หนูคิดแบบนี้มาตั้งแต่อยู่ม.1แล้วค่ะ ชีวิตครอบครัวห
นูมันไม่ได้สวยงามแบบที่หนูฝันไว้เลย พ่อหนูเป็นคนติดเหล้ามากค่ะ แม่เคยเล่าให้ฟังว่าตอนหนูอายุ 3 ขวบ พ่อเคยพาหนูขับมอไซต์ตกข้างทางแต่หนูไม่เป็นอะไรมาก พ่อเป็นคนโมโหรุนแรงทำอะไรไม่ค่อยได้คิดก่อนเลยกระทำสิ่งนั้นออกไปด้วยความโมโห วันหนึ่งพ่อเมามากแม่ไปพูดอะไรขัดใจพ่อไม่รู้พ่อเลยเอาขวดเบียร์ที่ยังไม่ได้เปิดฟาดใส่หัวแม่ พอหนูเริ่มโตขึ้นพอที่จะจำความได้จำภาพเหตุการณ์สะเทือนใจต่างๆได้ หนูก็เห็นพ่อกินแต่เหล้า ตอนนั้นพ่อไม่ได้กินเยอะมากแต่ก็เมาอยู่ เวลาพ่อเมาทีไรพ่อชอบทะเลาะกับแม่ทุกที ทุบตีแม่ ทุบสิ่งของภายในบ้าน บางทีก็พาลมาหาหนู หนูก็เจ็บตัวบ้างแต่ไม่ได้มากมาย แต่ภายในจิตใจหนูมันอยากจะฆ่าตัวตายให้พ้นๆจากโลกนี้ไป หนูเป็นคนคิดมากคิดเยอะอะไรนิดๆหน่อยๆหนูก็เก็บมาคิด จนวันนึงพ่อไปกินเหล้าข้างนอกบ้านมา กลับมาก็ชวนแม่ทะเลาะ หนูกำลังนั่งเขียนการบ้านอยู่พ่อพาลเตะโต๊ะญี่ปุ่นที่หนูใช้เขียนการบ้านเหลี่ยมโต๊ะมาโดนถุงใต้ตาเลือดออกหนูโมโหมากเลยลุกขึ้นตะคอกใส่เขา หนูก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าตะคอกออกไปว่าอะไร พอหนูตะคอกเขาเสร็จเขาก็ตบหน้าหนูแบบแรงมาก หนูเลยวิ่งหนีออกจากบ้านไปหลังสวนนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมพ่อต้องทำแบบนี้ หลังจากวันนี้หนูก็คิดมาตลอดนะว่าถ้ามีที่ไปเมื่อไหร่หนูจะไปเมื่อนั้น ไม่อยากอยู่ทนกับอะไรแบบนี้ ปัจจุบันนี้พ่อเริ่มกินเหล้ามากขึ้นๆทุกวัน เซ็นค่าเหล้าไว้แทบทุกวัน จนหนูกับแม่คิดจะหาวิธีเลิกเหล้าให้พ่อแต่ก็ไม่มีทางไหนเลย เพราะพ่อไม่คิดร่วมมือ พ่อกินเหล้ามากๆสักพักเดี๋ยวกินสักพักเดี๋ยวกินจนหนูกับแม่คิดกันสองคนว่าพ่อกำลังจะเป็นประสาทเพราะเหล้า บางทีนอนๆอยู่ก็บ่นพึมพำคนเดียว บางทีก็ขุดเรื่องจากไหนไม่รู้มาหาเรื่องแม่ชวนทะเลาะ พฤติกรรมชอบทุบตีแม่ ทุบสิ่งของก็ยังอยู่ค่ะ เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆแม่ทนไม่ไหวเลยชอบมาบ่นให้หนูฟังเรื่องพ่อบ่นทุกวันๆ แม่พูดเสมอว่าถ้าไม่ติดที่หนูยังเรียนอยู่แม่หนีพ่อไปอยู่ที่อื่นแล้ว แม่กลัวหนูกำพร้า ถ้าพูดถึงความดีของพ่อนะ พ่อเป็นคนทะเยอทะยานอยากได้อะไรต้องได้หนูอยากได้อะไรพ่อก็สรรหามาให้ ครอบครัวหนูไม่มีฐานะเลย จะพูดว่าจนมากก็ได้ ญาติพ้องพี่น้องพ่อแม่ก็อยู่คนละทิศทางไม่มีญาติคนไหนเอาพ่อ เพราะพ่อนิสัยแบบนี้ ตอนนี้หนูสงสารแม่มากๆไม่รู้จะทำยังไง บางทีก็อยากจะบอกแม่ออกไปว่าให้แม่หนีไปเถอะหนูอยู่ได้ คิดไปคิดมาเหมือนไล่แม่ ทุกวันนี้เห็นแม่ทำงานเหนื่อยเงินเดือนไม่พอใช้ตามใช้หนี้ให้พ่อ เงินเดือนพ่อออกมาก็ไม่พอหนี้พ่อเยอะมาก บางวันที่หนูไปโรงเรียนหนูไม่มีเงินสักบาท ด้วยความที่หนูเป็นเด็กร่าเริงต่อหน้าทุกคน เลยไม่มีใครคิดว่าหนูจะมีมุมแบบที่หนูเล่ามา จิตใจหนูตอนนี้กำลังจะพังค่ะ ทนไม่ไหวจริงๆก็ได้แต่ร้องไห้เงียบๆร้องดังก็โดนพ่อตีโดยไม่ถามสาเหตุ มีใครพอให้คำปรึกษาหนูเรื่องนี้ได้บ้างค่ะ หนูกลัวตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา ไม่มีใครให้หนูปรึกษาแล้ว เลยมาพึ่ง Pantip นี่ละค่ะ ขอบคุณที่อ่านเรื่องของหนูจนจบนะค่ะ
รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงของพ่อแม่ พยายามคิดในแง่บวกแล้วแต่ทำไม่ได้ ควรทำอย่างไรดี ?
นูมันไม่ได้สวยงามแบบที่หนูฝันไว้เลย พ่อหนูเป็นคนติดเหล้ามากค่ะ แม่เคยเล่าให้ฟังว่าตอนหนูอายุ 3 ขวบ พ่อเคยพาหนูขับมอไซต์ตกข้างทางแต่หนูไม่เป็นอะไรมาก พ่อเป็นคนโมโหรุนแรงทำอะไรไม่ค่อยได้คิดก่อนเลยกระทำสิ่งนั้นออกไปด้วยความโมโห วันหนึ่งพ่อเมามากแม่ไปพูดอะไรขัดใจพ่อไม่รู้พ่อเลยเอาขวดเบียร์ที่ยังไม่ได้เปิดฟาดใส่หัวแม่ พอหนูเริ่มโตขึ้นพอที่จะจำความได้จำภาพเหตุการณ์สะเทือนใจต่างๆได้ หนูก็เห็นพ่อกินแต่เหล้า ตอนนั้นพ่อไม่ได้กินเยอะมากแต่ก็เมาอยู่ เวลาพ่อเมาทีไรพ่อชอบทะเลาะกับแม่ทุกที ทุบตีแม่ ทุบสิ่งของภายในบ้าน บางทีก็พาลมาหาหนู หนูก็เจ็บตัวบ้างแต่ไม่ได้มากมาย แต่ภายในจิตใจหนูมันอยากจะฆ่าตัวตายให้พ้นๆจากโลกนี้ไป หนูเป็นคนคิดมากคิดเยอะอะไรนิดๆหน่อยๆหนูก็เก็บมาคิด จนวันนึงพ่อไปกินเหล้าข้างนอกบ้านมา กลับมาก็ชวนแม่ทะเลาะ หนูกำลังนั่งเขียนการบ้านอยู่พ่อพาลเตะโต๊ะญี่ปุ่นที่หนูใช้เขียนการบ้านเหลี่ยมโต๊ะมาโดนถุงใต้ตาเลือดออกหนูโมโหมากเลยลุกขึ้นตะคอกใส่เขา หนูก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าตะคอกออกไปว่าอะไร พอหนูตะคอกเขาเสร็จเขาก็ตบหน้าหนูแบบแรงมาก หนูเลยวิ่งหนีออกจากบ้านไปหลังสวนนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมพ่อต้องทำแบบนี้ หลังจากวันนี้หนูก็คิดมาตลอดนะว่าถ้ามีที่ไปเมื่อไหร่หนูจะไปเมื่อนั้น ไม่อยากอยู่ทนกับอะไรแบบนี้ ปัจจุบันนี้พ่อเริ่มกินเหล้ามากขึ้นๆทุกวัน เซ็นค่าเหล้าไว้แทบทุกวัน จนหนูกับแม่คิดจะหาวิธีเลิกเหล้าให้พ่อแต่ก็ไม่มีทางไหนเลย เพราะพ่อไม่คิดร่วมมือ พ่อกินเหล้ามากๆสักพักเดี๋ยวกินสักพักเดี๋ยวกินจนหนูกับแม่คิดกันสองคนว่าพ่อกำลังจะเป็นประสาทเพราะเหล้า บางทีนอนๆอยู่ก็บ่นพึมพำคนเดียว บางทีก็ขุดเรื่องจากไหนไม่รู้มาหาเรื่องแม่ชวนทะเลาะ พฤติกรรมชอบทุบตีแม่ ทุบสิ่งของก็ยังอยู่ค่ะ เป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆแม่ทนไม่ไหวเลยชอบมาบ่นให้หนูฟังเรื่องพ่อบ่นทุกวันๆ แม่พูดเสมอว่าถ้าไม่ติดที่หนูยังเรียนอยู่แม่หนีพ่อไปอยู่ที่อื่นแล้ว แม่กลัวหนูกำพร้า ถ้าพูดถึงความดีของพ่อนะ พ่อเป็นคนทะเยอทะยานอยากได้อะไรต้องได้หนูอยากได้อะไรพ่อก็สรรหามาให้ ครอบครัวหนูไม่มีฐานะเลย จะพูดว่าจนมากก็ได้ ญาติพ้องพี่น้องพ่อแม่ก็อยู่คนละทิศทางไม่มีญาติคนไหนเอาพ่อ เพราะพ่อนิสัยแบบนี้ ตอนนี้หนูสงสารแม่มากๆไม่รู้จะทำยังไง บางทีก็อยากจะบอกแม่ออกไปว่าให้แม่หนีไปเถอะหนูอยู่ได้ คิดไปคิดมาเหมือนไล่แม่ ทุกวันนี้เห็นแม่ทำงานเหนื่อยเงินเดือนไม่พอใช้ตามใช้หนี้ให้พ่อ เงินเดือนพ่อออกมาก็ไม่พอหนี้พ่อเยอะมาก บางวันที่หนูไปโรงเรียนหนูไม่มีเงินสักบาท ด้วยความที่หนูเป็นเด็กร่าเริงต่อหน้าทุกคน เลยไม่มีใครคิดว่าหนูจะมีมุมแบบที่หนูเล่ามา จิตใจหนูตอนนี้กำลังจะพังค่ะ ทนไม่ไหวจริงๆก็ได้แต่ร้องไห้เงียบๆร้องดังก็โดนพ่อตีโดยไม่ถามสาเหตุ มีใครพอให้คำปรึกษาหนูเรื่องนี้ได้บ้างค่ะ หนูกลัวตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา ไม่มีใครให้หนูปรึกษาแล้ว เลยมาพึ่ง Pantip นี่ละค่ะ ขอบคุณที่อ่านเรื่องของหนูจนจบนะค่ะ