เห้อออ ขอยืมพื้นที่บ่นระบายหน่อยนะคะ : ยิ่งโต ยิ่งเหงา เพื่อนสนิท สู่เพื่อนสมัยเรียนที่รู้จัก

คนรอบข้างบอกว่าเราค่อนข้างเป็นคนแปลกๆ เดาใจไม่ถูก
ทำไมไม่ค่อยเข้าสังคม ไม่เข้าร้านเหล้า ไม่กินเหล้า
ทำไมไม่มาเจอเพื่อนบ้าง ทำให้ห่างเหินไป
ชีวิตที่เรียบง่ายและไม่วุ่นวายสำหรับเราตอนวัย 20 ต้นๆ นี่คือลาภอันประเสิรฐ
คือฉันโอเคที่จะไม่มีเพื่อนมากมาย หรือสนุกตลอดเวลา
แต่ก็แลกกับความเหงาเล็กน้อย
บางครั้งแค่อยากถามไถ่ความสุข สาระทุกข์สุขดิบ มากกว่าไปแฮงค์เอ้า

เบื่อสังคมที่ไปนั่งคุยกันเรื่องชาวบ้าน
มีคนเคยบอกว่า ชีวิตต้องใช้ให้คุ้มดิวะ ออกไปใช้ชีวิตบ้าง
แล้วตอนนี้เราไม่ได้ใช้ชีวิตหรอวะ เพื่อน 555555 กุแค่ไม่ไปกินเหล้าาาา
ให้กุพักเถอะะะ

โลกมันกว้างขวาง แต่ฉันแค่ไม่ได้ไปในเส้นทางเดียวกับพวกแก
คือฉันโลกแคบหรอ ? นานาจิตตังอะเนาะ

คือเอาตามจริง หัวข้อที่เราสนใจ มันคุยกับทุกคนไม่ได้
และเพื่อนส่วนใหญ่ก็ชอบคุยแต่เรื่องของตัวเองและชอบบลัฟ พูดแทรก
เลยรู้สึกเหนื่อยที่จะคุยด้วย เพราะไม่ชอบไหไลตามน้ำสักเท่าไหร่
ก็มันไม่ถูก และไม่ได้คิดแบบนั้น จะให้เออ ออ ทัมมัยยย 5555

แต่ยิ่งอ่านตัวเองก็เป็นพวกขวางโลกเหมือนกันนะเนี่ย
ถึงเราจะไม่กินเหล้าเข้าร้านเหล้า
คือลองแล้วไม่ชอบ งับ
กินแอลกอฮอแล้วท้องเสีย
ปวดหัว


สบายใจละ ขอบคุณพันทิปค่ะ