จาก2กระทู้ก่อนเล่าเรื่องเหตุการณ์นึง จนเราหลุดพ้นจนมาเจอผช คนนี้ที่เค้าทำดีกับเราทุกอย่างจริงๆแต่เราดันไม่ชอบเค้าผลักไสยเค้าทำทุกอย่างจนเค้าไปถึงรู้ว่าหัวใจตัวเองต้องการอะไรแต่ตอนนั้นก็ไม่ทันแล้วค่ะเค้าไปมีแฟนใหม่แล้ว แต่พอผ่านมาสักพักเค้าเลิกกับแฟนใหม่แล้วกลับมาหาเรา เราดีใจมากแต่มันกลับไม่ดีอย่างคิดเมื่อ เค้ากลับมาทำให้เรารักหมดใจจริงๆแต่กลับเป็นเค้าที่ปากบอกว่ารักเราแต่การกระทำมันสวนทางสิ้นดี ใครๆก็บอกทำไมเราโชคดีจังเลยแฟนเพอเฟคดีจริง อิจฉาๆ เห้ออออ พอได้ยินแบบนี้เราก็ได้แค่ยิ้มเจื่อนๆพยักหน้าตอบรับขอบคุณ แต่ไม่กล้าพูดอะไรเยอะแยะมากมายเพราะว่าเบื้องหลังที่ทุกคนมองว่าดี มันไม่ใช่แบบนั้นเลย แฟนเราชื่อพี่กอล์ฟค่ะเป็นเพื่อนกับพี่ชายเราเอง เราไม่รู้ว่ามันคือโชคชะตาหรือกรรมกันแน่ที่เราต้องมาเจอกับผู้ชายแบบนี้ ใช่ เรายอมรับเลยว่าเค้าดูดีทุกอย่างจริงๆแทบไม่มีที่ติ เค้ามีผญ.เข้ามาหามากมาย จนทำให้เราหวนนึกว่าเหตุการณ์นึงที่เคยผ่านมามันจะเกิดขึ้นอีกมั๊ย
(
http://pantip.com/topic/33786677/comment19 )
แต่เราก็คิดว่าไม่หรอกเราขอแทนชื่อแฟนเราว่าพี่กอล์ฟนะค่ะ ตัวพี่กอล์ฟเองก็รู้ดีว่าเราเป็นยังงัยเค้าคงไม่กล้า ใช่ค่ะ เค้าไม่ทำแบบนั้น แต่เค้ากับทำตัวเหินห่าง เย็นชา แต่เวลาใครถามว่าเราคือใคร เค้าจะตอบเสมอๆว่า แฟนผม เรื่องที่เรากับพี่กอล์ฟกลับมาคบกันอีกครอบครัวเราทั้งสองฝ่ายรับรู้ค่ะ พี่ชายเราเองก็รับรู้ แต่เรารู้สึกว่าตั้งแต่พี่กอล์ฟมาคบกับเราเค้าเปลี่ยนไปค่ะ เวลาไปเที่ยวด้วยกันถ้าครอบครัวเราทั้งสองไปด้วยกันพี่กอล์ฟจะดูแลเราดีมาก หานั่นนู่นนี่มาให้ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ลับตาคนเหลือแค่เราสองคน พี่เค้าจะหันหลังหนีเราทันที เราเลยถามว่า ลำบากมากมั๊ยที่กลับมาคบกับคนแบบเรา เค้าก็ไม่นิ อย่าถามอะไรมากได้ปะ รู้แค่ว่ารักก็พอ พอเป็นแบบนี้เราก็ไม่กล้าถาม เราจากที่เป็นคนไม่เคยยอมใคร ออกจะห้าวๆ เมื่อกลับมาเจอกับพี่แกเราเปลี่ยนทันที เลิกเอาแต่ใจ เลิกเหวี่ยง เลิกวีน เป็นคนใจเย็นขึ้นมาก กลายเป็นสาวหวานขึ้นมาทันที ถามว่าฝืนทำมั๊ย บอกเลยค่ะว่าไม่ฝืน เต็มใจจะเปลี่ยนเพื่อให้ทุกอย่างมันดีเพื่อรักษาความรักไว้ เราไม่กล้าจะเสี่ยงอะไรทั้งนั้นเรากลัวเสียพี่กอล์ฟไป แต่คนที่เปลี่ยนไปคือพี่กอล์ฟอย่างที่บอกตั้งแต่แรกว่าเค้าบอกเค้ารักเเราแต่การกระทำมันไม่ใช่ เมื่ออาทิตย์ก่อนเราไปผับแถวรังสิตด้วยกัน เราก็มีเพื่อนๆสนิทเราไปด้วย พี่กอล์ฟก็เอาเพื่อนไปด้วย พี่ชายเราก็ไปแต่ว่าขอตัวกลับก่อนเพราะว่าเค้าต้องไปต่างจังหวัดกับแม่เราแต่เช้า ก็เหลือเรากับเพื่อนเราและก็พี่กอล์ฟกับเพื่อนรวมกัน 9 คน อยู่ๆมีผญ.คนนึงเดินเข้ามาหาพี่กอล์ฟ มาเต้นกับพี่กอล์ฟ เราเลยมอง พี่กอล์ฟก็มองมาที่เราและก็ยิ้ม ซึ่งตอนนั้นเราไม่สนุกด้วยแล้วเพื่อนเราเลยเดินไปบอกเพื่อนพี่กอล์ฟว่าเอาผญ.คนนี้ออกไปห่างๆหน่อย เพื่อนเค้าก็มองมาที่เราแล้วก็พยักหน้าให้เรา เพื่อนๆพี่เค้าเลยช่วยกันดันผญ.คนนั้นออก แต่พี่กอล์ฟบอกวว่า "พวกเมิงอย่ายุ่งดิ" เราเลยบอกกับพี่กอล์ฟว่า แล้วถ้าเป็นเราหล่ะจะยุ่งได้มั๊ย พี่กอล์ฟก็หันมามองเรากระซิบข้างหูบอกแค่ว่า "ยุ่งได้สิค่ะสำหรับแฟนพี่ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้"
เราเลยตบหน้าพี่กอล์ฟไปทีนึง ผญ.คนนั้นก็จะเข้ามาหาเรื่องเราดึงคอเสื้อเรา เราก็จะใส่อย่างเดียวค่ะตอนนั้นเราอดทนมานานแล้วนะ ยอมมาหลายเรื่องแล้วนะ ถ้าจะไม่รักกัน อยากจะเลิกกัน ก็ขอแค่พูดสิ อย่าทำกันด้วยวิธีนี้แค่นั้นเอง เราได้จังหวะก็ตบผญ.ไปที แล้วเดินออกจากร้าน ไปนั่งร้องไห้หน้าร้าน เพื่อนพี่เค้าก็เดินมาหาเรา และบอกกับเราว่า อดทนหน่อยนะ เพราะพวกพี่เองก็ไม่รู้ว่าไอกอล์ฟมันเป็นอะไรขนาดพี่ชายเราเป็นเพื่อนสนิทยังไม่รู้เลยว่าทำไมอยู่ๆพี่กอล์ฟเปลี่ยนไป เราเลยพูดออกมาว่า หรือเค้าต้องการจะดัดนิสัยเราต้องการทำเรากลับอย่างงั้นหรอก็แล้วงัยอะ ก็ยอมแล้วทุกอย่างงัย
จะต้องการอะไรอีก เราก็ทั้งพูดทั้งร้องไห้เพื่อนเราก็เดินมาปลอบเรา บอกว่าคงไม่มีอะไรหรอก เราก็นั่งคิดทบทวนเรื่องไปเรื่อยใจตอนนั้นกลัว กลัวมากกลัวเหตุการณ์เดิมๆจะกลับมาอีกภาวนาอย่าให้กลับมาเลยเพราะตอนนี้เราเองก็รักพี่กอล์ฟหมดใจเหมือนกันค่ะ เรานั่งอยู่นอกร้านจนร้านเกือบปิดนั่งอยู่กับเพื่อน ส่วนเพื่อนๆพี่กอล์ฟก็เข้าไปกินเหล้าต่อในร้าน ตอนนั้นเราอยากโทรไปหาพี่ชายให้มารับเรามากแต่เราก็กลัว กลัวว่าถ้าพี่เรารู้เรื่องนี้มันจะยิ่งไปกันใหญ่ เพราะเราเชื่อว่ายังงัยพี่เราก็ไม่ปล่อยพี่กอล์ฟไว้แน่ๆต่อให้เป็นเพื่อนสนิทกันก็ตามเถอะ พอร้านใกล้ปิดคนเริ่มทยอยเดินออกมาเราก็ไม่ได้สนใจอะไร ตอนนั้นใจคิดแต่เรื่องเก่าๆว่ามันเป็นเพราะอะไร เพื่อนเราเลยสะกิดเราบอกว่าพวกพี่เค้าออกมาแล้ว เราเลยลุกเดินออกจากตรงนั้นที่ที่จอดรถไปรอที่รถพี่กล์อฟ พอทุกคนมาถึงก็ต่างคนต่างขึ้นรถตัวเองเราก็โบกมือลากับเพื่อน จนเพื่อนเราขับรถออกไป เหลือแค่เรากับเพื่อนพี่กอล์ฟแต่ไม่มีพี่กอล์ฟ เราเลยถามเพื่อนเค้าว่าแล้วพี่กอล์ฟไปไหน เค้าก็บอกว่ามันบอกจะไปห้องน้ำ เราก็พยักหน้า ยืนเล่นโทรศัพรอพอดีกับพี่เราโทรมาว่ากลับกันยังเราเลยบอกว่ากำลังกลับแล้ว แล้วอยู่ๆพี่เราก็พูดขึ้นมาว่า ทำไมพี่โทรหาไอกอล์ฟเราเสียงเรารับแต่ทำไมเราไม่พูด เราก็เงียบตอนนั้นใจไม่ดีเลยค่ะ เรา ไม่ได้อยู่ในร้านกับพี่กอล์ฟเกือบสามชม.โดยที่ตัวพี่กอล์ฟเองก็ไม่คิดจะออกมาตาม เราเลยแก้ตัวไปว่าอ๋อตอนนั้นไม่ได้ยินเสียงได้แต่ฮัลโหลๆๆแค่นั้นเอง พี่เราก็เชื่อแล้วก็คุยกันสักพักก็วาง เรายืนรอพี่กอล์ฟอยู่กับพวกเพื่อนเคาเกือบชม. จนเราบอกว่า พวกพี่ใครก็ได้โทรหาพี่กอล์ฟให้หน่อยนะ เค้าก็โทรกัน เหมือนจะโทรติดพี่คนที่โทรก็หันหน้ามาหาเรา เราก็งงถามว่ามีอะไร พี่เค้าก็บอกปล่าวๆ มันบอกเดี๋ยวมันมา เราก้พยักหน้า พอประมาณสักยี่สิบนาทีพี่กอล์ฟก็เดินออกมา มองเรา และก็หันไปบอกเพื่อนว่า ขับรถกลับบ้านกันดีๆนะ เพื่อนเค้าก็ไป ทุกคนก็โบกมือให้เรา เราก็ไหว้ลาพวกพี่ๆเค้า แล้วเค้าก็ไป เหลือแค่เรากับพี่กอล์ฟ พี่กอล์ฟถามเราว่าจะกลับบ้านหรือจะไปคอนโด เราเลยบอกว่าเราจะไปคอนโดเพราะก่อนจะมาที่นี่กัน เราบอกแม่ว่าเราจะไปนอนคอนโดนะ เพราะเราจะกลับดึก เค้าก็พยักหน้าด้วยสีหน้านิ่งๆ ตอนนั้นน้ำตาไหลมาแบบไม่รู้ตัว น้อยใจค่ะเสียใจด้วย เราเลยยินหันหลังเช็ดน้ำตาไม่อยากให้พี่กอล์ฟรู้ไม่อยากให้เค้าเห็น แต่จังหวะที่เราหันไป ผญ.คนเดิมที่เจอกันในผับ กำลังเดินมาทางเรา พอมาถึงเค้าก็เดินเข้ามาหาเรา จับไหล่เรา เราเลยปัดมืออกผญ.คนนั้นก็ยิ้มให้เรา แต่เราไม่คิดว่ามันยิ้มที่เป็นมิตรผญ.คนนั้นถามเราว่า ร้องไห้ทำไม ทะเลาะกับพี่ชายหรอ เราก็ทวนคำ "พี่ชาย" แล้วก็หันหน้าไปมองพี่กอล์ฟ เค้าก็ไม่สนเรา แต่ยิ้มให้ผญ.คนนั้นแล้วโบกมือลาให้ผญ.คนนั้น แล้วขอตัวกลับ เราเลยเปิดประตูรถจนไปกระแทกผญ.คนนั้น อันนี้คือตั้งใจเลยค่ะ แต่เราไม่สนใจก็เข้าไปนั่ง หันหน้ามองทางข้างนอกร้องไห้แบบเงียบที่สุด คือเรารู้สึกว่า ทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิมแล้วนะ กรรมกำลังตามสนองแล้วนะ ทนได้รึป่าว ถ้าทนไม่ได้เดินถอยออกมานะ เราก็นั่งคิดในใจแบบนี้ เราสองคนขับรถกลับโดยที่ไม่พูดคุยกันเลย แต่ระหว่างทางที่ขับรถกลับ มีคนโทรหาพี่กอล์ฟ พูดจาหวานมาก ถามว่าถึงบ้านยังนั่นนู่นนี่ เราก็เลยหันไปมอง เรากำลังจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพพี่กอล์ฟ แต่เค้าก็จับมือเราไว้บีบมือเราแน่นทำหน้าแบบไม่พอใใจ เราก็เลยพยักหน้า แล้วก็พูดเบาๆว่า ต้องการจะให้เป็นแบบนี้ใช่มั๊ย เราเลยสะบัดมือออกและก็นั่งเงียบทนฟังเค้าคุยกับใครก็ไม่รู้มาตลอดทาง จนกระทั่งถึงคอนโดของเรา เราลงรถทันทีโดยไม่พูดอะไรเลย เราก็คิดว่าเค้าคงไม่สนใจ เราเราก็กดลิฟท์รอลิฟท์มา ยืนร้องไห้เงียบๆ เพื่อนเราก็โทรมาหาเรา ถามว่าเป็นกลับถึงคอนโดยัง เราก็บอกถึงแล้ว แล้วอยู่ๆพี่กอล์ฟมาจากไหนก็ไม่รู้กระชากโทรศัพท์ออกจากมือเรา ตะคอกใส่เรา หาว่าเราประชด ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายเงียบทั้งๆที่เค้าคุยกับผญ คนอื่น ตอนอยู๋ในผับ พอเราโกดเราก็เลือกที่จะอยู่แบบเงียบๆ เดินออกมาจากร้านเป็น 2 3 ชม. โดยที่ตัวเค้าเองไม่คิดจะมาตาม เราก็เลยบอกว่า เราคุยกับเพื่อนอยู่นะ เราขอโทรศัพคืน เค้าก็ไม่คืน เราก็ไม่เอา พอลิฟมาเราก็เดินเข้าลิฟ เค้าก็เดินตามเข้ามา เราก็ยืนห่างๆ เค้าก็ขยับเข้ามาหาเรากอดเราไว้ เราก็ดันตัวเองออก แล้วพูดว่า "มากกว่านี้ก่อนหน้าพี่หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้วแค่กอดมันจะเป็นอะไร" เรานี่กำหมัดแน่นสุดๆ คือชกได้ชกแล้ว แต่ใจไม่กล้า แต่มันเจ็บ เจ็บตรงที่ทำไม ต้องขุดเรื่องราวแบบนี้ขึ้นมาเวลาทะเลาะกันด้วย เราก็ไม่พูดยืนเงียบ พี่กอล์ฟก็เล่นโทรศัพเรา ก็คงจะเปิดอ่านแชทไลน์นั่นนู่นนี่ และก็เป็นปกติรึป่าวที่คนเราจะมีเพื่อนต่างเพศ เค้าก็คงจะเห็นแชทเราคุยกับเพื่อนผช. เค้าเลยพูดขึ้นว่า หึ ร่านดีนะแฟนตัวเองก็มีแต่ชอบที่จะคุยกับคนอื่น เราก็ไม่พูดเงียบเพราะจะถือว่า เราเคยมีบทเรียน เราเลยเลือกที่จะใช้ความเงียบสยบการกระทำทุกอย่าง พอถึงชั้นห้องเรา เราก็เดินออกจากลิฟท์ เดินลิ่วๆ เสียบการ์ดเข้าห้องตัวเองพี่กอล์ฟก็ตามเราเข้ามา เราเลยบอกให้เค้ากลับบ้านไปเหอะอยากอยู่คนเดียว คือตอนนั้นเพลียจริงๆเครียดด้วย อยากอยู่แบบเงียบๆที่สุด พอเราให้กลับบ้าน ก็มาหาว่าเรานัดผช.คนอื่นมา เราก็ยังนิ่ง แต่น้ำตาอะมันมาแล้วค่ะ ความรู้สึกมันพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าเรากำลังเจออะไรกันแน่ ผช.คนเดิมที่เมื่อก่อนดีแสนดี หายไปไหน เราก็ร้องไห้อีกตอนนั้นใจแบบอ่อนแอยวบยาบมากๆ เราเลยพยายามพูดด้วยน้ำเสียงเป็นปกติที่สุดว่า "ถ้าไม่รักกันไม่เหนจำเป็นต้องกลับมา เพราะถ้ากลับมาแล้วจะมาเหยียบย่ำความรู้สึกกันแบบนี้ไม่ต้องกลับมาหรอกเค้าอยู่ได้ พี่อยากจะไปมีใครพี่ก็ไปเหอะแค่อย่าเอาเค้าไปเกี่ยวไปรับรู้ไปเห็นเรื่องที่พี่ทำเพราะรัยรู้มั๊ย เพราะตอนนี้อะผช.ที่เค้ารักนอกจากพี่ชายเค้าเองน้องเค้าเอง ก็คือตัวพี่ แต่เค้าไม่รู้ว่าการที่พี่กลับมาแล้วทำแบบนี้พี่ต้องการอะไรถ้าพี่แค่คิดสนุกพี่คิดผิด เพราะเค้ามีบทเรียน เค้ารู้ว่าเค้าจะจัดการยังงัยกับเรื่องแบบนี้ถ้าพี่คิดแค่ว่าจะกลับมาทำให้เค้าเจ็บพี่คิดผิด ใช่!!! พี่เห็นเค้าร้องไห้ แต่พี่รู้ไว้นะ คนที่ร้องไห้มากๆหลังจากเค้าเลิกร้องไห้ได้ นั่นคือเค้าทำใจได้พอ และถ้าจะคิดเห็นเค้าร้องไห้อ้อนวอนพี่ พี่อย่าหวัง รักได้ เกลียดได้เลิกได้ "
เดี๋ยวยังงัยมาต่อให้อีกนะค่ะ จะพิมใส่เวิดแล้วเอาลงทีเดียวเลย
ฉันรักคนที่ไม่มีหัวใจ เย็นชา บ้าบอ วางอำนาจ
( http://pantip.com/topic/33786677/comment19 )
แต่เราก็คิดว่าไม่หรอกเราขอแทนชื่อแฟนเราว่าพี่กอล์ฟนะค่ะ ตัวพี่กอล์ฟเองก็รู้ดีว่าเราเป็นยังงัยเค้าคงไม่กล้า ใช่ค่ะ เค้าไม่ทำแบบนั้น แต่เค้ากับทำตัวเหินห่าง เย็นชา แต่เวลาใครถามว่าเราคือใคร เค้าจะตอบเสมอๆว่า แฟนผม เรื่องที่เรากับพี่กอล์ฟกลับมาคบกันอีกครอบครัวเราทั้งสองฝ่ายรับรู้ค่ะ พี่ชายเราเองก็รับรู้ แต่เรารู้สึกว่าตั้งแต่พี่กอล์ฟมาคบกับเราเค้าเปลี่ยนไปค่ะ เวลาไปเที่ยวด้วยกันถ้าครอบครัวเราทั้งสองไปด้วยกันพี่กอล์ฟจะดูแลเราดีมาก หานั่นนู่นนี่มาให้ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ลับตาคนเหลือแค่เราสองคน พี่เค้าจะหันหลังหนีเราทันที เราเลยถามว่า ลำบากมากมั๊ยที่กลับมาคบกับคนแบบเรา เค้าก็ไม่นิ อย่าถามอะไรมากได้ปะ รู้แค่ว่ารักก็พอ พอเป็นแบบนี้เราก็ไม่กล้าถาม เราจากที่เป็นคนไม่เคยยอมใคร ออกจะห้าวๆ เมื่อกลับมาเจอกับพี่แกเราเปลี่ยนทันที เลิกเอาแต่ใจ เลิกเหวี่ยง เลิกวีน เป็นคนใจเย็นขึ้นมาก กลายเป็นสาวหวานขึ้นมาทันที ถามว่าฝืนทำมั๊ย บอกเลยค่ะว่าไม่ฝืน เต็มใจจะเปลี่ยนเพื่อให้ทุกอย่างมันดีเพื่อรักษาความรักไว้ เราไม่กล้าจะเสี่ยงอะไรทั้งนั้นเรากลัวเสียพี่กอล์ฟไป แต่คนที่เปลี่ยนไปคือพี่กอล์ฟอย่างที่บอกตั้งแต่แรกว่าเค้าบอกเค้ารักเเราแต่การกระทำมันไม่ใช่ เมื่ออาทิตย์ก่อนเราไปผับแถวรังสิตด้วยกัน เราก็มีเพื่อนๆสนิทเราไปด้วย พี่กอล์ฟก็เอาเพื่อนไปด้วย พี่ชายเราก็ไปแต่ว่าขอตัวกลับก่อนเพราะว่าเค้าต้องไปต่างจังหวัดกับแม่เราแต่เช้า ก็เหลือเรากับเพื่อนเราและก็พี่กอล์ฟกับเพื่อนรวมกัน 9 คน อยู่ๆมีผญ.คนนึงเดินเข้ามาหาพี่กอล์ฟ มาเต้นกับพี่กอล์ฟ เราเลยมอง พี่กอล์ฟก็มองมาที่เราและก็ยิ้ม ซึ่งตอนนั้นเราไม่สนุกด้วยแล้วเพื่อนเราเลยเดินไปบอกเพื่อนพี่กอล์ฟว่าเอาผญ.คนนี้ออกไปห่างๆหน่อย เพื่อนเค้าก็มองมาที่เราแล้วก็พยักหน้าให้เรา เพื่อนๆพี่เค้าเลยช่วยกันดันผญ.คนนั้นออก แต่พี่กอล์ฟบอกวว่า "พวกเมิงอย่ายุ่งดิ" เราเลยบอกกับพี่กอล์ฟว่า แล้วถ้าเป็นเราหล่ะจะยุ่งได้มั๊ย พี่กอล์ฟก็หันมามองเรากระซิบข้างหูบอกแค่ว่า "ยุ่งได้สิค่ะสำหรับแฟนพี่ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้"
เราเลยตบหน้าพี่กอล์ฟไปทีนึง ผญ.คนนั้นก็จะเข้ามาหาเรื่องเราดึงคอเสื้อเรา เราก็จะใส่อย่างเดียวค่ะตอนนั้นเราอดทนมานานแล้วนะ ยอมมาหลายเรื่องแล้วนะ ถ้าจะไม่รักกัน อยากจะเลิกกัน ก็ขอแค่พูดสิ อย่าทำกันด้วยวิธีนี้แค่นั้นเอง เราได้จังหวะก็ตบผญ.ไปที แล้วเดินออกจากร้าน ไปนั่งร้องไห้หน้าร้าน เพื่อนพี่เค้าก็เดินมาหาเรา และบอกกับเราว่า อดทนหน่อยนะ เพราะพวกพี่เองก็ไม่รู้ว่าไอกอล์ฟมันเป็นอะไรขนาดพี่ชายเราเป็นเพื่อนสนิทยังไม่รู้เลยว่าทำไมอยู่ๆพี่กอล์ฟเปลี่ยนไป เราเลยพูดออกมาว่า หรือเค้าต้องการจะดัดนิสัยเราต้องการทำเรากลับอย่างงั้นหรอก็แล้วงัยอะ ก็ยอมแล้วทุกอย่างงัย
จะต้องการอะไรอีก เราก็ทั้งพูดทั้งร้องไห้เพื่อนเราก็เดินมาปลอบเรา บอกว่าคงไม่มีอะไรหรอก เราก็นั่งคิดทบทวนเรื่องไปเรื่อยใจตอนนั้นกลัว กลัวมากกลัวเหตุการณ์เดิมๆจะกลับมาอีกภาวนาอย่าให้กลับมาเลยเพราะตอนนี้เราเองก็รักพี่กอล์ฟหมดใจเหมือนกันค่ะ เรานั่งอยู่นอกร้านจนร้านเกือบปิดนั่งอยู่กับเพื่อน ส่วนเพื่อนๆพี่กอล์ฟก็เข้าไปกินเหล้าต่อในร้าน ตอนนั้นเราอยากโทรไปหาพี่ชายให้มารับเรามากแต่เราก็กลัว กลัวว่าถ้าพี่เรารู้เรื่องนี้มันจะยิ่งไปกันใหญ่ เพราะเราเชื่อว่ายังงัยพี่เราก็ไม่ปล่อยพี่กอล์ฟไว้แน่ๆต่อให้เป็นเพื่อนสนิทกันก็ตามเถอะ พอร้านใกล้ปิดคนเริ่มทยอยเดินออกมาเราก็ไม่ได้สนใจอะไร ตอนนั้นใจคิดแต่เรื่องเก่าๆว่ามันเป็นเพราะอะไร เพื่อนเราเลยสะกิดเราบอกว่าพวกพี่เค้าออกมาแล้ว เราเลยลุกเดินออกจากตรงนั้นที่ที่จอดรถไปรอที่รถพี่กล์อฟ พอทุกคนมาถึงก็ต่างคนต่างขึ้นรถตัวเองเราก็โบกมือลากับเพื่อน จนเพื่อนเราขับรถออกไป เหลือแค่เรากับเพื่อนพี่กอล์ฟแต่ไม่มีพี่กอล์ฟ เราเลยถามเพื่อนเค้าว่าแล้วพี่กอล์ฟไปไหน เค้าก็บอกว่ามันบอกจะไปห้องน้ำ เราก็พยักหน้า ยืนเล่นโทรศัพรอพอดีกับพี่เราโทรมาว่ากลับกันยังเราเลยบอกว่ากำลังกลับแล้ว แล้วอยู่ๆพี่เราก็พูดขึ้นมาว่า ทำไมพี่โทรหาไอกอล์ฟเราเสียงเรารับแต่ทำไมเราไม่พูด เราก็เงียบตอนนั้นใจไม่ดีเลยค่ะ เรา ไม่ได้อยู่ในร้านกับพี่กอล์ฟเกือบสามชม.โดยที่ตัวพี่กอล์ฟเองก็ไม่คิดจะออกมาตาม เราเลยแก้ตัวไปว่าอ๋อตอนนั้นไม่ได้ยินเสียงได้แต่ฮัลโหลๆๆแค่นั้นเอง พี่เราก็เชื่อแล้วก็คุยกันสักพักก็วาง เรายืนรอพี่กอล์ฟอยู่กับพวกเพื่อนเคาเกือบชม. จนเราบอกว่า พวกพี่ใครก็ได้โทรหาพี่กอล์ฟให้หน่อยนะ เค้าก็โทรกัน เหมือนจะโทรติดพี่คนที่โทรก็หันหน้ามาหาเรา เราก็งงถามว่ามีอะไร พี่เค้าก็บอกปล่าวๆ มันบอกเดี๋ยวมันมา เราก้พยักหน้า พอประมาณสักยี่สิบนาทีพี่กอล์ฟก็เดินออกมา มองเรา และก็หันไปบอกเพื่อนว่า ขับรถกลับบ้านกันดีๆนะ เพื่อนเค้าก็ไป ทุกคนก็โบกมือให้เรา เราก็ไหว้ลาพวกพี่ๆเค้า แล้วเค้าก็ไป เหลือแค่เรากับพี่กอล์ฟ พี่กอล์ฟถามเราว่าจะกลับบ้านหรือจะไปคอนโด เราเลยบอกว่าเราจะไปคอนโดเพราะก่อนจะมาที่นี่กัน เราบอกแม่ว่าเราจะไปนอนคอนโดนะ เพราะเราจะกลับดึก เค้าก็พยักหน้าด้วยสีหน้านิ่งๆ ตอนนั้นน้ำตาไหลมาแบบไม่รู้ตัว น้อยใจค่ะเสียใจด้วย เราเลยยินหันหลังเช็ดน้ำตาไม่อยากให้พี่กอล์ฟรู้ไม่อยากให้เค้าเห็น แต่จังหวะที่เราหันไป ผญ.คนเดิมที่เจอกันในผับ กำลังเดินมาทางเรา พอมาถึงเค้าก็เดินเข้ามาหาเรา จับไหล่เรา เราเลยปัดมืออกผญ.คนนั้นก็ยิ้มให้เรา แต่เราไม่คิดว่ามันยิ้มที่เป็นมิตรผญ.คนนั้นถามเราว่า ร้องไห้ทำไม ทะเลาะกับพี่ชายหรอ เราก็ทวนคำ "พี่ชาย" แล้วก็หันหน้าไปมองพี่กอล์ฟ เค้าก็ไม่สนเรา แต่ยิ้มให้ผญ.คนนั้นแล้วโบกมือลาให้ผญ.คนนั้น แล้วขอตัวกลับ เราเลยเปิดประตูรถจนไปกระแทกผญ.คนนั้น อันนี้คือตั้งใจเลยค่ะ แต่เราไม่สนใจก็เข้าไปนั่ง หันหน้ามองทางข้างนอกร้องไห้แบบเงียบที่สุด คือเรารู้สึกว่า ทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิมแล้วนะ กรรมกำลังตามสนองแล้วนะ ทนได้รึป่าว ถ้าทนไม่ได้เดินถอยออกมานะ เราก็นั่งคิดในใจแบบนี้ เราสองคนขับรถกลับโดยที่ไม่พูดคุยกันเลย แต่ระหว่างทางที่ขับรถกลับ มีคนโทรหาพี่กอล์ฟ พูดจาหวานมาก ถามว่าถึงบ้านยังนั่นนู่นนี่ เราก็เลยหันไปมอง เรากำลังจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพพี่กอล์ฟ แต่เค้าก็จับมือเราไว้บีบมือเราแน่นทำหน้าแบบไม่พอใใจ เราก็เลยพยักหน้า แล้วก็พูดเบาๆว่า ต้องการจะให้เป็นแบบนี้ใช่มั๊ย เราเลยสะบัดมือออกและก็นั่งเงียบทนฟังเค้าคุยกับใครก็ไม่รู้มาตลอดทาง จนกระทั่งถึงคอนโดของเรา เราลงรถทันทีโดยไม่พูดอะไรเลย เราก็คิดว่าเค้าคงไม่สนใจ เราเราก็กดลิฟท์รอลิฟท์มา ยืนร้องไห้เงียบๆ เพื่อนเราก็โทรมาหาเรา ถามว่าเป็นกลับถึงคอนโดยัง เราก็บอกถึงแล้ว แล้วอยู่ๆพี่กอล์ฟมาจากไหนก็ไม่รู้กระชากโทรศัพท์ออกจากมือเรา ตะคอกใส่เรา หาว่าเราประชด ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายเงียบทั้งๆที่เค้าคุยกับผญ คนอื่น ตอนอยู๋ในผับ พอเราโกดเราก็เลือกที่จะอยู่แบบเงียบๆ เดินออกมาจากร้านเป็น 2 3 ชม. โดยที่ตัวเค้าเองไม่คิดจะมาตาม เราก็เลยบอกว่า เราคุยกับเพื่อนอยู่นะ เราขอโทรศัพคืน เค้าก็ไม่คืน เราก็ไม่เอา พอลิฟมาเราก็เดินเข้าลิฟ เค้าก็เดินตามเข้ามา เราก็ยืนห่างๆ เค้าก็ขยับเข้ามาหาเรากอดเราไว้ เราก็ดันตัวเองออก แล้วพูดว่า "มากกว่านี้ก่อนหน้าพี่หนักกว่านี้ก็เจอมาแล้วแค่กอดมันจะเป็นอะไร" เรานี่กำหมัดแน่นสุดๆ คือชกได้ชกแล้ว แต่ใจไม่กล้า แต่มันเจ็บ เจ็บตรงที่ทำไม ต้องขุดเรื่องราวแบบนี้ขึ้นมาเวลาทะเลาะกันด้วย เราก็ไม่พูดยืนเงียบ พี่กอล์ฟก็เล่นโทรศัพเรา ก็คงจะเปิดอ่านแชทไลน์นั่นนู่นนี่ และก็เป็นปกติรึป่าวที่คนเราจะมีเพื่อนต่างเพศ เค้าก็คงจะเห็นแชทเราคุยกับเพื่อนผช. เค้าเลยพูดขึ้นว่า หึ ร่านดีนะแฟนตัวเองก็มีแต่ชอบที่จะคุยกับคนอื่น เราก็ไม่พูดเงียบเพราะจะถือว่า เราเคยมีบทเรียน เราเลยเลือกที่จะใช้ความเงียบสยบการกระทำทุกอย่าง พอถึงชั้นห้องเรา เราก็เดินออกจากลิฟท์ เดินลิ่วๆ เสียบการ์ดเข้าห้องตัวเองพี่กอล์ฟก็ตามเราเข้ามา เราเลยบอกให้เค้ากลับบ้านไปเหอะอยากอยู่คนเดียว คือตอนนั้นเพลียจริงๆเครียดด้วย อยากอยู่แบบเงียบๆที่สุด พอเราให้กลับบ้าน ก็มาหาว่าเรานัดผช.คนอื่นมา เราก็ยังนิ่ง แต่น้ำตาอะมันมาแล้วค่ะ ความรู้สึกมันพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าเรากำลังเจออะไรกันแน่ ผช.คนเดิมที่เมื่อก่อนดีแสนดี หายไปไหน เราก็ร้องไห้อีกตอนนั้นใจแบบอ่อนแอยวบยาบมากๆ เราเลยพยายามพูดด้วยน้ำเสียงเป็นปกติที่สุดว่า "ถ้าไม่รักกันไม่เหนจำเป็นต้องกลับมา เพราะถ้ากลับมาแล้วจะมาเหยียบย่ำความรู้สึกกันแบบนี้ไม่ต้องกลับมาหรอกเค้าอยู่ได้ พี่อยากจะไปมีใครพี่ก็ไปเหอะแค่อย่าเอาเค้าไปเกี่ยวไปรับรู้ไปเห็นเรื่องที่พี่ทำเพราะรัยรู้มั๊ย เพราะตอนนี้อะผช.ที่เค้ารักนอกจากพี่ชายเค้าเองน้องเค้าเอง ก็คือตัวพี่ แต่เค้าไม่รู้ว่าการที่พี่กลับมาแล้วทำแบบนี้พี่ต้องการอะไรถ้าพี่แค่คิดสนุกพี่คิดผิด เพราะเค้ามีบทเรียน เค้ารู้ว่าเค้าจะจัดการยังงัยกับเรื่องแบบนี้ถ้าพี่คิดแค่ว่าจะกลับมาทำให้เค้าเจ็บพี่คิดผิด ใช่!!! พี่เห็นเค้าร้องไห้ แต่พี่รู้ไว้นะ คนที่ร้องไห้มากๆหลังจากเค้าเลิกร้องไห้ได้ นั่นคือเค้าทำใจได้พอ และถ้าจะคิดเห็นเค้าร้องไห้อ้อนวอนพี่ พี่อย่าหวัง รักได้ เกลียดได้เลิกได้ "
เดี๋ยวยังงัยมาต่อให้อีกนะค่ะ จะพิมใส่เวิดแล้วเอาลงทีเดียวเลย