ผมก็แต่อยากจะแชร์ประสบการณ์นะครับไม่มีอะไรมาก
เรื่องของเรื่องก็คือผมรู้จักกันกับน้องคนนึงผ่านเกมออนไลน์ครับ มันฟังดูพิลึกดีใช่มั้ยครับ ตอนนั้นผมเรียนอยู่ที่ปทุมปี 3 น้องเค้าเป็นเด็กเหนือเรียน ม.4 เราก็คุยกันในเกมปกติ เราสนิทกันจนแลกเบอร์คุยกัน แล้วความรู้สึกของน้องก็เปลี่ยนไปจนเค้ามาขอผมเป็นแฟนครับ แต่ผมก็ปฏิเสธไปด้วยเหตุผลที่ว่าเรารู้จักกันไม่ดีพอ แล้วน้องเค้าก็ยังเด็กมาก ยังมีเวลาไปเจอคน เจอโลกอีกเยอะ ถ้าเวลาผ่านไปซักปีสองปีรอให้โตกว่านี้ ในตอนนั้นถ้ายังไม่มีใครผมก็พร้อมที่จะคบกัน พอผมบอกไปแบบนั้นเค้าก็ร้องไห้เลย ผมเองก็เสียใจครับ แต่ลึกๆ ผมก็รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นไปได้ยาก และผมก็เซฟตัวเองด้วย เพราะเพิ่งจะถูกหักอกมาหมาดๆ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันในเกมเท่าไร จนต่างคนต่างเลิกเล่นเกมกันไป แต่ก็ยังมีคุยๆกันในเฟสบ้างครับ แล้วผมก็มารู้ว่าเค้ามีแฟนไป ใจนึงก็เสียดาย อีกใจก็รู้สึกดีนะครับที่เค้าเจอคนที่รัก
จนผมต้องไปเมืองนอก ระยะห่างของเราที่มันห่างอยู่แล้วก็ยิ่งห่างออกไปอีก ตอนที่ผมอยู่เมืองนอกเราก็คุยกันนะครับ แต่ก็ไม่บ่อยเพราะความแตกต่างเรื่องเวลา และก็หลายๆเรื่อง แล้วก็ดูเหมือนเค้าจะเลิกกับแฟนไปแล้ว
จนล่าสุดน้องเค้าก็เข้าปี1 มาเรียนที่กทม. แล้วผมก็กลับมาไทยครับ น้องเค้าก็ทักเฟสมาหาผมก่อนพอรู้ว่าผมกลับมา แล้วเมื่อ3ก่อนเราก็ได้เจอกันเป็นครั้งแรก เพราะตอนนี้น้องมาทำธุระแถวๆปทุม2-3วันยังไม่มีที่พักพอดี ซึ่งผมก็ย้ำแล้วนะครับ ว่าคิดดีแล้วใช่มั้ยที่จะมาค้างกับผม น้องก็ยืนยันว่ามา ผมในตอนแรกก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าน้องยังรู้สึกดีกับผมอยู่ถึงเวลามันจะผ่านไปขนาดนี้ ทุกอย่างมันกระทันหันไปหมดเพราะผมเองก็เพิ่งกลับบ้าน
เราก็กินข้าวดูหนังกัน แล้วก็มาพักที่บ้านผมตามที่คุยกัน ผมงี้เหมือนถูกหวยเลยครับ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ไม่คิดว่าเราจะได้เจอกัน ผมก็แซวๆนะครับว่าไม่เอาตังนะ แต่เอาตัว (555)
เรื่องที่คิดเล่นๆมันก็เป็นจริงขึ้นมา เราก็นอนเตียงเดียวกัน แล้วก็มีอะไรกันจนได้
ช่วงเวลา2วันที่ผ่านมา เราก็ไปกินข้าวดูหนังกันเราแฮปปี้กันมากครับ เหมือนเราเป็นแฟนกันไปแล้ว ที่ผมต้องใช้คำว่าเหมือนเพราะผมเองก็ไม่แน่ใจว่าเราเป็นอะไรกัน ผมเองก็พูดไม่เก่ง ไม่กล้าถาม น้องเค้าก็นิ่งๆแสดงออกไม่เป็นเหมือนกัน แต่ผมก็เก็บความอึดอัดไว้จนวันสุดท้าย
ผมก็ไปส่งเค้าที่มหา'ลัยที่กทม. ก่อนจะจากกันผมก็ถามไปแบบอ้อมๆว่า 2วันที่อยู่กับพี่รู้สึกไงบ้าง เค้ายิ้มแหะๆ แล้วก็บอกแบบอายๆ ว่าไม่รู้ตามสไตล์เค้า พอผมถามว่าแล้วจะได้เจอกันอีกเมื่อไร เค้าก็ยิ้มแล้วก็บอกไม่รู้อีกเหมือนเดิม ผมก็กลับบ้านมาพร้อมกับความรู้สึกคาใจแบบที่ผมตั้งชื่อกระทู้นั้นแหละครับ ด้วยความที่เค้าหน้าตาดี น่ารักมาก เกือบจะเป็นเนตไอดอลเลยครับ คนตามจีบตามตื้อก็คงไม่ต้องเดา
เรื่องผมก็มีประมาณนี้แหละครับ นึกแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเศร้าหรืออะไรยังไงผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน มีใครเคยเจอแบบผมมั้งมั้ยครับ
เคยรู้สึกว่าเสียอะไรไป โดยทั้งๆที่รู้ว่าไม่ได้เป็นเจ้าของแต่แรกกันไหมครับ
เรื่องของเรื่องก็คือผมรู้จักกันกับน้องคนนึงผ่านเกมออนไลน์ครับ มันฟังดูพิลึกดีใช่มั้ยครับ ตอนนั้นผมเรียนอยู่ที่ปทุมปี 3 น้องเค้าเป็นเด็กเหนือเรียน ม.4 เราก็คุยกันในเกมปกติ เราสนิทกันจนแลกเบอร์คุยกัน แล้วความรู้สึกของน้องก็เปลี่ยนไปจนเค้ามาขอผมเป็นแฟนครับ แต่ผมก็ปฏิเสธไปด้วยเหตุผลที่ว่าเรารู้จักกันไม่ดีพอ แล้วน้องเค้าก็ยังเด็กมาก ยังมีเวลาไปเจอคน เจอโลกอีกเยอะ ถ้าเวลาผ่านไปซักปีสองปีรอให้โตกว่านี้ ในตอนนั้นถ้ายังไม่มีใครผมก็พร้อมที่จะคบกัน พอผมบอกไปแบบนั้นเค้าก็ร้องไห้เลย ผมเองก็เสียใจครับ แต่ลึกๆ ผมก็รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นไปได้ยาก และผมก็เซฟตัวเองด้วย เพราะเพิ่งจะถูกหักอกมาหมาดๆ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันในเกมเท่าไร จนต่างคนต่างเลิกเล่นเกมกันไป แต่ก็ยังมีคุยๆกันในเฟสบ้างครับ แล้วผมก็มารู้ว่าเค้ามีแฟนไป ใจนึงก็เสียดาย อีกใจก็รู้สึกดีนะครับที่เค้าเจอคนที่รัก
จนผมต้องไปเมืองนอก ระยะห่างของเราที่มันห่างอยู่แล้วก็ยิ่งห่างออกไปอีก ตอนที่ผมอยู่เมืองนอกเราก็คุยกันนะครับ แต่ก็ไม่บ่อยเพราะความแตกต่างเรื่องเวลา และก็หลายๆเรื่อง แล้วก็ดูเหมือนเค้าจะเลิกกับแฟนไปแล้ว
จนล่าสุดน้องเค้าก็เข้าปี1 มาเรียนที่กทม. แล้วผมก็กลับมาไทยครับ น้องเค้าก็ทักเฟสมาหาผมก่อนพอรู้ว่าผมกลับมา แล้วเมื่อ3ก่อนเราก็ได้เจอกันเป็นครั้งแรก เพราะตอนนี้น้องมาทำธุระแถวๆปทุม2-3วันยังไม่มีที่พักพอดี ซึ่งผมก็ย้ำแล้วนะครับ ว่าคิดดีแล้วใช่มั้ยที่จะมาค้างกับผม น้องก็ยืนยันว่ามา ผมในตอนแรกก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าน้องยังรู้สึกดีกับผมอยู่ถึงเวลามันจะผ่านไปขนาดนี้ ทุกอย่างมันกระทันหันไปหมดเพราะผมเองก็เพิ่งกลับบ้าน
เราก็กินข้าวดูหนังกัน แล้วก็มาพักที่บ้านผมตามที่คุยกัน ผมงี้เหมือนถูกหวยเลยครับ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ไม่คิดว่าเราจะได้เจอกัน ผมก็แซวๆนะครับว่าไม่เอาตังนะ แต่เอาตัว (555)
เรื่องที่คิดเล่นๆมันก็เป็นจริงขึ้นมา เราก็นอนเตียงเดียวกัน แล้วก็มีอะไรกันจนได้
ช่วงเวลา2วันที่ผ่านมา เราก็ไปกินข้าวดูหนังกันเราแฮปปี้กันมากครับ เหมือนเราเป็นแฟนกันไปแล้ว ที่ผมต้องใช้คำว่าเหมือนเพราะผมเองก็ไม่แน่ใจว่าเราเป็นอะไรกัน ผมเองก็พูดไม่เก่ง ไม่กล้าถาม น้องเค้าก็นิ่งๆแสดงออกไม่เป็นเหมือนกัน แต่ผมก็เก็บความอึดอัดไว้จนวันสุดท้าย
ผมก็ไปส่งเค้าที่มหา'ลัยที่กทม. ก่อนจะจากกันผมก็ถามไปแบบอ้อมๆว่า 2วันที่อยู่กับพี่รู้สึกไงบ้าง เค้ายิ้มแหะๆ แล้วก็บอกแบบอายๆ ว่าไม่รู้ตามสไตล์เค้า พอผมถามว่าแล้วจะได้เจอกันอีกเมื่อไร เค้าก็ยิ้มแล้วก็บอกไม่รู้อีกเหมือนเดิม ผมก็กลับบ้านมาพร้อมกับความรู้สึกคาใจแบบที่ผมตั้งชื่อกระทู้นั้นแหละครับ ด้วยความที่เค้าหน้าตาดี น่ารักมาก เกือบจะเป็นเนตไอดอลเลยครับ คนตามจีบตามตื้อก็คงไม่ต้องเดา
เรื่องผมก็มีประมาณนี้แหละครับ นึกแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเศร้าหรืออะไรยังไงผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน มีใครเคยเจอแบบผมมั้งมั้ยครับ