การใช้ชีวิตในญี่ปุ่น ดี หรือไม่ดี? (คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า)

สืบเนื่องจากกระทู้นี้ค่ะ

'' ไปเที่ยวเฉยๆเถอะ อย่าคิดจะไปอยู่ที่นั่นเลย '' คหสต หรือ ข้อเท็จจริง ณ ประเทศญี่ปุ่น
http://pantip.com/topic/33170075

ตอนแรกอ่านแล้วก็เลยเขียนวิจารณ์ที่ เฟสตัวเอง หลายคนบอกให้มาเม้นท์กระทู้ ก็เลยเข้าไปแสดงความคิดเห็น
แล้วมีหลายคนขอแชร์ เลยขอยกนำข้อคิดเห็นส่วนบุคคลมาไว้ที่ตรงนี้
เพื่อเป็นข้อคิดค่ะ　เตือนใจใครหลายคน ที่อยากมาตั้งรกรากที่ญี่ปุ่น หรือต่างประเทศค่ะ
(แบบพวกรักญี่ปุ่นมากกอยากอยู่เลิฟๆ หรือพวกหวังจะมาหางานทำรวยๆที่ญี่ปุ่น)
รวมไปถึงอยากให้คนที่มีค่านิยมหรือมุมมองที่ผิดๆต่อคนที่ใช้ชีวิตอยู่ตปท.ด้วยค่ะ

ตอนนี้อยู่ญี่ปุ่นมาเจ็ดปีแล้วค่ะ และกะจะอยู่ไปตลอดชีวิตมั้ง
(ระหว่างช่วงชีวิตอาจจะไปนู่นนี่บ้าง แต่กะให้ญี่ปุ่นเลี้ยงไปจนตาย)

แบ็คกราวน์:
จขกท.จบมหาลัยแห่งหนึ่งที่ประเทศไทยค่ะ มาวีเรียนภาษาทันทีที่จบมหาลัยค่ะ
เคยใช้ชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนทุน AFSที่เดนมาร์กปีนึง ก่อนจบ ไปwork&Travel ที่เมกาอีกสามเดือนค่ะ ญี่ปุ่นไม่ใช่ที่แรก

พื้นฐานครอบครัว:
เด็กอีสานบ้านนอก เมืองที่มีเขยฝรั่งเยอะติดเป็นอันดับต้นๆของไทย
แม่เป็นครูพ่อทำแบงค์ แต่ย้ำว่าหนี้บานค่ะ บ้านไม่รวยค่ะ อาศัยบ้านเช่า เป็นลูกสาวคนเดียวด้วย

ความสัมพันธ์กับญี่ปุ่น:
ชอบญี่ปุ่นมานาน มีเพื่อนญป เรียนภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่มัธยมต้น ชอบดาราญี่ปุ่น (อาราชิ)
เคยสอบได้ทุนนักเรียนแลกเปลี่ยนตอนม.ปลายเพื่อไปญี่ปุ่น แต่ติดที่ได้ทุนไปเดนมาร์กก่อนเลยต้องสละสิทธิ์
เคยสอบได้เป็นตัวแทนคนไทยรับทุนรัฐบาลญี่ปุ่นระดับอนุปริญญา แต่ผิดพลาดทางเทคนิคเลยไม่ได้ไป (กรอกใบสมัครยื่นตัวแบบพลาดไม่น่าให้อภัยมาก ทุนปิ๋วเลย)

นิสัยส่วนตัว:
เป็นคนตรงไม้บรรทัด ไม่งอ หักอย่างเดียว ระเบียบจัด พูดตรง บ้างาน ดุมาก ทุกอย่างต้องทำตามกฎ
ยังไม่มีแฟนค่ะ มีคนแถวบ้านชอบยุและแนะนำให้สามีต่างชาติรวยๆ แต่บังเอิญเป็นสวยเลือกได้ เลยไม่เอา
มีประธานบริษัทญป.มาทาบทามให้แต่งกับลูกชายเค้า แต่ก็ปฎิเสธไปทุกครั้ง
คือ เป็นพวกโรแมนติก ยอมกัดก้อนเกลือขอแค่ได้อยู่กับคนที่รัก เลยยังหาไม่ได้สักที (แต่ตอนนี้มีคุยๆด้วยหลายคน ไม่รู้เค้าจะเอาเราไหม555)

ปัจจุบัน:
ทำงานเป็นที่ปรึกษาประสานงานการดำเนินธุรกิจในต่างประเทศให้กับ ผู้ประกอบการญี่ปุ่น อยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นค่ะ
ทำงานกับคนญี่ปุ่น และใช้ภาษาญี่ปุ่นเป็นหลักค่ะ บริษัทอยู่ที่โตเกียว บ้านอยู่จังหวัดจิบะค่ะ

เข้าเนื้อหานะคะ
===========================

เรื่องที่ว่า อยู่ญี่ปุ่นดีหรือไม่ดี หรือแค่มาเที่ยวจะดีกว่า บลาๆนี่ นานาจิตตังจริงๆ
มันขึ้นกับความคิดพื้นฐานครอบครัวชีวิตนิสัยของแต่ละคนด้วย
เคยมีเพื่อนมาทักมาถามหลายคนแล้ว (ทั้งที่อยากมาขุดทอง ทั้งที่ใจรักญี่ปุ่น และอื่นๆ)

ให้บอกตรงๆเลย ถ้าเป็นคนที่เคยชินและชอบการใช้ชีวิตสไตล์ไทยๆ ติดสังคมคนไทยนี่ ไม่ควรมา มาแล้วไม่สนุกหรอกค่ะ

ชีวิตที่นี่ คือการทำตามกฎและหน้าที่ และได้รับสิทธิ์ตอบแทนจากสิ่งที่เราได้ทำ
สังคมที่นี้มีกรอบที่ชัดเจน คุณเดินนอกกรอบที่กำหนด คุณก็จะถูกกีดกัน
คนที่นี่เป็นคนดีค่ะ(คนเลวก็มีแต่ละไว้) แต่มีการเลือกปฎิบัติระหว่างคนในกับคนนอกจริง
ถ้าวางตัวไม่ถูกทาง คุณกลายเป็นหมาหัวเน่าทันที

เราเองก็เคยเป็นทั้งผู้นำทีมคนญี่ปุ่น (งงไหม?) คือ อยู่จนเค้ามองและยอมรับเราเป็นคนใน คิดว่าเราเป็นญี่ปุ่นคนนึง และยอมให้เราเป็นคนนำ
ทั้งเคยเจอ สมัยเรียนเซมมง ที่กลายเป็นหมาหัวเน่า ไม่มีเพื่อนไม่มีใครคุยด้วย เห็นว่าเราเป็นแค่นักเรียนต่างชาติ เป็นคนนอก

ทุกอย่าง ขึ้นกับการวางตัวและการปฎิบัติค่ะ
คุณประกาศตัวเองฉันเป็นไทย ฉันมาจากนอก ฉันไม่เหมือนคุณ... ญี่ปุ่นก็ไม่รับคุณเข้าในสังคมเค้าค่ะ
แต่ถ้าคุณทำตัวให้เหมาะสม พยายามเข้าใจวัฒนธรรมและกรอบความคิดของสังคมเค้า เค้าก็จะเปิดใจรับคุณเข้าไปค่ะ

คนญี่ปุ่น มีกรอบชัดเจนมากค่ะ การวางตัว การกระทำ ทุกอย่างมันฝังลึกในโครโมโซมค่ะ
ถ้าคุณไปทำตัวที่ขัดกับสิ่งที่เค้าวางไว้ คุณก็จะถูกธรรมชาติของที่นี่กีดกันคุณไปค่ะ ไม่มีความสุขหรอกนะ

สำหรับพวกที่บอกชอบญี่ปุ่นทำงานไปด้วยจะได้เที่ยวไปด้วยนี่ ก็ถือว่าเป็นแรงบันดาลใจที่ดีค่ะ
แต่เอาเข้าจริงๆ ค่าใช้จ่ายเที่ยวในประเทศสูงมาก เที่ยวต่างประเทศบางทียังถูกกว่าเลย
อยากเที่ยวเยอะก็ต้องทำงานเก็บเงินเยอะๆ ประหยัดงดข้าวงดเหล้าอดฟุ่มเฟือย
ทำงานดึกๆบ้าง ทำไปซักพัก เฮ้ยย ไม่มีเวลาไปเที่ยวได้เลยว่ะ เฮ้ย เงินเก็บมันหมดไปกับค่าต่างๆหมดเลยว่ะ
ภาษีสังคมก็เยอะ ไปกินข้าวก๊งเหล้ากับเพื่อนที หมดไปสองพันกว่า สัปดาห์นึง ครั้งนึง เดือนนึงก็หมื่นบาทแล้ว
(ถ้าไม่ไป ธรรมชาติสังคมที่นี่ก็จะเริ่มกีดกันคุณออกจะระบบค่ะ
จริงๆแล้วมีหนักกว่านี้โดยเฉพาะพวกแม่บ้านในญี่ปุ่น แต่ไม่มีประสบการณ์ตรงเลยขอละไว้ค่ะ)

ที่ญี่ปุ่น input สัมพันธ์กับ output ค่ะ
ถ้าคุณอยากได้เงินมาก เวลาก็ต้องใช้กับมันมาก ทุ่มเทกับงานมากกกก
ยกเว้นคุณได้งานเทพๆเงื่อนไขดีๆ อาจจะสบายหน่อย แต่ประชากรส่วนใหญ่ของญี่ปุ่น ปากกัดตีนถีบกันค่ะ
เงินเดือนขั้นต่ำในโตเกียวประมาณ เดือนละ 150,000เยน หรือราวๆ ห้าหมื่นบาท เหมือนจะเยอะนะคะ
แต่คุณขา ค่าเช่าบ้านระดับจิ้งหรีดๆในโตเกียวนี่ ประมาณ 75,000เยน หรือครึ่งหนึ่งของเงินเดือนค่า ไม่รวมค่าย้ายบ้านค่าบำรุงรักษาบ้านนะคะ
ค่าน้ำค่าประปาค่าเนทค่าแก้ส (ยิ่งหน้าหนาวนี่ครางเลย) รวมๆแล้วประมาณตกเดือนละ100,000เยนค่ะ
เงิน50,000เยนที่เหลือ ใช้กิน ใช้อยู่ ใช้เดินทาง เหลือไม่เหลือ คิดเอา ขนาดคนญี่ปุ่นเอง เจอแบบนี้ยังคางเหลืองเลยค่าา

ลูกน้องญี่ปุ่นที่บริษัท ต้องกินอาหารที่ร้านสะดวกซื้อเพราะถ้ากินข้างนอกเงินจะไม่เหลือเก็บค่ะ
(คนต่างชาติที่มีทักษะสูงได้เปรียบเรื่องภาษา เลยมีโอกาสที่จะได้เงินเดือนสูงกว่ารายได้เฉลี่ยของคนญี่ปุ่นในวัยเดียวกันค่ะ
แต่กว่าจะได้มาซึ่งเรทนั้น โลกมันไม่ได้สวยอย่างที่คุณคิดค่ะ!!!!)

อย่าลืมว่าที่นี่ค่าครองชีพสูงอันดับต้นๆของโลก
แค่ค่าบ้านน้ำไฟสาธารณูปโภคค่ากินค่าอยู่ก็ปาเข้าไป2/3ของรายได้แล้ว
ไหนจะภาษีรายได้ภาษีเมืองค่าประกันสังคมค่าบำนาญ ที่เงินเดือนยิ่งสูงยิ่งโดนหักสูง ถ้าไม่จ่าย มีค่าปรับโหดๆตามมาด้วยค่ะ
(อย่างกรณีเรา โดนหักภาษีต่างๆไปรวมๆเดือนละสองสามหมื่นบาท
ค่าเช่าบ้านค่าน้ำไฟเนทโทรศัพท์อีกสามหมื่นกว่าบาท)

พูดจากใจจริง เบื่อมากๆเกลียดมากๆอีพวกที่มาพูดกระแทกหูบุพการีและครอบครัวอีฉันว่า ส่งลูกสาวไปนอกรวยเติบเนี่ย
บอกเลย สมัยเรียนทำงานพิเศษทุกวัน ค่าเรียนรบกวนพ่อแม่ แต่ค่าครองชีพนี่หาเองค่ะ
เสาร์อาทิตย์ทำงานเช้ายันรถไฟเที่ยวสุดท้าย วันละแปดถึงสิบสองชั่วโมงค่ะ ปีใหม่เค้าดาวน์ไม่เคยไปเพราะติดทำงาน
อยู่โตเกียวสี่ห้าปี เริ่มทำงานประจำถึงเพิ่งได้เที่ยวเนี่ย

พวกที่บอกว่าเงินเดือนเยอะขนาดนั้นเอามาส่งเอามาแบ่งกันบ้างเนี่ย
เห็นๆคนที่ส่งเงินกลับไปให้ญาติๆ ส่งของสารพัดไป เค้าใช้ชีวิตอย่างดิ้นรนและเดือดร้อนกันมากๆค่ะ
คุณมีแต่โลกสวยมองแค่เปลือกข้างนอกถึงเม็ดเงินที่ทางไทยได้รับ
คุณได้เห็นไหมคะ ว่าคนนั้นๆเค้าต้องอดทดอะไรแค่ไหน
(ไม่ใช่ครอบครัวเรานะ ว่าพวกตาสีตาสา ที่ชอบวิจารณ์ลูกบ้านอื่น เห็นลูกหลานอยู่นอกว่าเป็นบ่อเงินบ่อทอง)
เห็นมาเยอะแล้วค่ะ เจ้าตัวอยู่นอกอยู่แบบประหยัดแทบไส้กิ่ว เพื่อบำเรอญาติโกโหติกาที่ร้องขอกันอย่างไม่จบไม่สิ้น เอาเงิน เอารถ เอาบ้าน เอาบลาๆๆ

โชคดีที่เรามีครอบครัวที่เข้าใจ อาจจะมีน้อยใจบ้างไรบ้าง แต่ต่างคนก็ต่างสู้กัน
(จะพยายามเก็บตังค์ค่ะ...หนูจะลดละเลิกค่ะ......)
เห็นใจเด็กหลายบ้านที่ไม่ได้โชคดีอย่างเรา
อย่างเราถึงถ้าอนาคตจะได้ผรัว คิดว่าคงไม่ให้มันเลี้ยงอยู่ดี ถ้าไม่ช่วยกันทำมาหากิน ลูกคงไม่ได้อยู่ดีกินดี

สรุปว่า ถ้าคุณทนชีวิตที่ต้องอยู่ในกรอบในระเบียบ คนต้องปากกัดตีนถีบแข่งขันกัน สังคมที่ไม่แสดงความคิดออกมาตรงๆไม่ได้ ก็ไม่แนะนำค่ะ
หลายคนอาจจะหวังอยากมาขุดทองที่นี่ ญี่ปุ่นไม่ใช่บ่อทองที่ดีสำหรับคุณค่ะ ทรมานเปล่าๆ เชื่อเหอะ

******ขอยกคำคมของน้องคนหนึ่งที่เคยอยู่ญี่ปุ่นเพื่อสื่อความรู้สึกนะคะ******

"เวลาไปเที่ยวญป. จะเที่ยวกิน แบบ ราชา
เวลาไป"ใช้ชีวิตอยู่" ที่ญป จะกิน แบบ แทบจะกัดก้อนเกลือ" มันใช่อ่ะ

แล้วทำไมเราถึงเลือกที่จะอยู่?
เพราะความฝัน?
เงิน?
ดารา?
ความรัก?
ไม่ใช่สักอย่าง

แค่อยู่ที่นี่แล้วมันถูกจริต
อย่างน้อยทำงานหนักๆจ่ายภาษีแพงๆไปเราก็ได้ความสบายในชีวิตตอนนี้
บ้านเมืองสะอาดเป็นระเบียบ คนคุยกันง่ายรู้กฎมีกรอบ (พูดแล้วไม่มีดราม่า ไม่มีแก้ตัว ถูกคือถูก ผิดก็คือผิด)
ต่อแถวเรียบร้อย เพื่อนฝูงก็เยอะ อาหารอร่อย(แพงอ่ะ)
คนทำงานอะไรก็ไม่มีการแบ่งชั้น
ทุกคนเคารพศักดิ์ศรีและหน้าที่ของกันและกัน
คนกวาดขยะทำความสะอาดห้องน้ำนี่ คนญี่ปุ่นยังก้มหัวพูดขอบคุณเวลาที่เดินผ่านค่ะ

จริตการทำงานของเราก็เข้มงวดอยู่แล้ว ดีไม่ดีเคี่ยวกว่าคนญี่ปุ่นอีก ทำลูกน้องคนญี่ปุ่นร้องไห้มาก็เยอะแล้ว(คนไทยรับเราไม่ได้แน่ๆ รู้ตัว)
คือสำหรับเราแล้วเราอยู่แล้วสบายใจไม่เครียด (หรือเราเองที่ทำให้ญี่ปุ่นเครียด? ฮา)
ที่สำคัญแก่ไปรัฐบาลจ่ายบำนาญเลี้ยงดูให้สิทธิ์เหมือนคนญี่ปุ่นทุกอย่าง (แต่คุณต้องจ่ายบำนาญ ประกันสังคมเค้าไม่ขาดนะ)
ตามนั้นแหล่ะ


เพราะฉะนั้น ถ้าใจไม่พร้อมอย่ามาเลย
แต่ถามว่าให้กลับไหม ไม่กลับค่ะ55555

ไม่ได้อวยญี่ปุ่น
คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่จะใช้ชีวิตได้ตราบใดที่ยังสู้
ที่ไหนที่อยู่แล้วถูกจริต มันก็ดีทั้งนั้น
แค่นั้นแหล่ะ ชัดนะ

ปล.กรณีเรานี่คือยังดีไง มีงานมีเงินเดือนที่พอรองรับให้พออยู่พอกินได้
แต่พูดเป็นกระบอกเสียงแทนคนส่วนใหญ่ คนนอกที่ไม่รู้อะไรอย่าเพิ่งโลกสวยได้ไหม

คุณรักชอบญี่ปุ่น หรือเมืองนอกนี่รักได้
แต่คุณก็อย่าลืมเตรียมใจ ทำตัวให้เหมาะสมกับกาละและเทศะด้วย

ถ้าจะมาสร้างวีรกรรมความเดือดร้อนที่ญี่ปุ่น หรือชาติไหนๆ อย่ามาค่ะ แค่นี้ก็มีเรื่องเยอะพอแล้ว
พวกที่อยากมาขุดทอง หนีวี อย่ามาค่ะ ที่นี่ไม่ใช่สวรรค์สำหรับคุณ
ชีวิตที่ต้องหลบซ่อนไม่สนุกค่ะ คุณจะโดนหลอกโดนกดขี่ข่มเหงด้วย
คนไทยด้วยกันนี่แหล่ะค่ะที่กินหัวกันเอง ญี่ปุ่นขี้นกหลอกหญิงไทยก็มีค่ะ

คำว่าสบาย ที่ญี่ปุ่นไม่มีค่ะ
ทุกอย่างต้องแลกด้วยทุกเหงื่อทุกน้ำตา ทุกความอดกลั้นความสาหะและพยายามค่ะ

ใครชอบ ไม่ชอบกระทู้นี้ยังไง ตามสบายค่ะ ระบายจบแล้ว สบายใจแล้ว ฟินแล้ว


ปล. เลิฟอาราชิ ขอให้อาราชิจงเจริญ อาราชิเป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยเยียวยาใจเวลาอ่อนล้าต่อสังคมญี่ปุ่่น 5555