ต้องขออภัยครับที่หายหน้าหายตาไปนาน เพราะไปเข้าโครงการอบรมเตรียมตัวผู้เกษียณอายุภาครัฐ ประจำปี ๒๕๕๙ ที่ ศูนย์สุขภาพมิชชั่น อ.มวกเหล็ก จ.สระบุรี เพิ่งมาให้เหล่า สว.ได้เห็นหน้าเห็นตาในงานสังสันท์ที่ร้านยกยอ มารีนา เมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี่เองครับ
คืนนี้เป็นภาพของร้านกาแฟโบราณ (จริงๆ) ที่ตลาดพลู ฝั่งธนบุรี หน้าตาอย่างที่เห็น ยังคงมีให้เห็นตามต่างจังหวัด พี่นายคงเดาสถานที่ออกบ้างน่า
ตั้งแต่ยังเด็กจนกระทั่งเข้าสู่วัยรุ่น ยังเห็นร้านกาแฟแบบนี้ทั่วทุกหัวระแหง ขายกาแฟโบราณที่มีนมข้นหวานค่อนแก้ว โอวัลตินหรือไมโลร้อนหรือเย็นแล้วแต่ลูกค้าจะสั่ง และก็น้ำหวาน น้ำอัดลมขายด้วย ถ้าไม่กินที่ร้านก็ใส่กระป๋องนมข้นหวานร้อยตอกไม้ไผ่หรือใส่ถุงพลาสติกหิ้วไปกินที่บ้าน
สำหรับลูกค้าขาประจำ มักจะสั่งกาแฟร้อนหนึ่งแก้ว ขนมปังปิ้งทาเนยเทียมหนึ่งแผ่น ไข่ลวกหนึ่งฟอง แล้วนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอพรรคพวกมาสมทบ โดยเถ้าแก่เจ้าของร้านนำชาร้อนมาให้หนึ่งกา จากนั้นก็วิพากษ์วิจารณ์เรื่องเด่นประจำวันอย่างออกรส มีดาวอภิปรายประจำร้านเสร็จสรรพ จนกระทั่งสี่โมงเช้าวงสนทนาถึงจะแยกย้ายกันกลับ
สมัยที่ผมทำงานอยู่หน่วยงานเดิม ออกจากโรงแรมมาสมทบกับพรรคพวก ก็อาศัยมื้อเช้าที่ร้านกาแฟแบบนี้ล่ะครับ และประจักษ์ด้วยตัวเองว่าของเขาแรงจริงๆ ตาแข็งไปจนถึงเที่ยงนั่นแหละ ถึงจะหมดฤทธิ์
ว่ากันว่า ลุงประวัติ ผิวเผือก (ทัต เอกทัต) อดีตดาวร้ายในภาพยนต์ไทยสมัยก่อน มีร้านกาแฟขาประจำชื่อ "ไต้จง" บางลำภู เรื่องนี้ต้องขอความรู้เพิ่มเติมจากพี่เฉิ่มล่ะครับ
ผู้ใหญ่ที่ผมรู้จักเล่าว่า ไข่ลวกที่สั่งจากทางร้านนั้น จะตอกลงแก้วก้นดาว เหยาะพริกไทยลงไปหน่อย แล้วตีให้เข้ากัน ก่อนที่จะเทลงคอเอื้อกเดียวหมด นัยว่าเป็นของกินแก้อาการแฮ้งค์เมื่อคืนที่ผ่านมาดีนัก แต่มีอยู่สมัยหนึ่งซึ่งผู้คนเห่อผงชูรสซองละบาท โดยเฉพาะชาวเขา มักจะเทลงในไข่ลวกแทนพริกไทย นัยว่าอร่อยดี แต่ผมไม่เคยชิมสักที
ปัจจุบันมีร้านกาแฟหลากยี่ห้อ นอกเหนือจากการแฟขวด กาแฟกระป๋องที่วางขายตามร้านสะดวกซื้อ เช่น ยี่ห้อ "ออนซอน" "นางเงือก" "ชาวเขา" "ขี้ชะมด" ฯลฯ บาริสต้าจะฝีมือเยี่ยมยุทธขนาดไหน แต่ในความรู้สึกของผม รสชาติยังไม่ถึงเศษเสี้ยวของกาแฟโบราณ นอกจากราคาที่สูงเท่านั้น
กระทู้ก่อนนอน (๑๑๔)
คืนนี้เป็นภาพของร้านกาแฟโบราณ (จริงๆ) ที่ตลาดพลู ฝั่งธนบุรี หน้าตาอย่างที่เห็น ยังคงมีให้เห็นตามต่างจังหวัด พี่นายคงเดาสถานที่ออกบ้างน่า
ตั้งแต่ยังเด็กจนกระทั่งเข้าสู่วัยรุ่น ยังเห็นร้านกาแฟแบบนี้ทั่วทุกหัวระแหง ขายกาแฟโบราณที่มีนมข้นหวานค่อนแก้ว โอวัลตินหรือไมโลร้อนหรือเย็นแล้วแต่ลูกค้าจะสั่ง และก็น้ำหวาน น้ำอัดลมขายด้วย ถ้าไม่กินที่ร้านก็ใส่กระป๋องนมข้นหวานร้อยตอกไม้ไผ่หรือใส่ถุงพลาสติกหิ้วไปกินที่บ้าน
สำหรับลูกค้าขาประจำ มักจะสั่งกาแฟร้อนหนึ่งแก้ว ขนมปังปิ้งทาเนยเทียมหนึ่งแผ่น ไข่ลวกหนึ่งฟอง แล้วนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอพรรคพวกมาสมทบ โดยเถ้าแก่เจ้าของร้านนำชาร้อนมาให้หนึ่งกา จากนั้นก็วิพากษ์วิจารณ์เรื่องเด่นประจำวันอย่างออกรส มีดาวอภิปรายประจำร้านเสร็จสรรพ จนกระทั่งสี่โมงเช้าวงสนทนาถึงจะแยกย้ายกันกลับ
สมัยที่ผมทำงานอยู่หน่วยงานเดิม ออกจากโรงแรมมาสมทบกับพรรคพวก ก็อาศัยมื้อเช้าที่ร้านกาแฟแบบนี้ล่ะครับ และประจักษ์ด้วยตัวเองว่าของเขาแรงจริงๆ ตาแข็งไปจนถึงเที่ยงนั่นแหละ ถึงจะหมดฤทธิ์
ว่ากันว่า ลุงประวัติ ผิวเผือก (ทัต เอกทัต) อดีตดาวร้ายในภาพยนต์ไทยสมัยก่อน มีร้านกาแฟขาประจำชื่อ "ไต้จง" บางลำภู เรื่องนี้ต้องขอความรู้เพิ่มเติมจากพี่เฉิ่มล่ะครับ
ผู้ใหญ่ที่ผมรู้จักเล่าว่า ไข่ลวกที่สั่งจากทางร้านนั้น จะตอกลงแก้วก้นดาว เหยาะพริกไทยลงไปหน่อย แล้วตีให้เข้ากัน ก่อนที่จะเทลงคอเอื้อกเดียวหมด นัยว่าเป็นของกินแก้อาการแฮ้งค์เมื่อคืนที่ผ่านมาดีนัก แต่มีอยู่สมัยหนึ่งซึ่งผู้คนเห่อผงชูรสซองละบาท โดยเฉพาะชาวเขา มักจะเทลงในไข่ลวกแทนพริกไทย นัยว่าอร่อยดี แต่ผมไม่เคยชิมสักที
ปัจจุบันมีร้านกาแฟหลากยี่ห้อ นอกเหนือจากการแฟขวด กาแฟกระป๋องที่วางขายตามร้านสะดวกซื้อ เช่น ยี่ห้อ "ออนซอน" "นางเงือก" "ชาวเขา" "ขี้ชะมด" ฯลฯ บาริสต้าจะฝีมือเยี่ยมยุทธขนาดไหน แต่ในความรู้สึกของผม รสชาติยังไม่ถึงเศษเสี้ยวของกาแฟโบราณ นอกจากราคาที่สูงเท่านั้น