อ่านรีวิวแรกได้ที่
http://pantip.com/topic/34414827
กลัวกระทู้จะยาวไปคะ มาต่อภาค 2 กันที่นี่นะคะ
วันที่ 26 ตุลาคม จุดหมายการเดินของเราคือ Muktinath อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 3,760 เมตร Indra บอกว่า 4 ชั่วโมงเท่านั้น
เราออกเดินจาก Kagbeni ประมาณ 8 โมงเช้า เพียงแค่ 200 เมตรแรกเราก็แทบจอดป้ายกันเลยละค่ะ
จากป้ายนี้เดินขึ้นไปไม่เท่าไร ยังไม่ทันจะพ้นเขตหมู่บ้านด้วยซ้ำ อาการก็ออกเสียแล้ว คือ รู้สึกหายใจได้สั้น ใจเต้นแรงมาก และเหนื่อย ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเริ่มได้ไม่ 20 นาทีด้วยซ้ำ ตอนแรกคิดว่าเป็นคนเดียว แต่พอถามชาวคณะเป็นทุกคน
ทางเดินวันนี้เดินขึ้นและชัน หลายจุดที่เป็นทางลัดแทบจะตั้งแบบ 90 องศาได้ แบางจุดต้องใช้ทักษะการปีน ยิ่งเดินๆ ไป พวกเราก็มีอาการหนักขึ้น มันแบบหายใจไม่ทั่วท้อง เหนื่อยง่าย และปัญหาสำคัญคือเดินได้ช้าลงมากเมื่อเทียบกับระยะทางที่เราเดินจาก Jomsom มา Kagbeni ต้องหยุดพักถี่ขึ้น เดินไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ต้องพักประมาณนี้ ในจุดที่เราพักนานที่สุด Indra บอกว่านี่ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย แต่เวลานั้นเราเหนื่อยมากก็เลยต้องพัก
เราแวะพักกินกลางวันที่นี่แหละคะ เหนื่อยจนเกินกว่าจะเสาะหาว่ามันชื่อหมู่บ้านอะไร
วิวจากหลังคาร้านอาหารที่เราแวะพัก
เราใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการพัก และคิดว่ามีแรงพอที่จะเดินต่อ แต่มันไม่เป็นไปตามคาด อาการเรายังเหมือนเดิมและดูจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะเราเดินได้ช้าลงไปอีก พักถี่ขึ้นอีก เรียกว่ากระหย่องกระแย่งกันที่เดียว จนถึงหมู่บ้าน Jharkot จากป้ายจะเห็นว่าเป็นหมู่บ้านใหญ่และอยู่ใกล้ Muktinath ที่ Jharkot เราจะเห็นป้ายว่ามีรถเช่า หรือม้า ขึ้น Muktinath ด้วยความเหนื่อยจัด หายใจไม่ค่อยออก เรารู้ตัวว่าตอนนั้นออกอาการเหวี่ยงสุดแรงเกิด ประมาณว่า ฉันไม่ไหวแล้ว หารถ แพงเท่าไรก็จะไป ไม่เดินแล้ว แต่ระหว่างที่เดินหารถเช่า เราก็เกือบจะถึงท้ายหมู่บ้าน Jharkot แล้ว เจอฝรั่งคู่หนึ่ง เพื่อนในกลุ่มถามว่า Muktinath ไกลไหม เขาบอกว่าเราเดิน 15 นาทีก็ถึง พวกเราก็มองหน้ากันใหม่ เอาว่ะ 15 นาทีเอง เดินก็เดิน หันไปมองอีกทีฝรั่งคู่นั้นไปไกลลิบแล้ว แถมยังมีน้ำใจหันกลับมาโบกมือเรียกให้รู้ว่า เดินมาทางนี้น่ะ
มุมหนึ่งในหมู่บ้าน Jharkot
เมื่อตัดสินในเดินต่อ เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ นึกก่นด่าตัวเองและฝรั่งคู่นั้นว่า แกหลอกฉันทำม๊ายยยยยย อารมณ์ตอนนั้นมาเต็มนึกถึงเพลงพี่เบิร์ดขึ้นมาทันใดในท่อนที่ว่า "ฉันมาทำอะไรที่นี่.........." 555555555555 น้ำตาเล็ดย้อนเข้าในอก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก จะหัวเราะก็ไม่ไหว จาก Jharkot ถึง Muktinath ที่ฝรั่งบอกใช้เวลา 15 นาที เราใช้เวลาไปร่วมชั่วโมง เพราะเดิน 10 ก้าวหยุดพัก 10 ก้าวหยุดพัก ช้ายิ่งกว่าเต่าคลานมาก จนกระทั่งเห็นป้ายนี้
เราให้คนอื่นล่วงไปหาที่พักก่อน ส่วนตัวเองนั่งจุมปุ๊กอยู่ที่ป้ายอยู่หลายนาที จน Usingi (เสื้อแดงที่เห็นในภาพคะ) เดินกลับมารับเรา ไปที่พัก สิริรวม Kagbeni - Muktinath ใช้เวลา 5-6 ชั่วโมง เพราะดูนาฬิกาตอนนั้นก็บ่าย 3 โมงไปแล้ว
[CR] Poon Hill, Nepal สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น 2
กลัวกระทู้จะยาวไปคะ มาต่อภาค 2 กันที่นี่นะคะ
วันที่ 26 ตุลาคม จุดหมายการเดินของเราคือ Muktinath อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 3,760 เมตร Indra บอกว่า 4 ชั่วโมงเท่านั้น
เราออกเดินจาก Kagbeni ประมาณ 8 โมงเช้า เพียงแค่ 200 เมตรแรกเราก็แทบจอดป้ายกันเลยละค่ะ
จากป้ายนี้เดินขึ้นไปไม่เท่าไร ยังไม่ทันจะพ้นเขตหมู่บ้านด้วยซ้ำ อาการก็ออกเสียแล้ว คือ รู้สึกหายใจได้สั้น ใจเต้นแรงมาก และเหนื่อย ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเริ่มได้ไม่ 20 นาทีด้วยซ้ำ ตอนแรกคิดว่าเป็นคนเดียว แต่พอถามชาวคณะเป็นทุกคน
ทางเดินวันนี้เดินขึ้นและชัน หลายจุดที่เป็นทางลัดแทบจะตั้งแบบ 90 องศาได้ แบางจุดต้องใช้ทักษะการปีน ยิ่งเดินๆ ไป พวกเราก็มีอาการหนักขึ้น มันแบบหายใจไม่ทั่วท้อง เหนื่อยง่าย และปัญหาสำคัญคือเดินได้ช้าลงมากเมื่อเทียบกับระยะทางที่เราเดินจาก Jomsom มา Kagbeni ต้องหยุดพักถี่ขึ้น เดินไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ต้องพักประมาณนี้ ในจุดที่เราพักนานที่สุด Indra บอกว่านี่ยังไม่ถึงครึ่งทางเลย แต่เวลานั้นเราเหนื่อยมากก็เลยต้องพัก
เราแวะพักกินกลางวันที่นี่แหละคะ เหนื่อยจนเกินกว่าจะเสาะหาว่ามันชื่อหมู่บ้านอะไร
วิวจากหลังคาร้านอาหารที่เราแวะพัก
เราใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการพัก และคิดว่ามีแรงพอที่จะเดินต่อ แต่มันไม่เป็นไปตามคาด อาการเรายังเหมือนเดิมและดูจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะเราเดินได้ช้าลงไปอีก พักถี่ขึ้นอีก เรียกว่ากระหย่องกระแย่งกันที่เดียว จนถึงหมู่บ้าน Jharkot จากป้ายจะเห็นว่าเป็นหมู่บ้านใหญ่และอยู่ใกล้ Muktinath ที่ Jharkot เราจะเห็นป้ายว่ามีรถเช่า หรือม้า ขึ้น Muktinath ด้วยความเหนื่อยจัด หายใจไม่ค่อยออก เรารู้ตัวว่าตอนนั้นออกอาการเหวี่ยงสุดแรงเกิด ประมาณว่า ฉันไม่ไหวแล้ว หารถ แพงเท่าไรก็จะไป ไม่เดินแล้ว แต่ระหว่างที่เดินหารถเช่า เราก็เกือบจะถึงท้ายหมู่บ้าน Jharkot แล้ว เจอฝรั่งคู่หนึ่ง เพื่อนในกลุ่มถามว่า Muktinath ไกลไหม เขาบอกว่าเราเดิน 15 นาทีก็ถึง พวกเราก็มองหน้ากันใหม่ เอาว่ะ 15 นาทีเอง เดินก็เดิน หันไปมองอีกทีฝรั่งคู่นั้นไปไกลลิบแล้ว แถมยังมีน้ำใจหันกลับมาโบกมือเรียกให้รู้ว่า เดินมาทางนี้น่ะ
มุมหนึ่งในหมู่บ้าน Jharkot
เมื่อตัดสินในเดินต่อ เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ นึกก่นด่าตัวเองและฝรั่งคู่นั้นว่า แกหลอกฉันทำม๊ายยยยยย อารมณ์ตอนนั้นมาเต็มนึกถึงเพลงพี่เบิร์ดขึ้นมาทันใดในท่อนที่ว่า "ฉันมาทำอะไรที่นี่.........." 555555555555 น้ำตาเล็ดย้อนเข้าในอก จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก จะหัวเราะก็ไม่ไหว จาก Jharkot ถึง Muktinath ที่ฝรั่งบอกใช้เวลา 15 นาที เราใช้เวลาไปร่วมชั่วโมง เพราะเดิน 10 ก้าวหยุดพัก 10 ก้าวหยุดพัก ช้ายิ่งกว่าเต่าคลานมาก จนกระทั่งเห็นป้ายนี้
เราให้คนอื่นล่วงไปหาที่พักก่อน ส่วนตัวเองนั่งจุมปุ๊กอยู่ที่ป้ายอยู่หลายนาที จน Usingi (เสื้อแดงที่เห็นในภาพคะ) เดินกลับมารับเรา ไปที่พัก สิริรวม Kagbeni - Muktinath ใช้เวลา 5-6 ชั่วโมง เพราะดูนาฬิกาตอนนั้นก็บ่าย 3 โมงไปแล้ว