เงาในเงื่อนงำ (ต่อ)

ฉากที่ 3
สาย – ริมคลองท้ายซอย – จุดพบศพ
 
> [เสียงแมลงวันบิน วนอยู่ใกล้ศพ เสียงน้ำไหลเบา ๆ ของคลองข้างๆ กลิ่นเหม็นเน่าลอยฟุ้งในอากาศ]
กล้องเลื่อนช้า ๆ ผ่านแนวต้นหญ้ารก พื้นแฉะจากฝนเมื่อคืน
มีเจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานในชุดคลุมสีขาวเดินเก็บหลักฐานอยู่เงียบ ๆ
มณฑา นอนแน่นิ่ง ร่างเธอครึ่งหนึ่งจมอยู่ในน้ำ ผมยาวเปียกแนบหน้า
รอยฟกช้ำปรากฏตามแขนและลำคอ ชุดที่สวมเมื่อคืนเปียกโชก มีรอยขาด
วรพจน์ และ นิชา ยืนมองอยู่ห่าง ๆ ใต้ร่มไม้ ใบหน้าขึงขัง
เจ้าหน้าที่นิติวิทยาศาสตร์หญิง:
“เสียชีวิตไม่ต่ำกว่า 6 ชั่วโมง... ไม่มีบาดแผลฉกรรจ์ แต่มีรอยบีบที่ลำคอค่ะ”
 
นิชาพลิกแฟ้มดูข้อมูล) “เหมือนจะถูกฆ่าด้วยมือเปล่า…”
วรพจน์:
(พึมพำ) “แล้วลากศพมาทิ้งที่นี่... แต่ทำไมไม่ปิดบังเลย?”
เขาเดินเข้าไปใกล้ศพ คุกเข่าดูบริเวณรอบๆ อย่างละเอียด
> [เสียงกล้องแชะ ๆ เจ้าหน้าที่เก็บภาพหลักฐาน
นิชา (จากด้านหลัง):
“ฆาตกรมั่นใจ... หรือว่าต้องการให้เรารู้?”
วรพจน์หันกลับมา มองเธอด้วยแววตาที่เริ่มจับทิศทางบางอย่างได้
วรพจน์:
“คดีนี้...มันไม่ได้เริ่มที่เมื่อคืน”
กล้องจับใบหน้าศพอย่างชัดเจน — ดวงตาเบิกโพลง เศษดินติดที่มุมปาก
> [เสียงดนตรีกดดันค่อย ๆ ดังขึ้น]
**************************************************************************************