ผมตบตีเเม่ตัวเอง

ตามหัวข้อเลยครับผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดเเม่ผมเขาเป็นคนติดเหล้าผมเหนื่อยมากเเละไม่รู้จะทำยังไงผมคิดคิดว่าผมทำดีที่สุดเเล้วผมไม่ได้เรียนจบเเค่ป.5ผมเลิกเรียนล่ะออกมาทำงานหาเงินผมคิดมาตลอดว่าถ้าผมทำไปเลื่อยๆทุกอย่างผมจะดีขึ้นเเต่ไม่เลยเเม่ผมกินเหล้าทุกวันกินจนขาดสติทำเงินที่ต้องจ่ายค่าเช้าบ้านหายโวยวายด่าทุกอย่างจนผมท้อเเต่เขาไม่เคยเห็นความรู้สึกผมเลยผมอดทนมาตลอดนานมากตอนเด็กๆเเม่ผมเมาจนผมต้องออกจากบ้านมานอนข้างถนนผมไม่มีความสุขเลยถึงตอนความอดทนของผมมันหมดผมด่าเขาพูดดีๆกับเขาขอร้องเขาเเต่เขาไม่เคยรับมันเลยจนบางครั้งผมเปลอทำลายเขาผมรู้สึกผิดมากเเต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไงผมพยาดไม่คุยไม่ยุ่งกับเขาเพื่อไม่ให้ไปทะลายเขาอีกเเต่เขาก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่างผมควรทำยังไงดีคะรับ