แชร์กันหน่อยค่ะ ใครที่เป็นพี่เลี้ยง เป็นรุ่นพี่ เป็นหัวหน้าของเด็กรุ่นใหม่ที่เพิ่งจบมาทำงานกับเราที่แรกบ้างไหมคะ
เจอกับพฤติกรรมอะไรที่สดุจะทน สุดจะฮา สุดจะแสบ ความเซี้ยว อะไรกันบ้างไหมคะ
และรับมือกันอย่างไรบ้าง
เริ่มที่เราค่ะ เราเคยทำงานมา 2-3 ที่ค่ะ ตอนนี้เราทำงานบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่งที่นิคมแห่งหนึ่งในระยองมาเป็นเวลา 3-4 ปีแล้วค่ะ
เมื่อปีที่แล้วแผนกรับน้องผู้ชายจบใหม่มาทำงาน น้องเค้ามาทำงานที่เราเป็นที่แรกเลยค่ะ แผนกเราดูแลควบคุมการผลิต และมีส่วนของ IT
เป็นหนึ่งในแผนกด้วย ซึ่งหน้าที่งานหลัก ๆ ของน้องเค้าคือ ดูเกี่ยวกับ IT , Helpdesk , System Network รวมทั้งงานการควบคุมการผลิตด้วย
ซึ่งหัวหน้าให้เราคอยดูแลและสอนในส่วนงานการควบคุมการผลิต การติดตามปัญหาให้กับน้องเค้าค่ะ
แรก ๆ เข้ามา Excel ไม่เป็นเลย แต่น้องเค้าเรียนรู้เอง แล้วก็ทำได้ ถือว่าเป็นคนฉลาดพอใช้ได้ค่ะ (เราเข้าใจ เพราะที่แรกเราก็ไม่เป็น Excel ก็มาเรีนรู้เอง)
ระเบียบการส่งรายงาน แจ้งปัญหา แจ้งหัวหน้า ส่ง report ประจำอาทิตย์ การส่งเมลล์ เราก็สอนไปตามปกติค่ะ
พฤติกรรมที่จะเล่า ไม่รู้ใครเคยต้องเจอบ้าง
- มาวันแรก ๆ ก็ถามก่อนเลย ทำไงจะได้เลื่อนตำแหน่ง ทำไงจะได้เป็น Manager เราเข้าใจว่าอยากโตเร็ว เราก็แนะนำไปว่าต้องตั้งใจ ต้องมีความสามารถ
- อยากได้เงินเดือนสูง ๆ แบบพี่ ๆ คนอื่น ๆ อันนี้เราบอกน้องเค้าว่า ตอนที่รับเค้ามา ทางบริษัทก็ตกลงเงินเดือนแล้วนี่ แต่ปกติถ้าอยู่ที่เดิม เงินเดือนจะขึ้นต่อปีไม่ได้มาก นอกจากเปลี่ยนงาน ก็จะอัพเงินเดือนได้ดีกว่า
พฤติกรรมแรก ๆ ประมาณว่าอยากรู้ก็เข้าใจได้ ต่อมาสิคะ เริ่มละ.......
- หลบเข้าห้องน้ำนานๆๆๆๆๆ รู้เลย เล่นเกม เล่น social ต่าง ๆ บางทีนานจนคนในแผนกนินทา และให้เราส่ง line ไปตาม หรือไปเรียกที่หน้าห้องน้ำ
ให้ออกมาได้แล้ว อันนี้เราเตือนเป็นปีแล้ว ก็ยังทำอยู่ประจำ บางทีคนเราก็เป็นนะ แต่นี่แบบนานเกินไปมาก ๆ ค่ะ หัวหน้าเราเค้ายังรู้เลยว่าน้องเข้าไปเล่นเกมอะค่ะ
- เอามือถือออกมาเล่นเกม เล่นเฟส เล่นไลน์บนโต๊ะทำงานจัง ๆๆๆ เลย เตือนจนไม่รู้จะเตือนยังไง ขู่ขนาดบอกว่า
คนอื่นเค้าว่าว่าทั้งแผนกเลยนะ ให้ระวังหน่อย เช็คอะไรเช็คได้ อย่านานเกินไป มันดูไม่ดีค่ะ
- อยากสอบบรรจุราชการ สอบกพ. ไม่อยากทำงานที่นี่ อันนี้เราก็เข้าใจได้นะ ถ้าเราได้ทำงานที่ดูไม่ก้าวหน้า ไม่เติบโต ก็อยากทำงานอื่น
อยากทำตามความฝัน อยากทำงานมั่นคง แต่ตรงนี้สิคะ น้องเค้าเล่นเปิดเน็ต เช็ครอบสอบ รอบบรรจุ ที่โต๊ะทำงานเลยค่ะ ไม่ใช่เวลาพักด้วย
เราก็ได้แต่ระวังคอยเตือนไม่ให้เค้าเปิดหน้าต่างเวบนานไปค่ะ
- อยากสอบ Toeic ดูมีความพยายามนะคะ แต่ไม่ตั้งใจพอ เราเลยแนะนำว่าให้ไปลองสอบพร้อมเราไหม จะได้พอได้แนวบ้าง
ลองสนามเพือลองจัดสรรเวลาสอบก่อนก็ได้ จนผ่านเป็นปีในที่สุดเราไปสอบจนผ่าน ยื่นบริษัทให้อนุมัติ
สวัสดิการค่าภาษาให้เราเรียบร้อย น้องเค้าก็ยังไม่เคยไปสอบเลย น้องบอก ไม่พร้อมๆๆๆ บอกมาเป็นปีแล้วอะ
เราบอกว่าได้น้อยก็ไม่ต้องกลัว ค่อยกลับมาพยายามในส่วนที่ขาดก็ได้
- การขาดความกะตือรือล้น หัวหน้าให้เรากับน้องลงไปเช็คงานในฝ่ายผลิตที่มีปัญหา ว่าเกิดสาเหตุอะไรบ้าง
เนื่องจากอะไร ไปวิเคราะห์หาสาเหตุหน้างานมา เราก็พาน้องลงไป ตอนที่เราเข้าไปฝ่ายผลิต เราก็ต้องรีบอย่างมาก
จะเสียเวลาไม่ได้ ปรากฏน้องเดินตามเราลงไปถึงฝ่ายผลิต พอเรากำลังสอบถามคนหน้างาน น้องก็ยืนห่าง ๆ เหม่อ ๆ
ไม่สนใจ แต่เราไม่มีเวลามาสนใจเค้าไง หัวหน้าเรารออยู่ เราเริ่มหาสาเหตุไปทีละส่วน เดินไปตรงนั้นตรงนี้ น้องก็เห็นนะ
ไม่เดินตาม ไม่ถามเรา ไม่ฟังที่เราสอบถามฝ่ายผลิต ไม่ช่วยเช็ค ไม่สนใจอะไรเลย เราหันมาเอ็ดว่า
พี่จะให้เราไปตอบหัวหน้านะ พี่จะแค่ช่วยเรานะ น้องก็ทำหน้านิ่ง ๆ (รู้เลย ว่าเราตามใจจนน้องไม่ได้กลัว เค้ารู้ว่าเรานำตอบหัวหน้าอยู่แล้ว)
พอเราเช็คผลจนครบ ขึ้นมา พวกหัวหน้าถามจากน้องเรา น้องตอบไม่รู้ ให้เราตอบ
หัวหน้าเราบอกน้องว่าถามจากน้อง น้องต้องตอบ ไม่ใช่ไปพึ่งเราตลอด ลงไปฝ่ายผลิตไม่ได้อะไรเลยเหรอ
สุดท้ายเราเป็นคนตอบคำถาม น้องเราบอกเราว่า พี่อะ มาบอกอะไรท้าย ๆ แล้วก็เดินเร็วไม่รอ
เราเอ็ดว่า แค่นี้เดินเร็ว มันต้องเร็วสิ เสียเวลาทำไม งานรออยู่เยอะ หัวหน้ารอคำตอบอยู่
แกไม่เดินตามพี่เองแหล่ะ พี่ก็เดินตามคนของฝายผลิตเค้าเหมือนกัน เค้าเดินเร็ว พี่ก็ต้องเดินเร็ว
สรุปเราบอกว่าคราวหน้าพี่จะพาไปอีก คราวหน้า พี่จะให้เราเป็นคนวิเคราะห์ปัญหา หาสาเหตุ พี่จะตามเท่านั้น
เราต้องเป็นคนมาตอบหัวหน้านะ
- การผัดวันประกันพรุ่ง เป็นแบบนี้นะคะ
พอดีช่วงสิ้นเดือนงานเรายุ่ง ต้องปิดรายงานสิ้นเดือน และเตรียมงานสำหรับเดือนถัดไป ทำให้เรายุ่งสุด ๆ ไปเลย
น้องเค้าก็ว่าง น้องเค้าก็ของานจากเรา หัวหน้าเราก็เห็นน้องว่างก็ส่งเมลล์ให้งานที่จะให้เราทำ ส่งให้น้องเค้าทำแทน
เราดูงานเรารู้ว่าน้องทำไม่ได้ น้อคงไม่เข้าใจ และเราไม่มีเวลาสอน เราก็ให้น้องทำงานตัวอื่นแทน วันศุกร์ที่แล้วเรา
ก็ส่งเมลล์งานที่เราจะให้น้องทำ (เมลล์ครั้งแรกขอ result ภายในวันศุกร์) ส่งให้ไปก่อน บอกเค้าว่าน่าจะทำได้ไม่ยาก
มีไรก็มาถามได้นะ น้องเค้าก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย กลับมาอีกทีเกือบชั่วโมง ใกล้กลับบ้าน บอกเราว่าวันนี้ไม่ทำให้นะ
ขอกลับก่อน เดี๋ยววันจันทร์มาทำ น้องไม่อยู่โอที กลับบ้านไป
พอวันจันทร์เรายุ่งมาก ๆ แต่ก็ทวงทางเมลล์ไปเป็นครั้งที่ 2 ( cc หัวหน้าเรา) บอกว่าวันนี้ทำทันไหน ขออย่างช้าในอังคารเช้าส่งให้ด้วยนะ
ผ่านไปจนวันอังคารทั้งเช้า เราก็ยังไม่ได้งาน ช่วงบ่าย เราส่งเมลล์บอกให้น้องทำโอทีด้วย จะได้ทำที่เราให้ให้เสร็จสักที
แต่ถ้าไม่ได้เตรียมใจว่าจะทำโอในวันนี้ ก็เตรียมใจทำโอทีวันพุธเพื่อเคลียร์งานได้เลย น้องก็เงียบ ๆ พอหมดเวลาเลิกงาน
เก็บของกลับบ้านซะงั้น โอเค เรายังไม่ว่าอะไร
วันพุธช่วงเช้าเห็นน้องเค้ายุ่ง ๆ เราก็ไม่พูด ลองใจดูว่าเค้าจะส่งงานหรือไม่ หรือแค่อย่างน้อยมาต่อรองเรากำหนดเวลาชัดเจนว่าจะส่งให้ได้จริงจังวันไหน
หรือเมลล์ตอบกลับเป็น confirm ก็ยังดี เราก็รอ ๆๆ ทั้งวัน จนบ่าย เราก็ตามงานเค้าอีก บอกเค้าว่าวันนี้งานพี่ยังไม่ได้นะ
เราต้องอยู่โอทีให้พี่แล้วล่ะ ตามที่บอกในเมลล์ พอสัญญานบอกเวลาเลิกงาน เราก็ไปกินข้าว กลับมาที่โต๊ะ น้องให้คนอื่นมาบอกเราว่า
โน๊ตบุ๊คน้อง shut down แล้ว แต่ยังไม่ได้เก็บเข้าโต๊ะเลย ช่วยเอาเข้าให้ด้วย
วันนี้แหล่ะ ที่เราปรี๊ดดดดแตกเลย นี่มันอะไร ผัดวันประกันพรุ่ง ไม่ตอบเมลล์ ไม่สัญญา ไม่ confirm อะไร ไม่มาต่อรอง ไม่พูดถึงงานตัวนี้
ทั้งทีก่อนหน้านี้ หัวหน้าเราให้งานน้องเค้าอีกตัว เราเห็นว่าน้องทำไม่ได้ เราดึงมาทำเองด้วยซ้ำ ให้เค้าทำงานที่ง่ายกว่ากัน
เราโกรธมาก เราส่งเมลล์ (ครั้งที่ 3) ตอนช่วงโอทีวันนั้นเลย ว่า พี่ต้องใช้ไฟล์งานแล้ว ไฟล์งานพี่ส่งให้เราผัดมันมานานแล้ว
พี่ขอภายในเช้าวันพฤหัส พี่เลื่อนไม่ได้แล้ว หากเราไม่มีอะไรสำคัญมาก ต้องทำให้พี่เรียบร้อยให้ได้
วันนี้วันพฤหัส น้องเค้าเคลียร์นู่นนี่ มาเปิดคอมเอา 10 โมงกว่า เปิดเมลล์ดู แล้วหันมาบอกเราว่า
น้อง : พี่ ผมทำไม่เสร็จหรอกในวันนี้ มีงานอื่น ๆ ด้วย
เรา : งั้นอยู่โอที ทำให้เสร็จ
น้อง : ไม่ว่าจะอยู่ หรือว่าไม่อยู่โอที ผมก็ทำไม่เสร็จสักงานหรอก
เรา : นั่นล่ะ คือเหตุผลที่ต้องอยู่โอที มันจะตายไหม ทำงานให้เสร็จเนี่ย
น้อง : ของพี่สำคัญเปล่า เอาไปทำไร
เรา : สำคัญคือพี่ต้องทำรายงาน และพี่รอผลจากเรา นี่พี่เลื่อนจนไม่รู้จะเลื่อนยังไงแล้ว
เราจัด priority งานของเราตอนนี้นะ แล้วเรียงว่างานไหนควรทำก่อน ทำหลัง
ถ้าทำไม่เสร็จ เราก็ต้องทำโอทีให้เสร็จสักที งานพี่อยู่ทีหลังได้ ถ้ามีงานอื่น priority กว่า
แต่ถ้างานพี่ไม่เสร็จ แต่เราออกโอทีได้ แสดงว่างานเราก็ไม่ priority ใช่ไหม
น้อง : (เริ่มหงุดหงิด) มันสำคัญเหรอพี่
เรา : จะบอกว่า ถ้าพี่ให้งานไม่สำคัญ แสดงว่า พี่ควรเอากลับมาทำเองใช่ไหม สรุป!
ที่ผ่านมาพี่เคลียร์งานตัวนี้ให้เรามาตลอด ทั้งที่พี่ (หัวหน้า) ให้เรารับผิดชอบงานนี้นะ
แต่พี่ถือว่าพี่มือไวกว่า ไม่อยากรอเราพี่เลยทำให้มาตลอด ถึงเวลาที่เราต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง
น้อง : ผมไม่ได้จะให้พี่ทำนะ
เรา : งั้นเราต้องพิจารณาความรับผิดชอบตัวเองเสียใหม่ ว่าตัวเองมีความรับผิดชอบอะไรบ้าง แค่ไหน
หากงานแค่เท่านี้ยังรับผิดชอบไม่ได้ เราก็ไปเขียนใบลาออกซะ!!!!!!!!!!!
น้อง : (สลด เดินหนีไปเลย)
เหตุการณ์นี้ เรารู้สึกนะว่าเราแรงมาก แต่เราหงุดหงิดมาก เราสนิทและดูแลน้องเค้าดีมากจนคนอื่นบอกว่าเราตามใจน้องมากเลยนะ
ใคร ๆ บอกว่าเราให้ท้ายน้องเค้า แต่คราวนี้ เราเห็นเลยถึงการขาดวินัย ความรับผิดชอบอย่างที่สุดค่ะ อยู่มาเป็นปี ๆ แต่ความรับผิดชอบ
ยังไม่มีขนาดนี้ จนต้องมาคิดว่า ถ้าวันนึงน้องเค้าไปตามความฝันของเค้าคงดีกว่าจะมาเสียเวลาอยู่ในที่ ๆ ไม่อยากอยู่
เราไม่อยากเสียเวลากันทั้ง 2 ฝ่ายอีกแล้ว ถ้าไม่อยากเรียนรู้ เราก็ไม่อยากสอนไม่อยากยัดเยียดอะไรให้ค่ะ
หาคนที่พร้อมจะมาเรียนรู้ มาเรียนงานกับเราดีกว่าค่ะ
/////////////////////////////////
ของเราเท่าที่จำได้ก็มีประมาณนี้ค่ะ เพื่อนมีความเห็นอย่างไรคะ และเราควรทำอย่างไร เพื่อน ๆ เคยเจอกันบ้างไหมคะ
แท็กห้องสยามมหาลัยนะคะ ใกล้เรียนจบมาจะได้เข้าใจมุมมองของรุ่นพี่ที่ต้องคอยสอนเด็กใหม่ค่ะ และเจอพฤติกรรมเหล่านี้ค่ะ
๋**แชร์กันหน่อยค่ะ ประสบการณ์เป็นพี่เลี้ยงหรือหัวหน้าของเด็กรุ่นใหม่ที่เพิ่งจบมาบ้างคะ เจอกับพฤติกรรมอะไรบ้างคะ**
เจอกับพฤติกรรมอะไรที่สดุจะทน สุดจะฮา สุดจะแสบ ความเซี้ยว อะไรกันบ้างไหมคะ
และรับมือกันอย่างไรบ้าง
เริ่มที่เราค่ะ เราเคยทำงานมา 2-3 ที่ค่ะ ตอนนี้เราทำงานบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่งที่นิคมแห่งหนึ่งในระยองมาเป็นเวลา 3-4 ปีแล้วค่ะ
เมื่อปีที่แล้วแผนกรับน้องผู้ชายจบใหม่มาทำงาน น้องเค้ามาทำงานที่เราเป็นที่แรกเลยค่ะ แผนกเราดูแลควบคุมการผลิต และมีส่วนของ IT
เป็นหนึ่งในแผนกด้วย ซึ่งหน้าที่งานหลัก ๆ ของน้องเค้าคือ ดูเกี่ยวกับ IT , Helpdesk , System Network รวมทั้งงานการควบคุมการผลิตด้วย
ซึ่งหัวหน้าให้เราคอยดูแลและสอนในส่วนงานการควบคุมการผลิต การติดตามปัญหาให้กับน้องเค้าค่ะ
แรก ๆ เข้ามา Excel ไม่เป็นเลย แต่น้องเค้าเรียนรู้เอง แล้วก็ทำได้ ถือว่าเป็นคนฉลาดพอใช้ได้ค่ะ (เราเข้าใจ เพราะที่แรกเราก็ไม่เป็น Excel ก็มาเรีนรู้เอง)
ระเบียบการส่งรายงาน แจ้งปัญหา แจ้งหัวหน้า ส่ง report ประจำอาทิตย์ การส่งเมลล์ เราก็สอนไปตามปกติค่ะ
พฤติกรรมที่จะเล่า ไม่รู้ใครเคยต้องเจอบ้าง
- มาวันแรก ๆ ก็ถามก่อนเลย ทำไงจะได้เลื่อนตำแหน่ง ทำไงจะได้เป็น Manager เราเข้าใจว่าอยากโตเร็ว เราก็แนะนำไปว่าต้องตั้งใจ ต้องมีความสามารถ
- อยากได้เงินเดือนสูง ๆ แบบพี่ ๆ คนอื่น ๆ อันนี้เราบอกน้องเค้าว่า ตอนที่รับเค้ามา ทางบริษัทก็ตกลงเงินเดือนแล้วนี่ แต่ปกติถ้าอยู่ที่เดิม เงินเดือนจะขึ้นต่อปีไม่ได้มาก นอกจากเปลี่ยนงาน ก็จะอัพเงินเดือนได้ดีกว่า
พฤติกรรมแรก ๆ ประมาณว่าอยากรู้ก็เข้าใจได้ ต่อมาสิคะ เริ่มละ.......
- หลบเข้าห้องน้ำนานๆๆๆๆๆ รู้เลย เล่นเกม เล่น social ต่าง ๆ บางทีนานจนคนในแผนกนินทา และให้เราส่ง line ไปตาม หรือไปเรียกที่หน้าห้องน้ำ
ให้ออกมาได้แล้ว อันนี้เราเตือนเป็นปีแล้ว ก็ยังทำอยู่ประจำ บางทีคนเราก็เป็นนะ แต่นี่แบบนานเกินไปมาก ๆ ค่ะ หัวหน้าเราเค้ายังรู้เลยว่าน้องเข้าไปเล่นเกมอะค่ะ
- เอามือถือออกมาเล่นเกม เล่นเฟส เล่นไลน์บนโต๊ะทำงานจัง ๆๆๆ เลย เตือนจนไม่รู้จะเตือนยังไง ขู่ขนาดบอกว่า
คนอื่นเค้าว่าว่าทั้งแผนกเลยนะ ให้ระวังหน่อย เช็คอะไรเช็คได้ อย่านานเกินไป มันดูไม่ดีค่ะ
- อยากสอบบรรจุราชการ สอบกพ. ไม่อยากทำงานที่นี่ อันนี้เราก็เข้าใจได้นะ ถ้าเราได้ทำงานที่ดูไม่ก้าวหน้า ไม่เติบโต ก็อยากทำงานอื่น
อยากทำตามความฝัน อยากทำงานมั่นคง แต่ตรงนี้สิคะ น้องเค้าเล่นเปิดเน็ต เช็ครอบสอบ รอบบรรจุ ที่โต๊ะทำงานเลยค่ะ ไม่ใช่เวลาพักด้วย
เราก็ได้แต่ระวังคอยเตือนไม่ให้เค้าเปิดหน้าต่างเวบนานไปค่ะ
- อยากสอบ Toeic ดูมีความพยายามนะคะ แต่ไม่ตั้งใจพอ เราเลยแนะนำว่าให้ไปลองสอบพร้อมเราไหม จะได้พอได้แนวบ้าง
ลองสนามเพือลองจัดสรรเวลาสอบก่อนก็ได้ จนผ่านเป็นปีในที่สุดเราไปสอบจนผ่าน ยื่นบริษัทให้อนุมัติ
สวัสดิการค่าภาษาให้เราเรียบร้อย น้องเค้าก็ยังไม่เคยไปสอบเลย น้องบอก ไม่พร้อมๆๆๆ บอกมาเป็นปีแล้วอะ
เราบอกว่าได้น้อยก็ไม่ต้องกลัว ค่อยกลับมาพยายามในส่วนที่ขาดก็ได้
- การขาดความกะตือรือล้น หัวหน้าให้เรากับน้องลงไปเช็คงานในฝ่ายผลิตที่มีปัญหา ว่าเกิดสาเหตุอะไรบ้าง
เนื่องจากอะไร ไปวิเคราะห์หาสาเหตุหน้างานมา เราก็พาน้องลงไป ตอนที่เราเข้าไปฝ่ายผลิต เราก็ต้องรีบอย่างมาก
จะเสียเวลาไม่ได้ ปรากฏน้องเดินตามเราลงไปถึงฝ่ายผลิต พอเรากำลังสอบถามคนหน้างาน น้องก็ยืนห่าง ๆ เหม่อ ๆ
ไม่สนใจ แต่เราไม่มีเวลามาสนใจเค้าไง หัวหน้าเรารออยู่ เราเริ่มหาสาเหตุไปทีละส่วน เดินไปตรงนั้นตรงนี้ น้องก็เห็นนะ
ไม่เดินตาม ไม่ถามเรา ไม่ฟังที่เราสอบถามฝ่ายผลิต ไม่ช่วยเช็ค ไม่สนใจอะไรเลย เราหันมาเอ็ดว่า
พี่จะให้เราไปตอบหัวหน้านะ พี่จะแค่ช่วยเรานะ น้องก็ทำหน้านิ่ง ๆ (รู้เลย ว่าเราตามใจจนน้องไม่ได้กลัว เค้ารู้ว่าเรานำตอบหัวหน้าอยู่แล้ว)
พอเราเช็คผลจนครบ ขึ้นมา พวกหัวหน้าถามจากน้องเรา น้องตอบไม่รู้ ให้เราตอบ
หัวหน้าเราบอกน้องว่าถามจากน้อง น้องต้องตอบ ไม่ใช่ไปพึ่งเราตลอด ลงไปฝ่ายผลิตไม่ได้อะไรเลยเหรอ
สุดท้ายเราเป็นคนตอบคำถาม น้องเราบอกเราว่า พี่อะ มาบอกอะไรท้าย ๆ แล้วก็เดินเร็วไม่รอ
เราเอ็ดว่า แค่นี้เดินเร็ว มันต้องเร็วสิ เสียเวลาทำไม งานรออยู่เยอะ หัวหน้ารอคำตอบอยู่
แกไม่เดินตามพี่เองแหล่ะ พี่ก็เดินตามคนของฝายผลิตเค้าเหมือนกัน เค้าเดินเร็ว พี่ก็ต้องเดินเร็ว
สรุปเราบอกว่าคราวหน้าพี่จะพาไปอีก คราวหน้า พี่จะให้เราเป็นคนวิเคราะห์ปัญหา หาสาเหตุ พี่จะตามเท่านั้น
เราต้องเป็นคนมาตอบหัวหน้านะ
- การผัดวันประกันพรุ่ง เป็นแบบนี้นะคะ
พอดีช่วงสิ้นเดือนงานเรายุ่ง ต้องปิดรายงานสิ้นเดือน และเตรียมงานสำหรับเดือนถัดไป ทำให้เรายุ่งสุด ๆ ไปเลย
น้องเค้าก็ว่าง น้องเค้าก็ของานจากเรา หัวหน้าเราก็เห็นน้องว่างก็ส่งเมลล์ให้งานที่จะให้เราทำ ส่งให้น้องเค้าทำแทน
เราดูงานเรารู้ว่าน้องทำไม่ได้ น้อคงไม่เข้าใจ และเราไม่มีเวลาสอน เราก็ให้น้องทำงานตัวอื่นแทน วันศุกร์ที่แล้วเรา
ก็ส่งเมลล์งานที่เราจะให้น้องทำ (เมลล์ครั้งแรกขอ result ภายในวันศุกร์) ส่งให้ไปก่อน บอกเค้าว่าน่าจะทำได้ไม่ยาก
มีไรก็มาถามได้นะ น้องเค้าก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย กลับมาอีกทีเกือบชั่วโมง ใกล้กลับบ้าน บอกเราว่าวันนี้ไม่ทำให้นะ
ขอกลับก่อน เดี๋ยววันจันทร์มาทำ น้องไม่อยู่โอที กลับบ้านไป
พอวันจันทร์เรายุ่งมาก ๆ แต่ก็ทวงทางเมลล์ไปเป็นครั้งที่ 2 ( cc หัวหน้าเรา) บอกว่าวันนี้ทำทันไหน ขออย่างช้าในอังคารเช้าส่งให้ด้วยนะ
ผ่านไปจนวันอังคารทั้งเช้า เราก็ยังไม่ได้งาน ช่วงบ่าย เราส่งเมลล์บอกให้น้องทำโอทีด้วย จะได้ทำที่เราให้ให้เสร็จสักที
แต่ถ้าไม่ได้เตรียมใจว่าจะทำโอในวันนี้ ก็เตรียมใจทำโอทีวันพุธเพื่อเคลียร์งานได้เลย น้องก็เงียบ ๆ พอหมดเวลาเลิกงาน
เก็บของกลับบ้านซะงั้น โอเค เรายังไม่ว่าอะไร
วันพุธช่วงเช้าเห็นน้องเค้ายุ่ง ๆ เราก็ไม่พูด ลองใจดูว่าเค้าจะส่งงานหรือไม่ หรือแค่อย่างน้อยมาต่อรองเรากำหนดเวลาชัดเจนว่าจะส่งให้ได้จริงจังวันไหน
หรือเมลล์ตอบกลับเป็น confirm ก็ยังดี เราก็รอ ๆๆ ทั้งวัน จนบ่าย เราก็ตามงานเค้าอีก บอกเค้าว่าวันนี้งานพี่ยังไม่ได้นะ
เราต้องอยู่โอทีให้พี่แล้วล่ะ ตามที่บอกในเมลล์ พอสัญญานบอกเวลาเลิกงาน เราก็ไปกินข้าว กลับมาที่โต๊ะ น้องให้คนอื่นมาบอกเราว่า
โน๊ตบุ๊คน้อง shut down แล้ว แต่ยังไม่ได้เก็บเข้าโต๊ะเลย ช่วยเอาเข้าให้ด้วย
วันนี้แหล่ะ ที่เราปรี๊ดดดดแตกเลย นี่มันอะไร ผัดวันประกันพรุ่ง ไม่ตอบเมลล์ ไม่สัญญา ไม่ confirm อะไร ไม่มาต่อรอง ไม่พูดถึงงานตัวนี้
ทั้งทีก่อนหน้านี้ หัวหน้าเราให้งานน้องเค้าอีกตัว เราเห็นว่าน้องทำไม่ได้ เราดึงมาทำเองด้วยซ้ำ ให้เค้าทำงานที่ง่ายกว่ากัน
เราโกรธมาก เราส่งเมลล์ (ครั้งที่ 3) ตอนช่วงโอทีวันนั้นเลย ว่า พี่ต้องใช้ไฟล์งานแล้ว ไฟล์งานพี่ส่งให้เราผัดมันมานานแล้ว
พี่ขอภายในเช้าวันพฤหัส พี่เลื่อนไม่ได้แล้ว หากเราไม่มีอะไรสำคัญมาก ต้องทำให้พี่เรียบร้อยให้ได้
วันนี้วันพฤหัส น้องเค้าเคลียร์นู่นนี่ มาเปิดคอมเอา 10 โมงกว่า เปิดเมลล์ดู แล้วหันมาบอกเราว่า
น้อง : พี่ ผมทำไม่เสร็จหรอกในวันนี้ มีงานอื่น ๆ ด้วย
เรา : งั้นอยู่โอที ทำให้เสร็จ
น้อง : ไม่ว่าจะอยู่ หรือว่าไม่อยู่โอที ผมก็ทำไม่เสร็จสักงานหรอก
เรา : นั่นล่ะ คือเหตุผลที่ต้องอยู่โอที มันจะตายไหม ทำงานให้เสร็จเนี่ย
น้อง : ของพี่สำคัญเปล่า เอาไปทำไร
เรา : สำคัญคือพี่ต้องทำรายงาน และพี่รอผลจากเรา นี่พี่เลื่อนจนไม่รู้จะเลื่อนยังไงแล้ว
เราจัด priority งานของเราตอนนี้นะ แล้วเรียงว่างานไหนควรทำก่อน ทำหลัง
ถ้าทำไม่เสร็จ เราก็ต้องทำโอทีให้เสร็จสักที งานพี่อยู่ทีหลังได้ ถ้ามีงานอื่น priority กว่า
แต่ถ้างานพี่ไม่เสร็จ แต่เราออกโอทีได้ แสดงว่างานเราก็ไม่ priority ใช่ไหม
น้อง : (เริ่มหงุดหงิด) มันสำคัญเหรอพี่
เรา : จะบอกว่า ถ้าพี่ให้งานไม่สำคัญ แสดงว่า พี่ควรเอากลับมาทำเองใช่ไหม สรุป!
ที่ผ่านมาพี่เคลียร์งานตัวนี้ให้เรามาตลอด ทั้งที่พี่ (หัวหน้า) ให้เรารับผิดชอบงานนี้นะ
แต่พี่ถือว่าพี่มือไวกว่า ไม่อยากรอเราพี่เลยทำให้มาตลอด ถึงเวลาที่เราต้องรับผิดชอบอะไรบ้าง
น้อง : ผมไม่ได้จะให้พี่ทำนะ
เรา : งั้นเราต้องพิจารณาความรับผิดชอบตัวเองเสียใหม่ ว่าตัวเองมีความรับผิดชอบอะไรบ้าง แค่ไหน
หากงานแค่เท่านี้ยังรับผิดชอบไม่ได้ เราก็ไปเขียนใบลาออกซะ!!!!!!!!!!!
น้อง : (สลด เดินหนีไปเลย)
เหตุการณ์นี้ เรารู้สึกนะว่าเราแรงมาก แต่เราหงุดหงิดมาก เราสนิทและดูแลน้องเค้าดีมากจนคนอื่นบอกว่าเราตามใจน้องมากเลยนะ
ใคร ๆ บอกว่าเราให้ท้ายน้องเค้า แต่คราวนี้ เราเห็นเลยถึงการขาดวินัย ความรับผิดชอบอย่างที่สุดค่ะ อยู่มาเป็นปี ๆ แต่ความรับผิดชอบ
ยังไม่มีขนาดนี้ จนต้องมาคิดว่า ถ้าวันนึงน้องเค้าไปตามความฝันของเค้าคงดีกว่าจะมาเสียเวลาอยู่ในที่ ๆ ไม่อยากอยู่
เราไม่อยากเสียเวลากันทั้ง 2 ฝ่ายอีกแล้ว ถ้าไม่อยากเรียนรู้ เราก็ไม่อยากสอนไม่อยากยัดเยียดอะไรให้ค่ะ
หาคนที่พร้อมจะมาเรียนรู้ มาเรียนงานกับเราดีกว่าค่ะ
/////////////////////////////////
ของเราเท่าที่จำได้ก็มีประมาณนี้ค่ะ เพื่อนมีความเห็นอย่างไรคะ และเราควรทำอย่างไร เพื่อน ๆ เคยเจอกันบ้างไหมคะ
แท็กห้องสยามมหาลัยนะคะ ใกล้เรียนจบมาจะได้เข้าใจมุมมองของรุ่นพี่ที่ต้องคอยสอนเด็กใหม่ค่ะ และเจอพฤติกรรมเหล่านี้ค่ะ