กลัวรักลูกไม่เท่ากัน

ตอนนี้ท้องลูกคนแรกอยู่ค่ะ คิดว่าถ้ามีอีกคนก็คงดีเอาไว้เป็นเพื่อนกัน แต่ในใจลึกๆก็กลัวว่าตัวเองจะรักลูกไม่เท่ากัน เพราะที่ผ่านมาเราก็เจอมากับตัว พ่อแม่รักน้องมากกว่าเพราะว่าน้องเรียนเก่ง อยากได้อะไรแพงขนาดไหนพ่อแม่ก็ซื้อให้ได้หมดมีคำชื่นชมยินดีพูดกับน้องเพราะมาก แต่พูดกับเรากู ต่างกับเราที่ทำอะไรก็ไม่เคยดีในสายตา ทุกอย่างที่ทำดูแย่ไปหมด ไม่เคยได้รับคำชม กำลังใจ หรืออะไรทั้งสิ้น เวลาเจ็บป่วยก็จะพูดว่าสำออย มีอยู่หลายเหตุการณ์เช่น น้องเอาไม้กล์อฟมาฟาดเข้าที่ตาตุ่มเรา เราเจ็บมากๆร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด แต่พ่อกับบอกว่าเราสำออยไม่ได้เจ็บอะไรมากทำมาแสดงอาการ อีกเหตุการนึง ไปเที่ยวทะเล พ่อโยนแมงกระพรุนมาใส่หน้าเรา มันทั้งร้อนทั้งเจ็บทั้งแสบทรมานสุดๆ เราวิ่งร้องไห้ขึ้นจากทะเลพ่อกับพูดว่าเราไร้สาระทำเป็นสำออยไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอกและมีเหตุการณ์หลายๆเหตุการที่มันทำให้เรารู้สึกแย่ตั้งแต่เด็กจนโต ขนาดตอนนี้เราโตมีครอบครัวพ่อก็ยังคงแสดงออกมาชัดเจนว่ารักลูกไม่เท่ากันทั้งการกระทำและคำพูด มันเหมือนแผลที่อยู่ในใจมันเยอะจนอธิบายมาเป็นคำพูดไม่ได้ แค่คิดก็ร้องไห้ทุกครั้ง