ฉากที่ 2
เช้า – สถานีตำรวจท้องที่ เขตชานเมืองกรุงเทพฯ – ห้องสืบสวน
> [เสียงโทรศัพท์ดัง เสียงเจ้าหน้าที่คุยโทรศัพท์ เสียงพิมพ์ดีดจากคีย์บอร์ดเก่า ๆ]
กล้องแพนผ่านโต๊ะทำงานหลายตัว เอกสารกองพะเนิน ถ้วยกาแฟเย็นเฉียบ
ผู้กองวรพจน์ (40s, ใบหน้าเคร่งขรึม มีแผลเป็นจาง ๆ ที่ข้างคิ้ว)
ยืนพิงโต๊ะอยู่หน้ากระดาน มีรูปหญิงสาวในเสื้อกันฝนปรากฏบนกระดาน พร้อมแผนที่ซอยเกิดเหตุ
สารวัตรนิชา (30s, ฉลาด สุขุม)
เดินเข้าห้องพร้อมแฟ้มในมือ ใบหน้าจริงจัง
นิชา:“กล้องวงจรปิดมีภาพแค่ตอนเธอวิ่งเข้าซอย แต่หลังจากนั้นหายไปเลยค่ะ”
วรพจน์:
(ถอนหายใจ) “ซอยนั้นมืดกว่าหลุมดำอีก…”
เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาแต่ไม่ได้จุด สูดลมหายใจแทน
นิชา:
“เธอชื่อ มณฑา ค่ะ พนักงานบริษัทบัญชี แฟนแจ้งคนหายตอนตีสาม… แต่เจอรองเท้าเธอข้างเดียวในซอยเมื่อเช้านี้”
วรพจน์นิ่งคิด) “ถ้าเธอไม่ได้หนีเอง แสดงว่ามีใครบางคน…พาเธอไป”
> [เสียงมือถือวรพจน์สั่น เขารับสาย]
เสียงปลายสาย (ซีเรียส):“ผู้กองครับ… เราเจอศพผู้หญิงไม่ทราบชื่อ ใกล้คลองท้ายซอยเดียวกัน”
กล้องค่อย ๆ ซูมเข้าใบหน้าวรพจน์ที่นิ่งงันก่อนจะตัดฉับ
ตัดภาพ
************************************************