"ด้วยรักและจริงใจ" บทที่ ๕ โดย พันธิตรา

หลังจากนั้นสองวันวรัชยาต้องไปทำงาน ที่มหาวิทยาลัยไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่วรรธน์ก่อขึ้น อาจเป็นเพราะส่วนมากเป็นคนนอกพื้นที่จึงไม่ได้สนใจเรื่องราวอะไรมากนัก เมื่อเป็นเช่นนั้นหญิงสาวจึงไม่รู้สึกอึดอัดเท่า

“จะกลับแล้วเหรอครับพี่ปี” ภัทรไม่ได้มีท่าทีสนใจหญิงสาวที่กำลังมองเขาด้วยสายตาฉงนฉงาย ชายหนุ่มมองตรงไปที่วรรธน์ แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้รู้จักมักจี่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ นายจ้างของเขาเลย

ว่าด้วยเรื่องราวของผม"ที่ได้พบผู้หญิงคนนึง ผมยอมให้ได้ทุกอย่าง... ยอมลำบาก ยอมประหยัดอดออม เงินทุกบาททุกสตางค์ผมให้เธอหมด ยอม​กินข้าวแค่วันละ 50 บาท เพื่อเก็บเงินสร้างอนาคตและดูแลเขาให้ดีที่สุด ค

วรัชยาสูดหายใจเข้าปอดด้วยความโล่งอก .....

🌸​ตอนที่ 3 : ความจริงที่ไม่เคยปรานีใคร เช้าวันถัดมา ฉันตัดสินใจไปหาเขาที่ห้อง ไม่ใช่เพราะอยากจับผิด แต่เพราะอยากรู้ ว่าเรายังพอเหลืออะไรให้รักษาไหม กุญแจหมุนเปิดออกอย่างง่ายดาย และสิ่งแรกที่ฉันเห็น

.....