ระหว่างความถูกต้อง กับความถูกใจ

อึดอัดมากคะ อยากให้เพื่อนช่วยแนะนำหน่อย เราคุยกะคนๆนึ่งอยู่แต่เค้ามีเจ้าของอยู่แล้ว แต่ตัวเค้าไม่เคยพูดถึงผู้หญิงคนนั้นเลยเค้าจะบอกเราเสมอว่าอยู่กับเพื่อนแต่ในความเป็นจริงเค้าอยู่ด้วยกัน เราสองคนรู้จักตอนฝึกงานแต่เราสองคนอยู่คนละจังหวัดพอฝึกงานเสร็จก็ต่างกลับไปทำหน้าที่ของตนแต่ก็ยังติดต่อกันทุกวันนะคะ แต่การคุยกันไม่เหมือนตอนที่เค้าอยู่คนเดียวก็เข้าใจแหละเนอะเค้าคงเกรงใจตังจริง ค่ะ จนมีช่วงก่อนสงกรานต์เค้าหายไป 2 วัน ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรแต่พอเค้ากลับบ้านเค้าเค้าก็ทักเรามาเหมือนเดิมกำแพงที่ตั้งไว้ตอนที่เค้าหายไปมันก็พังลงหมดเลยคะ เพราะ"รักเขามาก ถอยออกมาจากเขาไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่าเรามาทีหลัง รู้ทั้งรู้ว่าเราไม่มีวันเป็นเบอร์ 1" แต่ก็ยังเลือกที่รักแบบโง่ๆเราไม่กล้าที่จะเดินออกไป เพราะเรากลัว กลัวว่าเราจะต้องเจ็บปวด กลัวว่าเราจะต้องเสียใจหากไม่มีเขา เมื่อวานนี้เรามีโอกาสได้เจอกันคะหลังจากที่ต่างคนต่างแยกย้ายกันตอนฝึกงานเสร็จก็เกือบจะเดือนแล้วอ่ะนะ ของที่เราให้เค้า เค้าก็ยังเก็บไว้คะ ขนาดฝ้ายที่เราผูดแขนให้วันอำลาก็ยังเหลือที่ข้อมือของเค้าอยู่เลย ถามว่าดีใจไหมก็ดีใจแหละ แต่เรื่องนี้มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยคะ เค้าไม่ได้ผิดที่คิดนอกใจคนนั้น มันอาจผิดที่พรมลิขิตที่ทำงานช้าไป  '' บางทีเราอาจจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันก็ได้ แต่เป็นเพราะเราเจอกันในเวลาที่ไม่เหมาะสมเท่านั้นเอง'' อยากให้เพื่อนแนะนำทางออกหน่อยคะ ความรู้สึกตอนนี้แย่มากๆๆ