มีวิธีจัดการความเศร้าจากการสูญเสียอย่างไร

สวัสดีค่ะ วันนี้มาตั้งกระทู้ขอแนวทางการจัดการความเศร้าหน่อยนะคะ ดิฉันเสียคุณตาที่รักมากไปอย่างกระทันหัน ไม่ได้เตรียมใจ ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ อีกอย่างคือต้องออกมาทำงานต่างจังหวัดอยู่คนเดียว ไม่มีแฟน ไม่มีคนคุย เพื่อนก็มีบ้างบางคราว เวลากลางวันไปทำงานจะรู้สึกสดใสมากแต่พอกลับห้องหรือแม้แต่อยู่คนเดียวที่ไหนก็ตามภาพของตา รอยยิ้ม เสียงคำสั่งสอนของตาจะลอยมาทุกที เผลอร้องไห้ไปก็หลายครั้ง วันนี้ผ่านมาสองเดือนไม่มีวันไหนไม่คิดถึงไม่ร้องไห้ ก่อนหน้าที่เคยปฏิบัติธรรมฝึกสมาธิค่ะแต่พอมาเจอเหตุการณ์นี้สมาธิหรือสติมากมายเท่าไหร่ก็ช่วยไม่ได้เลยค่ะ  ทุกครั้งที่กำหนดลมหายใจไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่าน ก็จะมีความคิดแทรกขึ้นมาว่า เราไม่กลัวเราลืมคุณตาได้จริงๆหรอ ทุกๆอย่างที่คุณตาทำให้จะหายไปจากความทรงจำเราไหม มันขัดแย้งในตัวเองมากๆค่ะในด้านของครอบครัวเหมือนขาดเสาหลัก ใช้ชีวิตแบบหมดอาลัยตายอยาก ยายป่วย แม่ก็ไม่ค่อยปกติ คือทุกอย่างมันคือความทุกข์  มันไม่มีกำลังใจในการใช้ชีวิตใดๆเหลืออยุ่เลย อยากรู้ว่าทุกคนจัดการความเสียใจมาากที่สุดในชีวิตอย่างไรกันบ้างคะ อยากหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานกับการสูญเสียนี้ไปได้สักทีค่ะ ขอบคุณมากค่ะ