ผมจะผ่านช่วงเวลาที่แย่ที่สุดในชีวิตอย่างไรครับ?

ผมอายุ 24 แต่ไม่เหลือความสนุกสนาน หรือสนใจอะไรในชีวิตแล้ว ตอนเด็กๆผมชอบเล่นสนุก เป็นคนที่ร่าเริงและเพื่อนเยอะที่สุดในห้อง หัวเราะง่าย ชอบมีมุกตลกและชอบเล่นตลกกับเพื่อนๆ โตขึ้นมาหน่อยหลังจากผมอกหักเมื่อตอนอยู่มัธยม ผมปลีกตัวจากกลุ่มเพื่อน ผมกลายเป็นคนชอบอยู่คนเดียว เพื่อนชวนไปไหนก็ไม่อยากไป พอนานๆเข้าก็แทบจะไม่มีใครชวนไปไหนอีก

ตอนนั้นผมไม่สนใจอะไร ความฝันเพียงอย่างเดียวของผมคืออยากมีครอบครัว อยากแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก อยากมีลูกๆ คอยดูพวกเขาเติบโต ไปด้วยกัน ผมไม่อยากให้เขาต้องลำบาก ผมเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวย ตลอดชีวิตที่ผ่านมา แม่ผมต้องทำงานหนัก ทำงานทุกวันแทบไม่มีวันหยุดพัก ผมจึงตั้งใจเรียนอย่างหนัก ช่วงเรียนป.ตรี ผมสนุกกับการเรียน ผมอยู่หออ่านหนังสือในวันหยุด ไม่ค่อยได้กลับบ้าน ผมทำได้ดีในวิชาที่ผมสนใจ พอปี 4 ผมเริ่มเห็นโอกาสในหน้าที่การงาน รู้ว่าเรียบจบไปต้องได้งานที่ดีแน่นอน ช่วงนั้นผมยังได้พบผู้หญิงคนนึง เราคุยกันทุกวัน เข้าใจกันและกัน เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ผมเริ่มตกหลุมรักเธอ คิดว่าคงเป็นคนนี้แหละที่ผมจะแต่งงานด้วย

ชีวิตเหมือนจะไปได้สวย หลังจากเรียนจบผมเข้าทำงานกับบริษัทต่างชาติ ได้เงินเดือนสตาร์ทสูงมาก แม่ของผมวางแผนจะเกษียณตัวเองในไม่ช้า หลังจากนี้แม่อยากกินอะไร อยากไปเที่ยวไหนผมมีเงินซื้อให้แม่ได้ ผมพบผู้หญิงที่ผมรักและคิดว่าเขาก็ชอบผมอยู่เหมือนกัน

แต่เธอคนนั้นไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับผม หลังจากผมเปิดเผยความในใจ เธอก็เริ่มหายไป หายไปจากชีวิตผม อาจมีติดต่อกันบ้างแต่นานๆที ผมอยากคุยกับเธอเหมือนอย่างที่เคย แต่ทำได้แค่ฝันถึงเธอเท่านั้น ในช่วงเดียวกัน แม่ผมตรวจเจอมะเร็ง เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ต้องรักษาด้วยเคมีบำบัด แม่รักษาตัวได้ 4 เดือน สุดท้ายก็สู้ไม่ไหว ผมยังจำคืนวันสุดท้ายของแม่ได้ไม่ลืม ผมยืนอยู่ข้างเตียงแม่ ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่กุมมือแม่อยู่อย่างนั้นทั้งคืน จนถึงเช้าแม่ก็จากไป

เพียงแค่ไม่กี่เดือน ผมสูญเสียผู้หญิงเพียงสองคนที่ผมรัก ที่เป็นเหมือนบ้านให้ผมได้พักหัวใจยามอ่อนล้า ทุกวันนี้ผมไม่เหลืออะไรแล้ว ผมพยายามบอกตัวเองว่าต้องเริ่มต้นใหม่ แต่สุดท้ายก็กลับมาอยู่ที่เดิม ผมออกไปหาอะไรใหม่ๆทำ แต่ก็พบว่าผมไม่ได้สนใจอะไร ผมไม่อยากได้อะไร บ้านสวยๆ รถหรูๆ เสื้อผ้าใหม่ๆ ผมไม่ได้ต้องการมันเลย ผมใช้ชีวิตคนเดียวมาหลายปี ไม่เคยรู้สึกเหงาเลย เพราะรู้ว่าอีกไม่นานผมจะได้อยู่กับคนที่ผมรักแล้ว แต่ทุกวันนี้ผมกลับรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน ผมควรทำอย่างไรดีครับ?