มนุษย์แม่...เขียนถึงลูกในวันแม่

วันแม่..
เป็นวันที่เหล่าลูกๆทั่วโลก ต่างบอกรักแม่กัน
ไหนจะในโลกโซเชียล
ที่มีรูปเซเลปคู่แม่ลูกของดารา หรือใครต่อใครมาบอกรักแม่กันให้โลกรู้
อ้าวเห้ยแล้ว...
ไหนล่ะ..ลูกเรา?
ไหนล่ะ..คำบอกรักแม่?
ไหนล่ะ..ของขวัญ?
ไหนล่ะ..ดอกมะลิ?
ไหนล่ะ..อ้อมกอดของลูก
ไหนล่ะ..กราบแม่?
ไหนล่ะ...อีกหลายไหนล่ะ...

ลูกแบบแกมันจะรู้กันบ้างไหม?
แม่แกก็เป็นแม่อีกคนหนึ่งจากแม่ทั่วโลก
ที่ต้องการของขวัญ ต้องการให้ลูกบอกรัก
หรือเฝ้ารอเพียงดอกไม้โง่ๆดอกละ 20 บาท จากลูกๆ
เผลอๆดอกไม้ยังถูกบังคับให้ซื้อจากที่ไหนสักทีมาให้แม่ก็ไม่รู้ 5555
แกรู้มั้ย..
ไอ้ประโยคที่พูดว่า "วันไหนก็บอกรักแม่ได้ไม่จำเป็นต้องวันนี้"
คิอ อยากบอกลูกๆว่า..แม่แบบพวก gu โกหกมึ้งงง
เฮ้ยลูก...แกลองคิดสิ ทุกๆวันวันวาเลนไทน์นะ
แกก็รอใครสักคนเหมือนกันใช่มั้ย
ใครคนนั้น ที่จะเอากุหลาบมาให้แกบ้างสักดอก ของขวัญ หรือการบอกรัก
แม่แกก็ฟีลเดียวกันแบบนั้นล่ะ..รอดอกมะลิจากแกตั้งแต่เช้าตรู่
หรือรอคำพูดโกหกพกลมอะไรก็ได้ที่บอกว่า "รักแม่นะ"
แต่ดอกไม้อะไรแกก็ไม่มีให้ฉันสั้กดอก นี่ คสช.เค้าก็อุตส่าให้พวกแกหยุดยาวๆ
หยุดยาวๆเพื่อมาอยู่กับแม่ยาวๆ
บอกรักกับแม่กันได้ยาวๆ
ที่ไหนได้..พวกแกกลับไปเที่ยวกันยาวๆ
มีแบบวางแผนกันไว้ล่วงหน้ากันด้วยนะ...ว่าจะไปนู่นไปนี่กัน
การที่ลูกๆแบบแกได้คิดวางแผนกันเพื่อไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เที่ยวกับแฟนของพวกแกได้
แต่กับการกลับมาหาแม่สักครั้ง....พวกแกเคยคิดจะวางแผนมาหาฉันบ้างไหมนะ??

พูดไปก็เหมือนทวงบุญคุณอ่ะนะ
แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะทวงบุญคุณแกหรอก แค่คิดถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาเฉยๆ
ความหลังเก่าๆมันผุดขึ้นมาทำให้ฉันยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียว

แกจำได้ป่ะ..ตอนแกอยู่ชั้นประถมที่แกถูกเด็กผู้ชายมาแกล้งเปิดกระโปรงแกให้ได้อาย
แม่ก็ไปเอาคืนมันโดยจับมันถอดกางเกงให้แกเห็นตูดก่อนทีนึงแล้วปล่อยมันวิ่งร้องไห้ไปฟ้องพ่อมัน
เกือบได้วางมวยกับพ่อเด็กคนนั้นแล้วมั้ยล่ะ...
สมน้ำหน้ามันนะลูก เราป้องกันตัว เราไม่ผิด ใช่..
เหตุการณ์ครั้งนั้นละมั้งทำให้แม่เป็นฮีโร่ของลูกไปเลยก็ว่าได้
ทีนี้ไม่ว่าแกมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นแกก็วิ่งมาให้แม่แก้ตลอดเลย
เออทำไมยังงั้นวะลูก???
แต่ลูกรู้มั้ยนะ
ตอนนี้แม่มีปัญหามากมาย...แม้แกจะแก้ปัญหาให้แม่ไม่ได้
แม่ก็แค่อยากเล่าให้แกฟังสักปัญหานึงอ่ะนะ
ว่าแต่ตอนนี้แกมัวไปเที่ยวอยู่ที่ไหนนะ???
เออแล้วฉันจะเล่าให้ใครฟังได้?

อีกตอนนึง
ตอนมัธยมต้นแกหนีเรียนไม่กลับบ้านช่อง
แม่ก็ไปตามลากคอกลับมาบ้าน
วันรุงขึ้นแกก็เป็นอีก
คราวนี้แม่เตรียมกระเป๋าเตรียมไว้รอแกเลยเก็บของให้แก
แต่ทำไมแกไม่ไปก็ไม่รู้นะ..แม่ก็ไม่เข้าใจแกจริงๆ
แม่ก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่า
"เพราะแกรักแม่"

อีกครั้งกับเพื่อนกลุ่มที่ไม่ดีที่แกคบ แกริไปดื่มเหล้าครั้งแรก
กลิ่นเหล้าหึ่งกลับมาบ้าน
ทุกๆคนในครอบครัวด่าใครไม่ได้ก็หันมาด่าแม่
หาว่าเลี้ยงดูไม่ดี ไม่อบรมบ่มนิสัยแกให้ดี
ทุกคนที่ด่าคงไม่เคยรับรู้มั้งว่าแม่แกคนนี้ต้องทำงานหาเงิน
ทุกอย่างในบ้านถ้าแม่แกคนนี้ไม่ทำก็อดตายกันหมด
แต่เวลามีปัญหา..ทำไมนะ ...แม่แกก็ต้องเป็นคนได้รู้เป็นคนสุดท้ายทุกที

มีวันนึงที่พอรู้ว่าเพื่อนแกมาชวนแกไปดื่มเหล้า
เหมือนแม่จะของขึ้นองค์ลง รีบขับรถไปทะลายซ่องโจร
ไปหาเพื่อนแกกลุ่มนี้แล้วตักเตือนชี้หน้าด้วยวาจา ฉอดๆๆๆๆ
ในสายตาของเพื่อนๆแก แม่คงเป็นแค่คนขี้บ่นคนนึงเท่านั้นมั้ง
ตอนนั้นแม่รู้สึกเหมือนเป็นตัวตลกของเพื่อนๆแกนะ
แล้วแกล่ะ...ชอบเห็นแม่เป็นตัวตลกของเพื่อนๆแกเหรอ?

ลูก...แกรู้มั้ย..
"มนุษย์แม่"สมัยนี้นะ
มันไม่ใช่แค่ต้องหาเงิน หารายได้มาเลี้ยงครอบครัว ตัวเอง
ยังต้องเจอกับการกระทำของ"มนุษย์ลูก"แบบพวกแกด้วย
พวกแกอยากได้อะไรก็ต้องได้ทันใจ
อยากทำอะไรตามใจ พวกแกก็ใช้คำว่า
"มีความคิดเป็นของตัวเอง" ไปบังคับอะไรก็ไม่ได้
ทั้งๆที่การอยู่ร่วมกันในบ้าน ในครอบครัวหรือสังคมนั้น
มันต้องมีกฎกติกาในการอยู่ร่วมกันทุกที่ ทุกๆสังคม
แม่เฝ้าพร่ำบอกแกเสมอว่าในเมื่อคิดเองไม่เป็นก็ต้องทำตามความคิดของผู้ใหญ่ ฟังผู้ใหญ่
เพื่อสังคมที่เราอยู่จะได้สงบสุขไร้ปัญหา

แล้วยังไงล่ะ..การแหกกฎของแก..คราวนั้น
แกเลยได้กระเด็นไปอาศัยอยู่กับครอบครัวอื่น
ไปอยู่กับพ่อ..กับแม่ใหม่ที่กำลังมีน้องในท้อง
พ่อก็พูดอะไรไม่ได้เพราะมัวเกรงใจแม่ใหม่ของแก
จนแกอึดอัดใจต้องย้ายไปอยู่กับย่าในที่สุด
แล้วแกจะมาสารภาพกับฉันทีหลังเมื่อไม่นานมานี้ว่า
"ตอนนั้นหนูไม่น่าเลย"
อืมม มันสายไปแล้วนะแก...

ในความคิดของแก เรื่องเก่าๆในวัยเด็ก คืออะไร?
แกยังจำมันได้มั้ย?
แม่เองไม่สามารถล่วงรู้ความคิดของแกได้นะ
แต่สำหรับแม่  ที่ผ่านมาของเรา คือ ความสุข  คือ ความทรงจำดีๆที่งดงาม
ดุด่าว่าตีเป็นเรื่องปกติของแม่กับลูก มีปากเสียงกันบ้าง
ถ้าตอนนั้นเราพยายามเข้าใจ เรียนรู้ ปรับตัวกัน ให้ได้มากที่สุด
คงไม่เกิดปัญหาระหว่างเราเหมือนที่ผ่านมาหรอกนะ

แม่อาจจะทำหน้าที่แม่ไม่ได้ดีเหมือนแม่คนอื่น
ไม่มีเงินส่งแกเรียนกีตาร์คลาสสิค เรียนบัลเล่ต์ อะไรต่ออะไร
ไม่ได้พาไปเที่ยวเกาหลีแล้วไปเด็ดสตอเบอรีลูกโตๆแล้วมาโพสเฟสบุคเหมือนเพื่อนๆ
เต็มที่ก็แค่พาแกไปปีนเขา นอนดูดาวที่ภูกระดึงด้วยกันสองคน
หรือไปเล่นทะเลระยองเป็นรอบที่99 ของแก ซึ่งแกคงเบื่อแล้วแหล่ะ
แม่ไม่ได้ให้ไอโฟน ไอแพดเหมือนเพื่อนๆรอบตัวแก
และแม่ยังไม่มีอะไรต่ออะไรอีกมากมายที่แม่ควรจะมีให้ลูก
เพราะครอบครัวเราต้องมีอะไรอีกเยอะแยะให้รับผิดชอบ
แต่แม่คนนี้ก็มีความรักให้แกไม่น้อยไปกว่าแม่คนอื่นๆนะ
ถีงแม้ว่าแกจะทำผิดพลาดมานับครั้งไม่ถ้วน
แม่ก็พร้อมที่ให้โอกาสแกแก้ตัวใหม่เสมอ

แม่เคยโกหกตอนแกทำผิดพลาดมาหลายครั้งว่า
ต่อไปนี้เราลาออกจากความเป็นแม่เป็นลูกกันไปเลยนะ
ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างคิด ต่างไป
จริงๆแล้ว แม่ลาออกจากความเป็นแม่ไม่ได้หรอก
เพราะแม่คือแม่...ยังไงก็รักลูกตลอดเวลา

วันแม่ของทุกๆปี
คนมีชื่อเสียงบางคนได้รับรางวัลเป็น  "ลูกกตัญญู"
แม่บางคนได้รับรางวัล "แม่ดีเด่น"
แต่แม่แกคนนี้ไม่เคยหวังรางวัลแม่ดีเด่นอะไรกับเค้าหรอกนะ
และก็ไม่เคยคาดหวังว่าลูกของแม่จะต้องได้รับรางวัลลูกกตัญญูด้วย
แม่หวังเพียงอย่างเดียว คือ เห็นลูกของแม่อยู่สบายดี มีความสุขและความปลอดภัย

ก็ไม่มีอะไรมาก..ขอให้แกเที่ยวให้สนุกสนาน
อยากไปไหนขอให้ได้ไป รักใครชอบใครขอให้เขารักชอบตอบ
แล้วก็ขอให้แกรักกันให้นานๆนะ..หึ...

แต่ถ้าวันใดที่แกเสียใจ ผิดหวัง เศร้า ไม่มีที่ไป
ขอให้แกคิดถึงแม่ของแกคนนี้เป็นคนแรก
แล้วก็กลับมาหาแม่นะลูก..เลิฟยู

"คิดถึงแกนะอีดำ..เด็กดื้อของแม่"

http://www.youtube.com/watch?v=w-bPHZ2PTxw