เรื่องมันเป็นแบบนี้
คิวข้างหน้าเป็นลูกค้ารถเข็น ส่วนเราเป็นคิวถัดไปที่มือซ้ายถือตะกร้า มือขวาอุ้มถุงข้าว 5 กิโล ที่ถือตะกร้าเพราะตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะซื้อข้าว
ตอนที่ลูกค้าข้างหน้ากำลังอยู่ในขั้นตอนจ่ายเงินแล้วก็ขนของใส่รถเข็น เราก็เลยกะว่า รอให้เขาทำอะไรเรียบร้อยก่อนค่อยเอาของเราไปวาง เดี่ยวมันจะปนกัน
จู่ๆ คนข้างหลัง คนนี้แหละที่ลัดคิวเรา เอาตะกร้ามาวางก่อนที่เราจะเอาของวางแล้วก็มายืนข้างเราเลย ตอนเห็นยังคิดในใจอยู่เลยว่าสังสัยตะกร้าจะหนักเลยเอามาวางก่อน ต้องเข้าใจก่อนว่าช่องคิดเงินตอนนั้นมีช่องเดียว
ทีนี้คนข้างหน้าจ่ายเงินเสร็จ แคชเชียร์ก็จะเริ่มคิดเงินของคนถัดไป ซึ่งก็คือตะกร้าของคนที่แทรกคิวเรานั่นแหละ
ตอนที่เห็นแคชเชียร์จับตะกร้า แค่จับนะ แต่ยังไม่ได้ยิงบาร์โค้ด เราเลยพูดไปว่า แคชเชียร์คะ เรามาก่อนนะ แล้วตอนพูดเราก็เอาตะกร้าของเราและถุงข้าวที่แบกไว้วางแทรกตะกร้าคุณป้าที่ลัดคิวเรา
แคชเชียร์ก็ อ้อ แล้วหันไปบอกแคชเชียร์อีกคนเปิดช่องคิดเงินเพิ่ม ป้าอีกคนที่ต่อแถวหลังเราก็เดินไปช่องใหม่ ส่วนเรายังอยู่ที่เดิม กำลังประมาวลผล แล้วแคชเชียร์คนนั้นก็คิดเงินของตะกร้าที่ลัดคิวเราต่อ จะให้พูดอีกรอบ หันซ้ายหันขวาทุกคนเงียบหมด เงียบก็ได้
คือ เราก็ยืนต่อคิวนะเขาไม่เห็นเหรอ แคชเชียร์ไม่เห็นยังพอเข้าใจได้ แต่คุณป้าที่ลัดคิวเราเขาไม่เห็นเรายืนอยู่จริงๆ หรือ
แล้วตอนที่เราพูดว่า เรามาก่อนนะ คนที่ลัดคิว ก็ไม่มีปฎิกิริยาอะไร ไม่พูดขอโทษ ยืนเฉยๆ ไม่ขยับตะกร้า ไม่แม้แต่จะถอยหรือแสดงท่าทีรับรู้ ทั้งที่เราก็อุตส่าเอาตะกร้าไปวางแทรกแล้วนะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
ก็นั่นแหละเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว ผ่านไปแล้วหลายชั่วโมง ตอนนี้ได้ระบายแล้วก็เริ่มรู้สึกเบาลงแล้ว ก็ถึงเวลาต้องปล่อยวาง
กำลังต่อแถวจ่ายเงิน โดนลัดคิวเหมือนไม่เห็นตัวตน อัดอั้นตันใจมากกก ขอพื้นที่ระบาย
คิวข้างหน้าเป็นลูกค้ารถเข็น ส่วนเราเป็นคิวถัดไปที่มือซ้ายถือตะกร้า มือขวาอุ้มถุงข้าว 5 กิโล ที่ถือตะกร้าเพราะตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะซื้อข้าว
ตอนที่ลูกค้าข้างหน้ากำลังอยู่ในขั้นตอนจ่ายเงินแล้วก็ขนของใส่รถเข็น เราก็เลยกะว่า รอให้เขาทำอะไรเรียบร้อยก่อนค่อยเอาของเราไปวาง เดี่ยวมันจะปนกัน
จู่ๆ คนข้างหลัง คนนี้แหละที่ลัดคิวเรา เอาตะกร้ามาวางก่อนที่เราจะเอาของวางแล้วก็มายืนข้างเราเลย ตอนเห็นยังคิดในใจอยู่เลยว่าสังสัยตะกร้าจะหนักเลยเอามาวางก่อน ต้องเข้าใจก่อนว่าช่องคิดเงินตอนนั้นมีช่องเดียว
ทีนี้คนข้างหน้าจ่ายเงินเสร็จ แคชเชียร์ก็จะเริ่มคิดเงินของคนถัดไป ซึ่งก็คือตะกร้าของคนที่แทรกคิวเรานั่นแหละ
ตอนที่เห็นแคชเชียร์จับตะกร้า แค่จับนะ แต่ยังไม่ได้ยิงบาร์โค้ด เราเลยพูดไปว่า แคชเชียร์คะ เรามาก่อนนะ แล้วตอนพูดเราก็เอาตะกร้าของเราและถุงข้าวที่แบกไว้วางแทรกตะกร้าคุณป้าที่ลัดคิวเรา
แคชเชียร์ก็ อ้อ แล้วหันไปบอกแคชเชียร์อีกคนเปิดช่องคิดเงินเพิ่ม ป้าอีกคนที่ต่อแถวหลังเราก็เดินไปช่องใหม่ ส่วนเรายังอยู่ที่เดิม กำลังประมาวลผล แล้วแคชเชียร์คนนั้นก็คิดเงินของตะกร้าที่ลัดคิวเราต่อ จะให้พูดอีกรอบ หันซ้ายหันขวาทุกคนเงียบหมด เงียบก็ได้
คือ เราก็ยืนต่อคิวนะเขาไม่เห็นเหรอ แคชเชียร์ไม่เห็นยังพอเข้าใจได้ แต่คุณป้าที่ลัดคิวเราเขาไม่เห็นเรายืนอยู่จริงๆ หรือ
แล้วตอนที่เราพูดว่า เรามาก่อนนะ คนที่ลัดคิว ก็ไม่มีปฎิกิริยาอะไร ไม่พูดขอโทษ ยืนเฉยๆ ไม่ขยับตะกร้า ไม่แม้แต่จะถอยหรือแสดงท่าทีรับรู้ ทั้งที่เราก็อุตส่าเอาตะกร้าไปวางแทรกแล้วนะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
ก็นั่นแหละเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว ผ่านไปแล้วหลายชั่วโมง ตอนนี้ได้ระบายแล้วก็เริ่มรู้สึกเบาลงแล้ว ก็ถึงเวลาต้องปล่อยวาง