ศรัทธากับความสังเวชใจ

กระทู้สนทนา
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ผมปรารถนาเอาไว้ว่าจะตั้งกระทู้ที่แชร์ แบ่งปัน แลกเปลี่ยน ข้อคิดในเชิงพุทธศาสนา วันละ1กระทู้ จนถึงวันเกิดของผม ขอความร่วมมือในการตอบกระทู้อย่างสร้างสรรด้วยครับ

ผมก็เป็นคนไทยคนหนึ่ง ซึ่งก็เคยบนบานศาลกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหม่ที่ผมเคารพศรัทธา จะเป็นพระ ช่วงหลังมานี้มีเหตุให้ต้องไปบนบานบ่อยๆ ซึ่งก็รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นสีลัพพตปรามาส

แต่ช่วงหลังๆมาผมก็รู้สึกสังเวชใจ เพราะการขอ บนบานของผมไม่ได้ตั้งอยู่กับความเพียรหรือเจตนาบริสุทธิ์แบบเมื่อก่อน จนทำให้เรารู้สึกสังเวชใจ

บางทีการศรัทธาอะไรมากๆจนขาดปัญญาพินิจอย่างถ่องแท้ ก็อาจจะเป็นความงมงายได้ และยิ่งสังเวชใจว่าแม้แต่ตัวผมเองก็ยังเคยคิดกับพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์หรือรูปพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เป็นที่พึ่งอันดลบันดาลได้ทุกอย่าง เหมือนเด็กที่อ่านตำราความรู้ก็ดูแต่รูปหาได้เข้าใจเนื้อหาทั้งหมดไม่
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่