Getalongwell ต้อนรับ AEC กับการพาเที่ยวชมวัฒนธรรมและชิมอาหารของเมืองหลวงพระบาง ประเทศลาวกันค่ะ
วันเดินทางวันที่ 14/5/59 – 17/5/59 เดินทางด้วยสายการบิน แอร์เอเชีย เริ่มเดินทางกันเลย!!!!
สะบายดี หลวงพระบาง


เครื่องทะยานเหาะขึ้นฟ้าก็เริ่มเสียเงินกันซะแล้ว ขนมล่อตาล่อใจ  Yamanashi Mochi  ขนมโมจิหยดน้ำ ราดด้วยน้ำตาลเคี่ยวโรยถั่วป่น กลายเป็นของเล่นฆ่าเวลาของเราไปซะแล้ว ด้วยราคา 90 บาท เค้าว่ากันว่า เป็นขนมต้นตำหรับของแท้จากญี่ปุ่นเชียวนะ มีขายบนเครื่องบางเส้นทางเท่านั้น นี่เป็นทาสการตลาดสุดๆ



เราชอบนะ แปลกๆดี ขาบินกลับจะสั่งกินอีกรอบ




บนเครื่องจะแจกใบตม.เพื่อเข้าประเทศลาวใช้เวลานี้กรอกเลยนะ จะได้ไปไม่ต้องไปเสียเวลากรอก  
ใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงหลวงพระบางแล้วค่ะ ใครติด social มีซิมของประเทศลาวขายที่สนามบินเลยค่ะ ราคาตามแพ็กเกตที่เราเลือก แต่เนตไม่เป็นแบบ Unlimited นะ หมดแล้วหมดเลย ต้องเติมเงินเพิ่ม เราซื้อแบบ 360 บาท ซื้อเพิ่มอีก 10000 กีบ ก็เล่นได้ 4 วัน  ใช้ wifi ของโรงแรมควบคู่ไปด้วย


การเดินทางเข้าเมือง สบายง่ายสุดๆ มีบริการแบบรถตู้เล็ก ราคาเหมาอยู่ที่ 150000 กีบ นั่งได้ 8 ที่นั่ง บอกชื่อโรงแรมที่จอง คนขับรถตู้ก็ทราบแล้วค่ะว่าเราพักตรงไหน เพราะเมืองเค้าไม่ได้ใหญ่มากเท่าไหร่

  


ใช้เวลาประมาณ 15 นาที ก็มาถึงที่พักของเราแล้วค่ะ ที่พักของเราตลอดทริปนี้ชื่อ เฮือนพักสายน้ำคาน โรงแรมวิวดี ติดน้ำ ราคา 1000 บาท/คืน อืมมมมม ราคาดีเมื่อเทียบกับทำเลที่พัก ถึงแล้วก็ขนกระเป๋าเข้าที่พักกันเลยค่ะ แต่เดี๊ยวก่อน โรงแรมแจ้งว่าที่เราจองไม่ใช่สาขานี้ คือไร??? ตอนที่จองไม่เห็นมีให้เลือกสาขาเลย คุณหลอกดาวนี่หว่า  ขึ้นหน้า agoda แค่สาขาที่ติดน้ำ แต่พอเราคลิกจองเป็นสาขาที่ให้ไปนอนในซอยค่ะ ณ จุดนี้เคืองมาก จำไว้เป็นบทเรียนเลยค่ะ ใครคิดจะจองโรงแรมชื่อเฮือนพักสายน้ำคาน ระวังไว้ให้ดี!!!!! ดูให้ละเอียดจะได้ไม่พลาดแบบเรา


รูปด้านบนคือสิ่งที่คิดนะ รูปล่างคือสิ่งที่ได้


แต่พอเห็นห้องก็พออภัยได้นิดหน่อยเพราะห้องสะอาด ปิดหน้าต่างแล้วมืดมากค่ะ เตียงนอนนุ่ม แอร์เย็น มีทีวีช่องไทยให้ดูด้วยนะ มีบริการ free wifi ในห้องด้วยค่ะ




ที่นั่งหน้าห้องพัก


บริเวณด้านล่าง สถานที่ลงหลักปักฐานของพวกเราทุกคืน


เก็บของเรียบร้อยเราก็ออกมาเดินเล่นชมเมืองกัน






เย็นย่ำก็ได้เวลามื้อแรกของทริป  เมนูนี้เลยค่ะ เฝอ และ ข้าวซอย  พิกัดร้าน อยู่ซอยข้างพิพิธภัณฑ์
เลือกเส้นได้ตามใจชอบ เส้นเล็ก เส้นใหญ่ เส้นข้าวเปียก แล้วก็เลือกประเภทเนื้อสัตว์
รสชาตินัวขนาด นัวผงชูรสเลยคร๊า ใครยังไม่หนำใจเติมผงฃูรสได้อีกนะ ชามนี้สนนราคาอยู่ที่ 15000 กีบ สั่งไป 8 ชาม มื้อแรกก็โดนค่าอาหารที่ลาวไปเป็นแสนแล้วคร๊า
เสริฟพร้อมผักสด ใส่ผักเยอะๆอร่อยดีค่ะ



บนโต๊ะจะมีเครื่องปรุงหลากหลายมาก จริงๆคนลาวเค้าจะใส่เฉพาะเมนูนะ แบบถ้ากินเฝอต้องปรุงแบบนี้ กินข้าวซอยต้องปรุงแบบนี้  คนไทยมีสไตร์ใส่ตามใจฉันปรุงกันมั่วไปหมด


ปรุงไปปรุงมาก็ได้ตามที่เห็นค่ะ ปรุงแบบงงๆ ก็ทานกันแบบงงๆ  ก็หมดชามนะคะ


ได้พลังงานแล้วเราก็ไปเบินแคลลอรี่ด้วยการเดินขึ้นพระธาตุพูสีกันค่ะ จุดชมพระอาทิตย์ที่สวยที่สุดในเมืองหลวงพระบาง ถึงแม้ว่าจะเย็นจนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าแล้วนั้น แต่อากาศก็ยังร้อนจับใจ รวมถึงจำนวนขั้นบันไดที่สูงเป็นร้อยขั้น ก็เล่นเอาซะเหงื่อชุ่มกันไปเลย


ค่าธรรมเนียมขึ้นพระธาตุอยู่ที่ราคา 20000 กีบ แต่ถ้าจ่ายเงินไทย 100 บาท นะคะ เพราะฉะนั้นแนะนำให้จ่ายเป็นเงินกีบจะได้ไม่ขาดทุน
ขึ้นมาถึงด้านบน ก็จะมีนักท่องเที่ยวจับจองที่นั่ง รอชมเวลาที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า



เดินมาอีกฝั่งวิวก็สวยใช่ได้เลยนะ เห็นเมืองหลวงพระบาง ถูกตัดผ่านด้วยแม่น้ำ


พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าแล้วค่ะ


เดินลงจากพระธาตุ ก็จะพบกับตลาดมืด วางขายสินค้ากับพื้น  สินค้าที่ขายไม่แตกต่างกันมากเท่าไหร่ สามารถต่อรองได้จนเราพอใจเลยค่ะ ร้านนี้ไม่ได้ก็ไปร้านอื่น เสื้อยืดนี่มีร้านเว้นร้านเลยค่ะ พวกผ้าพันคอก็เช่นกัน




เดินไปสุดตลาดจะเจอร้านขายขนมปังเค้าว่ากันว่าขนมที่นี่รสชาติอร่อยใช่ได้ นักกินอย่างเราต้องลองให้รู้ค่ะ
ขนมปังรสชาติต่างๆ เช่น มะพร้าว แอปเปิ้ล ส้ม ฟักทอง ราคาคิดเป็นเงินไทยชิ้นละประมาณ 50 บาท สำหรับรสชาติพอทานได้ ไม่น่าเกลียด ไม่ได้นุ่มจนถึงขั้นกินล่ะละลายในปาก


ชินนามอนโรล อันนี้ไม่ได้ลองค่ะ แต่หน้าตาดูน่าทานดีนะ ใครชื่นชอบลองไปทานดูนะคะ


บราวนี่ก็มีนะ วันกลับเราซื้อกลับมาฝากน้องๆที่บ้าน เค้าบอกว่ารสชาติอร่อย เข้มข้น เครื่องเยอะดีค่ะ


ถัดจากร้านขนมปัง เราก็จะเจอซอยที่ขายแต่ของกิน เป็นที่รวมของนักท่องเที่ยวและคนท้องถิ่นเลยค่ะ


มาดูกันค่ะว่ามีอะไรน่าลองลิ้มชิมรสกันบ้าง
ไส้กรอกเยอรมันซื้อไปทานคู่กับเบียร์ลาว ราคาถ้าจำไม่ผิดน่าจะ 3 แท่ง 200 บาท รสชาติไม่ได้อร่อยจนต้องร้องว๊าววค่ะ


หมูทอด สามชั้นทอด กระดูกหมูทอด รสชาติเหมือนของไทยเลยค่ะ กินเพลินๆ อร่อยดีนะ



ปลาย่างเสียบไม้ ในหลวงพระบางจะเห็นเมนูนี้อยู่ทั่วไปเลยแหละ ปลาสดดีนะ กินคู่กับแจ่วนี่เข้ากันสุดๆ


หมูย่าง หน้าตาเหมือนหมูย่างเมืองตรังบ้านเรา กัดทีมันแตกชุ่มปากเลยค่ะ แต่หนังกรอบมากๆเลยนะ


สุกี้ลาวค่ะ เลือกของใส่ตะกร้า แล้วนำไปต้มรวมกัน เมนูนี้ไม่ได้ลองทาน แต่ก็เห็นคนลาวซื้อกันเยอะอยู่นะ
ปอเปี๊ยะทอดในถาด น้ำมันก็ชุ่มอีกเช่นกัน ทอดร้อนๆน่าจะอร่อยกว่านี้เยอะ


ส้มตำเมืองลาว เมนูแนะนำของทริปนี้เลยค่ะ ต้องลอง เพราะมันอร่อยมาก ลืมรสชาติส้มตำปลาร้าบ้านเราไปเลยค่ะ


ก่อนที่จะนำมาเสริฟ แม่ค้าจะตักใส่จานให้นิดหน่อยให้เราลองชิมก่อนว่ารสชาติโอเคไหม ถ้าเราโอเคถึงจะตักใส่จานมาเสริฟให้เราค่ะ ชิมคำแรกก็ถูกใจสายปลาร้าอย่างเราเลยค่ะ ไม่ต้องปรุงใดๆเพิ่มอีกแล้ว
หน้าตาน่ารับประทานสุดๆ


เดินไปเกือบจะท้ายซอย จะเจอร้านอาหารบุฟเฟ่ผัก!!! อยากทานเนื้อสัตว์จ่ายเพิ่ม ให้ชามมา 1 ชาม ตักรอบเดียว ทั้งอาหารคาว ผลไม้ ใส่ในชามเดียวกัน ราคาน่าจะหัวละ 15000 กีบ ร้านนี้ดูเหมือนฝรั่งจะนิยม ร้านนี้เราไม่สู้จริงๆ ดูมันน่าจะเลี่ยน และจืดพอควร ใครไปแล้วได้ลองทานมาเล่าสู่กันฟังด้วยนะคะ



เดินกินตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย อิ่มท้องจะแตก หมดเงินไปเป็นแสนกีบ ก็ได้เวลาเดินกลับที่พักกัน
เดินชมบรรยากาศยามค่ำคืนค่ะ เราชอบหลวงพระบางตรงที่รถไม่ค่อยวุ่นวาย เดินกลางถนนได้ตามสบาย
อีกด้านของฝั่งตลาดมืดจะเป็นบริษัททัวร์นำเที่ยว ใครไม่ได้มาเป็นกลุ่ม มาเดี่ยว มาติดต่อทัวร์เที่ยวแชว์กับคนอื่นได้เลยค่ะ  หรือใครอยากจะช๊อปปิ้งเพิ่มเติมจากตลาดมืด เส้นนี้ก็จะเป็นร้านขายของชำ ร้านขายของที่ระลึก ร้านเช่ามอเตอร์ไซต์


แวะซื้อเบียร์ช่วยย่อยอาหารซักหน่อย ของในร้านส่วนมากก็นำเข้ามาจากไทยเลยค่ะ ที่เห็นเป็นผลิตภัณฑ์ของลาวก็จะเป็นเบียร์ลาว กับน้ำเปล่า อยากจะลองชิมขนมกรุบกรอบของลาวหาไม่เจอเลยค่ะ




เดินไปไม่นานก็ถึงที่พักแล้วค่ะ จัดแจงจัดที่นั่งจิบเบียร์ นั่งคุยสรุปทริปกันไปเพลินๆค่ะ
พระเอกของทริปนี้ เจอกันทุกวัน ใครมาเยือนถิ่นลาวต้องจัด ไม่งั้นมาไม่ถึงเมืองลาวนะตัวเธอ ราคาเบียร์กระป๋องยาวคิดเป็นเงินไทย กระป๋องละ  52 บาท แต่ถ้าซื้อเป็นขวดแก้วแบบเปลี่ยนขวดจะคุ้มกว่านะ
สำหรับรสชาติ เบียร์ลาวจะจืดกว่าเมื่อเที่ยบกับเบียร์ที่ไทย แต่ความเมาเทียบกันได้อยู่นะ


ขวดนี้ซื้อมาลองชิม แม่ค้าบอกว่าอร่อยรสชาติดี นำเข้ามาจากแอฟริกามั๊ง รสชาติแบบขวดเดียวและขวดสุดท้ายพอ