สวัสดีค่ะ
เราเรียนอยู่ ม.6 กำลังจะจบอีกไม่กี่อาทิตย์ และมีเพื่อนอยู่1คนที่ตอนนี้เป็นปัญหาทางใจสำหรับเรา
เรื่องของเรามีอยู๋ว่า เรามีเพื่อนคนนึงที่สนิทมาก ขอใช้นามสมมุติว่า น้ำ นะคะ น้ำเป็นเด็กต่างจังหวัดและมาอาศัยอยู่กับอาที่กรุงเทพ
บ้านเราอยู่ใกล้กันเลยสนิทกัน พ่อแม่เรากับอาน้ำก็เป็นเพื่อนกัน เลยดูเรากับน้ำเหมือนลูกหลาน น้ำเป็นคนเงียบๆเหมือนเด็กเก็บกด
น้ำเป็นคนติดแฟนมาก และแอบพาแฟนมาฟุ้งฟิ้งสวีทกันที่บ้านบ่อยๆ(ก่อนอากลับจากทำงาน อากลับดึกค่ะ) อาน้ำเป็นคนดุและโหดมาก
มีกฏระเบียบที่บ้านเยอะแยะ เช่นกลับจากโรงเรียนมาต้องทำงานบ้านทุกวัน ห้ามกลับบ้านเกิน4โมงเย็น กลับมาให้เอาเบอร์บ้านโทรหาว่าถึงบ้านแล้ว
ซักผ้า2วันครั้ง เวลาเปิดเทอมห้ามใช้โทรศัพท์ ใช้ได้เฉพาะตอนปิดเทอม และต้องอ่านหนังสือเกือบทุกวัน เพื่อจะสอบเข้ามหาลัยดีๆได้เพื่อจะแข่งขันกับคนอื่นได้ (น้ำมีโทรศัพท์ใช้เป็นเครื่องแฟน แอบใช้ค่ะ)
จนกระทั้ง.............
ปิดเทอม ม.6เทอม1 อากับน้ำกลับไปเยี่ยมญาติๆที่ต่างจังหวัด ครอบครัวน้ำที่ต่างจังหวัดค่อนข้างปล่อย ต่างจากที่บ้านอาที่มีกฏระเบียบเยอะแยะมากมาย น้ำเที่ยวกลางคืนไม่เว้นวัน และอาก็มาจับได้ว่า น้ำพาแฟนมาอยู่มาทำอะไรที่บ้านเกือบทุกวัน(คนข้างบ้านฟ้อง) จึงทะเลาะกันขึ้น จนน้ำตัดสินใจโทรมาหาเรามาขออาศัยอยู่บ้านเราแทน และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้............
เราขอพ่อแม่เราเล่าเรื่องที่อาน้ำบังคับมีกฏระเบียบเยอะแยะมากมาย จนแม่เราสงสารและให้อยู่ (เราไม่ได้บอกแม่เรื่องเที่ยงกลางคืนกับพาผู้ชายมาบ้าน)
แต่ทว่า.... น้ำลงมากรุงเทพไม่บอกไม่กล่าวเราแล้วแถมยังไปนอนบ้านคนอื่น แล้วบอกเราว่าเดียวอยากเข้าไปอยู่เมื่อไหร่เดียวเข้าไป. เอิ่มคือตอนนั้นเราพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ความร็สึกเดียวที่วูบเข้ามาคือ เสียมารยาทมาก จะมาอยู่บ้านเราแต่ไม่มาไหว้พ่อแม่เราก่อนแถมไปนอนค้างบ้านคนอื่นเล่นก่อน
พ่อแม่เราก็ถามว่านี่ก็วันนี้แล้วทำไมน้ำไม่มาสักที น้ำก็ให้เราตอบพ่อแม่ไปว่ายังไม่มาอย่างนั้นอย่างนี้(รู้สึกผิดมากค่ะ) จนพ่อแม่เราจับได้ก็โดนด่าไปชุดนึง
น้ำเข้ามาอยู๋บ้านเรา นอนห้องเรา จัดห้องใหม่เล็กน้อย น้ำทำงานบ้านเก่งมากในวันสองวันแรก แล้วก็เริ่มนานๆที จนไม่แตะเลย เพราะน้ำเริ่มคุยกับแฟนบ่อยขึ้นกว่าตอนอยู่บ้านอา เล่นอินเตอร์เน็ต ยึดโน๊ตบุ้คเราและโทรศัพท์เราไปเรียบร้อยค่ะตอนนี้ น้ำเริ่มติดแฟนขึ้นทุกวัน จากปกติเลิกเรียนกลับบ้าน ตอนนี้กลับมึดค่ำเกือบทุกวัน วันหยุดก็ออกจากบ้านแต่เช้ากลับบ้านมึดค่ำ เราก็ไม่อยากพูดอะไรมาก พยายามพูดอ้อมๆก็ไม่เป็นผลอะไรเลย น้ำยังทำตัวแบบนี้เรื่อยๆ
พ่อแม่เราก็ไม่กล้าพูดเพราะก็ไม่ใช่ลูกตัวเองไม่รู้จะพูดยังไง กินข้าวพร้อมหน้าครอบครัวเราน้ำหยิบโทรศัพท์มาเล่น บางครั้งกินข้าว 3คน มีเรา พี่ชายเรา แล้วก็น้ำ ไม่มีพ่อแม่ก็คือน้ำก็ยิ่งคุยโทรศัพท์ไปด้วยกินข้าวไปด้วย(คือบ้านเราไม่มีแบบนี้อ่ะค่ะ) พอช่วงปีใหม่เรามีโอกาศไปเที่ยวบ้านน้ำที่ต่างจังหวัด
น้ำชวนไปอ่ะค่ะเลยไปด้วย พอไปถึงก็ตกใจ แม่น้ำเป็นอัมพฤกษ์แขนขาอ่อนแรงพอใช้งานได้นิดหน่อย ยายน้ำเป็นอัมพาตขยับไม่ได้ทั้งตัว ส่วนพ่อน้ำเส้นเลือกในสมองแตกอยู่สถานบำบัด เราก็เข้าใจทันทีว่าทำไมถึงให้อาเลี้ยงแทนเพราะดูแล้วจะมีอนาคตที่สุด ทางบ้านน้ำพูดจาค่อนข้างแรง คุยกับพี่ก็มีกู คุยกับแม่ก็เสียงดัง เหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับเราว่ามันค่อนข้างหยาบคาย พอกลับกรุงเทพมา มีผู้หญิงคนนึงมาบอกว่าคบกับแฟนน้ำอยู่ น้ำเสียใจมาก แต่ก็ยังคบกับแฟนต่อ เสียใจจนไม่เป็นอันเรียน อาทิตย์นึงโดด 2 วัน 3 วัน ไปโรงเรียนก็ไม่ขึ้นเรียนโดดไปอยู๋กับแฟน (กลัวแฟนโทรหาคนอื่น)
จนเสียการเรียนมาก เราพูดจนปากจะฉีกว่าให้นึกถึงครอบครัวแล้วตั้งใจเรียน น้ำก็สัญญากับเราแต่ก็ไม่เคยทำได้ อยู่โรงเรียนบ้างครั้งก็ปล่อยเราให้กินข้าวคนเดียวบ้าง ทิ้งกระเป๋าแล้วไปหาแฟนให้เราแบกทั้งวัน บ้างครั้งเราก็น้อยใจเวลาสุขไม่เห็นหัวเรา เวลาทุกข์ค่อยมาหาเรา กลับบ้านไม่ได้ค่อยให้เราไปรับ
มีปัญหาก็เรียกเราไปช่วย เราก็ไม่รู้ทำไมต้องช่วยตลอด เดียวนี้กลับบ้านค่ำแทบทุกวันค่ะเดียวนี้ เลิกเรียนก็ไปบ้านแฟน บ้างวันโดดเรียนไปบ้านแฟน วันหยุดก็ออกจากบ้านแต่เช้าไปบ้านแฟน จนพ่อแม่เราเริ่มสงสัยว่าทำไมน้ำกลับบ้านค่ำ แถมไปไม่บอกไม่กล่าว แบบคิดจะไปก็ออกไปเลย ไม่บอกใคร กลับตอนไหนก็กลับ จนตอนนี้ครอบครัวเราก็ไม่พูด พูดแต่กับเราว่า น้ำทำแบบนี้เกินไปหรือป่าวบ้านตัวเองก็ไม่ใช่ งานบ้านก็ไม่ช่วย กลับบ้านมาก็ขึ้นห้องเล่นโน๊ตบุ๊ค สบายเกินไปหรือป่าว ของใช้เกือบทุกอย่างก็ใช้ร่วมกับเราหมดเลย บางอย่างเราไม่ให้ใช้ก็มีแอบใช้ จนเราเอือม ปลง หรือไม่รู้จะพูดยังไง เราตอนนี้มันสับสนมันเหมือนเราต้องทน แล้วก็ ทน ทนทน เพราะพ่อแม่เราบอกว่าทนเอาหน่อยสงสารน้ำ น้ำก็ไม่มีที่ไปแล้ว แถมเงินก็แทบไม่เหลือแล้ว งานก็ไม่มี บางวันพ่อแม่เราก็ให้เงินไปโรงเรียน แต่คือตอนนี้น้ำไม่สงสารเราบ้างเลยหร่อ เราพูดไม่รู้จะพูดยังไง ด่าน้ำก็แล้ว เมื่อไหร่จะคิดได้ ไม่สงสารครอบครัวหร่อ โตแล้วน่ะ ทำไมไม่นึกถึงความร็สึกคนอื่น ทุกอย่างแต่น้ำก็ขอโทษเราแต่ก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ลืมบอกไปว่าแฟนน้ำกับกิ๊ก ก็ยังคบกันอยู่จะ 4 เดือนแล้ว
คือน้ำยอม แล้วก็ร้องไห้ทุกวัน เน้นนะคะ ว่าทุกวัน จริงๆ
ล่าสุด วันสอบ O-NET ม.6 น้ำทะเลาะกับแฟนจนเดินออกจากโรงเรียนมาเลย ไม่สอบ คือเราอึ้งมาก เราแชทเฟสด่าเลยว่ามากรุงเทพทำไม มาเรียนหรือมาหาผัว เราปรึกษาพี่ชายเรา พี่เราก็ชอบให้ปล่อย ถ้าดึงเขาแล้วเขาไม่กลับเขาไม่คิด ก็ถือว่าเลือกอนาคตแล้ว เราเสียใจมากอ่ะเหมือนคำพูดเราเป็นหมา แล้วอยากจะรักษาแม่อยากจะทำนู้นทำนี้ พ่อแม่เราก็มองน้ำแย่ลงเรื่อยๆ แต่พ่อแม่เราไม่รู้เรื่องการเรียนนะคะ คิอว่าน้ำเรียนดีตลอดเหมือนตอนอยู่กับอา
พ่อแม่เราเอือมระอาน้ำ เพราะไปไหนไม่บอกแล้วก็กลับบ้านมึดค่ำทุกวันมากกว่า เวลาบ่นก็ลงที่เราคนเดียว
ตอนนี้เราทั้งจุกทั้งพูดไม่ออก บอกไม่ถูก คือเครียดค่ะไม่รู้จะต้องทำตัวอย่างไง เรากลายเป็นฝ่ายอึดอัดไปหมดแล้ว ทั้งๆที่เป็นบ้านเราแท้ แต่กลับอึดอัดไปหมด เราหมดปัญญาแล้วจริงๆ เปิดใจคุยก็แล้วไม่เข้าใจทำไมน้ำถึงคิดไม่ได้สักที เราก็เดือดร้อนพ่อแม่ก็ด่าแต่เราลงที่เรา
เราอยากให้ช่วยเราแนะนำเราทีว่าเราควรทำตัวยังไง
ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเราค่ะ
เพื่อนมาขออาศัยอยู่บ้าน 1เทอม สร้างภาระให้ลำบากใจตลอด คิดไม่ได้สักที....
เราเรียนอยู่ ม.6 กำลังจะจบอีกไม่กี่อาทิตย์ และมีเพื่อนอยู่1คนที่ตอนนี้เป็นปัญหาทางใจสำหรับเรา
เรื่องของเรามีอยู๋ว่า เรามีเพื่อนคนนึงที่สนิทมาก ขอใช้นามสมมุติว่า น้ำ นะคะ น้ำเป็นเด็กต่างจังหวัดและมาอาศัยอยู่กับอาที่กรุงเทพ
บ้านเราอยู่ใกล้กันเลยสนิทกัน พ่อแม่เรากับอาน้ำก็เป็นเพื่อนกัน เลยดูเรากับน้ำเหมือนลูกหลาน น้ำเป็นคนเงียบๆเหมือนเด็กเก็บกด
น้ำเป็นคนติดแฟนมาก และแอบพาแฟนมาฟุ้งฟิ้งสวีทกันที่บ้านบ่อยๆ(ก่อนอากลับจากทำงาน อากลับดึกค่ะ) อาน้ำเป็นคนดุและโหดมาก
มีกฏระเบียบที่บ้านเยอะแยะ เช่นกลับจากโรงเรียนมาต้องทำงานบ้านทุกวัน ห้ามกลับบ้านเกิน4โมงเย็น กลับมาให้เอาเบอร์บ้านโทรหาว่าถึงบ้านแล้ว
ซักผ้า2วันครั้ง เวลาเปิดเทอมห้ามใช้โทรศัพท์ ใช้ได้เฉพาะตอนปิดเทอม และต้องอ่านหนังสือเกือบทุกวัน เพื่อจะสอบเข้ามหาลัยดีๆได้เพื่อจะแข่งขันกับคนอื่นได้ (น้ำมีโทรศัพท์ใช้เป็นเครื่องแฟน แอบใช้ค่ะ)
จนกระทั้ง.............
ปิดเทอม ม.6เทอม1 อากับน้ำกลับไปเยี่ยมญาติๆที่ต่างจังหวัด ครอบครัวน้ำที่ต่างจังหวัดค่อนข้างปล่อย ต่างจากที่บ้านอาที่มีกฏระเบียบเยอะแยะมากมาย น้ำเที่ยวกลางคืนไม่เว้นวัน และอาก็มาจับได้ว่า น้ำพาแฟนมาอยู่มาทำอะไรที่บ้านเกือบทุกวัน(คนข้างบ้านฟ้อง) จึงทะเลาะกันขึ้น จนน้ำตัดสินใจโทรมาหาเรามาขออาศัยอยู่บ้านเราแทน และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้............
เราขอพ่อแม่เราเล่าเรื่องที่อาน้ำบังคับมีกฏระเบียบเยอะแยะมากมาย จนแม่เราสงสารและให้อยู่ (เราไม่ได้บอกแม่เรื่องเที่ยงกลางคืนกับพาผู้ชายมาบ้าน)
แต่ทว่า.... น้ำลงมากรุงเทพไม่บอกไม่กล่าวเราแล้วแถมยังไปนอนบ้านคนอื่น แล้วบอกเราว่าเดียวอยากเข้าไปอยู่เมื่อไหร่เดียวเข้าไป. เอิ่มคือตอนนั้นเราพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ความร็สึกเดียวที่วูบเข้ามาคือ เสียมารยาทมาก จะมาอยู่บ้านเราแต่ไม่มาไหว้พ่อแม่เราก่อนแถมไปนอนค้างบ้านคนอื่นเล่นก่อน
พ่อแม่เราก็ถามว่านี่ก็วันนี้แล้วทำไมน้ำไม่มาสักที น้ำก็ให้เราตอบพ่อแม่ไปว่ายังไม่มาอย่างนั้นอย่างนี้(รู้สึกผิดมากค่ะ) จนพ่อแม่เราจับได้ก็โดนด่าไปชุดนึง
น้ำเข้ามาอยู๋บ้านเรา นอนห้องเรา จัดห้องใหม่เล็กน้อย น้ำทำงานบ้านเก่งมากในวันสองวันแรก แล้วก็เริ่มนานๆที จนไม่แตะเลย เพราะน้ำเริ่มคุยกับแฟนบ่อยขึ้นกว่าตอนอยู่บ้านอา เล่นอินเตอร์เน็ต ยึดโน๊ตบุ้คเราและโทรศัพท์เราไปเรียบร้อยค่ะตอนนี้ น้ำเริ่มติดแฟนขึ้นทุกวัน จากปกติเลิกเรียนกลับบ้าน ตอนนี้กลับมึดค่ำเกือบทุกวัน วันหยุดก็ออกจากบ้านแต่เช้ากลับบ้านมึดค่ำ เราก็ไม่อยากพูดอะไรมาก พยายามพูดอ้อมๆก็ไม่เป็นผลอะไรเลย น้ำยังทำตัวแบบนี้เรื่อยๆ
พ่อแม่เราก็ไม่กล้าพูดเพราะก็ไม่ใช่ลูกตัวเองไม่รู้จะพูดยังไง กินข้าวพร้อมหน้าครอบครัวเราน้ำหยิบโทรศัพท์มาเล่น บางครั้งกินข้าว 3คน มีเรา พี่ชายเรา แล้วก็น้ำ ไม่มีพ่อแม่ก็คือน้ำก็ยิ่งคุยโทรศัพท์ไปด้วยกินข้าวไปด้วย(คือบ้านเราไม่มีแบบนี้อ่ะค่ะ) พอช่วงปีใหม่เรามีโอกาศไปเที่ยวบ้านน้ำที่ต่างจังหวัด
น้ำชวนไปอ่ะค่ะเลยไปด้วย พอไปถึงก็ตกใจ แม่น้ำเป็นอัมพฤกษ์แขนขาอ่อนแรงพอใช้งานได้นิดหน่อย ยายน้ำเป็นอัมพาตขยับไม่ได้ทั้งตัว ส่วนพ่อน้ำเส้นเลือกในสมองแตกอยู่สถานบำบัด เราก็เข้าใจทันทีว่าทำไมถึงให้อาเลี้ยงแทนเพราะดูแล้วจะมีอนาคตที่สุด ทางบ้านน้ำพูดจาค่อนข้างแรง คุยกับพี่ก็มีกู คุยกับแม่ก็เสียงดัง เหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับเราว่ามันค่อนข้างหยาบคาย พอกลับกรุงเทพมา มีผู้หญิงคนนึงมาบอกว่าคบกับแฟนน้ำอยู่ น้ำเสียใจมาก แต่ก็ยังคบกับแฟนต่อ เสียใจจนไม่เป็นอันเรียน อาทิตย์นึงโดด 2 วัน 3 วัน ไปโรงเรียนก็ไม่ขึ้นเรียนโดดไปอยู๋กับแฟน (กลัวแฟนโทรหาคนอื่น)
จนเสียการเรียนมาก เราพูดจนปากจะฉีกว่าให้นึกถึงครอบครัวแล้วตั้งใจเรียน น้ำก็สัญญากับเราแต่ก็ไม่เคยทำได้ อยู่โรงเรียนบ้างครั้งก็ปล่อยเราให้กินข้าวคนเดียวบ้าง ทิ้งกระเป๋าแล้วไปหาแฟนให้เราแบกทั้งวัน บ้างครั้งเราก็น้อยใจเวลาสุขไม่เห็นหัวเรา เวลาทุกข์ค่อยมาหาเรา กลับบ้านไม่ได้ค่อยให้เราไปรับ
มีปัญหาก็เรียกเราไปช่วย เราก็ไม่รู้ทำไมต้องช่วยตลอด เดียวนี้กลับบ้านค่ำแทบทุกวันค่ะเดียวนี้ เลิกเรียนก็ไปบ้านแฟน บ้างวันโดดเรียนไปบ้านแฟน วันหยุดก็ออกจากบ้านแต่เช้าไปบ้านแฟน จนพ่อแม่เราเริ่มสงสัยว่าทำไมน้ำกลับบ้านค่ำ แถมไปไม่บอกไม่กล่าว แบบคิดจะไปก็ออกไปเลย ไม่บอกใคร กลับตอนไหนก็กลับ จนตอนนี้ครอบครัวเราก็ไม่พูด พูดแต่กับเราว่า น้ำทำแบบนี้เกินไปหรือป่าวบ้านตัวเองก็ไม่ใช่ งานบ้านก็ไม่ช่วย กลับบ้านมาก็ขึ้นห้องเล่นโน๊ตบุ๊ค สบายเกินไปหรือป่าว ของใช้เกือบทุกอย่างก็ใช้ร่วมกับเราหมดเลย บางอย่างเราไม่ให้ใช้ก็มีแอบใช้ จนเราเอือม ปลง หรือไม่รู้จะพูดยังไง เราตอนนี้มันสับสนมันเหมือนเราต้องทน แล้วก็ ทน ทนทน เพราะพ่อแม่เราบอกว่าทนเอาหน่อยสงสารน้ำ น้ำก็ไม่มีที่ไปแล้ว แถมเงินก็แทบไม่เหลือแล้ว งานก็ไม่มี บางวันพ่อแม่เราก็ให้เงินไปโรงเรียน แต่คือตอนนี้น้ำไม่สงสารเราบ้างเลยหร่อ เราพูดไม่รู้จะพูดยังไง ด่าน้ำก็แล้ว เมื่อไหร่จะคิดได้ ไม่สงสารครอบครัวหร่อ โตแล้วน่ะ ทำไมไม่นึกถึงความร็สึกคนอื่น ทุกอย่างแต่น้ำก็ขอโทษเราแต่ก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ลืมบอกไปว่าแฟนน้ำกับกิ๊ก ก็ยังคบกันอยู่จะ 4 เดือนแล้ว
คือน้ำยอม แล้วก็ร้องไห้ทุกวัน เน้นนะคะ ว่าทุกวัน จริงๆ
ล่าสุด วันสอบ O-NET ม.6 น้ำทะเลาะกับแฟนจนเดินออกจากโรงเรียนมาเลย ไม่สอบ คือเราอึ้งมาก เราแชทเฟสด่าเลยว่ามากรุงเทพทำไม มาเรียนหรือมาหาผัว เราปรึกษาพี่ชายเรา พี่เราก็ชอบให้ปล่อย ถ้าดึงเขาแล้วเขาไม่กลับเขาไม่คิด ก็ถือว่าเลือกอนาคตแล้ว เราเสียใจมากอ่ะเหมือนคำพูดเราเป็นหมา แล้วอยากจะรักษาแม่อยากจะทำนู้นทำนี้ พ่อแม่เราก็มองน้ำแย่ลงเรื่อยๆ แต่พ่อแม่เราไม่รู้เรื่องการเรียนนะคะ คิอว่าน้ำเรียนดีตลอดเหมือนตอนอยู่กับอา
พ่อแม่เราเอือมระอาน้ำ เพราะไปไหนไม่บอกแล้วก็กลับบ้านมึดค่ำทุกวันมากกว่า เวลาบ่นก็ลงที่เราคนเดียว
ตอนนี้เราทั้งจุกทั้งพูดไม่ออก บอกไม่ถูก คือเครียดค่ะไม่รู้จะต้องทำตัวอย่างไง เรากลายเป็นฝ่ายอึดอัดไปหมดแล้ว ทั้งๆที่เป็นบ้านเราแท้ แต่กลับอึดอัดไปหมด เราหมดปัญญาแล้วจริงๆ เปิดใจคุยก็แล้วไม่เข้าใจทำไมน้ำถึงคิดไม่ได้สักที เราก็เดือดร้อนพ่อแม่ก็ด่าแต่เราลงที่เรา
เราอยากให้ช่วยเราแนะนำเราทีว่าเราควรทำตัวยังไง
ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเราค่ะ