เป็นข้อสังเกตจากคุณบัญชา สุวรรณานนท์
นักแปลดีเด่น รางวัลสุรินทราชา พ.ศ. ๒๕๕๘
เผยแพร่ในแฟนเพจ "ภาษาและการแปล" เมื่อ ๓ ธ.ค. ๕๘
................................................................................
ลักษณะภาษาไทยสมัยใหม่ ที่ติดจากภาษาแปล
1. ใช้ "คุณ" ในกรณี generic you แทน "เรา" "คนเรา"
2. ใช้ "ในปี..." แม้ในกรณีที่น่าจะใช้ว่า "เมื่อปี" จะเหมาะกว่า
3. ใช้สรรพนาม และสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของ อย่างพร่ำเพรื่อรุงรัง
4. มีความลื่นสูง ("มัน")
5. ใช้คำว่า "ได้" วางไว้หน้าคำกริยา เพื่อแสดงอดีตกาล โดยไม่จำเป็น
และลืมไปว่า "ได้" อาจมีความหมายอื่น
- ได้รับอนุญาต, มีโอกาส, ได้รับการยินยอมให้ทำ
ฯลฯ
6. ใช้วลี "ที่จะ" พร่ำเพรื่อ เพราะติดมาจาก infinitive
7. มักใช้คำว่า "อะไร" (what) หรือ "สิ่ง" (thing) ซ้ำๆ
แทนได้ทั้งสิ่งของ การกระทำ ความคิด ฯลฯ เช่น
"มันเป็น" [it is] อะไรที่..., นี่เป็นอะไรที่...
ฯลฯ
การรังแกผู้อ่อนแอกว่า เป็นสิ่งที่ไม่สมควรทำ
-- > เป็นการกระทำ/พฤติกรรมที่ไม่สมควร;
การทำทานแก่ผู้ยากไร้ เป็นสิ่งที่สมควรทำ
-- > เป็นกิจอันสมควร ฯลฯ)
8. ใช้ "ที่" ซ้ำๆ ลืมไปว่า ยังมี "ซึ่ง", "อัน", "ผู้" (แทนคน ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเพศชาย)
และในหลายกรณี ไม่ต้องมี "ที่" เลยก็ได้
9. ใช้ "ถูก" อย่างพร่ำเพรื่อ ติดมาจาก passive voice
แม้ภาษาไทยไม่ต้องมีเลยก็ได้
- น้ำถูกต้มจนเดือดแล้ว -- > น้ำต้มจนเดือดแล้ว
- เขาถูกชมว่า -- > เขาได้รับคำชมว่า
หรือใช้ "โดน" บ้างก็ได้
- เขาถูกตี ถูกดุ ถูกด่า -- > โดนตี โดนดุ โดนด่า
10. ระบุพจน์ด้วยคำว่า พวกเขา, พวก..., เหล่า..., บรรดา..., ...ทั้งหลาย ฯลฯ อย่างพร่ำเพรื่อ
ทั้งที่ภาษาไทยมักไม่ระบุ ให้ดูจากบริบท หรือบางครั้งระบุไว้ที่คำกริยา หรือที่คำอื่นๆ
- พวกเด็กมาแล้ว -- > เด็กๆมาแล้ว, เด็กมากันแล้ว
- พวกเขาไปแล้วหรือยัง -- > เขาไปกันแล้วหรือยัง
- พวกเขาไปอออยู่ที่ประตู -- > เขาไปออกันอยู่ที่ประตู
- พวกเขาเชื่อว่า...-- > เขาพากันเชื่อว่า
- เขาชอบบรรดา/พวกผู้หญิงที่สวย -- > เขาชอบผู้หญิงสวยๆ/ เขาชอบคนสวยๆ / เขาชอบคนสวย/ เขาชอบผู้หญิงสวย
- เขาชอบพวกรถที่เครื่องแรง --> เขาชอบรถเครื่องแรงๆ
ฯลฯ
และลืมไปด้วยว่า "พวกเขา" ในภาษาไทย
เรายังมักใช้เพราะต้องการแฝงความหมายว่า
คนพวกนั้นแปลกแยกแตกต่างจาก "พวกเรา" เอาไว้ด้วย
11. มักไม่ใช้ "เขา" กับคนเพศหญิง แม้ในภาษาปากจากคำพูดของตัวละคร
(ข้อความในอัญประกาศ) แต่จะใช้ "เธอ"
และถ้าเป็นกรรมของประโยคก็มักใช้ "หล่อน" เสมอ
12. ใช้บุพบทเพี้ยนตามภาษาอังกฤษ
หรือบางทีผม (คุณบัญชา) ก็เดาไม่ออกว่าเขาเอามาจากไหน
- นั่งบนพื้น --> นั่งกับพื้น
- บนความเชื่อของเขา, ในความเชื่อของเขา --> ตามความเชื่อของเขา, ตามที่เขาเชื่อ
ฯลฯ
ขออนุญาตนำมาฝากกันครับ
ลักษณะภาษาไทยสมัยใหม่ ที่ติดจากภาษาแปล
นักแปลดีเด่น รางวัลสุรินทราชา พ.ศ. ๒๕๕๘
เผยแพร่ในแฟนเพจ "ภาษาและการแปล" เมื่อ ๓ ธ.ค. ๕๘
................................................................................
ลักษณะภาษาไทยสมัยใหม่ ที่ติดจากภาษาแปล
1. ใช้ "คุณ" ในกรณี generic you แทน "เรา" "คนเรา"
2. ใช้ "ในปี..." แม้ในกรณีที่น่าจะใช้ว่า "เมื่อปี" จะเหมาะกว่า
3. ใช้สรรพนาม และสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของ อย่างพร่ำเพรื่อรุงรัง
4. มีความลื่นสูง ("มัน")
5. ใช้คำว่า "ได้" วางไว้หน้าคำกริยา เพื่อแสดงอดีตกาล โดยไม่จำเป็น
และลืมไปว่า "ได้" อาจมีความหมายอื่น
- ได้รับอนุญาต, มีโอกาส, ได้รับการยินยอมให้ทำ
ฯลฯ
6. ใช้วลี "ที่จะ" พร่ำเพรื่อ เพราะติดมาจาก infinitive
7. มักใช้คำว่า "อะไร" (what) หรือ "สิ่ง" (thing) ซ้ำๆ
แทนได้ทั้งสิ่งของ การกระทำ ความคิด ฯลฯ เช่น
"มันเป็น" [it is] อะไรที่..., นี่เป็นอะไรที่...
ฯลฯ
การรังแกผู้อ่อนแอกว่า เป็นสิ่งที่ไม่สมควรทำ
-- > เป็นการกระทำ/พฤติกรรมที่ไม่สมควร;
การทำทานแก่ผู้ยากไร้ เป็นสิ่งที่สมควรทำ
-- > เป็นกิจอันสมควร ฯลฯ)
8. ใช้ "ที่" ซ้ำๆ ลืมไปว่า ยังมี "ซึ่ง", "อัน", "ผู้" (แทนคน ไม่จำเป็นต้องเป็นคนเพศชาย)
และในหลายกรณี ไม่ต้องมี "ที่" เลยก็ได้
9. ใช้ "ถูก" อย่างพร่ำเพรื่อ ติดมาจาก passive voice
แม้ภาษาไทยไม่ต้องมีเลยก็ได้
- น้ำถูกต้มจนเดือดแล้ว -- > น้ำต้มจนเดือดแล้ว
- เขาถูกชมว่า -- > เขาได้รับคำชมว่า
หรือใช้ "โดน" บ้างก็ได้
- เขาถูกตี ถูกดุ ถูกด่า -- > โดนตี โดนดุ โดนด่า
10. ระบุพจน์ด้วยคำว่า พวกเขา, พวก..., เหล่า..., บรรดา..., ...ทั้งหลาย ฯลฯ อย่างพร่ำเพรื่อ
ทั้งที่ภาษาไทยมักไม่ระบุ ให้ดูจากบริบท หรือบางครั้งระบุไว้ที่คำกริยา หรือที่คำอื่นๆ
- พวกเด็กมาแล้ว -- > เด็กๆมาแล้ว, เด็กมากันแล้ว
- พวกเขาไปแล้วหรือยัง -- > เขาไปกันแล้วหรือยัง
- พวกเขาไปอออยู่ที่ประตู -- > เขาไปออกันอยู่ที่ประตู
- พวกเขาเชื่อว่า...-- > เขาพากันเชื่อว่า
- เขาชอบบรรดา/พวกผู้หญิงที่สวย -- > เขาชอบผู้หญิงสวยๆ/ เขาชอบคนสวยๆ / เขาชอบคนสวย/ เขาชอบผู้หญิงสวย
- เขาชอบพวกรถที่เครื่องแรง --> เขาชอบรถเครื่องแรงๆ
ฯลฯ
และลืมไปด้วยว่า "พวกเขา" ในภาษาไทย
เรายังมักใช้เพราะต้องการแฝงความหมายว่า
คนพวกนั้นแปลกแยกแตกต่างจาก "พวกเรา" เอาไว้ด้วย
11. มักไม่ใช้ "เขา" กับคนเพศหญิง แม้ในภาษาปากจากคำพูดของตัวละคร
(ข้อความในอัญประกาศ) แต่จะใช้ "เธอ"
และถ้าเป็นกรรมของประโยคก็มักใช้ "หล่อน" เสมอ
12. ใช้บุพบทเพี้ยนตามภาษาอังกฤษ
หรือบางทีผม (คุณบัญชา) ก็เดาไม่ออกว่าเขาเอามาจากไหน
- นั่งบนพื้น --> นั่งกับพื้น
- บนความเชื่อของเขา, ในความเชื่อของเขา --> ตามความเชื่อของเขา, ตามที่เขาเชื่อ
ฯลฯ
ขออนุญาตนำมาฝากกันครับ