าเขา ผมได้ผ่านเรื่องแย่ๆกับเขามาหลายเรื่องแต่เราก็พยายามผ่านมันมาด้วยกัน มันคงเป็นความผูกพันที่ผมไม่อยากให้มันหายไปและผมพยายามรักษามันให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ แต่ผมก็รักษามันไว้ไม่ได้..
ผมจะทำอย่างไรดีครับจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดีครับ ตอนนี้ผมกลับไปรู้สึกแย่อีกครั้งแบบเดิมกับเมื่อ 2 ปีที่เเล้วมันทำให้ผม..........
---
ผมอาจจะเล่าเนื้อหาไม่เก่งนะครับถ้าไม่เข้าใจผมต้องขอโทษด้วยครับ.