หนูคือเด็กขาดความอบอุ่นใช่มั้ยคะ? ทุกท่านเคยขาดกำลังใจแบบเหมือนชีวิตนี้ไร้ค่ารึเปล่าคะ //กระทู้ระบาย

สวัสดีค่ะ หนูเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตัวหนูสภาพจิตยังปรกติรึเปล่า
หนูทุกข์ใจมากกับครอบครัวหนูหนูจะขอเล่าแบบเปิดอกเลยละกันค่ะ
หนูคิดว่าสถาบันครอบครัวหนูตอนนี้มันแย่แต่หนูรักแม่หนูมากแม่หนูเป็นคนที่ดีที่สุดเท่าที่หนูเคยเจอมา อดทนที่สุด แม่หนูไม่มีรายได้อะไรเป็นแม่บ้านเฉยๆ แต่พ่อหนู หนูก็ไม่ได้คิดเนรคุณหรอกค่ะแค่หนูรู้สึกว่าบุคคลคนนี้ไม่เคยเห็นความสำคัญของครอบครัวเขาไม่เคยแม้แต่จะให้กำลังใจหนู หนูเจ็บใจหนูเครียดมากเหมือนมันกำลังทำให้หนูเป็นบ้าไป หนูจำได้ว่ามีอยู่เดือนนึงที่หนูร้องไห้เกือบๆจะเป็นอาทิตย์ หนูเครียดมากจนหนูเอามีดมากรีดข้อมือตัวเองแต่แค่เป็นลอยๆเพราะหนูหวังไว้เสมอว่าคงจะมีซักวันที่มันจะดีกว่าตอนนี้แต่หนูก็รู้สึกว่ากว่าจะถึงวันนั้นมันยังอีกยาวไกล หนูพึ่งจะ ม.3 หนูอยากจะทำงานมีเงินมาเลี้ยงแม่หนูใช้จ่ายในครอบครัวทำให้ชีวิตตอนนี้มันดีขึ้น แต่หนูทำอะไรไม่ได้ หนูกลัวว่าหนูจะเรียนไม่จบสุขภาพจิตตอนนี้ของหนูมันปั่นป่วนมาก หนูกลัวว่าหนูจะไม่สามารถทำให้ชีวิตของหนูกับแม่ดีขึ้นได้ แม่หนูบอกไว้เสมอว่าถึงเขาจะแย่แค่ใหนเขาก็เป็นพ่อหนู หนูไม่มีที่ระบายแล้วค่ะหนูไม่เคยได้กำลังใจอะไรเลยทีแรกหนูก็คิดเอาว่า ตอนนี้เราพบเจออะไรแบบนี้ในอนาคตเราอาจจะเข้มแข็งกว่านี้ก็ได้ แต่หนูรู้สึกว่าหนูเริ่มจะรับความกดดันไม่ค่อยได้แล้ว เหมือนบ้านจะแตก มันยังมีอีกหลายเรื่องที่หนูยังไม่กล้าบอกกับใครในกระทู้นี้เดี๋ยวหนูจะเล่าความในใจใหห้สะใจไปเลย เพราะหนูไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษากับใครอีกแล้วค่ะ