เรื่องมีอยู่ว่าาาา.....
วันนึงเมื่อไม่นานมานี้ 2-3 วันที่แล้วผมได้ทะเลาะกับแฟนของผม เค้าบอกเลิกผมผมเสียใจมาก ผมอยากหาที่สงบๆเพื่อพักใจ ผมเลยมานั่งอยู่ที่ โต๊ะนั่งหน้าโรงอาหารของ มหาลัย ลืมบอกจขกท.เป็นนิสิต ม.เกษตร สักวิทยาเขตที่มีพาณิชนาวีเป็นพรีเซ็นเตอร์ ผมก็นั่งเศร้าอยู่นั้นเอง แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา ผมเสียใจที่เค้ามาขอผมเลิกผมอยากนั่งพักใจ แต่อะไรๆมันก็ไม่เป็นใจเท่าไหร่นัก น้ำตาก็ไหลน้ำมูกก็ไหล ยุ่งก็กัด ผมเลยเดินเข้าไปเซเว่น ข้างๆมีเซเว่นอยู่ ผมซื้อทิชชู่มานึงหอ ซอฟเฟลเเบบฉีด 1 กระปุก ปมก็มานั่งต่อ ผมเสียใจนะ ที่แฟนผมบอกเลิก แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็นของกระทู้นี้ ใจความสำคัญมีอยู่ว่า .....
พอผมนั่งไปสักพักนึง โต๊ะ ตรงข้ามกับผม มีผญคนนึง แบบนั่งหันหน้าเข้าหากันแต่แบบนั่งคนละฝั่ง เยื้องกันอะครับแล้วก็มีเสาบังเห็นหน้ากันนิดๆ ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะนั่งเศร้าอยู่ แต่พอสักพักผมผมเห็น ผมได้ยินเสียงสะอื้นมาจากโต๊ะตรงข้าม พอผมหันไปมองก็เห็น ผญ คนนั้นก็กดโทรศัพไปร้องไห้ไป ตอนแรกผมก็ไม่สนอะไร เพราะไม่ใช่เรื่องของเรา ผมก็นั่งเศร้าของผมไป เรานั่งกันยังงั้นมาครึ่ง ชม เธอร้องไห้ไม่หยุดมือนี่แบบ เช็ดน้ำตาเช็ดน้ำมูกจนเรอะไปหมด ก็เริ่มคิดว่าเรามีทิชชู่อยู่นิจะเอาไปให้เค้าดีไหม แล้วจะเอาไปให้ยังไง เค้าจะหาว่ายุ่งรึป่าว จะหาว่าเราเ-ือกไหม แต่ผมก็อดสงสารเธอไม่ได้จริงๆ ผมก็ทำเป็นลุกขึ้น เดินไปเดินมา วนไปมา เข้าใจปะครับคนมันไม่กล้า ผมเดินวนอยู่สักพัก แล้วก็กลับมานั่ง TT ไม่กล้าจริงๆ ผ่านไปแปปนึงเธอร้องไห้หนักขึ้นมาก แบบมือไม่มีที่จะให้เรอะแล้ว เรอะโทรศัพเต็มไปหมด ผมนี่ก็ตอนนี้ผมละสายตาไปจากเธอไม่ได้เลย ผมจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วเดินไป ผมเดินไปหาเธอข้างหลัง แล้วเรียก พี่ครับๆ (ผมอยู่ปี1เลยเรียกว่าพี่ไว้ก่อน 555 ) เค้าก็ยังไม่หันมา ผมเรียกอีก พี่ครับ พี่เค้าก็หันมา เค้าก็ทำหน้างง แบบว่าเราเป็นใครนะรู้จักกันหรอ ผมก็ไม่รู้จะทำไง เลยยื่นทิชชู่ไปให้แล้วบอกว่า พี่ครับผมให้ เค้าผมนี่แบบใจเต้นมากว่าเค้าจะรับไหม เค้าก็รับไปจากมือผม เค้าไม่ได้ขอบคุณนะ แต่เค้ายิ้มใหั ยิ้มแบบไม่ได้เต็มเจ็บยิ้มแต่เป็นการยิ้มเพื่อขอบคุณ เพราะเค้าคนนั้นยังยิ้มทั้งที่น้ำตาไหลออกมา ผมอยากปลอบเค้านะ แต่ไม่รู้จะปลอบในฐานะอะไร ผมเห็นเค้ายิ้มแล้วหยิบทิชชู่ขอฃผมไป แล้วผมก็เดินกลับมานั่งหลบตรงมุมเศร้าที่เดิมไม่กล้ามองหน้าเพราะผมเขินไม่รู้จะทำหน้ายังไง ผมรู้สึกดีนะที่ได้ทำอย่างนี้ ใบหน้าที่เค้ายิ้มถึงแม้มันจะมีน้ำตาแต่มันก็เป็นใบหน้าที่ยิ้มแล้วหน้ารักที่สุดเท่าที่มีคนยิ้มให้ผมมาเลย
) เวลาผ่านไปเธอใช้ทิชชู่ขอฃผมเช็ดหน้าเช็ดมือที่เรอะ แล้วเธอก็นั่งเศร้าของเธอต่อ ผมเหมือนคนโรคจิตแอบมองอยู่หลังเศร้า แต่มันก็ทำให้ผมสังเกตเค้าได้ว่าเค้านั้น โดนยุงกันอยู่ เพราะเธอจะเขย่าขาตลอด ผมก็อดเป็นห่วงไมีได้อีก ผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมซื้อซอลเฟลมานิ แต่ถ้าเอาไปให้อีกมันจะดูแปลกไหมนะ ในขณะที่ผมคิดนั้นเธอก็เขย่าขาอีก ผมเลย เอาก็เอาว๊ะ ผมลุกขึ้นหยิบซอฟเฟลมา แล้วเดินอ้อมไปหลังเธออีกครั้ง แล้วเรียกพี่ครับๆ เธอยังไม่หันมา ผมเรียกอีกพี่ครับๆแล้วเค้าก็หันมาผมนี่แบบว่า โห่ววว คนอะไรจะน่ารักขนาดนี้ >\\\\< พี่เค้าก็ทำหน้างงๆแบบมีไรอีก ผมก็พูดกับเค้าว่าพี่ครับยุ่งเยอะนะครับ เอานี่ไหม ผมยื่นซอฟเฟลใหัเค้า เค้าก็แบบเท่าหน้าเหมือนเกรงใจเหมือนจะไม่รับ ผมนี่ก็เหวอสิครับ ไม่รับนี่น่าแตกนะ ผมเลยพูดขึ้นว่าไม่เป็นไรครับผมให้ยืม แล้วผมก็ว่างมันไว้บนโต๊ะ แล้วผมก็หันมาให้เค้าแล้วยิ้มให้ แล้วผมก็เดินกลับที่ไป ผมแอบมองเธอต่อ เธอใช้ซอฟเฟลของผมนะ ผมดีใจมาก >< อย่างน้อยก็ช่วยทำให้เธอไม่โดนยุ่งกัน ผมก็นั่งอยู่สักพักนึงเธอนั่งอยู่คนเดียว แล้วก็มีเพื่อนเธอสองคนเดินมาผมก็นี่รีบลุกหนีเดินกลับหอเลยครับ กลัวโดนแบบชี้ตัวว่าทำไร 5555 เขินหน่ะครับ เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ แต่มันมึประเด็นตรงที่ว่า ผมชอบเค้าเข้าแล้วนะสิ ลอยยิ้มทั้งน้ำตาของพี่เค้า ไม่เคยลืมจากความทรงจำผมเลย ผมอยากจีบพี่เค้านะ แต่มันติดตรงที่ว่า ผมไม่รู้จักชื่อ นามสกุล คณะ สาขา หอพัก หรือไลน์ หรือวิธีติดต่อใดๆ ผมรู้แค่ว่าเค้าเป็นนิสิตม.เกษตร วิทยาเขตนี้ แล้วใบหน้าของเธอตอนยิ้มนั้น ผมยังไม่เคยลืมมันจากความทรงจำได้เลย ผมจะทำยังไงดีครับ ควรจะทำไงดี ที่เป็น กระทู้แรกในชีวิตของผมชอโทษด้วยถ้ามันไร้สาระ
แต่ถ้าใครรู้จักเค้าหรือ ว่าเค้าคนนั้นบังเอิญผ่านมาอ่านก็ ติดต่อผมมาได้นะครับ ในกระทู้นี้ก็ได้ผมอยากรู้จักจริงๆ ขอบคุณนะครับ สำหรับพื้นที่เล็กๆที่ให้ระบายความรู้สึก จากเจ้าของความคิดเห็น T.....🐻
แอบรัก เพราะน้ำตา , ยุง และ รอยยิ้มของเธอ :) ทำไงดี TT
วันนึงเมื่อไม่นานมานี้ 2-3 วันที่แล้วผมได้ทะเลาะกับแฟนของผม เค้าบอกเลิกผมผมเสียใจมาก ผมอยากหาที่สงบๆเพื่อพักใจ ผมเลยมานั่งอยู่ที่ โต๊ะนั่งหน้าโรงอาหารของ มหาลัย ลืมบอกจขกท.เป็นนิสิต ม.เกษตร สักวิทยาเขตที่มีพาณิชนาวีเป็นพรีเซ็นเตอร์ ผมก็นั่งเศร้าอยู่นั้นเอง แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา ผมเสียใจที่เค้ามาขอผมเลิกผมอยากนั่งพักใจ แต่อะไรๆมันก็ไม่เป็นใจเท่าไหร่นัก น้ำตาก็ไหลน้ำมูกก็ไหล ยุ่งก็กัด ผมเลยเดินเข้าไปเซเว่น ข้างๆมีเซเว่นอยู่ ผมซื้อทิชชู่มานึงหอ ซอฟเฟลเเบบฉีด 1 กระปุก ปมก็มานั่งต่อ ผมเสียใจนะ ที่แฟนผมบอกเลิก แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็นของกระทู้นี้ ใจความสำคัญมีอยู่ว่า .....
พอผมนั่งไปสักพักนึง โต๊ะ ตรงข้ามกับผม มีผญคนนึง แบบนั่งหันหน้าเข้าหากันแต่แบบนั่งคนละฝั่ง เยื้องกันอะครับแล้วก็มีเสาบังเห็นหน้ากันนิดๆ ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะนั่งเศร้าอยู่ แต่พอสักพักผมผมเห็น ผมได้ยินเสียงสะอื้นมาจากโต๊ะตรงข้าม พอผมหันไปมองก็เห็น ผญ คนนั้นก็กดโทรศัพไปร้องไห้ไป ตอนแรกผมก็ไม่สนอะไร เพราะไม่ใช่เรื่องของเรา ผมก็นั่งเศร้าของผมไป เรานั่งกันยังงั้นมาครึ่ง ชม เธอร้องไห้ไม่หยุดมือนี่แบบ เช็ดน้ำตาเช็ดน้ำมูกจนเรอะไปหมด ก็เริ่มคิดว่าเรามีทิชชู่อยู่นิจะเอาไปให้เค้าดีไหม แล้วจะเอาไปให้ยังไง เค้าจะหาว่ายุ่งรึป่าว จะหาว่าเราเ-ือกไหม แต่ผมก็อดสงสารเธอไม่ได้จริงๆ ผมก็ทำเป็นลุกขึ้น เดินไปเดินมา วนไปมา เข้าใจปะครับคนมันไม่กล้า ผมเดินวนอยู่สักพัก แล้วก็กลับมานั่ง TT ไม่กล้าจริงๆ ผ่านไปแปปนึงเธอร้องไห้หนักขึ้นมาก แบบมือไม่มีที่จะให้เรอะแล้ว เรอะโทรศัพเต็มไปหมด ผมนี่ก็ตอนนี้ผมละสายตาไปจากเธอไม่ได้เลย ผมจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดแล้วเดินไป ผมเดินไปหาเธอข้างหลัง แล้วเรียก พี่ครับๆ (ผมอยู่ปี1เลยเรียกว่าพี่ไว้ก่อน 555 ) เค้าก็ยังไม่หันมา ผมเรียกอีก พี่ครับ พี่เค้าก็หันมา เค้าก็ทำหน้างง แบบว่าเราเป็นใครนะรู้จักกันหรอ ผมก็ไม่รู้จะทำไง เลยยื่นทิชชู่ไปให้แล้วบอกว่า พี่ครับผมให้ เค้าผมนี่แบบใจเต้นมากว่าเค้าจะรับไหม เค้าก็รับไปจากมือผม เค้าไม่ได้ขอบคุณนะ แต่เค้ายิ้มใหั ยิ้มแบบไม่ได้เต็มเจ็บยิ้มแต่เป็นการยิ้มเพื่อขอบคุณ เพราะเค้าคนนั้นยังยิ้มทั้งที่น้ำตาไหลออกมา ผมอยากปลอบเค้านะ แต่ไม่รู้จะปลอบในฐานะอะไร ผมเห็นเค้ายิ้มแล้วหยิบทิชชู่ขอฃผมไป แล้วผมก็เดินกลับมานั่งหลบตรงมุมเศร้าที่เดิมไม่กล้ามองหน้าเพราะผมเขินไม่รู้จะทำหน้ายังไง ผมรู้สึกดีนะที่ได้ทำอย่างนี้ ใบหน้าที่เค้ายิ้มถึงแม้มันจะมีน้ำตาแต่มันก็เป็นใบหน้าที่ยิ้มแล้วหน้ารักที่สุดเท่าที่มีคนยิ้มให้ผมมาเลย
แต่ถ้าใครรู้จักเค้าหรือ ว่าเค้าคนนั้นบังเอิญผ่านมาอ่านก็ ติดต่อผมมาได้นะครับ ในกระทู้นี้ก็ได้ผมอยากรู้จักจริงๆ ขอบคุณนะครับ สำหรับพื้นที่เล็กๆที่ให้ระบายความรู้สึก จากเจ้าของความคิดเห็น T.....🐻