คือไม่ไหวแล้วรู้อยากลาออกจาก วิทลัยนี้มากๆ (ขอไม่เอ่ยชื่อวิทลัยนะค่ะ)
ใครมีคำแนะนำก็บอกหน่อยนะค่ะ คือเรื่องมันเกิดตอนสอบปิดเทอมใหญ่วันสุดท้าย
คือวันสอบวันสุดท้ายเขาให้ไปสอบบ่าย เราก็ไปถึงวิทลัย ประมาณ 12:40 นาทีค่ะบ่ายเข้าสอบ
เราถึงก็ขึ้นไปที่ห้องที่เราเคยสอบมาสองวันก่อนหน้า คือขึ้นไป5ชั้น คือมันไม่ใช่ห้องเราแต่เป็นพี่ ปวส. สอบอยู่
เราก็ลงมาหาห้องก็ไม่เจอตนเลดไป5นาที เราก็เดินไปถามอาจาร์ที่ยืนหน้าห้องวิชาการ เราก็พูดว่า อาจารย์ค่ะขอ
บัตรสายหน่อยค่ะ เขาก็บอกว่าขึ้นไปขอข้างบนเอาเองฉันไม่ให้ เราก็ขึ้นไป เจออาจารย์ฝ่ายวิชาการ เขาก็ถามบ้านอยู่ไหนทำไมมาช้า
เราก็ตอบไปว่าเรามาตั้งแต่เที่ยง 40 นาทีแล้ว เดินหาห้องไม่เจอ อาจารย์เขาก็ด่าว่าละสองวันที่ผ่านมาสอบได้ไง เราก็พูดว่า เขาไม่ได้สอบ
ห้องเดิมค่ะเค้าก็ด่า ละก็ให้ตอนเย็นมาหาเขาใหม่ พอจากนั้นเราก็ขึ้นไปรอหน้าห้องสอบ โทรไปบอกแม่ว่าเราไม่ได้เขาสอบวิชานี้ๆนะ
แม่เราก็โทรไปถามให้ พอตกเย็นเราก็ขึ้นไปหาอาจารย์คนเดิม เขาก็มาพูดว่าจะโทรไปหาแม่เธอทำไมช่วยไรได้หรอแม่เธอมาเรียนด้วยหรอ
เราก็ได้แค่คิดในใจว่าทำไมเราโทรบอกแม่ไม่ได้หรอให้เขาได้รู้แต่พูดอะไรไม่ได้ก็เราผิด น้ำตาเราก็เริ่มไหลคือจะร้องออกมามันกลั่นยังไงก็ไม่อยู่
พอคาวนี้นี่แหละที่ทำให้เราช็อตที่สุด คือ เขาเรียกอาจารย์ที่ปรึกษาเราไปคุยข้างนอกบอกเราไม่ปกติ ตอนแรกเราก็คิดว่าเขาคงพูดว่าเราเอ่อหรือไม่เต็ม
สักพักอาจารย์ที่ปรึกษาก็ให้เราไปหาอาจารย์อีกคนฝ่ายนักเรียน เขาก็พูดว่า อาจารย์ : มีอะไรก็บอกตรงๆอย่าปิดบัง เธอเป็นอะไรมีไรบอกไม่ต้องกังวน เธอ..ใช้ไหม
เรา : อะไรค่ะ
อาจารย์ : (มองที่ท้องเรา)
เรา : (เงียบสักพัก) ท้องหรอค่ะ (ในตอนนั้นน้ำตาเราก็ไหล)
อาจารย์ : เพื่อความสบายใจของวิทลัย เธอท้องใช่ไหม.
เรา : หึ!! หนูไม่ได้ท้อง มีอะไรกับใครก็ไม่เคย (คือมันช๊อคมาก)
อาจารย์ : เพื่อความสบายใจเธอประจะเดือนมาหรือยังพอจะตรวจได้ไหม ไม่ต้องร้องยิ้มๆ
เรา : ได้ตรวจได้ (ให้รู้กันไปเลย อาจารย์จะดูถูกกันเกินไปไหมในเวลานี้ยิ้มได้ก็ดีสิ)
ผลออกมาก็คือไม่ท้องอาจารย์ก็ยังยิ้มให้ได้ดีเลยเชียว สำหรับบางคนอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่เรามันเป็นอะไรที่
เสียใจมากไม่รู้เพราะอะไร เราก็โทรมาเล่าให้แม่ฟัง แม่เราก็พูดว่า ทำดูถูกกันแบบนี้มันเกินไปไหมอาจารย์ครไหนเดี๋ยวจะว่า
เราก็พูด พร้อมเสียงสั้นสะอึ้น แม่ไม่ต้องปล่อยให้เงียบเดี๋ยวเขาไม่ให้หนูจบ แม่ก็พูดโอเคงั้นกลับบ้านมาก่อน พอถึงบ้านเราไม่มีแรงจะคุย
กับใคร ปวดหัวจะระเบิด ตัวก็ร้อนเป็นไฟ หายใจทีร้อนมากขนาดอยู่ในห้องแอร์ จากนั้นก็ป่วยมาเกือบสองอาทิตย์ คือเรื่องมาแรงสำหรับหนูนะ
ขอบคุณที่มาให้ความเห็นและมาอ่านมันอาจจะยาวไปหน่อยขอบคุณมากค่ะ
นี้หรออาจารย์
ใครมีคำแนะนำก็บอกหน่อยนะค่ะ คือเรื่องมันเกิดตอนสอบปิดเทอมใหญ่วันสุดท้าย
คือวันสอบวันสุดท้ายเขาให้ไปสอบบ่าย เราก็ไปถึงวิทลัย ประมาณ 12:40 นาทีค่ะบ่ายเข้าสอบ
เราถึงก็ขึ้นไปที่ห้องที่เราเคยสอบมาสองวันก่อนหน้า คือขึ้นไป5ชั้น คือมันไม่ใช่ห้องเราแต่เป็นพี่ ปวส. สอบอยู่
เราก็ลงมาหาห้องก็ไม่เจอตนเลดไป5นาที เราก็เดินไปถามอาจาร์ที่ยืนหน้าห้องวิชาการ เราก็พูดว่า อาจารย์ค่ะขอ
บัตรสายหน่อยค่ะ เขาก็บอกว่าขึ้นไปขอข้างบนเอาเองฉันไม่ให้ เราก็ขึ้นไป เจออาจารย์ฝ่ายวิชาการ เขาก็ถามบ้านอยู่ไหนทำไมมาช้า
เราก็ตอบไปว่าเรามาตั้งแต่เที่ยง 40 นาทีแล้ว เดินหาห้องไม่เจอ อาจารย์เขาก็ด่าว่าละสองวันที่ผ่านมาสอบได้ไง เราก็พูดว่า เขาไม่ได้สอบ
ห้องเดิมค่ะเค้าก็ด่า ละก็ให้ตอนเย็นมาหาเขาใหม่ พอจากนั้นเราก็ขึ้นไปรอหน้าห้องสอบ โทรไปบอกแม่ว่าเราไม่ได้เขาสอบวิชานี้ๆนะ
แม่เราก็โทรไปถามให้ พอตกเย็นเราก็ขึ้นไปหาอาจารย์คนเดิม เขาก็มาพูดว่าจะโทรไปหาแม่เธอทำไมช่วยไรได้หรอแม่เธอมาเรียนด้วยหรอ
เราก็ได้แค่คิดในใจว่าทำไมเราโทรบอกแม่ไม่ได้หรอให้เขาได้รู้แต่พูดอะไรไม่ได้ก็เราผิด น้ำตาเราก็เริ่มไหลคือจะร้องออกมามันกลั่นยังไงก็ไม่อยู่
พอคาวนี้นี่แหละที่ทำให้เราช็อตที่สุด คือ เขาเรียกอาจารย์ที่ปรึกษาเราไปคุยข้างนอกบอกเราไม่ปกติ ตอนแรกเราก็คิดว่าเขาคงพูดว่าเราเอ่อหรือไม่เต็ม
สักพักอาจารย์ที่ปรึกษาก็ให้เราไปหาอาจารย์อีกคนฝ่ายนักเรียน เขาก็พูดว่า อาจารย์ : มีอะไรก็บอกตรงๆอย่าปิดบัง เธอเป็นอะไรมีไรบอกไม่ต้องกังวน เธอ..ใช้ไหม
เรา : อะไรค่ะ
อาจารย์ : (มองที่ท้องเรา)
เรา : (เงียบสักพัก) ท้องหรอค่ะ (ในตอนนั้นน้ำตาเราก็ไหล)
อาจารย์ : เพื่อความสบายใจของวิทลัย เธอท้องใช่ไหม.
เรา : หึ!! หนูไม่ได้ท้อง มีอะไรกับใครก็ไม่เคย (คือมันช๊อคมาก)
อาจารย์ : เพื่อความสบายใจเธอประจะเดือนมาหรือยังพอจะตรวจได้ไหม ไม่ต้องร้องยิ้มๆ
เรา : ได้ตรวจได้ (ให้รู้กันไปเลย อาจารย์จะดูถูกกันเกินไปไหมในเวลานี้ยิ้มได้ก็ดีสิ)
ผลออกมาก็คือไม่ท้องอาจารย์ก็ยังยิ้มให้ได้ดีเลยเชียว สำหรับบางคนอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่เรามันเป็นอะไรที่
เสียใจมากไม่รู้เพราะอะไร เราก็โทรมาเล่าให้แม่ฟัง แม่เราก็พูดว่า ทำดูถูกกันแบบนี้มันเกินไปไหมอาจารย์ครไหนเดี๋ยวจะว่า
เราก็พูด พร้อมเสียงสั้นสะอึ้น แม่ไม่ต้องปล่อยให้เงียบเดี๋ยวเขาไม่ให้หนูจบ แม่ก็พูดโอเคงั้นกลับบ้านมาก่อน พอถึงบ้านเราไม่มีแรงจะคุย
กับใคร ปวดหัวจะระเบิด ตัวก็ร้อนเป็นไฟ หายใจทีร้อนมากขนาดอยู่ในห้องแอร์ จากนั้นก็ป่วยมาเกือบสองอาทิตย์ คือเรื่องมาแรงสำหรับหนูนะ
ขอบคุณที่มาให้ความเห็นและมาอ่านมันอาจจะยาวไปหน่อยขอบคุณมากค่ะ