ตอนที่เห็นจิตว่าไม่ใช่ตัวใช่ตน

การปฏิบัติธรรมแล้วเกิดอาการเห็นว่า"จิตไม่ใช่ตัวใช่ตน" ไม่ใช่เรา หรือว่างเปล่าจากตัวตน เกิดขึ้นได้ด้วยสาเหตุหลายประการ เช่น การพิจารณาธรรม(ตรึก)  เกิดจากสมาธิ  และเกิดจากมรรคญาณ

1.เกิดจากการพิจารณาธรรม(ตรึก) โดยไม่มีฐานของความสงบบ้างเลย  อาจเลยเถิดจนกลายเป็นมิจฉาทิฏฐิได้ เช่น เมื่อไม่มีตัวตนเราแล้ว มีเพียงขันธ์5 อยากทำอะไรก็ทำ  บุญก็ไม่มี  บาปก็ไม่มี ฯลฯ เป็นต้น

   2.เกิดจากจิตเป็นสมาธิ เช่น เมื่อเจริญภาวนาไปเรื่อย ๆ เกิดอาการจิตว่างเปล่า  อาจสำคัญผิดคิดว่าบรรลุโลกุตตระธรรม  หากสมาธิเสื่อมจิตก็จะกำเริบขึ้นเหมือนเดิม

3.เกิดจากบำเพ็ญเพียรจนมรรคญาณเกิดขึ้น

หมายเหตุ  การเห็นตามข้อ 1 และ 2 ยังไม่ใช่การเห็นด้วยปัญญาอันชอบ(ตามพระสูตร) ไม่สามารถละกิเลสได้  จิตยังมีอาการหวั่นไหวกับอารมณ์อยู่  ต้องตรวจสอบให้ละเอียด  ท่านผู้ปฏิบัติธรรมควรแยบคายให้มาก

ฝากไว้เพื่อพิจารณา