สวัสดีค่ะพี่ ๆ พันทิปทุกคน
ที่เข้ามาอ่านอย่างอื่นก็ต้องขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ
ที่กดเข้ามาอ่านกระทู้นี้
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เราอยากรู้ว่าทุกคนเคยไหม โดนแซะ โดนหยาม โดนด่า
แม้จะเป็นต่อหน้าคนในครอบครัว แต่คนนั้นกลับเมิน
พอเราโต้กลับบ้าง ก็เหมือนกับเป็นเราที่ผิดคนเดียว
บางครั้งเราแอบน้อยใจมาก ๆ เลยนะ ที่ไม่เคยโต้กลับอะไรได้เลย
อันนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับของพ่อเรากับเมียใหม่พ่อ
เราขอสมมุติชื่อเมียใหม่พ่อเป็นพี่ขนมแล้วกันนะคะ
พี่ขนมอายุห่างจากเราไม่กี่ปี ตอนแรกเรากับพี่แกก็ไม่ได้อะไรกันหรอกค่ะ
แต่เราเริ่มไม่ชอบขี้หน้าแก เพราะเราไม่ชอบนิสัยที่แกทำ
เราก็เลยเลือกที่จะไม่คุยด้วย
แล้วเราแอบไปรู้มาว่ามันมีบางครั้งที่เรากับพี่ขนมเถียงกัน
แล้วพี่ขนมเอาไปเล่าให้คนคนนึงในบ้านฟัง
แล้วเค้าพูดว่าถ้าตรงนั้นไม่มีผู้ใหญ่อยู่
เค้าจะพูดคำหยาบ พูดกูกับเราไปแล้ว
เราผิดกับพี่เค้ามาประมาณสองปีได้แล้วมั้งคะ
ช่วงแรกเราไม่รู้หรอกนะคะว่าพี่เค้าด่าอะไรเราบ้าง
แต่เราแทบไม่สนใจเลย เราไม่อยากรับรู้อะไรที่เกี่ยวกับเขา
วัน ๆ ถ้าเป็นวันหยุด เราก็จะอยู่แต่ในห้องของตัวเอง
แต่ช่วงหลัง ๆ เป็นช่วงที่เราปิดเทอม ก็คือจบเทอมแรกไป
วันนั้นสอบวันสุดท้าย เราเห็นหมาเดินมาเล่นกับเรา
เราก็เลยพูดเล่นกับหมา แล้วก็ใช้เสียงสอง–สามเล่นกับหมาหน้าบ้าน
สักพักแล้วก็เข้าห้องค่ะ
เข้าห้องสักพักนึงก็ได้ยินเสียงคนล้อเลียน ทำเสียงคนล้อเลียนเสียงตาม
เลยเงียบฟังว่าเป็นใคร
สรุปก็คือพี่คนนั้นแหละค่ะ มาพูดแซะเรา
แกชอบมาแขวะเราบ่อย ๆ แต่เราก็ไม่เคยตอบโต้อะไรกลับค่ะ
เพราะเคยตอบโต้ไปแล้ว แล้วพ่อไม่ฟังเหตุผล
เราเลยเอาแต่พูดว่า “ทำไมไม่สำนึกบุญคุณพี่เค้าบ้าง ที่เคยไปรับไปส่งอยู่โรงเรียน”
ตอนที่เราไปเฝ้าพี่ขนมคลอดลูกของพ่อ
เราก็ไม่เคยบ่นอะไรนะคะ พูดอะไรก็ไม่ได้
เหมือนตอนนั้นเราเลือกอะไรไม่ได้ ต้องไป
ลูกก็ไม่ใช่ลูกเรานะคะ ทำไมต้องมาเฝ้า
กลับมาที่สถานการณ์ปัจจุบัน ก็คือเราเข้าห้องมาได้ยินเสียงพี่เค้าแขวะเราใช่ไหมคะ
เราก็เลยโทรไปคุยกับแฟนเรา แล้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้แฟนฟัง
แล้วเราก็ด่าเค้าว่า “กะริกกะหลี่อยากมีผัวแก่ กูละสงสารลูกมันจริง ๆ
ถ้าลูกมันโตขึ้นมาแล้วรู้ว่าแม่มันใจแตกตั้งแต่เด็ก
มีผัวแก่แบบนี้ กูคงเอาหัวมุดดินให้ตๅยไปเลย”
แล้วเหมือนตอนนั้นพี่เค้าเดินผ่านกระจกห้องเราพอดี
กระจกห้องเรามันไม่เก็บเสียงค่ะ
พอดีเรานั่งอยู่ตรงโต๊ะคอม
พี่ขนมเลยพูดว่า “อย่ามาอายแทนลูกกูค่ะ”
เราก็เลยพูดไปว่า “อย่าเผือก”
แล้วก็มีข้อความเด้งมาค่ะ ใช่ค่ะ อันนั้นคือข้อความจากพ่อเราเอง
พ่อเราด่าเรามาเป็นแถบเลยค่ะ ด่านู่นนี่นั่น
ทำไมไม่สำนึกบุญคุณพี่เค้าบ้าง
เราก็งงนะคะ พี่บุญคุณอะไรกับเราหรอ
เป็นคนคลอดเรามาหรอ คนคลอดก็ไม่ใช่
เราก็เลยพูดไปว่า “พี่ขนมก็ด่าเราเหมือนกัน
ไม่เคยตอบโต้อะไรเลย เพราะตอบโต้ทีไรก็เป็นซะแบบนี้
ไม่เคยเข้าข้างกันสักทีหรอก”
เราก็เล่า เราพิมพ์ในแชทว่า “เราทนมาตลอดเลย
บางครั้งมันเหนื่อยมาก ๆ ร้องไห้จนจุกไปหมด
จนได้ (พึ่งเบอร์นึงที่เอาไว้ระบาย)”
เราเล่าทุกอย่างที่น้อยใจ ว่าตอนนั้นแค่เดินไปถามว่าพ่อถูกหวยหรอ
ก็โดนด่าว่า “อย่าเผือก” ทั้งที่ตอนนั้นเค้าก็อยู่ใกล้กันนะคะ
เราแอบสงสัยว่าพ่อเราไม่ได้ยินที่พี่ขนมพูดหรอ
พ่อก็พูดว่า “ให้เดินไปเอาเงินกับพี่ขนม”
เราเลยพูดว่า “เราไม่เอาแล้ว” แล้วเข้าห้องมาเลย
บางครั้งเราก็แอบน้อยใจนะคะ ว่าเค้ามองเราเป็นลูกหรือเปล่า
เราใช่ลูกพ่อจริง ๆ มั้ย
นั้นแหละค่ะ คือสาเหตุที่เราตั้งกระทู้นี้
ว่าทุกคนเคยไหมคะ แค้นคนข้างหน้ามาก ๆ
ทั้งเศร้า ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ
อยากจะตๅยมันซะให้มันจบแน่ตรงนี้
แต่ก็ยังคิดถึงอนาคตว่า ถ้าเรามีอนาคตที่ดีกว่านี้
เรียนเก่ง ๆ หางานทำดี ๆ มีเงินใช้
เราจะกลับมาฟาดเขาด้วยเงินที่เราหามาเอง
ตอนนี้เราอยู่ ม.4 ค่ะ
เราตั้งใจเรียนมาก ๆ พยายามหาทุน ฝึกศัพท์ภาษาอังกฤษ
(เราอยากเป็นแอร์ค่ะ) เพื่อที่อนาคตจะได้ทำตามที่คิดไว้แบบนี้
เราอยากทำให้เค้ารู้ค่ะ ว่าไอ้เด็กคนนี้นี่แหละ
ที่มันโดนด่าในวันนี้ แล้ววันข้างหน้า
จะมีทุกอย่างที่ดีขึ้น ที่ชีวิตช่วงมัธยมไม่เคยมี และพ่อไม่เคยให้
ปัจจุบันเป็นช่วงปิดเทอมค่ะ เรามาอยู่กับแม่
แต่ไม่มีที่ไหนรับเด็ก 15 เลย (ตอนแรกว่าจะหางานทำตอนนี้)
ก็เลยต้องอยู่ห้องแม่ไปวัน ๆ
แต่เราก็มีความสุขดีนะคะ แม่ให้ทุกอย่างกับเราเลย
ถ้าอนาคตเรายังไม่ตๅย ยังไม่คิดสั้น
เราจะขอบคุณตัวเองมาก ๆ ที่ยังเห็นค่าในตัวเองอยู่
ไม่ทำเหมือนตัวเองเป็นคนไร้ค่า
ขอบคุณที่เห็นค่ากันในวันนี้
ขอบคุณที่พี่ทุกคนเข้ามาอ่านชีวิตของหนูนะคะ
(หนูแก้ข้อความรอบ 2 แล้วนะคะ 😭)
ทุกคนเคยรู้สึกแบบนี้มั้ยคะ(หนูแก้ให้มันอ่านง่ายขึ้นแล้วนะคะ)
ที่เข้ามาอ่านอย่างอื่นก็ต้องขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ
ที่กดเข้ามาอ่านกระทู้นี้
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เราอยากรู้ว่าทุกคนเคยไหม โดนแซะ โดนหยาม โดนด่า
แม้จะเป็นต่อหน้าคนในครอบครัว แต่คนนั้นกลับเมิน
พอเราโต้กลับบ้าง ก็เหมือนกับเป็นเราที่ผิดคนเดียว
บางครั้งเราแอบน้อยใจมาก ๆ เลยนะ ที่ไม่เคยโต้กลับอะไรได้เลย
อันนี้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับของพ่อเรากับเมียใหม่พ่อ
เราขอสมมุติชื่อเมียใหม่พ่อเป็นพี่ขนมแล้วกันนะคะ
พี่ขนมอายุห่างจากเราไม่กี่ปี ตอนแรกเรากับพี่แกก็ไม่ได้อะไรกันหรอกค่ะ
แต่เราเริ่มไม่ชอบขี้หน้าแก เพราะเราไม่ชอบนิสัยที่แกทำ
เราก็เลยเลือกที่จะไม่คุยด้วย
แล้วเราแอบไปรู้มาว่ามันมีบางครั้งที่เรากับพี่ขนมเถียงกัน
แล้วพี่ขนมเอาไปเล่าให้คนคนนึงในบ้านฟัง
แล้วเค้าพูดว่าถ้าตรงนั้นไม่มีผู้ใหญ่อยู่
เค้าจะพูดคำหยาบ พูดกูกับเราไปแล้ว
เราผิดกับพี่เค้ามาประมาณสองปีได้แล้วมั้งคะ
ช่วงแรกเราไม่รู้หรอกนะคะว่าพี่เค้าด่าอะไรเราบ้าง
แต่เราแทบไม่สนใจเลย เราไม่อยากรับรู้อะไรที่เกี่ยวกับเขา
วัน ๆ ถ้าเป็นวันหยุด เราก็จะอยู่แต่ในห้องของตัวเอง
แต่ช่วงหลัง ๆ เป็นช่วงที่เราปิดเทอม ก็คือจบเทอมแรกไป
วันนั้นสอบวันสุดท้าย เราเห็นหมาเดินมาเล่นกับเรา
เราก็เลยพูดเล่นกับหมา แล้วก็ใช้เสียงสอง–สามเล่นกับหมาหน้าบ้าน
สักพักแล้วก็เข้าห้องค่ะ
เข้าห้องสักพักนึงก็ได้ยินเสียงคนล้อเลียน ทำเสียงคนล้อเลียนเสียงตาม
เลยเงียบฟังว่าเป็นใคร
สรุปก็คือพี่คนนั้นแหละค่ะ มาพูดแซะเรา
แกชอบมาแขวะเราบ่อย ๆ แต่เราก็ไม่เคยตอบโต้อะไรกลับค่ะ
เพราะเคยตอบโต้ไปแล้ว แล้วพ่อไม่ฟังเหตุผล
เราเลยเอาแต่พูดว่า “ทำไมไม่สำนึกบุญคุณพี่เค้าบ้าง ที่เคยไปรับไปส่งอยู่โรงเรียน”
ตอนที่เราไปเฝ้าพี่ขนมคลอดลูกของพ่อ
เราก็ไม่เคยบ่นอะไรนะคะ พูดอะไรก็ไม่ได้
เหมือนตอนนั้นเราเลือกอะไรไม่ได้ ต้องไป
ลูกก็ไม่ใช่ลูกเรานะคะ ทำไมต้องมาเฝ้า
กลับมาที่สถานการณ์ปัจจุบัน ก็คือเราเข้าห้องมาได้ยินเสียงพี่เค้าแขวะเราใช่ไหมคะ
เราก็เลยโทรไปคุยกับแฟนเรา แล้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้แฟนฟัง
แล้วเราก็ด่าเค้าว่า “กะริกกะหลี่อยากมีผัวแก่ กูละสงสารลูกมันจริง ๆ
ถ้าลูกมันโตขึ้นมาแล้วรู้ว่าแม่มันใจแตกตั้งแต่เด็ก
มีผัวแก่แบบนี้ กูคงเอาหัวมุดดินให้ตๅยไปเลย”
แล้วเหมือนตอนนั้นพี่เค้าเดินผ่านกระจกห้องเราพอดี
กระจกห้องเรามันไม่เก็บเสียงค่ะ
พอดีเรานั่งอยู่ตรงโต๊ะคอม
พี่ขนมเลยพูดว่า “อย่ามาอายแทนลูกกูค่ะ”
เราก็เลยพูดไปว่า “อย่าเผือก”
แล้วก็มีข้อความเด้งมาค่ะ ใช่ค่ะ อันนั้นคือข้อความจากพ่อเราเอง
พ่อเราด่าเรามาเป็นแถบเลยค่ะ ด่านู่นนี่นั่น
ทำไมไม่สำนึกบุญคุณพี่เค้าบ้าง
เราก็งงนะคะ พี่บุญคุณอะไรกับเราหรอ
เป็นคนคลอดเรามาหรอ คนคลอดก็ไม่ใช่
เราก็เลยพูดไปว่า “พี่ขนมก็ด่าเราเหมือนกัน
ไม่เคยตอบโต้อะไรเลย เพราะตอบโต้ทีไรก็เป็นซะแบบนี้
ไม่เคยเข้าข้างกันสักทีหรอก”
เราก็เล่า เราพิมพ์ในแชทว่า “เราทนมาตลอดเลย
บางครั้งมันเหนื่อยมาก ๆ ร้องไห้จนจุกไปหมด
จนได้ (พึ่งเบอร์นึงที่เอาไว้ระบาย)”
เราเล่าทุกอย่างที่น้อยใจ ว่าตอนนั้นแค่เดินไปถามว่าพ่อถูกหวยหรอ
ก็โดนด่าว่า “อย่าเผือก” ทั้งที่ตอนนั้นเค้าก็อยู่ใกล้กันนะคะ
เราแอบสงสัยว่าพ่อเราไม่ได้ยินที่พี่ขนมพูดหรอ
พ่อก็พูดว่า “ให้เดินไปเอาเงินกับพี่ขนม”
เราเลยพูดว่า “เราไม่เอาแล้ว” แล้วเข้าห้องมาเลย
บางครั้งเราก็แอบน้อยใจนะคะ ว่าเค้ามองเราเป็นลูกหรือเปล่า
เราใช่ลูกพ่อจริง ๆ มั้ย
นั้นแหละค่ะ คือสาเหตุที่เราตั้งกระทู้นี้
ว่าทุกคนเคยไหมคะ แค้นคนข้างหน้ามาก ๆ
ทั้งเศร้า ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ
อยากจะตๅยมันซะให้มันจบแน่ตรงนี้
แต่ก็ยังคิดถึงอนาคตว่า ถ้าเรามีอนาคตที่ดีกว่านี้
เรียนเก่ง ๆ หางานทำดี ๆ มีเงินใช้
เราจะกลับมาฟาดเขาด้วยเงินที่เราหามาเอง
ตอนนี้เราอยู่ ม.4 ค่ะ
เราตั้งใจเรียนมาก ๆ พยายามหาทุน ฝึกศัพท์ภาษาอังกฤษ
(เราอยากเป็นแอร์ค่ะ) เพื่อที่อนาคตจะได้ทำตามที่คิดไว้แบบนี้
เราอยากทำให้เค้ารู้ค่ะ ว่าไอ้เด็กคนนี้นี่แหละ
ที่มันโดนด่าในวันนี้ แล้ววันข้างหน้า
จะมีทุกอย่างที่ดีขึ้น ที่ชีวิตช่วงมัธยมไม่เคยมี และพ่อไม่เคยให้
ปัจจุบันเป็นช่วงปิดเทอมค่ะ เรามาอยู่กับแม่
แต่ไม่มีที่ไหนรับเด็ก 15 เลย (ตอนแรกว่าจะหางานทำตอนนี้)
ก็เลยต้องอยู่ห้องแม่ไปวัน ๆ
แต่เราก็มีความสุขดีนะคะ แม่ให้ทุกอย่างกับเราเลย
ถ้าอนาคตเรายังไม่ตๅย ยังไม่คิดสั้น
เราจะขอบคุณตัวเองมาก ๆ ที่ยังเห็นค่าในตัวเองอยู่
ไม่ทำเหมือนตัวเองเป็นคนไร้ค่า
ขอบคุณที่เห็นค่ากันในวันนี้
ขอบคุณที่พี่ทุกคนเข้ามาอ่านชีวิตของหนูนะคะ
(หนูแก้ข้อความรอบ 2 แล้วนะคะ 😭)