มีเรื่องหาทางออกไม่ได้ อยากมาปรึกษาเพื่อนๆพี่ๆในพันทิปค่ะ
เริ่มแรกเลยพื้นฐานบ้านเราส่วนใหญ่เป็นคนอ้วน ถึงอ้วนมาก ครอบครัวคนจีนค่ะ
เราโตมาโดยที่เป็นคนอวบๆมาตลอด หนัก 55-56 สูง 160 โดนล้อมาตลอด แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร
มีลดบ้าง แต่ไม่จริงจัง
จนมาปีที่แล้วค่ะ เราโดนเพื่อนคนนึง ไม่สิ หลายคนเลย555555 ล้อแรงนิดนึงค่ะ เลยตัดสินใจ เอาวะ! เปิดเทอมต้องผอมให้ได้
จากนั้น เราเริ่มเลยค่ะ วิ่งทุกวัน บางวันcardioธรรมดา บางวันHIIT บางวันทำbody weight ตาม youtube บ้าง
ไม่แตะแป้งเลยค่ะ ทานไก่จนกลัววิญญาณไก่มาหลอก55555 ทีนี้ก็ผอมจริงค่ะ
เปิดเทอมมาหนักประมาณ50 และด้วยความที่เราเป็นคนโครงสร้างไม่ได้เล็กมากค่ะ กระดูกงี้โผล่เลยยิ่งดูผอม
หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตปกติค่ะ พยายามลดเรื่อยๆอยากให้อยู่เลข4
มันเลยเหมือนกดดันมากๆ เพราะมันไม่ลงแล้ว
จนมาช่วงสอบเรากินเยอะมากกกก แบบอ่านหนังสือ+อดมานาน
เรากินจนกลัวตัวเองค่ะ กินจนพ่อแม่ต้องเอาขนมไปซ่อน เราก็หาเจอ55555
พอกินๆๆๆๆๆ น้ำหนักเราดีดขึ้นมา .... รู้ค่ะ แต่ไม่กล้าชั่งน้ำหนัก
จนประมาณปีใหม่ หายใจเข้าลึกๆ ทำใจ แล้วก้าวขึ้นตาชั่งค่ะ
แม่จ้าวววววว เลข 6!!!!!!!!! น้ำตาไหลเลยค่ะ T^T
ก็ฮึดค่ะ พยายามทำวิธีเดิมอีก แต่พอฟ้ามืด ปอบก็ลง วิ่งลงมาข้างล่าง กินทุกอย่างที่ขวางหน้า ในปริมาณที่เยอะมากๆ
จนได้มารู้ว่ามันเหมือนเป็นอาการของ eating disorder อย่างนึง
ทีนี้พอกิน ก็รู้สึกผิดค่ะ
พอดีที่บ้านมีลู่วิ่ง ก็วิ่งค่ะ ตีสอง ตีสามก็จะวิ่ง วิ่งเป็นชั่วโมง จนขาเป็นแผล ปวดเข่าไปเลยค่ะ
ทุกวันนี้เลยยังวิ่งไม่ค่อยได้ เพราะเจ็บเข่าอยู่
ทีนี้พอวิ่งไม่ได้ ก็ตั้งใจว่าจะกินน้อยๆๆ ก็เข้าลูปเดิมค่ะ
แต่คราวนี้วิ่งไม่ได้ ทำยังไงดีให้เอามันออกไปได้? ... ใช่ค่ะ เราล้วงคอ ...
...ออกบ้างไม่ออกบ้าง ... ทำเสร็จแล้วก็จะมานั่ง down เกลียดตัวเอง...
เรารู้ว่ามันไม่ดี แต่มันห้ามตัวเองไม่ได้
ทุกวันนี้อยู่ต่อหน้าคนอื่นไม่แตะขนมของหวานเลยค่ะ
กินนี่คลีนมากๆ
พอกลับมาบ้านฟ้ามืด มานั่งแอบกิน (ในปริมาณมหาศาล) แล้วก็นั่งล้วงคอแล้วร้องไห้
ตอนนี้อ้วนมากๆ ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากออกไปไหนเลยค่ะ ไม่มีใจจะทำอะไรเลย หงุดหงิดใส่พ่อแม่ ใส่ทุกคน
ตั้งใจว่าจะกินดีๆ ออกกำลังกายแล้วพรุ่งนี้ คิดแบบนี้ทุกครั้งหลังจากอาเจียนค่ะเพราะมันทรมาน และรู้ว่าทำไปก็ไม่มีวันผอม มีแต่รังจะอ้วนขึ้น
แต่สุดท้าย... วนลูปเดิม
เราเครียดมากๆ ค่ะ ไม่รู้จะปรึกษาใคร พูดให้ใครฟังก็ไม่เข้าใจ
อยากขอคำปรึกษาค่ะ ว่าจะทำยังไงดี
ขอบคุณนะคะ เขียนยาวมาก งงด้วย 555555 นี่พึ่งวนลูปเดิมอีกแล้ววันนี้ T_________T
ช่วยด้วย เราเป็น eating disorder !
เริ่มแรกเลยพื้นฐานบ้านเราส่วนใหญ่เป็นคนอ้วน ถึงอ้วนมาก ครอบครัวคนจีนค่ะ
เราโตมาโดยที่เป็นคนอวบๆมาตลอด หนัก 55-56 สูง 160 โดนล้อมาตลอด แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร
มีลดบ้าง แต่ไม่จริงจัง
จนมาปีที่แล้วค่ะ เราโดนเพื่อนคนนึง ไม่สิ หลายคนเลย555555 ล้อแรงนิดนึงค่ะ เลยตัดสินใจ เอาวะ! เปิดเทอมต้องผอมให้ได้
จากนั้น เราเริ่มเลยค่ะ วิ่งทุกวัน บางวันcardioธรรมดา บางวันHIIT บางวันทำbody weight ตาม youtube บ้าง
ไม่แตะแป้งเลยค่ะ ทานไก่จนกลัววิญญาณไก่มาหลอก55555 ทีนี้ก็ผอมจริงค่ะ
เปิดเทอมมาหนักประมาณ50 และด้วยความที่เราเป็นคนโครงสร้างไม่ได้เล็กมากค่ะ กระดูกงี้โผล่เลยยิ่งดูผอม
หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตปกติค่ะ พยายามลดเรื่อยๆอยากให้อยู่เลข4
มันเลยเหมือนกดดันมากๆ เพราะมันไม่ลงแล้ว
จนมาช่วงสอบเรากินเยอะมากกกก แบบอ่านหนังสือ+อดมานาน
เรากินจนกลัวตัวเองค่ะ กินจนพ่อแม่ต้องเอาขนมไปซ่อน เราก็หาเจอ55555
พอกินๆๆๆๆๆ น้ำหนักเราดีดขึ้นมา .... รู้ค่ะ แต่ไม่กล้าชั่งน้ำหนัก
จนประมาณปีใหม่ หายใจเข้าลึกๆ ทำใจ แล้วก้าวขึ้นตาชั่งค่ะ
แม่จ้าวววววว เลข 6!!!!!!!!! น้ำตาไหลเลยค่ะ T^T
ก็ฮึดค่ะ พยายามทำวิธีเดิมอีก แต่พอฟ้ามืด ปอบก็ลง วิ่งลงมาข้างล่าง กินทุกอย่างที่ขวางหน้า ในปริมาณที่เยอะมากๆ
จนได้มารู้ว่ามันเหมือนเป็นอาการของ eating disorder อย่างนึง
ทีนี้พอกิน ก็รู้สึกผิดค่ะ
พอดีที่บ้านมีลู่วิ่ง ก็วิ่งค่ะ ตีสอง ตีสามก็จะวิ่ง วิ่งเป็นชั่วโมง จนขาเป็นแผล ปวดเข่าไปเลยค่ะ
ทุกวันนี้เลยยังวิ่งไม่ค่อยได้ เพราะเจ็บเข่าอยู่
ทีนี้พอวิ่งไม่ได้ ก็ตั้งใจว่าจะกินน้อยๆๆ ก็เข้าลูปเดิมค่ะ
แต่คราวนี้วิ่งไม่ได้ ทำยังไงดีให้เอามันออกไปได้? ... ใช่ค่ะ เราล้วงคอ ...
...ออกบ้างไม่ออกบ้าง ... ทำเสร็จแล้วก็จะมานั่ง down เกลียดตัวเอง...
เรารู้ว่ามันไม่ดี แต่มันห้ามตัวเองไม่ได้
ทุกวันนี้อยู่ต่อหน้าคนอื่นไม่แตะขนมของหวานเลยค่ะ
กินนี่คลีนมากๆ
พอกลับมาบ้านฟ้ามืด มานั่งแอบกิน (ในปริมาณมหาศาล) แล้วก็นั่งล้วงคอแล้วร้องไห้
ตอนนี้อ้วนมากๆ ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากออกไปไหนเลยค่ะ ไม่มีใจจะทำอะไรเลย หงุดหงิดใส่พ่อแม่ ใส่ทุกคน
ตั้งใจว่าจะกินดีๆ ออกกำลังกายแล้วพรุ่งนี้ คิดแบบนี้ทุกครั้งหลังจากอาเจียนค่ะเพราะมันทรมาน และรู้ว่าทำไปก็ไม่มีวันผอม มีแต่รังจะอ้วนขึ้น
แต่สุดท้าย... วนลูปเดิม
เราเครียดมากๆ ค่ะ ไม่รู้จะปรึกษาใคร พูดให้ใครฟังก็ไม่เข้าใจ
อยากขอคำปรึกษาค่ะ ว่าจะทำยังไงดี
ขอบคุณนะคะ เขียนยาวมาก งงด้วย 555555 นี่พึ่งวนลูปเดิมอีกแล้ววันนี้ T_________T