"ด้วยรักและจริงใจ" บทที่ ๓ โดย พันธิตรา

หลังจากนั้นสองวันวรัชยาต้องไปทำงาน ที่มหาวิทยาลัยไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่วรรธน์ก่อขึ้น อาจเป็นเพราะส่วนมากเป็นคนนอกพื้นที่จึงไม่ได้สนใจเรื่องราวอะไรมากนัก เมื่อเป็นเช่นนั้นหญิงสาวจึงไม่รู้สึกอึดอัดเท่า

สวัสดีค่ะ คือเรามีอาการหายใจไม่เต็มปอดค่ะ เป็นแค่ตอนอยู่ห้องแอร์ หายใจไม่สุดจนเราเหนื่อยค่ะเพราะออกซิเจนไม่พอ แล้วก็ยังเป็นอยู่สักพักใหญ่เลยหลังจากออกจากห้องแอร์แล้ว เราเป็นภูมิแพ้เลยหายใจทางจมูกไม่สะ

เช้าวันเสาร์วรัชยามีโอกาสพักอยู่กับบ้านหลังจากอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอต้องทุ่มเทเวลาทำงานในตอนกลางวันและอาศัยเวลาในช่วงเย็นเพื่อเตรียมการสอนสำหรับวันถัดไป เป็นการรับน้องที่โหดจริงๆ แต่ก็สนุกและสบายใจ ที่บ้

ผมอายุ18 มีอาการหายใจไม่สุดครับคือเหมือนหายใจเข้าไปแล้วมันรู้สึกว่าไม่เต็มปอด ต้องใช้แรงมากเวลาจะหายใจเข้า เป็นมาประมาณ4-5วันแล้วครับ จู่ๆก็เป็นขึ้นมาเอง ตอนเช้าหลังจากตื่นนอนจะยังไม่มีอาการแต่พอตื้น

ฉากที่ 2 เช้า – สถานีตำรวจท้องที่ เขตชานเมืองกรุงเทพฯ – ห้องสืบสวน > กล้องแพนผ่านโต๊ะทำงานหลายตัว เอกสารกองพะเนิน ถ้วยกาแฟเย็นเฉียบ ผู้กองวรพจน์ (40s, ใบหน้าเคร่งขรึม มีแผลเป็นจาง ๆ ที

.....

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเคว้งมืดมึนตรอมตีบตัน

.....

รบกวนช่วยแต่งกลอน 8 นางเมฆลาช่วยพระมหาชนก สัก 2 บทหน่อยนะค่า🙏🏻