เป็นคู่หูกับมันมาจะเข้าปีที่9แล้วค่ะ ตอนแรกกินยาอยู่3ตัว มีช่วงนึงหมอให้หยุดยาไปเกือบปี แล้วก็กลับมากินฟลูอ็อกซิทีนตัวเดียว ก็ทรงตัวค่ะ ตอนนั้นแจ่มใสมาก คิดว่าน่าจะโอเคแล้วเลยหยุดเอง ผลคืออารมณ์ตกแบบรั้งไม่อยู่เลยค่ะ ไม่ถึงกับฆ่าตัวตายนะ แต่ไม่มีความสุขทุกวินาที ทำอะไรก็ขัดใจ อะไรที่เคยชอบก็ไม่ชอบ นอนทั้งวัน ชีวิตดีค่ะไม่มีปัญหาอะไร ค่อนข้างน่าอิจฉาด้วยซ้ำ มีพร้อมเกือบทุกอย่าง แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมมันโคตรไม่มีความสุขเลย ไปปรึกษาหมอหมอให้กินยาเพิ่มระดับยาอีก มันดีขึ้นค่ะ พอไปหาหมออีก มันพูดไม่ออกอะ อะไรที่อัดอั้นตอนที่ก่อนไมปหาหมอมันไม่พรั่งพรูเหมือนเมื่อก่อน มันดีขึ้นจนคิดอะไรไม่ออก เล่าเรื่องแล้วไม่มีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่เล่า พอกลับมาบ้านแล้วอึดอัดมาก วันต่อมาร้องไห้ อยากคุยกับใครก็ได้ พอหยุดยาเองอีก ไปหาหมอแล้วได้พูดคุยมันพรั่งพรูเหมือนเดิมค่ะ โล่ง สบายใจขึ้น เหมือนต้องเครียดจัดๆแล้วได้ปลดปล่อย แต่พอกินยาก็ดีขึ้นอีก มันก้ำกึ่งอ่าค่ะ มีดีจนเราไม่รู้สึกว่ามันดียังไง ตอนนี้แม่บังคับให้กินตลอดเลยค่ะ ถ้ากินเองไม่กิน แต่ตอนนี้อยู่หอ หมอให้กินเพิ่มระดับยาอีก กินบ้างไม่กินบ้าง รู้ว่าไม่ดี แต่มันเป็นแบบนี่อะ เกลียดตัวเองจัง ทำตัวเด็กน้อย ชอบเรียกร้องความสนใจ5555
ช่วงนี้หดหู่บ่อยมากค่ะ ไม่มีสาเหตุ สมัครค่ายอาสาไว้เค้าก้ไม่เลือก คิดมากอีก ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ขัดใจไปหมด พาลไปทั่วเลยทีนี้ การเรียนตกลงมากกกกกกกกกกก แต่นอกนั้นดีหมด พ่อแม่เข้าใจมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ไม่ดุไม่ตำหนิให้กำลังใจ เพื่อนโอเค(มั้ง) แต่เราเป็นไรไม่รู้อะ เพื่อนก็อยู่ของเขาดีๆปกติแต่เราแยกตัวออก หงุดหงิด รำคาญ ไม่อยากเจอ ไม่อยากอยู่คนเดียวนะแต่ไม่อยากอยู่กับเพื่อนพวกนี้แล้วเหมือนกัน เขาไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ เรางี่เง่าเอง รู้ตัวค่ะ บางครั้งเหวี่ยงวีนไปเพราะบังคับตัวเองไม่ได้ เป็นเราเราก็ไม่ทนคนแบบนี้ 5555 แถมชวบชวนชาวบ้านทะเลาะอยู่เรื่อง การบงการบ้างค้างไว้ไม่ยอมทำ แต่พอเวลาทำทีนี่ไม่พักเลย ทำข้ามวันข้ามคืน ทำไปเครียดไปกลัวออกมาไม่ดีกลัวไม่เสร็จกลัวสารพัด เป็นคนแบบสุดโต่งอะค่ะ ไม่เคยพอดี ชอบอวดเก่ง โชว์เหนือ ถือตัว หยิ่งจองหองมากขึ้น ไม่เป็นกันเองกับเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน แถมปลีกตัวจากรูมเมท ไม่ไปกินข้าวกับเพื่อนๆเลยทั้งๆที่อยาก(เขาไม่ชวนง่ะ) แถมเรากลับห้องหลังเที่ยงคืนทุกวันเลย ชอบเดินไปไหนก็ได้ ไม่มีจุดหมายเหนื่อยก็พัก(แต่ไม่มีความสุข) เบื่อห้องสี่เหลี่ยมทั้งที่เคยรักมันมากๆ
พักนี้คิดถึงแต่บ้านเลยค่ะ ร้องไห้คนเดียวทุกคืน ยิ่งเวลาแม่โทรมานี่ปล่อยเลยค่ะ ไม่ร฿้ทำไม เมื่อก่อนชอบหอมา ชอบชีวิตอิสระไม่ต้องมีคนคุม ตอนนี้ก็ชอบชีวิตแบบนั้นนะ แต่ไม่รู้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากอยู่แล้ว อยากอยู่กับครอบครัว อยากอยู่กับหมาแมวที่บ้านมากกว่า แต่ทำไม่ได้ ค่าเดินทางมันเยอะและมีงานกลุ่ม เป็นความรับผิดชอบของเรา และใกล้สอบแล้วกลับบ้านไม่ได้เลย ต้องเคลียร์งาน
เราออกกำลังกายแทบทุกวันค่ะ กินอาหารที่ช่วยเรื่องสารสื่อประสาท ออกไปเที่ยวเล่น ขี่จักยานชมนกชมไม้ พยายามเข้าสังคม(แต่ก็มีปัญหาตลอดดดดด) โดยเฉพาะวิ่ง เราวิ่งบ่อยมาก ตอนวิ่งก็โอเคค่ะ แต่พอเสร็จก็เหมือนเดิม การออกกำลังกายที่เค้าว่าดีนักหนาไม่ได้มีผลกับเราเลย ตอนนี้มีแค่ยาเท่านั้นที่ช่วยเรา แต่เรากลัวว่าไปหาหมออีกเราจะพูดอะไรที่อยู่ในใจแล้วไม่โล่ง แบบไม่มีอินเนอร์ร่วมกับมัน เราจะทำยังไงดีค่ะ เรียนเสร็จก็อยากกลับบ้านตลอดเลย แต่กลับไม่ได้ แง้งงงงงงงงงงงงงง
ส่วนเรื่องหาคนปรึกษาลืมไปได้เลย เคยแล้ว มัน ไม่ เวิร์ก ยิ่งกับคนรู้จักและสนิทนะ อึดอัดมาก มันขัดใจมันกลัวมันไม่โอเคอะ พ่อแม่นี่ไม่โอเลย ทัศนคติไม่ตรงเลย กับเพื่อนนี่ก็แบบชอบบอกเราคิดมาก(คิดน้อยเค้าทำกันยังไงล่ะฟร่ะ) กับอาจารย์นี่ดูท่าจะไม่ไหว ท่านไม่ค่อยมีเวลากันไม่กล้าไม่มีโอกาส คุยกับตัวเองยังทพเลาะกับตัวเองเล้ยยยยยยยยย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้น้ำหนักลดลงด้วย อาจเป็นเพราะออกกำลังกายหนักหรือเปล่า +ต้องกินยาแก้แพ้เพื่อให้หลับบ่อยมาก(มันง่วงแหละแต่กลัวไม่หลับ เพราะเคย)+ประจำเดือนไม่มาเกือบปีแล้วค่ะ จิตแพทย์บอกอาจเป็นเพราะโรค แต่เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้อะ
*****อ้อ เราเคยทำกลุ่มจำลองค่ะ เรียนแล้วเค้ามีการทำกลุ่ม(กลุ่มบำบัด) เราเป็นclientจำลอง ได้ปฏิบัติจริง ได้คุย ได้ระบาย ได้รับความสำคัญ มันฟีลกู๊ดมากๆเลย อยากทำกลุ่มแบบจริงๆ แต่อาการเราคงไม่ถึงขนาดนั้น แต่อยากทำมีที่ไหนทำได้บ้างอะคะ สนใจๆ แต่ก็ไม่กล้าไปเอง 5555555
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่ขอเรื่องการปฎิบัติธรรมนะคะ เราไม่นับถือศาสนาค่ะ ถ้าเป็นงานอาสาหรือช่วยเหลืออะไรต่างๆโอเค แต่ไม่ค่อยมีโอกาส ไม่มีคนชวน ไม่รู้เรื่องว่าต้องทำไงๆๆๆ (ขนาดสมัครค่ายไปเค้ายังไม่เอาเราเลยอะT____T) แล้วใกล้สอบแล้วคงไม่สะดวก
ขอบคุณค่ะ
โรคซึมเศร้า จะทำไงดีคะเมื่อวิธีการต่างๆใช้ไม่ได้ผลกับเราเลย ยกเว้นยา ทุกวันนี้เหมือนคนติดยาแล้วTT
ช่วงนี้หดหู่บ่อยมากค่ะ ไม่มีสาเหตุ สมัครค่ายอาสาไว้เค้าก้ไม่เลือก คิดมากอีก ทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ขัดใจไปหมด พาลไปทั่วเลยทีนี้ การเรียนตกลงมากกกกกกกกกกก แต่นอกนั้นดีหมด พ่อแม่เข้าใจมากขึ้นกว่าแต่ก่อน ไม่ดุไม่ตำหนิให้กำลังใจ เพื่อนโอเค(มั้ง) แต่เราเป็นไรไม่รู้อะ เพื่อนก็อยู่ของเขาดีๆปกติแต่เราแยกตัวออก หงุดหงิด รำคาญ ไม่อยากเจอ ไม่อยากอยู่คนเดียวนะแต่ไม่อยากอยู่กับเพื่อนพวกนี้แล้วเหมือนกัน เขาไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะ เรางี่เง่าเอง รู้ตัวค่ะ บางครั้งเหวี่ยงวีนไปเพราะบังคับตัวเองไม่ได้ เป็นเราเราก็ไม่ทนคนแบบนี้ 5555 แถมชวบชวนชาวบ้านทะเลาะอยู่เรื่อง การบงการบ้างค้างไว้ไม่ยอมทำ แต่พอเวลาทำทีนี่ไม่พักเลย ทำข้ามวันข้ามคืน ทำไปเครียดไปกลัวออกมาไม่ดีกลัวไม่เสร็จกลัวสารพัด เป็นคนแบบสุดโต่งอะค่ะ ไม่เคยพอดี ชอบอวดเก่ง โชว์เหนือ ถือตัว หยิ่งจองหองมากขึ้น ไม่เป็นกันเองกับเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน แถมปลีกตัวจากรูมเมท ไม่ไปกินข้าวกับเพื่อนๆเลยทั้งๆที่อยาก(เขาไม่ชวนง่ะ) แถมเรากลับห้องหลังเที่ยงคืนทุกวันเลย ชอบเดินไปไหนก็ได้ ไม่มีจุดหมายเหนื่อยก็พัก(แต่ไม่มีความสุข) เบื่อห้องสี่เหลี่ยมทั้งที่เคยรักมันมากๆ
พักนี้คิดถึงแต่บ้านเลยค่ะ ร้องไห้คนเดียวทุกคืน ยิ่งเวลาแม่โทรมานี่ปล่อยเลยค่ะ ไม่ร฿้ทำไม เมื่อก่อนชอบหอมา ชอบชีวิตอิสระไม่ต้องมีคนคุม ตอนนี้ก็ชอบชีวิตแบบนั้นนะ แต่ไม่รู้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อยากอยู่แล้ว อยากอยู่กับครอบครัว อยากอยู่กับหมาแมวที่บ้านมากกว่า แต่ทำไม่ได้ ค่าเดินทางมันเยอะและมีงานกลุ่ม เป็นความรับผิดชอบของเรา และใกล้สอบแล้วกลับบ้านไม่ได้เลย ต้องเคลียร์งาน
เราออกกำลังกายแทบทุกวันค่ะ กินอาหารที่ช่วยเรื่องสารสื่อประสาท ออกไปเที่ยวเล่น ขี่จักยานชมนกชมไม้ พยายามเข้าสังคม(แต่ก็มีปัญหาตลอดดดดด) โดยเฉพาะวิ่ง เราวิ่งบ่อยมาก ตอนวิ่งก็โอเคค่ะ แต่พอเสร็จก็เหมือนเดิม การออกกำลังกายที่เค้าว่าดีนักหนาไม่ได้มีผลกับเราเลย ตอนนี้มีแค่ยาเท่านั้นที่ช่วยเรา แต่เรากลัวว่าไปหาหมออีกเราจะพูดอะไรที่อยู่ในใจแล้วไม่โล่ง แบบไม่มีอินเนอร์ร่วมกับมัน เราจะทำยังไงดีค่ะ เรียนเสร็จก็อยากกลับบ้านตลอดเลย แต่กลับไม่ได้ แง้งงงงงงงงงงงงงง
ส่วนเรื่องหาคนปรึกษาลืมไปได้เลย เคยแล้ว มัน ไม่ เวิร์ก ยิ่งกับคนรู้จักและสนิทนะ อึดอัดมาก มันขัดใจมันกลัวมันไม่โอเคอะ พ่อแม่นี่ไม่โอเลย ทัศนคติไม่ตรงเลย กับเพื่อนนี่ก็แบบชอบบอกเราคิดมาก(คิดน้อยเค้าทำกันยังไงล่ะฟร่ะ) กับอาจารย์นี่ดูท่าจะไม่ไหว ท่านไม่ค่อยมีเวลากันไม่กล้าไม่มีโอกาส คุยกับตัวเองยังทพเลาะกับตัวเองเล้ยยยยยยยยย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
*****อ้อ เราเคยทำกลุ่มจำลองค่ะ เรียนแล้วเค้ามีการทำกลุ่ม(กลุ่มบำบัด) เราเป็นclientจำลอง ได้ปฏิบัติจริง ได้คุย ได้ระบาย ได้รับความสำคัญ มันฟีลกู๊ดมากๆเลย อยากทำกลุ่มแบบจริงๆ แต่อาการเราคงไม่ถึงขนาดนั้น แต่อยากทำมีที่ไหนทำได้บ้างอะคะ สนใจๆ แต่ก็ไม่กล้าไปเอง 5555555
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ขอบคุณค่ะ