เมื่อมาถึงวัยกลางคน มีอะไรเกิดขึ้นกับโลกภายในของคุณบ้างคะ

ชีวิตคนเราย่อมมีขึ้นมีลง ตอนเป็นเด็ก ตอนเป็นวัยรุ่น ทุกคนคงผ่านมันมาแบบรวดเร็วเหมือนมันมีสเตปของมันเอง และมันก็เป็นช่วงที่ไวเหมือนมันสั้นมากจนแทบไม่ทันได้รู้สึกอะไรมากมาย
แต่พอมาถึงวัยกลางคน มันกลับมีความรู้สึกเกิดขึ้นมากมาย คำถามที่ไม่เคยคิดจะถามตัวเองหรือไม่เคยสงสัยมันก็สงสัย อยู่ดีๆ ก็เกิดความเบลอว่าเราเป็นใคร สิ่งที่เราทำอยู่มันใช่จริงเหรอ อยู่มาวันหนึ่งตื่นขึ้นมาก็เกิดเบื่อกับชีวิตของตัวเองหรือจะบอกว่าเบื่อตัวเองก็ว่าได้ ไม่อยากมาทำงาน มาทำงานก็นั่งดูนาฬิการอเวลาพักเที่ยง รอเวลากลับบ้าน กลับถึงบ้านก็นอนบนเตียง หลับ สิ่งที่ดีที่สุดต่อความรู้สึกคือหลับ พอตื่นมาก็รู้สึกว่าทรมาน เศร้า หงุดหงิด เพลีย มีอาการเหมือนคนแพ้ท้องอยู่ตลอดเวลาแต่ไม่ได้ท้อง อยากจะหลับอยู่แบบนั้น ไม่อยากเจอใคร
อยากถามคนที่ถึงวัยกลางคนหรือเลยไปแล้วว่า ตอนที่ถึงวัยกลางคน (สามสิบกลางๆ) เกิดอะไรขึ้นกับคุณบ้างคะ แล้วคุณผ่านเวลาที่เลวร้ายไปได้ยังไงคะ