น้องโอ โอ้ลั่นล้า

ณ ตึกเรียนโรงเรียนแห่งหนึ่ง บรรยากาศหม่นๆอึมครึมพร้อมกับที่ฝนกำลังตกปอยๆ ในเวลาช่วงพักระหว่างคาบเรียน ผมเดินลงจากตึกพร้อมกับเพื่อนอีกสองสามคน ไปแอบซื้อขนมที่โรงอาหารเอาไปกินในห้องเรียน บังเอิญสังเกตนักเรียนคนหนึ่งท่าทางจะเป็นรุ่นน้อง ยืนนิ่งตากฝนอยู่ตรงบันไดทางขึ้นอาคารเรียน

    เด็กคนนั้นสะดุดตาผมมาก ยืนนิ่งเหมือนกำลังเหมอคิดอะไรซักอย่าง ผมถือวิสาสะตรงเข้าไปหาเด็กคนนั้น ถอดหมวกแก๊ปสีดำที่ใส่อยู่ แล้วเอาไปครอบหัวให้น้องคนนั้น ได้ผลเด็กคนนี้เหมือนคลายจากภวังค์แล้วเงยหน้าขี้นมาสบตากับผม

เพลงขึ้น ลมหายใจเหมือนหยุดไปทันทีที่สบตา “อึก คนอะไรวะน่ารัก-หาย”ผมพึมพำในใจ เรายืนห่างไม่เกินหนึ่งช่วงก้าว พอมองใกล้ๆแล้วไม่คิดว่าจะน่ารักขนาดนี้ หน้ารูปไข่ ปากนิด จมูกหน่อย ผิวขาวซีด ตาหวาน นัยน์ตาลึกลับชวนให้ค้นหา เราสปาร์คกันอยู่สามวินาที น้องแกก็ออกอาการประหม่าตกใจเล็กน้อย เสียง “อ๊ะ”ปนลมหายใจบางๆที่ลอดออกมา ทำให้ใจผมแอบสั่น เจอรุ่นพี่หน้าหื่นก็แบบนี้แหละหึๆ น้องค่อยๆถอยออกห่างจากผมทีละก้าวๆ แล้วถอดรองเท้าออก แต่ผมก็ต้องตกใจและแหกปากตะโกนกับเพื่อนขึ้นว่า

“แม่ งเอ้ยย โด้หมวกกรูไปแล้วนั้น” คุณโจรท่าน มือหนึ่งกดหมวกที่ไว้ มือหนึ่งคว้ารองเท้าตัวเองก็วิ่งขึ้นตึกไปอย่างรวดเร็ว

ม.4/2 ชั้นหนึ่ง ผมวิ่งตามขึ้นไป แต่คุณครูอยู่ในห้องเสียแล้ว จะไปเอะอะโวยวายก็ไม่ได้อายสาว เสียภาพลักษณ์รุ่นพี่หมด

     ในตอนเย็นผมและเพื่อนอีกสี่ห้าคนดักรอเจ้ารุ่นน้องตัวดีอยู่ล่างตึก  น้องเดินลงจากบันไดมากับเพื่อนผู้หญิงอีกสองคน ทันทีที่เห็นผมก็ทำหน้าสลดทันที ไอ้ตัวแสบผมคิดในใจ ผมตีหน้าโหดๆ เดินไปกระชากข้อมือแล้วพาเดินออกมาจากกลุ่ม มาคุยยืนกันสองคน

“เอาหมวกพี่ทำไม หา!  รู้ไหมมันเท่าไร! ทีหลังอย่าหนี เข้าใจไหม!! กราบหมวกพี่!!!” เอ๊ยไม่ใช่แล้ว

“เอาหมวกพี่ไปทำไม หา!”  ผมกระแทกเสียงดังข่มใส่ น้องนิ่งเงียบแล้วค่อยๆตอบเบาๆว่า

“ไม่ได้ตั้งใจ…ขอโทษ…โกรธไหม” เสียงแผ่วๆทั้งกล้าทั้งกลัว แถมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกต่างหาก ใครจะลงโกรธเล่า

“เอาหมวกพี่มา” ผมพูด น้องค่อยๆหยิบหมวกออกจากกระเป๋าแล้วยืนให้ผม ผมกำลังจะรับ แต่มันดันชักมือกลับ

“จะเล่นอะไรอีก”ผมถามและชักจะโมโห

“เปล่าๆ พี่ชื่อไร” น้องถามเสียงอ่อย พร้อมกับเงยหน้ามาสบตา ท่าทางคงอยากรู้จริงๆ

“หนึ่งครับ น้องละ”

“เราชื่อโอนะ” แนะๆดูมันพูดกับรุ่นพี่

“อะๆให้อภัย ทีหลังอย่าแกล้งพี่อีกนะ” ผมพูดพลางตบหัวน้องเบาๆ เท่านั้นแหละจู่ๆหน้าน้องมันก็แดงขึ้นมาเลย แม่ งเอ้ยน่ารัก แต่มันก็มาผลักผมคืน

“ไม่ชอบให้เล่นหัวนะ” หน้าตอนพูดทั้งโกรธทั้งแดง ยัดหมวกใส่มือผม แล้วเดินหนีไป ทำเอาผมหัวเราะชอบใจใหญ่

“เฮ้ยไอ้หนึ่ง ดูท่าแล้ว น้องเค้าจะชอบวะ ไม่เอาหน่อยเหรอไง” เพื่อนตะโกนแซวกันใหญ่ พร้อมขำกันไม่ลืมหูตา ขำเ_ยไรกันผมตะโกนด่า ทั้งใบหน้าและคำพูดมันทำให้หัวใจของผมแอบหวั่นไหว หรือนี่ผมจะชอบน้องเค้า ไม่นะๆ ไอ้หนึ่ง ยังก็ชอบน้องเค้าไม่ได้เด็ดขาด ก็รักต้องห้ามนินะ

     หลังจากนั้นเป็นต้นมา น้องเค้าให้เพื่อนมาขอลายขอเฟสผม และมารู้ทีหลังว่าน้องเค้าชอบมาแอบมองผมตอนกำลังรอรถ ผมก็พูดคุยไปไม่ได้คิดอะไร เหตุการณ์ดำเนินไปหลายเดือน จนกระทั่งวันหนึ่งที่ใต้ฉำฉา(กามปู)หลังโรงเรียน เย็นฉ่ำตะวันคล้อย แดดสีส้มอ่อนเหมาะแก่การสารภาพรัก!