ผมยืมล็อคอินเพื่อนมาเล่นครับ อมยิ้มตัวเองโดนยึด เหตุเกิด ณ ห้องราชดำเนิน
เมื่อวานก่อนเกิดเหตุระทึกขวัญขึ้นในอพาร์ทเม๊นต์ของเพื่อนผม เนื่องจากมีเพื่อนในกลุ่มบางคนเฮิร์ทหนัก หลุดปากว่าอยากกรึ้บเหล้า ทั้งๆที่มันไม่ชอบกิน เฮโลกันไปสิครับ จะรออะไร
ขาไปทุกอย่างปกติ คนชวนไม่กิน คนไม่กินฟาดเรียบตามสเต็ป ขากลับคนอกหักกลายเป็นหน่วยเก็บศพพวกที่เหลือกลับห้อง
จุดพีคมันอยู่ตรงนี้เลยครับ ห้องเพื่อนผมมีเตียงอยู่หลังเดียว เลยเอาฝูกมาปูเพิ่มตรงพื้นด้านล่าง เทกระจาดพวกขี้เมาลงไปไว้บนนั้น ส่วนที่เหลือเก็บซากแยกไปนอนห้องเพื่อนอีกห้องเพราะที่นอนไม่พอ จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ผมก็นั่งปลอบใจปัญหาความรักของเจ้าภาพที่ไม่เมาเพราะไม่ได้เป๊กสักแอะต่อ จนได้เวลาไสหัวไปนอนถึงลุกไปปิดไฟ ผมนอนด้านล่างรวมกับสาวกสุราอีกสองคน รวมกับผมเป็นสาม โดยที่มีไอ้เตี้ย(ฉายามัน) นอนริมสุดติดผนัง
ตอนนอนผมจำได้ว่าน่าจะตีสองครึ่ง ตื่นมาอีกทีตีสี่เพราะปวดฉี่ ผมหยิบไอโฟนที่วางไว้บนหัวมาเปิดไฟส่องทางเดินโต๋เต๋ไปห้องน้ำ ตอนนั้นเงียบมากครับ ได้ยินเสียงคอมเพรสเซอร์แอร์ดังตึ๊ดทีแทบสะดุ้ง แต่ตอนนั้นผมเอะใจนิดหน่อยเพราะปกติเวลานอนรวมกันกับหมู่เพื่อนชายฉกรรจ์แบบนี้ (ไม่รวมสมหญิงที่นอนเงียบปิ๊ดเหมือนไม่หายใจ) เสียงกรนมหาปะลัยจากเพื่อนสักคนจะเป็นเหมือนดนตรีคลาสสิคขับกล่อมผมมาก
แต่ตอนนั้น
เงียบว่ะครับ
ผมเริ่มคิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ผมเปิดแฟลชไลท์ในมือถือ แล้วค่อยๆฉายไปตรงที่ไอ้เตี้ยนอนอยู่อย่างช้าๆเพราะมันเป็นตัวตั้งตัวตีในเรื่องกรนบรรลือโลก เอาตีนยันทีก็เงียบที ผ่านไปพักนึง
ก็กรนใหม่
แต่ปรากฎว่า ไม่เจอตัวมันครับ
...เจอแต่หัว
...
...
...
ผมร้องเหี้ยม ตัดม.ม้าออกลั่นห้องเลยครับ พวกเล่นนอนเอาหัวลงพื้น เอาขาชี้ฟ้า ตัวแนบไปกับผนัง แขนห้อยตกอยู่ข้างลำตัว ตาเหลือกขึ้นจนเห็นแต่ตาขาวเพราะหนังตามันปรือๆ ปิดไม่สนิท
นาทีนั้นเหยี่ยวเล็ดเลยครับ ขี้หดตดหาย
ชาวบ้านชาวช่องคงสะดุ้งตื่นกันเป็นแถบ ยกเว้นเพื่อนในห้องผมที่พากันทำได้แค่งัวเงียเงยหัวขึ้นมาถามด้วยภาษาอันสุภาพว่า ตะโกนหาพ่อง
ส่วนไอ้เตี้ยมันก็ยังอยู่ท่านั้นเหมือนเดิมครับ และผมเกือบช็อคน้ำลายฟูมปากไปอีกรอบตอนที่สมหญิงลุกออกจากเตียงเดินไปเปิดไฟ ส่วนเพื่อนผมอีกคนที่นอนอยู่ใกล้ๆมันแค่ผงกหัวขึ้นมาหยีตาเพราะแสงไฟแยงตามันเฉยๆ ยังไม่รู้เหนือรู้ใต้ แต่พอหันไปเจอะสภาพไอ้เตี้ยเหมือนกันกับผม พวกโดดออกห่างร้อยเมตรทันที นั่งหน้าตาตื่นกระดิกตัวไม่ออกพอๆกันทั้งคู่
ยกเว้นสมหญิงครับ
สตรีหนึ่งเดียวในห้องเดินไปแกะตัวไอ้เตี้ยออกจากฝาผนัง ก่อนจะฟาดแก้มปลุกเพื่อนดังเพี๊ยะๆ แค่ฟังจากเสียงผมก็รู้สึกแสบแทนจนเผลอเกาแก้มตัวเอง
สรุปมันตื่น ลืมตาขึ้นมามองแป๊บพวกผมแป๊บนึง แล้วมันก็ล้มตัวลงไปนอนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่หลังจากนั้นมันไม่ได้นอนกันจริงๆหรอกครับ พวกผมกับเพื่อนคนที่เหลือรุมสหบาทา ปลุกไอ้เตี้ยมันขึ้นมาสัมภาษณ์อย่างเร่งด่วน โชคร้ายที่ผมไม่ได้หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปไว้เพราะมัวแต่ช็อค ไอ้เตี้ยมันไม่เชื่อเรื่องที่พวกผมพูด หาว่าผมหาเรื่องแกล้งมัน อำมัน ทั้งๆที่มันทำให้พวกผมหัวใจเกือบวายตาย ภาพนั้นยังติดตาจนถึงวันนี้เลยครับ สยองจริงๆ
ขอแท็กหว้ากอด้วยนะครับ อยากทราบว่าอาการแบบนี้ควรพบแพทย์ด้านไหน ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ความหลอนหรอกครับ แต่ถ้าเกิดงวดหน้ามันเป็นขึ้นมาอีกผมว่างานไข ข้อ กระดูก อักเสบหรือมีปัญหาจะเกิดขึ้นกับเพื่อนผมแน่ๆ รบกวนเช็คให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
พฤติกรรมสยองขวัญของคนเมาไร้สติ
เมื่อวานก่อนเกิดเหตุระทึกขวัญขึ้นในอพาร์ทเม๊นต์ของเพื่อนผม เนื่องจากมีเพื่อนในกลุ่มบางคนเฮิร์ทหนัก หลุดปากว่าอยากกรึ้บเหล้า ทั้งๆที่มันไม่ชอบกิน เฮโลกันไปสิครับ จะรออะไร
ขาไปทุกอย่างปกติ คนชวนไม่กิน คนไม่กินฟาดเรียบตามสเต็ป ขากลับคนอกหักกลายเป็นหน่วยเก็บศพพวกที่เหลือกลับห้อง
จุดพีคมันอยู่ตรงนี้เลยครับ ห้องเพื่อนผมมีเตียงอยู่หลังเดียว เลยเอาฝูกมาปูเพิ่มตรงพื้นด้านล่าง เทกระจาดพวกขี้เมาลงไปไว้บนนั้น ส่วนที่เหลือเก็บซากแยกไปนอนห้องเพื่อนอีกห้องเพราะที่นอนไม่พอ จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ผมก็นั่งปลอบใจปัญหาความรักของเจ้าภาพที่ไม่เมาเพราะไม่ได้เป๊กสักแอะต่อ จนได้เวลาไสหัวไปนอนถึงลุกไปปิดไฟ ผมนอนด้านล่างรวมกับสาวกสุราอีกสองคน รวมกับผมเป็นสาม โดยที่มีไอ้เตี้ย(ฉายามัน) นอนริมสุดติดผนัง
ตอนนอนผมจำได้ว่าน่าจะตีสองครึ่ง ตื่นมาอีกทีตีสี่เพราะปวดฉี่ ผมหยิบไอโฟนที่วางไว้บนหัวมาเปิดไฟส่องทางเดินโต๋เต๋ไปห้องน้ำ ตอนนั้นเงียบมากครับ ได้ยินเสียงคอมเพรสเซอร์แอร์ดังตึ๊ดทีแทบสะดุ้ง แต่ตอนนั้นผมเอะใจนิดหน่อยเพราะปกติเวลานอนรวมกันกับหมู่เพื่อนชายฉกรรจ์แบบนี้ (ไม่รวมสมหญิงที่นอนเงียบปิ๊ดเหมือนไม่หายใจ) เสียงกรนมหาปะลัยจากเพื่อนสักคนจะเป็นเหมือนดนตรีคลาสสิคขับกล่อมผมมาก
แต่ตอนนั้น
ผมเริ่มคิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ผมเปิดแฟลชไลท์ในมือถือ แล้วค่อยๆฉายไปตรงที่ไอ้เตี้ยนอนอยู่อย่างช้าๆเพราะมันเป็นตัวตั้งตัวตีในเรื่องกรนบรรลือโลก เอาตีนยันทีก็เงียบที ผ่านไปพักนึง
แต่ปรากฎว่า ไม่เจอตัวมันครับ
...เจอแต่หัว
...
...
...
ผมร้องเหี้ยม ตัดม.ม้าออกลั่นห้องเลยครับ พวกเล่นนอนเอาหัวลงพื้น เอาขาชี้ฟ้า ตัวแนบไปกับผนัง แขนห้อยตกอยู่ข้างลำตัว ตาเหลือกขึ้นจนเห็นแต่ตาขาวเพราะหนังตามันปรือๆ ปิดไม่สนิท
นาทีนั้นเหยี่ยวเล็ดเลยครับ ขี้หดตดหาย
ชาวบ้านชาวช่องคงสะดุ้งตื่นกันเป็นแถบ ยกเว้นเพื่อนในห้องผมที่พากันทำได้แค่งัวเงียเงยหัวขึ้นมาถามด้วยภาษาอันสุภาพว่า ตะโกนหาพ่อง
ส่วนไอ้เตี้ยมันก็ยังอยู่ท่านั้นเหมือนเดิมครับ และผมเกือบช็อคน้ำลายฟูมปากไปอีกรอบตอนที่สมหญิงลุกออกจากเตียงเดินไปเปิดไฟ ส่วนเพื่อนผมอีกคนที่นอนอยู่ใกล้ๆมันแค่ผงกหัวขึ้นมาหยีตาเพราะแสงไฟแยงตามันเฉยๆ ยังไม่รู้เหนือรู้ใต้ แต่พอหันไปเจอะสภาพไอ้เตี้ยเหมือนกันกับผม พวกโดดออกห่างร้อยเมตรทันที นั่งหน้าตาตื่นกระดิกตัวไม่ออกพอๆกันทั้งคู่
ยกเว้นสมหญิงครับ
สตรีหนึ่งเดียวในห้องเดินไปแกะตัวไอ้เตี้ยออกจากฝาผนัง ก่อนจะฟาดแก้มปลุกเพื่อนดังเพี๊ยะๆ แค่ฟังจากเสียงผมก็รู้สึกแสบแทนจนเผลอเกาแก้มตัวเอง
สรุปมันตื่น ลืมตาขึ้นมามองแป๊บพวกผมแป๊บนึง แล้วมันก็ล้มตัวลงไปนอนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่หลังจากนั้นมันไม่ได้นอนกันจริงๆหรอกครับ พวกผมกับเพื่อนคนที่เหลือรุมสหบาทา ปลุกไอ้เตี้ยมันขึ้นมาสัมภาษณ์อย่างเร่งด่วน โชคร้ายที่ผมไม่ได้หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปไว้เพราะมัวแต่ช็อค ไอ้เตี้ยมันไม่เชื่อเรื่องที่พวกผมพูด หาว่าผมหาเรื่องแกล้งมัน อำมัน ทั้งๆที่มันทำให้พวกผมหัวใจเกือบวายตาย ภาพนั้นยังติดตาจนถึงวันนี้เลยครับ สยองจริงๆ
ขอแท็กหว้ากอด้วยนะครับ อยากทราบว่าอาการแบบนี้ควรพบแพทย์ด้านไหน ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ความหลอนหรอกครับ แต่ถ้าเกิดงวดหน้ามันเป็นขึ้นมาอีกผมว่างานไข ข้อ กระดูก อักเสบหรือมีปัญหาจะเกิดขึ้นกับเพื่อนผมแน่ๆ รบกวนเช็คให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ