ผมว่าเด็กหลายคนก็คิดเป็นแล้วนะ ในขณะที่ผู้ใหญ่บางคนก็งี่เง่าไม่แพ้เด็ก  แต่ที่เด็กไทยขาดผมว่าคือการลงมือทำ และการออกมาเจออะไรนอกจากบทเรียนบ้าง ผมก็เป็น
กว่าผมจะได้ลงมือทำอะไรที่ไม่มีใครสั่ง ทำด้วยแรงบัลดาลใจตัวเองจริงๆ อายุก็เลขสองแล้ว ไม่ได้เห็นโลกที่กว้างขึ้น  แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดเสียโอกาสอะไรไปมากมาย เราเรียนรู้กันได้ตลอดขีวิต แต่ว่า ถ้าให้กลับไปแก้ไขตัวเองได้คงทำอะไรนอกโรงเรียนมากกว่านี้

เด็กปัจจุบันถูกสั่งงานให้ทำส่ง ทำเพื่อให้ได้คะแนน แต่ไม่ได้ทำเพราะอยากทำ ไม่ได้ทำเพื่อให้มันใช้งานได้จริง จะเห็นได้จากโครงงานเต็มบ้านเต็มเมืองแต่สุดท้ายก็เป็นเครื่องมือในการขอวิทยฐานะของอาจารย์ ไม่ได้เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ไม่ได้แม้กระทั่งเด็กเอง บางคนยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเลย ผมไม่โทษเด็กหรอก เพราะเกิดมาในค่านิยมต้องเรียนให้จบนู่นจบนี่ โดยที่ตัวเองก็ไม่ตระหนักถึงความสำคัญจริงๆของบทเรียน

ที่เรียนมาตามหลักสูตรก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้อะไรเลย ทำรายงานเยอะทำให้มี  skill ในการคุ้ยข้อมูลและจัดเรียงอย่างเป็นระบบ presentation งานartwork งานเอกสาร ดูเหมือนเป็นงานlabourสำหรับใครบางคน แต่ที่จริงแทบทุกระดับก็ต้องมีลงมาทำส่วนนี้ แม้แต่เจ้าของธุรกิจเองก็เถอะ ถ้าคุณ่ทำbasic  พวกนี้ไม่เป็น คุณเลือกคนมาทำงาน หรือสื่อสารกับคนทำงานได้ไม่ดีหรอก

การเรียนในระบบก็ไม่ได้แย่เสมอไป แค่มันไม่ครอบคลุมสิ่งที่ต้องใช้ในชีวิตในอีกหลายด้านเท่านั้น  ซึ่งอันนี้ครูน่าจะมีบทบาทมากกว่าในยุคที่เรียนผ่านวีดีโอกันได้ ถ้าครูไม่เป็นครู ไม่ให้แนวคิด ไม่สร้างแรงบัลดาลใจ ไม่มีเวลาทำความเข้าใจปัญหาของเด็กแต่ละคน เป็นแค่คนสอนหนังสือ  เผลอๆจะสู้ครู youtube ไม่ได้เลย