บอกก่อนว่าตอนนี้ จขกท ก็ยังสิงกายอยู่ที่เกาะหลีเป๊ะ เพิ่งเคยมาครั้งแรก มาถึงเมื่อวาน ปกติส่วนตัวเป็นคนชอบเดินทางท่องเที่ยว และส่วนใหญ่ก็ไปคนเดียว แต่ทริปนี้มากะเพื่อนสาวญี่ปุ่น ด้วยความที่เราเดินทางคนเดียวบ่อยๆ ก่อนไปเราจึงต้องหาข้อมูลไปพอสมควร ก็ได้พันทิปเป็นอีกช่องทางนึงที่เรามักจะเข้ามาหาข้อมูลก่อนการเดินทาง คราวนี้ก็เหมือนกัน เรามีร้านที่คิดว่าต้องไปโดนอยู่ 2 ร้าน ร้านแรกเป็นร้านอาหารกับอีกร้านเป็นร้านโรตี
พอตกเย็นได้เวลาล่าเหยื่อเราก็ตรงไปที่หมายทันที ร้านแรกเราเดินผ่านร้านโรตีก่อน แต่เห็นลูกค้ายืนออกันเต็มหน้าร้าน เรากับเพื่อนก็เลยขอผ่านไปก่อนละกัน เลยไปนั่งทานข้าวกันก่อน ปรากฏว่าคนนั่งเต็มจนมองไม่เห็นว่ามีโต๊ะว่างหรือเปล่า พนักงานดูแล้วก็ค่อนข้างยุ่ง แต่พอเราถามหาโต๊ะว่างน้องเค้าก็กระตือรือร้นตะโกนถามในร้านให้ว่ามีที่นั่งหรือเปล่า สรุปว่ามีค่ะ น้องเค้าก็บอกพี่รีบเข้าไปเลย ในร้านคนเยอะและต้องรอคิวเราเข้าใจและก็นั่งรอเป็นปกติ ถึงแม้พนักงานอาจจะหาตัวยากซักนิดนึงแต่ก็เป็นอันเข้าใจได้ว่าแขกเยอะต้องทำหลายอย่าง อาจจะไม่มีเวลามาดูแขกที่นั่งรอ ต้องคอยดักเรียกเวลาต้องการอะไรเพิ่ม แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ ได้โดนไปแระหนึ่งร้าน ถึงแม้ราคาจะสูงไปหน่อยแต่เราก็รู้อยู่แล้วค่ะ ไม่มีปัญหา
พอเดินกลับมากะจะซื้อโรตีไปนั่งกินต่อที่ห้อง เดชะบุญเดินไปร้านโล่งแล้วค่ะ ด้านหน้าไม่มีคนเลย มีพนักงานผู้ชายกำลังยืนนวดแป้งอยู่คนเดียว เรากับเพื่อนนี่รีบตรงดิ่งไปหาเลย เพื่อนเราเป็นญี่ปุ่นแต่พูดไทยได้เพราะอยู่เมืองไทยมาหลายปี นางก็รีบสั่งทันที ปรากฏว่าคุณน้องผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าระยะไม่เกิน 1 ฟุต ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง เพื่อนสาวคิดว่าเค้าคงไม่ได้ยินเลยสั่งไปอีกรอบ คราวนี้ตอนแรกเรายืนรออยู่บนถนนกำลังถ่ายรูปเล่นอยู่ ขนาดเรายืนอยู่ไกลจากจุดนั้นเราก็ยังได้ยินที่เพื่อนสั่งก็เลยเดินเข้าไปดู แล้วเพื่อนก็สั่งอีกรอบ แต่สิ่งที่ได้รับคือความว่างเปล่า รู้เลยว่าการเป็นคนไม่มีตัวตนเป็นยังไง เพราะพนักงานไม่แม้แต่จะมอง ไม่มีความสนใจใยดีใดๆทั้งสิ้น ก้มหน้าก้มตานวดแป้งโรตีต่อไป เรากับเพื่อนเลยหันมามองหน้ากันงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น หรือเค้าปิดรับออเดอร์แล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่าจะบอก ไม่น่าจะให้เรายืนสั่งของอยู่นานสองนาน ขณะที่กำลังยืนงงๆกันอยู่ก็มีคุณน้าท่านนึงโผล่มาจากด้านหลัง แล้วเดินไปปากกากับกระดาษก็วางอยู่ที่มุมอีกด้านของโต๊ะ เราหันไปเห็นพอดีก็เลย อ๋อ..มันเป็นแบบนี้นี่เอง คือต้องไปเขียนออเดอร์มายื่นให้เค้า ซึ่งเรายอมรับผิดว่าเราไม่ได้สังเกตกันเอง เพราะมันวางอยู่ตรงมุม ส่วนเพื่อนไม่ต้องพูดถึงค่ะเพราะนางเขียนภาษาไทยไม่ได้และคงไม่รู้ว่าขั้นตอนการสั่งที่นี่เป็นแบบนี้
เราไม่ได้ติดใจกับการต้องรอคิว แต่เราติดใจกับพนักงานคนนั้นมากๆที่ไม่มีการคิดจะให้บริการ แค่เงยหน้าขึ้นมาดูหรือแค่ชี้ไปที่กระดาษเราก็จะเกท ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าหรือเค้าจเป็นใบ้ถึงไม่ได้ยินที่เราสั่งแต่ก็ไม่น่าจะตาบอดเพราะยืนห่างกันแค่เอื้อม แค่เงยหน้าและพูดกับเราซักคำมันคงไม่ลำบากอะไรนักหนา แต่พอเราเข้าใจสถานการณ์แล้วเราเลยบอกเพื่อนว่าให้เขียนออเดอร์ถ้าจะกิน แต่เราไม่กินแล้ว เพื่อนเรานางก็เลยไม่กินด้วย ซึ่งเพื่อนเราที่เป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆ ตามปกติถ้าเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่นพนักงานนี่แทบจะอุ้มไปที่โต๊ะ อันนี้แค่เปรียบเทียบนะคะ คือเค้าจะใส่ใจเราจนเราออกนอกร้านก็ยังโค้งให้เราอยู่เลย และเราก็เข้าใจวัฒนธรรมในร้านอาหารไทยดี แต่ที่ไม่เข้าใจคือการไม่ยินดียินร้ายกับลูกค้า
ไม่แน่ใจว่าถ้าเป็นคนอื่นเจอแบบนี้แล้วจะทำยังไง และร้านอาหารที่ทำกับลูกค้าแบบนี้ ไม่เข้าใจว่าคิดอะไรอยู่ หรือเพราะว่าขายดี เป็นร้านดังอยู่แล้วเลยไม่ต้องง้อลูกค้า เห็นลูกค้าที่ยืนสั่งเป็นเพียงสายลมแสงแดดที่ไม่ต้องสนใจไยดี
ไม่ได้ต้องการจะเรียกร้องอะไร บางทีแค่ได้บ่นมันก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง เรายังต้องอยู่บนเกาะอีกคืน แต่บอกเลยว่าชาตินี้ร้านนี้จะไม่มีวันได้เงินจากเราแน่นอน
มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง มีร้านไหนที่เป็นแบบนี้อีกบ้าง ปีนี้เรามีอีก 5 ทริปรออยู่จะได้เตรียมตัวหลีกเลี่ยงร้านพวกนี้ค่ะ
ใครเคยเสียความรู้สึกกับร้านอาหารแนะนำดังๆแล้วพนักงานไม่สนใจลูกค้าบ้าง
พอตกเย็นได้เวลาล่าเหยื่อเราก็ตรงไปที่หมายทันที ร้านแรกเราเดินผ่านร้านโรตีก่อน แต่เห็นลูกค้ายืนออกันเต็มหน้าร้าน เรากับเพื่อนก็เลยขอผ่านไปก่อนละกัน เลยไปนั่งทานข้าวกันก่อน ปรากฏว่าคนนั่งเต็มจนมองไม่เห็นว่ามีโต๊ะว่างหรือเปล่า พนักงานดูแล้วก็ค่อนข้างยุ่ง แต่พอเราถามหาโต๊ะว่างน้องเค้าก็กระตือรือร้นตะโกนถามในร้านให้ว่ามีที่นั่งหรือเปล่า สรุปว่ามีค่ะ น้องเค้าก็บอกพี่รีบเข้าไปเลย ในร้านคนเยอะและต้องรอคิวเราเข้าใจและก็นั่งรอเป็นปกติ ถึงแม้พนักงานอาจจะหาตัวยากซักนิดนึงแต่ก็เป็นอันเข้าใจได้ว่าแขกเยอะต้องทำหลายอย่าง อาจจะไม่มีเวลามาดูแขกที่นั่งรอ ต้องคอยดักเรียกเวลาต้องการอะไรเพิ่ม แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ ได้โดนไปแระหนึ่งร้าน ถึงแม้ราคาจะสูงไปหน่อยแต่เราก็รู้อยู่แล้วค่ะ ไม่มีปัญหา
พอเดินกลับมากะจะซื้อโรตีไปนั่งกินต่อที่ห้อง เดชะบุญเดินไปร้านโล่งแล้วค่ะ ด้านหน้าไม่มีคนเลย มีพนักงานผู้ชายกำลังยืนนวดแป้งอยู่คนเดียว เรากับเพื่อนนี่รีบตรงดิ่งไปหาเลย เพื่อนเราเป็นญี่ปุ่นแต่พูดไทยได้เพราะอยู่เมืองไทยมาหลายปี นางก็รีบสั่งทันที ปรากฏว่าคุณน้องผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าระยะไม่เกิน 1 ฟุต ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง เพื่อนสาวคิดว่าเค้าคงไม่ได้ยินเลยสั่งไปอีกรอบ คราวนี้ตอนแรกเรายืนรออยู่บนถนนกำลังถ่ายรูปเล่นอยู่ ขนาดเรายืนอยู่ไกลจากจุดนั้นเราก็ยังได้ยินที่เพื่อนสั่งก็เลยเดินเข้าไปดู แล้วเพื่อนก็สั่งอีกรอบ แต่สิ่งที่ได้รับคือความว่างเปล่า รู้เลยว่าการเป็นคนไม่มีตัวตนเป็นยังไง เพราะพนักงานไม่แม้แต่จะมอง ไม่มีความสนใจใยดีใดๆทั้งสิ้น ก้มหน้าก้มตานวดแป้งโรตีต่อไป เรากับเพื่อนเลยหันมามองหน้ากันงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น หรือเค้าปิดรับออเดอร์แล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่าจะบอก ไม่น่าจะให้เรายืนสั่งของอยู่นานสองนาน ขณะที่กำลังยืนงงๆกันอยู่ก็มีคุณน้าท่านนึงโผล่มาจากด้านหลัง แล้วเดินไปปากกากับกระดาษก็วางอยู่ที่มุมอีกด้านของโต๊ะ เราหันไปเห็นพอดีก็เลย อ๋อ..มันเป็นแบบนี้นี่เอง คือต้องไปเขียนออเดอร์มายื่นให้เค้า ซึ่งเรายอมรับผิดว่าเราไม่ได้สังเกตกันเอง เพราะมันวางอยู่ตรงมุม ส่วนเพื่อนไม่ต้องพูดถึงค่ะเพราะนางเขียนภาษาไทยไม่ได้และคงไม่รู้ว่าขั้นตอนการสั่งที่นี่เป็นแบบนี้
เราไม่ได้ติดใจกับการต้องรอคิว แต่เราติดใจกับพนักงานคนนั้นมากๆที่ไม่มีการคิดจะให้บริการ แค่เงยหน้าขึ้นมาดูหรือแค่ชี้ไปที่กระดาษเราก็จะเกท ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าหรือเค้าจเป็นใบ้ถึงไม่ได้ยินที่เราสั่งแต่ก็ไม่น่าจะตาบอดเพราะยืนห่างกันแค่เอื้อม แค่เงยหน้าและพูดกับเราซักคำมันคงไม่ลำบากอะไรนักหนา แต่พอเราเข้าใจสถานการณ์แล้วเราเลยบอกเพื่อนว่าให้เขียนออเดอร์ถ้าจะกิน แต่เราไม่กินแล้ว เพื่อนเรานางก็เลยไม่กินด้วย ซึ่งเพื่อนเราที่เป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆ ตามปกติถ้าเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่นพนักงานนี่แทบจะอุ้มไปที่โต๊ะ อันนี้แค่เปรียบเทียบนะคะ คือเค้าจะใส่ใจเราจนเราออกนอกร้านก็ยังโค้งให้เราอยู่เลย และเราก็เข้าใจวัฒนธรรมในร้านอาหารไทยดี แต่ที่ไม่เข้าใจคือการไม่ยินดียินร้ายกับลูกค้า
ไม่แน่ใจว่าถ้าเป็นคนอื่นเจอแบบนี้แล้วจะทำยังไง และร้านอาหารที่ทำกับลูกค้าแบบนี้ ไม่เข้าใจว่าคิดอะไรอยู่ หรือเพราะว่าขายดี เป็นร้านดังอยู่แล้วเลยไม่ต้องง้อลูกค้า เห็นลูกค้าที่ยืนสั่งเป็นเพียงสายลมแสงแดดที่ไม่ต้องสนใจไยดี
ไม่ได้ต้องการจะเรียกร้องอะไร บางทีแค่ได้บ่นมันก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง เรายังต้องอยู่บนเกาะอีกคืน แต่บอกเลยว่าชาตินี้ร้านนี้จะไม่มีวันได้เงินจากเราแน่นอน
มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้าง มีร้านไหนที่เป็นแบบนี้อีกบ้าง ปีนี้เรามีอีก 5 ทริปรออยู่จะได้เตรียมตัวหลีกเลี่ยงร้านพวกนี้ค่ะ