ประสบการณ์ตัวเอง จากน้ำหนัก 82 ลดมาจนปัจจุบัน 68 ก็มีเปลี่ยนไปคือ มองเสื้อผ้าสวยๆ แล้วอยากใส่ แต่ที่เป็นปัญหาคือ เสื้อผ้า กางเกง เดิม หลวมหมด ใส่แล้วดูเป็นคนแก่ครับ จากเอว 36 เหลือ 29 ต้องซื้อกางเกงใหม่อย่างเดียว ส่วนเสื้อก็ใส่ได้ ไม่อยากเสียเงินอีก
ส่วนเรื่องการรับประทาน แรกๆ ที่เริ่มลด จะระวังมากเป็นพิเศษ คือ ทานแป้งให้น้อยลง ของมันของทอดไม่แตะ (พวกข้าวขาหมู) รวมถึงของหวาน จนตอนนี้ไม่ชอบทานของหวาน ของมันแล้ว แล้วก็ขนมมันฝรั่งกรุบกรอบ นานๆ ถึงจะทาน แต่กลายเป็นติด ถั่วต้ม ถั่วลิสงทอด ทานเวลาเหงาปาก ส่วนมื้อดึก ประเภทดูหนังเที่ยงคืนตีหนึ่งแล้วมาต้มบะหมี่ทาน ก็เลิก อ้อ ตอนนี้ผมไม่ทานเนื้อสัตว์ ในวันเกิด และวันพระ ด้วย
นิสัยชอบออกกำลังกาย คือ ถ้ามีเวลาไม่เหนื่อยมาก ก็วิ่งทุกวัน วันละครึ่งชั่วโมง แรกๆ กลัวน้ำหนักตีกลับเหมือนกัน ระแวงไปหมด แต่พอผ่านมา 2 ปี น้ำหนักไม่เพิ่ม ก็เลยหันมาบริหารหัวใจ ขึ้นสะพานลอยไม่เหนื่อย หอบแล้ว รู้สึกตัวเองกระฉับกระเฉงขึ้น คล่องตัวไม่อุ้ยอ้ายเหมือนก่อน
เวลามาพบกับคนที่รู้จัก ส่วนใหญ่จะถามว่า ไปทำอะไรมา ดูผอมเลย หรือ หน้าเด็กขึ้นนะ ทำให้เรารู้สึกดี แต่ก็แอบคิดในใจ คือถ้าคนไม่ทัก จะรู้สึกว่า คุณไม่สังเกต ผมบ้างเลยเหรอ
นิสัยที่แย่คือ เวลานั่งรถโดยสารสองแถว รถตู้ ถ้ามีคนที่ตัวใหญ่ อ้วน มานั่งเบียด จะรู้สึกรำคาญเล็กน้อยครับ ถือเราทำตัวลีบ ตัวเล็ก คุณยังนั่งล้นที่เบียด ทำนองนี้ หรือแย่มากๆ คิดไปเลยเถิดว่า พวกเขากินทรัพยากรเยอะ (แย่มาก แต่ก็ยั้งสติ คิดว่า เมื่อก่อนเราก็เป็นแบบนั้น คนอื่นก็เคยคงว่าเราในใจเหมือนที่เราทำ) เราต้องเห็นใจ ไม่มีใครอยากน้ำหนักเยอะหรอก
สุดท้าย ผมไม่ทราบว่า คนที่ลดน้ำหนักได้มาก จากหลัก ร้อยกิโล มาจนพอดี เหมือนการปลดปล่อย ปลดล็อก ปม ในใจหรือเปล่า นิสัยเปลี่ยนไปมากแค่ไหนครับ ยอมรับว่า ผมไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร เงินก็ไม่มีด้วย 5555 ไม่กล้าไปพูดคุยกับใคร ครับ
อยากทราบว่า คนที่ลดน้ำหนักได้จนผอม นิสัยจะเปลี่ยนเยอะไหมครับ
ส่วนเรื่องการรับประทาน แรกๆ ที่เริ่มลด จะระวังมากเป็นพิเศษ คือ ทานแป้งให้น้อยลง ของมันของทอดไม่แตะ (พวกข้าวขาหมู) รวมถึงของหวาน จนตอนนี้ไม่ชอบทานของหวาน ของมันแล้ว แล้วก็ขนมมันฝรั่งกรุบกรอบ นานๆ ถึงจะทาน แต่กลายเป็นติด ถั่วต้ม ถั่วลิสงทอด ทานเวลาเหงาปาก ส่วนมื้อดึก ประเภทดูหนังเที่ยงคืนตีหนึ่งแล้วมาต้มบะหมี่ทาน ก็เลิก อ้อ ตอนนี้ผมไม่ทานเนื้อสัตว์ ในวันเกิด และวันพระ ด้วย
นิสัยชอบออกกำลังกาย คือ ถ้ามีเวลาไม่เหนื่อยมาก ก็วิ่งทุกวัน วันละครึ่งชั่วโมง แรกๆ กลัวน้ำหนักตีกลับเหมือนกัน ระแวงไปหมด แต่พอผ่านมา 2 ปี น้ำหนักไม่เพิ่ม ก็เลยหันมาบริหารหัวใจ ขึ้นสะพานลอยไม่เหนื่อย หอบแล้ว รู้สึกตัวเองกระฉับกระเฉงขึ้น คล่องตัวไม่อุ้ยอ้ายเหมือนก่อน
เวลามาพบกับคนที่รู้จัก ส่วนใหญ่จะถามว่า ไปทำอะไรมา ดูผอมเลย หรือ หน้าเด็กขึ้นนะ ทำให้เรารู้สึกดี แต่ก็แอบคิดในใจ คือถ้าคนไม่ทัก จะรู้สึกว่า คุณไม่สังเกต ผมบ้างเลยเหรอ
นิสัยที่แย่คือ เวลานั่งรถโดยสารสองแถว รถตู้ ถ้ามีคนที่ตัวใหญ่ อ้วน มานั่งเบียด จะรู้สึกรำคาญเล็กน้อยครับ ถือเราทำตัวลีบ ตัวเล็ก คุณยังนั่งล้นที่เบียด ทำนองนี้ หรือแย่มากๆ คิดไปเลยเถิดว่า พวกเขากินทรัพยากรเยอะ (แย่มาก แต่ก็ยั้งสติ คิดว่า เมื่อก่อนเราก็เป็นแบบนั้น คนอื่นก็เคยคงว่าเราในใจเหมือนที่เราทำ) เราต้องเห็นใจ ไม่มีใครอยากน้ำหนักเยอะหรอก
สุดท้าย ผมไม่ทราบว่า คนที่ลดน้ำหนักได้มาก จากหลัก ร้อยกิโล มาจนพอดี เหมือนการปลดปล่อย ปลดล็อก ปม ในใจหรือเปล่า นิสัยเปลี่ยนไปมากแค่ไหนครับ ยอมรับว่า ผมไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร เงินก็ไม่มีด้วย 5555 ไม่กล้าไปพูดคุยกับใคร ครับ