ขอเกริ่นก่อนว่า.. นี่เป็นกระทู้แรกของเรา หลังจากที่ส่องพันทิปมาแสนนาน
และไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตั้งกระทู้ เพื่อถามความคิดเห็นปนระบายลงพันทิป
แต่วันนี้ก็มาถึง..
เมื่อเดือนธันวาคม ปี 2556 คุณพ่อเราได้เสียชีวิตลง จากอุบัติเหตุทางรถยนต์
จึงทำให้คุณแม่ ได้ใช้ชีวิตอยู่กับคุณยาย เนื่องจากเราและน้องสาว เรียนที่กรุงเทพฯ
จากจังหวัดเดิมที่แม่เคยอยู่ ก็เลยต้องย้ายมาทำงานที่บ้านเกิด เพื่อมาอยู่กับยาย
คุณแม่ได้สร้างบ้านใหม่ เพื่อที่จะรับยายมาอยู่ด้วย ปกติยายจะอยู่กับน้า (น้องสาวแม่)
และยายมีน้องชายคนสนิท ซึ่งสนิทชิดเชื้อกับครอบครัวของเรา ตั้งแต่ยังเด็ก
ยายมีพี่น้องรวมทั้งหมด 15 คน ซึ่งทำให้คุณตาคนดังกล่าว มีอายุห่างจากแม่เราไม่เยอะ
(ยายเป็นพี่สาวคนที่สอง ตาเป็นน้องชายคนสุดท้อง)
และเรื่องราวแย่ๆในชีวิตเราก็เกิดขึ้น..
จากที่คุณพ่อเรา ได้เสียชีวิตไปนั้น ทำให้คุณแม่ ได้ทำอะไรคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว
กลับกลายเป็นว่า มีคนสงสารแม่ อยากเข้ามาเป็นส่วนร่วมในครอบครัวเรา คนๆนั้น ก็คือ .. (เซนเซอร์)
จากที่เราสนิทกับคุณตา ตั้งแต่คุณพ่อยังมีชีวิตอยู่ มีการคุยเล่นปกติตามประสาตาหลาน แต่วันนึงกลับกลายเป็น..
ตาเริ่มเยอะขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เยอะในที่นี้ หมายถึง อยากมีส่วนร่วมในชีวิตครอบครัวเรา บ้านใหม่ที่คุณแม่ปลูกก็มาทำสวนให้
มานอนเป็นเพื่อนแม่กะยายบ่อยครั้ง โทรหาแม่บ่อยๆ (เวลาแม่ไปธุระต่างจังหวัด) โทรหาเราบ่อยๆ (ถามสารทุกข์สุขดิบทั่วไป)
จนเราเริ่มผิดสังเกตุ จากพฤติกรรมต่างๆที่แม่เล่าให้เราฟัง (แต่เราไม่กล้าคิดอกุศล)
เราจะโทรคุยกะแม่เกือบทุกวัน วันไหนตามานอนเป็นเพื่อน เราจะแค่รับฟัง แต่ในใจเรามันร้อนรุ่ม อยากจะพูดกะแม่ตรงๆ
จนวันหนึ่งคุณแม่ส่งไลน์มาว่า .. ว่างไหม แม่มีเรื่องไม่สบายใจ ขอคุยด้วยหน่อย โทรหาด้วยนะ
เสียงแรกที่เราได้ยินตอนเราโทรไป คือ เสียงแม่ร้องไห้ แม่เสียงสั่นมาก จนเราร้องตาม
ถามว่าแม่เป็นอะไร แม่จึงเล่าเรื่องราวทั้งหมด ว่าแม่อึดอัดใจ และ กลุ้มใจมาก แต่ไม่กล้าบอกใคร
และคิดว่าคนอื่นคงไม่เชื่อในสิ่งที่บอก ที่สำคัญมันคือการประจานคนที่เป็นน้าตัวเอง!
แม่เล่าว่า .. แม่รู้สึกแปลกๆมาสักพักแล้ว รู้สึกว่าตารักแม่เกินขอบเขตความเป็นหลาน
แม่ล้างจานอยู่ในห้องครัว (ยายอยู่ในห้องนอน) ตาได้เข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง (เล่าแล้วยังขนลุก)
บอกว่ารักแม่เรามาก ขอของขวัญวันปีใหม่หน่อย และพยายามจะเอาหน้ามาชนหน้าแม่ แม่บอกแม่ผ่านการแต่งงานมาแล้ว
แม่รู้ว่าอะไรคืออะไร อะไรคือเล่น อะไรคือจริง แม่เลยผลัก และเดินเข้าห้องแม่ไป วันรุ่งขึ้น แม่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แม่คิดว่าตาคงจะสำนึกในสิ่งที่ทำ และคงรู้ดีว่าแม่ไม่เล่นด้วย แต่เปล่าเลย มีอยู่วันหนึ่ง .. แม่และยายไปบ้านน้า (ห่างกัน5กิโล)
เพราะต้องไปช่วยงานที่บ้านน้า (ในวันรุ่งขึ้นจะมีงานทำบุญให้ลูกชายของน้า)
แม่ลืมของ และจะกลับไปเอาของที่บ้านตัวเอง แต่แม่ไม่กล้ากลับไปคนเดียว เพราะแม่รู้ว่าตาต้องไปออกกำลังที่บ้าน (วิ่ง)
พอดีมีเพื่อนบ้านของน้าเป็นคุณตา (ขอเรียกว่าคุณตาเอ) คุณตาเอ มาถามเกี่ยวกับเรื่องบ้านใหม่ของแม่ เพราะยังไม่เคยเห็น
คุณแม่ก็เลยชวนไปดู (เวลาใกล้ค่ำ) ปรากฎว่าพอไปถึงบ้าน คุณตาของเราเห็นรถคุณแม่เข้ามา ก็เปิดประตูบ้าน หน้ายิ้มแย้ม
แต่พอเห็น คุณตาเอ ลงจากรถมาด้วยเท่านั้น พูดเสียงตะคอก ว่า "พาใครมาด้วย" คุณแม่บอกว่า ตอนนั้นคุณแม่สั่นมากๆเลย
เหมือนตาจะโมโหมากๆๆๆๆ พอแม่อธิบายว่าคุณตาเอจะมาชมบ้านอย่างงู้นอย่างงี้ คุณตาของเรา ก็บอกว่ามันดึกแล้ว มาอะไรตอนนี้
นั่นเลยทำให้คุณแม่ รู้สึกปะปนกันหลายอย่าง ทั้งไม่อยากเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง ทั้งเสียความรู้สึก วางตัวไม่ถูก และกลัวน้าตัวเอง บลาบลา
มีอีกหลายเรื่อง ที่ทำให้แม่ต้องคิดมาก แต่สิ่งที่ทำให้เราร้องไห้หนักมากๆๆๆๆ คือ แม่พูดว่า .. "แม่ไม่เคยคิดว่าบันปลายชีวิตแม่ต้องเจออะไรแบบนี้
สร้างบ้านเพื่ออยู่จนแก่จนเฒ่า แต่กลับอยู่บ้านตัวเองแล้วไม่มีความสุข ไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากอยู่บ้าน และไม่ขออยู่บ้านคนเดียวเด็ดขาด
กลายเป็นว่าที่ๆปลอดภัยที่สุดก็คือที่ๆอันตรายที่สุด ไม่มีความสุขเลย" เราร้องไห้ แต่เราทำอะไรไม่ได้ เราอยากรับแม่มาอยู่ด้วย
แต่เรายังเรียนอยู่แค่ปีสาม มันแย่ที่ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าการรับฟัง
----------------------------------------
เราเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น เพียบพร้อม ไม่เคยขาดอะไรเลย
ทั้งข้าวของ เงินทอง และความรัก ตั้งแต่เด็กจะเห็นคุณพ่อคุณแม่จับมือ กอดกัน เป็นเรื่องปกติ
เมื่อได้สูญเสียคุณพ่อไป คุณแม่ไม่เคยคิดอยากจะมีครอบครัวใหม่
บอกว่ามีแค่คุณยาย เรา น้องสาว ก็พอแล้วล้ะ
เราไม่เคยคิดว่าเรื่องทุเรศๆ แย่ๆ เลวๆ แบบนี้
มันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา ไม่เคยคิดเลย!!!
กลุ้มใจมากค่ะ จะทำอย่างไรดี สงสารคุณแม่ พิมไปร้องไป TT
----------------------------------------
ไม่คิดว่าแม่ต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ตอนอายุเท่านี้!!!
อึดอัดใจมาก : เรื่องดราม่าในครอบครัว ระหว่าง คุณแม่ และ คุณตา(น้องยาย)
และไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตั้งกระทู้ เพื่อถามความคิดเห็นปนระบายลงพันทิป
แต่วันนี้ก็มาถึง..
เมื่อเดือนธันวาคม ปี 2556 คุณพ่อเราได้เสียชีวิตลง จากอุบัติเหตุทางรถยนต์
จึงทำให้คุณแม่ ได้ใช้ชีวิตอยู่กับคุณยาย เนื่องจากเราและน้องสาว เรียนที่กรุงเทพฯ
จากจังหวัดเดิมที่แม่เคยอยู่ ก็เลยต้องย้ายมาทำงานที่บ้านเกิด เพื่อมาอยู่กับยาย
คุณแม่ได้สร้างบ้านใหม่ เพื่อที่จะรับยายมาอยู่ด้วย ปกติยายจะอยู่กับน้า (น้องสาวแม่)
และยายมีน้องชายคนสนิท ซึ่งสนิทชิดเชื้อกับครอบครัวของเรา ตั้งแต่ยังเด็ก
ยายมีพี่น้องรวมทั้งหมด 15 คน ซึ่งทำให้คุณตาคนดังกล่าว มีอายุห่างจากแม่เราไม่เยอะ
(ยายเป็นพี่สาวคนที่สอง ตาเป็นน้องชายคนสุดท้อง)
และเรื่องราวแย่ๆในชีวิตเราก็เกิดขึ้น..
จากที่คุณพ่อเรา ได้เสียชีวิตไปนั้น ทำให้คุณแม่ ได้ทำอะไรคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว
กลับกลายเป็นว่า มีคนสงสารแม่ อยากเข้ามาเป็นส่วนร่วมในครอบครัวเรา คนๆนั้น ก็คือ .. (เซนเซอร์)
จากที่เราสนิทกับคุณตา ตั้งแต่คุณพ่อยังมีชีวิตอยู่ มีการคุยเล่นปกติตามประสาตาหลาน แต่วันนึงกลับกลายเป็น..
ตาเริ่มเยอะขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เยอะในที่นี้ หมายถึง อยากมีส่วนร่วมในชีวิตครอบครัวเรา บ้านใหม่ที่คุณแม่ปลูกก็มาทำสวนให้
มานอนเป็นเพื่อนแม่กะยายบ่อยครั้ง โทรหาแม่บ่อยๆ (เวลาแม่ไปธุระต่างจังหวัด) โทรหาเราบ่อยๆ (ถามสารทุกข์สุขดิบทั่วไป)
จนเราเริ่มผิดสังเกตุ จากพฤติกรรมต่างๆที่แม่เล่าให้เราฟัง (แต่เราไม่กล้าคิดอกุศล)
เราจะโทรคุยกะแม่เกือบทุกวัน วันไหนตามานอนเป็นเพื่อน เราจะแค่รับฟัง แต่ในใจเรามันร้อนรุ่ม อยากจะพูดกะแม่ตรงๆ
จนวันหนึ่งคุณแม่ส่งไลน์มาว่า .. ว่างไหม แม่มีเรื่องไม่สบายใจ ขอคุยด้วยหน่อย โทรหาด้วยนะ
เสียงแรกที่เราได้ยินตอนเราโทรไป คือ เสียงแม่ร้องไห้ แม่เสียงสั่นมาก จนเราร้องตาม
ถามว่าแม่เป็นอะไร แม่จึงเล่าเรื่องราวทั้งหมด ว่าแม่อึดอัดใจ และ กลุ้มใจมาก แต่ไม่กล้าบอกใคร
และคิดว่าคนอื่นคงไม่เชื่อในสิ่งที่บอก ที่สำคัญมันคือการประจานคนที่เป็นน้าตัวเอง!
แม่เล่าว่า .. แม่รู้สึกแปลกๆมาสักพักแล้ว รู้สึกว่าตารักแม่เกินขอบเขตความเป็นหลาน
แม่ล้างจานอยู่ในห้องครัว (ยายอยู่ในห้องนอน) ตาได้เข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง (เล่าแล้วยังขนลุก)
บอกว่ารักแม่เรามาก ขอของขวัญวันปีใหม่หน่อย และพยายามจะเอาหน้ามาชนหน้าแม่ แม่บอกแม่ผ่านการแต่งงานมาแล้ว
แม่รู้ว่าอะไรคืออะไร อะไรคือเล่น อะไรคือจริง แม่เลยผลัก และเดินเข้าห้องแม่ไป วันรุ่งขึ้น แม่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แม่คิดว่าตาคงจะสำนึกในสิ่งที่ทำ และคงรู้ดีว่าแม่ไม่เล่นด้วย แต่เปล่าเลย มีอยู่วันหนึ่ง .. แม่และยายไปบ้านน้า (ห่างกัน5กิโล)
เพราะต้องไปช่วยงานที่บ้านน้า (ในวันรุ่งขึ้นจะมีงานทำบุญให้ลูกชายของน้า)
แม่ลืมของ และจะกลับไปเอาของที่บ้านตัวเอง แต่แม่ไม่กล้ากลับไปคนเดียว เพราะแม่รู้ว่าตาต้องไปออกกำลังที่บ้าน (วิ่ง)
พอดีมีเพื่อนบ้านของน้าเป็นคุณตา (ขอเรียกว่าคุณตาเอ) คุณตาเอ มาถามเกี่ยวกับเรื่องบ้านใหม่ของแม่ เพราะยังไม่เคยเห็น
คุณแม่ก็เลยชวนไปดู (เวลาใกล้ค่ำ) ปรากฎว่าพอไปถึงบ้าน คุณตาของเราเห็นรถคุณแม่เข้ามา ก็เปิดประตูบ้าน หน้ายิ้มแย้ม
แต่พอเห็น คุณตาเอ ลงจากรถมาด้วยเท่านั้น พูดเสียงตะคอก ว่า "พาใครมาด้วย" คุณแม่บอกว่า ตอนนั้นคุณแม่สั่นมากๆเลย
เหมือนตาจะโมโหมากๆๆๆๆ พอแม่อธิบายว่าคุณตาเอจะมาชมบ้านอย่างงู้นอย่างงี้ คุณตาของเรา ก็บอกว่ามันดึกแล้ว มาอะไรตอนนี้
นั่นเลยทำให้คุณแม่ รู้สึกปะปนกันหลายอย่าง ทั้งไม่อยากเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง ทั้งเสียความรู้สึก วางตัวไม่ถูก และกลัวน้าตัวเอง บลาบลา
มีอีกหลายเรื่อง ที่ทำให้แม่ต้องคิดมาก แต่สิ่งที่ทำให้เราร้องไห้หนักมากๆๆๆๆ คือ แม่พูดว่า .. "แม่ไม่เคยคิดว่าบันปลายชีวิตแม่ต้องเจออะไรแบบนี้
สร้างบ้านเพื่ออยู่จนแก่จนเฒ่า แต่กลับอยู่บ้านตัวเองแล้วไม่มีความสุข ไม่อยากกลับบ้าน ไม่อยากอยู่บ้าน และไม่ขออยู่บ้านคนเดียวเด็ดขาด
กลายเป็นว่าที่ๆปลอดภัยที่สุดก็คือที่ๆอันตรายที่สุด ไม่มีความสุขเลย" เราร้องไห้ แต่เราทำอะไรไม่ได้ เราอยากรับแม่มาอยู่ด้วย
แต่เรายังเรียนอยู่แค่ปีสาม มันแย่ที่ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าการรับฟัง
----------------------------------------
เราเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น เพียบพร้อม ไม่เคยขาดอะไรเลย
ทั้งข้าวของ เงินทอง และความรัก ตั้งแต่เด็กจะเห็นคุณพ่อคุณแม่จับมือ กอดกัน เป็นเรื่องปกติ
เมื่อได้สูญเสียคุณพ่อไป คุณแม่ไม่เคยคิดอยากจะมีครอบครัวใหม่
บอกว่ามีแค่คุณยาย เรา น้องสาว ก็พอแล้วล้ะ
เราไม่เคยคิดว่าเรื่องทุเรศๆ แย่ๆ เลวๆ แบบนี้
มันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา ไม่เคยคิดเลย!!!
กลุ้มใจมากค่ะ จะทำอย่างไรดี สงสารคุณแม่ พิมไปร้องไป TT
----------------------------------------
ไม่คิดว่าแม่ต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ตอนอายุเท่านี้!!!