คนที่สะกดคำง่ายๆผิดเกิดจากอะไรเหรอคะ (อยากรู้ไม่ได้แขวะ)

สวัสดีตามธรรมเนียมไทย
ตั้งแต่ยุคโซเชียลเฟื่องฟู ได้เห็นการสะกดคำผิดเยอะมาก โดยจะแบ่งเป็นกรณีดังนี้

1. แบบตั้งใจผิด แบ่งเป็น 5 กรณี
1.1 ภาษาสก๊อย ยกตัวอย่าง แร้วเจอกัลน๊คร๊=แล้วเจอกันนะคะ/ นู๋=หนู เตง,ตะเอง=ตัวเอง
1.2 วิบัติเพื่อเสียง เช่น น่ามคาน=น่ารำคาญ/ น่างสาน=น่าสงสาร/ มว๊ากกกก=มาก(เป็นพิเศษ)
1.3 สะกดตามเสียงพูด เช่น ชั้น=ฉัน /ใช่มะ=ใช่ไหม
1.4 หลีกเลี่ยงคำหยาบที่สะกดตรงตัว
1.5 แป้นเลื่อน เช่น เบย/ จุง

2. แบบไม่ตั้งใจผิด แบ่งเป็น 4 กรณี
2.1 คำที่ไม่คุ้นเคย/สะกดยาก (นึกตัวอย่างไม่ออก ช่วยนึกหน่อย)
2.2 คำที่สับสนเนื่องจากมีการออกเสียงซ้ำกันแต่คนละความหมาย เช่น ภาค/ ภาคย์/ พากย์/ พากษ์
2.3 คำที่ผันวรรณยุกต์ผิด ไม่สามารถนำไปออกเสียงในชีวิตจริงได้ เช่น นะค่ะ=นะคะ/ ขอบคุณคะ=ขอบคุณค่ะ
2.4 คำที่สะกดผิดล้วนๆไม่มีความหมายมาทดแทนได้  เช่น บรรได=บันได/ จลาจร=จราจร/ หน้ารัก=น่ารัก/ น่าตา=หน้าตา/ รังเกลียด=รังเกียจ/ สระใจ=สะใจ ฯลฯ

ที่นี้ไอ้ที่ข้องใจคือข้อ 2.4 เนี่ยแหละ มันเกิดจากอะไร เกิดอะไรกันขึ้นกับคนไทยที่เขียนหรือพิมพ์คำง่ายๆๆๆๆๆขนาดนี้ผิด เป็นคำที่ใช้ในชีวิตประจำวันซะด้วย เลยอยากรู้สาเหตุที่ปัจจุบันเกิดการสะกดผิดมากมายเกิดขึ้น จะให้ดีคนที่สะกดคำง่ายๆผิดโดยไม่รู้ว่ามันผิดช่วยมาตอบหน่อยก็ดีนะ ไม่แขวะจริงๆ อยากรู้สาเหตุ เพราะระบบการศึกษาหรือเพราะการอ่านหนังสือน้อยหรือเคยเห็นแบบที่สะกดผิดมาจากที่ไหน

ปล อย่าใช้คำว่าภาษาไทยดิ้นได้มาอ้าง เพราะการดิ้นได้ของภาษาไทยน่าจะอยู่ในกรณีที่ 1 มากกว่า
ปล2 ไม่ต้องอ้างว่าสมัยพ่อขุนก็สะกดไม่เหมือนปัจจุบัน อันนั้นมันยังอ่านออกเสียงได้อยู่
ปล3 ไม่เน้นแขวะ อยากรู้สาเหตุ ข้องใจมานานละ