บางทีก็ไม่เข้าใจค่ะ ว่าทำไมคนถึงให้ความสำคัญกับเรื่องการพิมพ์ผิดถูกจัง ในที่นี้ก็คือดูเหมือนมันจะเกินความจำเป็นยังไงไม่รู้
เช่น บางทีเราคุยกับเพื่อนในเฟสบุ๊คด้วยความเคยชินมันก็จะพิมพ์ไปตามภาษาพูด ประมาณว่า เฮ้ย แกรร๊ ไปสยามป้าวววว, โอเค นะค่ะปายบ่ายนะ
ก็จะมีคนมาวิจารณ์ทำนองว่า พิมพ์ภาษาไทยไม่ถูกไปเรียนมา รึบางทีแสดงความคิดเห็นในอินเทอร์เน็ตก็เช่นกัน พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกไปบ้าง
ก็เอาแล้วมันจะต้องมีคนมาคอยจะจับผิดไวยากรณ์มากกว่าจะสนใจเนื้อหาที่ผู้เขียนต้องการสื่อ
อยากรู้ว่าทำไมคนไทยถึงให้ความสำคัญกับไวยากรณ์ขนาดนั้นจังค่ะ คือตัวเราจะพิมพ์ให้ถูกมันก็ได้อยู่นะ
แต่บางเหตุการณ์/บางเวลามันก็ไม่จำเป้นจะต้องพิมพ์ให้ดูเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้น่ะ ทำไมถึงอนุรักษ์นิยมขนาดนั้นก็ไม่เข้าใจ
เขียนผิดบ้างถูกบ้างหรือจะเปลี่ยนตัวสะกดให้มันเป็นไปตามภาษาพูดก็เป็นเรื่องของเขารึเปล่า ทำไมคนถึงไปใส่ใจอะไรขนาดนั้นกันนะ
ถึงฝั่งฝรั่งจะมีบ้างแต่ก็ไม่เยอะเท่าในไทยเลยรู้สึกว่ามันน่ารำคาญยังไงไม่รู้ค่ะ คืออารมณ์ประมาณว่าเราจะคุยกับเพื่อนแล้วมีคนมาวุ่นวาย
มาพิมพ์ผิดถูกอะไรนัก ไม่ใช่จะเขียนจดหมายธุรกิจนะเห้ย
สงสัยเกี่ยวกับลัทธิแกรมม่านาซี
เช่น บางทีเราคุยกับเพื่อนในเฟสบุ๊คด้วยความเคยชินมันก็จะพิมพ์ไปตามภาษาพูด ประมาณว่า เฮ้ย แกรร๊ ไปสยามป้าวววว, โอเค นะค่ะปายบ่ายนะ
ก็จะมีคนมาวิจารณ์ทำนองว่า พิมพ์ภาษาไทยไม่ถูกไปเรียนมา รึบางทีแสดงความคิดเห็นในอินเทอร์เน็ตก็เช่นกัน พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกไปบ้าง
ก็เอาแล้วมันจะต้องมีคนมาคอยจะจับผิดไวยากรณ์มากกว่าจะสนใจเนื้อหาที่ผู้เขียนต้องการสื่อ
อยากรู้ว่าทำไมคนไทยถึงให้ความสำคัญกับไวยากรณ์ขนาดนั้นจังค่ะ คือตัวเราจะพิมพ์ให้ถูกมันก็ได้อยู่นะ
แต่บางเหตุการณ์/บางเวลามันก็ไม่จำเป้นจะต้องพิมพ์ให้ดูเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้น่ะ ทำไมถึงอนุรักษ์นิยมขนาดนั้นก็ไม่เข้าใจ
เขียนผิดบ้างถูกบ้างหรือจะเปลี่ยนตัวสะกดให้มันเป็นไปตามภาษาพูดก็เป็นเรื่องของเขารึเปล่า ทำไมคนถึงไปใส่ใจอะไรขนาดนั้นกันนะ
ถึงฝั่งฝรั่งจะมีบ้างแต่ก็ไม่เยอะเท่าในไทยเลยรู้สึกว่ามันน่ารำคาญยังไงไม่รู้ค่ะ คืออารมณ์ประมาณว่าเราจะคุยกับเพื่อนแล้วมีคนมาวุ่นวาย
มาพิมพ์ผิดถูกอะไรนัก ไม่ใช่จะเขียนจดหมายธุรกิจนะเห้ย